dinsdag 13 maart 2012

Guilty pleasures en kleine kantjes

Vandaag is de opdracht om te schrijven over een guilty pleasure of een verbeterpuntje in je leven.

Guilty pleasures, ik heb er wel meer dan één. Mijn grootste was tot voor kort het fantaseren over hoe ik weg zou gaan bij mijn huidige werk. Ik fantaseerde er dan over dat ik een contract aangeboden zou krijgen en dat ik dan zou kunnen zeggen dat ik een andere baan heb gevonden. Helaas liep het net even wat anders en was ik nog niet zeker van mijn nieuwe baan toen ze me een jaarcontract aanboden, dus moest ik nog even inbinden. Maar nu is dat gelukkig over.


Een andere fantasie van mij was om jullie te vertellen hoe stom mijn werk is. Dus dat ga ik nu ook eens doen. De waarheid over mijn huidige werk: het zuigt! Je wordt als een nummertje behandelt. De cijfertjes gaan vóór alles. We werken met een 'servicelevel', wat erop neerkomt dat je zo snel mogelijk de telefoon moet opnemen. Wat er daarna met de klant gebeurt dat interesseert niemand. Als de telefoon maar op tijd wordt opgenomen. 
Toen Sanders opa op sterven lag wilde ik een dagje vrij nemen om met Sander nog een keer afscheid te gaan nemen van zijn opa. Maar er hadden die dag al mensen vrij en als ik ook vrij zou krijgen dan zou het servicelevel te laag worden. Dus ik moest zelf maar regelen dat iemand anders voor mij zou komen werken. Kortom: het bedrijf waar ik werk is echt onmenselijk!
Een andere collega had een zus die ging trouwen, zelfs hier kon ze geen vrij voor krijgen. Dat is toch te achterlijk voor woorden?!
Overigens kunnen mijn directe leidinggevenden hier ook weinig aan doen; zij krijgen het ook weer van bovenaf te horen en moeten ook doen wat hen wordt opgedragen door mensen die duidelijk nog nooit een callcenter van binnen hebben gezien.


Daarom hoor ik mezelf nu ook regelmatig gniffelen. Niet voor mijn collega's, maar vooral voor het bedrijf. Want vlak voor ik vertelde dat ik wegging hebben ze het contract van een andere collega die hetzelfde werk deed als ik gestopt. En in plaats daarvan míj dus een jaarcontract aangeboden. Nu zijn ze er opeens twee kwijt. Moeten ze mensen maar niet als nummertjes behandelen, maar gewoon als mensen! Ik gun mijn collega's dat ze het wat rustiger hebben dan nu het is, maar ik vind het zó lekker dat het servicelevel nu gewoon compleet kapot gaat! 


Normaal gesproken ben ik nooit wraakzuchtig of rancuneus, maar in dit geval zeg ik: dit is karma! Als je mensen slecht behandelt zal het je zelf ook slecht gaan! Daarom weet ik ook zeker dat ik het veel beter naar mijn zin zal hebben bij mijn nieuwe werk; daar worden mensen (zowel klanten als personeel) niet als nummer behandelt, maar als een individu.


Hebben jullie ooit wel eens werk gedaan dat echt vreselijk was?

7 opmerkingen:

  1. Niet best hoor! Maar wel mooi dat je het nu ook eens kunt zeggen, want het is toch bizar dat bedrijven richting klanten mooi weer kunnen spelen, terwijl ze zo met hun werknemers omgaan.

    Ik heb nooit echt zulk werk gehad, wel eens saai werk of werk waar ik echt een hekel aan had (call centre > mensen opbellen voor abonnementen), maar verder gelukkig niet te erg. Ja, bij het KV werd je wel steeds meer als nummer behandeld, maar daar kon ik het goed bijbenen en zat ik niet op de laagste laag, dus dan heb je er alweer minder last van.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja. Ik heb ongeschoold werk moeten doen in het kader van 'reintegratie' aan de onderkant van de arbeidsmarkt. Ik kan een boek schrijven over wat ik daar allemaal ben tegen gekomen in die twee jaar. Vaste contracten? Voor niemand. Voor jou tien anderen over drie jaar. Intussen doe je vuil en zwaar werk en of dat nu goed of slecht is gedaan maakt geen reet uit.
    Ik heb echter ook op een afdeling HRM gewerkt en mijn 'baas' was de grootste *** die ik ooit in mijn leven heb gekend. Daar gebeurde ook vreselijke dingen met mensen. Het was welliswaar werk op HBO-niveau, maar lang niet alles.
    Werken wordt tegenwoordig overschat door de grote massa. Je moet het zien als noodzakelijk kwaad en er zo min mogelijk energie in steken. Die kun je beter besteden aan je gezin. Wel gewoon goed je werk doen, maar jezelf niet naar de knoppen werken. Dat lijkt de nieuwe maatstaf namelijk: als je een burnout krijgt ben je pas goed bezig. Dat is de omgekeerde wereld in mijn ogen.
    Doe iets dat bij je past en mijd stress. Dat is tegenwoordig de grootste risicofactor. Zoek een bedrijf dat investeert in mensen ipv ze afknijpen. Dan zit je goed.
    Je hebt groot gelijk dat je bij dit bedrijf weg gaat. Het is tekenend voor energiebedrijven hoe ze met alles omgaan. Ook met klanten. Helaas kun je niet zonder energiebedrijf en dat weten ze.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik heb nog steeds een ##$%$#@#$ baan. Wel een vast contract en hubby moet er in 2013 weer uit bij die grote oranje bank waar ze niemand vast aannemen hoe hard ze ook werken. Dus ga ik knarsetandend naar het werk en sinds de burn-out van vorig jaar laat bijna alles me koud wat daar gebeurd. Ik heb wel wat beters te doen dan in 5 dagen werk in 3 te proppen en overal de verantwoording voor te nemen. Dat nooit meer bij deze werkgever!
    Fijn dat je weg kunt!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik heb een tijdje voor uitzendburo's gewerkt; spaken in naven steken, koekjes in bakjes doen, stapels drukwerk in dozen doen, schoonmaken..
    Wijze les was dat voor mij: Weer naar school!!
    Nu heb ik tenminste werk wat ik leuk vind: GGZ verpleegkundige.
    Ook zwaar en soms vervelend, maar ik ga nooit met tegenzin.
    Respect voor mensen die ongeschoold werk doen!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik heb helaas ook in een callcenter gewerkt en ik ben nergens zo ongelukkig van geworden als van het werk daar.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Niet normaal zeg een bruiloft of begravenis en geen vrij?! En dan te bedenken dat mijn dochter er bijna bij 1 aan de slag zou gaan in haar weekenden.pak van me hart dat dat niet gebeurd is!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Tja, heb ook bij diverse organisaties gewerkt, bij bijna allemaal, een paar uitzonderingen na, was het erg lastig om bij mezelf te blijven en behandelt te worden zoals ik behandelt zou willen worden. Het heeft mij een burn-out opgeleverd en daarmee de kans een baan en inkomen voor mijzelf te creëren. Door dit proces en mijn negatieve werkervaringen ben en de acties die ik ondernomen heb om gezond en helemaal mezelf te worden, voel ik me nu beter dan ooit!Ik doe dingen waarvan ik nooit gedacht had dat ik ze zou kunnen. In die zin waren die slechte ervaringen een spiegel van mijn innerlijk en een signaal. Ergens ook heel mooi...

    BeantwoordenVerwijderen

Alleen aardige, opbouwende, positieve reacties zullen worden geplaatst. Over niet geplaatste reacties wordt niet gecorrespondeerd ;)