maandag 14 januari 2013

zelfverwaarlozing

Vandaag moest ik bij de dokter zijn om een ontstoken zweetkliertje weg te laten halen. Ik kwam binnen bij de dokter en * kloing * direct een knalrode kop, want het bleek een heel jonge en knappe dokter te zijn die zo uit een doktersroman leek te zijn weggelopen.


* zucht * en dan dus dat moment dat je jezelf moet uitkleden! Echt supergenant vond ik het!! Ik werd me opeens weer heel erg bewust van mijn lichaam; dat ik toch wel graag 2 kilo kwijt wil, dat ik erg droge huid heb en dat ik een vreselijk lelijke trui aan had.

Dus opeens besefte ik me: ik ben een stuk gemakkelijker geworden wat mijn uiterlijk aangaat sinds ik met Sander ben. Misschien wel té makkelijk. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst wat meer aandacht aan mijn uiterlijk heb besteed (buiten de sauna om). Ik zorg ervoor dat ik schoon ben, maar daarbuiten zijn natuurlijk ook nog een hoop dingen...

Ik probeer te besparen, maar bespaar misschien wel op de verkeerde dingen. Sinds de trouwerij ben ik niet meer naar de kapper geweest, bijvoorbeeld. Sander verdient beter. En ik verdien zelf ook beter.... Dus ik ga er weer eens wat meer aan doen.

Hebben jullie ook wel eens van die momenten dat je jezelf verwaarloosd of minder 'streng'  bent op gebied van uiterlijke verzorging?

6 opmerkingen:

  1. Ik ben ook al 1,5 jaar niet meer naar de kapper geweest. Mijn make-up staat ook stof te happen in de badkamer. Het is deels besparing bij mij en ook een beetje gemakzucht.
    Zo'n doktersmoment is wel even een reality check, dat kan ik me voorstellen.
    Maar voor je man hoef je je niet te schamen toch, hij houd van je zoals je bent.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is helemaal waar... Maar juist omdat ie van me houdt zoals ik ben, word ik steeds gemakzuchtiger. Het is natuurlijk geen 'misbruik maken' van zijn liefde, maar het zou wel liefdevoller zijn als ik tóch mijn uiterste best bleef doen om er mooi uit te zien voor hem...

      Verwijderen
  2. Ja, hoewel het bij mij vaak meer is dat ik er gewoon de puf niet voor heb. Of dan zit ik al achter de computer en dan raast de dag zo voorbij, dat ik pas om 3 uur merk dat ik nog in m'n joggingpak zit. Dan vind ik het vaak ook niet meer de moeite om nog helemaal wat netjes aan te trekken en me op te doffen. Wat dat betreft is thuis werken niet echt ideaal ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik zie er uit als een dweil sinds ik zwanger ben en heb ook nog weinig puf om er iets aan te doen. Aangezien dit mede hubby zijn schuld is en hij z'n haar en baard laat groeien dat het een lieve lust is, vind ik het wel even best zo. Komt straks wel weer...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik vind het heel belangrijk er niet als een huissloof bij te sloffen... Maar... nu ik niet werk, trek ik wel vaker een heerlijk dik en warm fleecevest aan. En ik loop niet de hele dag op mijn hakken door het huis te tippelen... Wel kleed ik me altijd aan en maak ik me altijd op. Zo hou ik ook structuur in mijn dagen. Ik ga ook regelmatig naar de kapper om mijn haar te laten kleuren. Gewoon weer eens lekker doen en flink van genieten!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Nouja, ook McDreamy ziet de hele dag verschillende soorten lijven. Waarschijnlijk kijkt er net zo tegenaan als elke oudere, niet meer zo knappe dokter :).
    Mariska

    BeantwoordenVerwijderen

Alleen aardige, opbouwende, positieve reacties zullen worden geplaatst. Over niet geplaatste reacties wordt niet gecorrespondeerd ;)