dinsdag 13 augustus 2013

Zwangere vrouwen pesten....

Naar aanleiding van de harde buiken en rugpijn van de afgelopen dagen + het bloedverlies heb ik besloten om me toch maar ziek te melden bij het UWV. Voor mij een enorme 'opgave', want ik ben calvinistisch opgevoed wat ziekmelden betreft en dus slaat de twijfel en het schuldgevoel alweer direct toe. Maargoed, genoeg is genoeg... Het solliciteren en vooral de angst dat ik word aangenomen voor een baan die eigenlijk te zwaar is vanwege de zwangerschapsgerelateerde klachten geven veel stress en dat is ook weer niet goed; zeker niet als je al last hebt van harde buiken.

Vandaag ben ik dus teruggebeld door het UWV. Een verkorte weergave van het gesprek:

UWV: ik hoorde dat u zich heeft ziekgemeld...
Ik: nou ja, ziek gemeld... Ik ben niet ziek, maar ik heb veel last van harde buiken en ik heb rugklachten. Dit komt doordat ik 28,5 week zwanger ben. Hier thuis gaat het allemaal wel, maar als ik een keer wat zware dingen moet tillen of langere tijd moet staan krijg ik erge last van rugpijn. Dus ik ben bang dat ik hier tegenaan zal gaan lopen als ik aan het werk ga, en dat ik me dan alsnog binnen een paar dagen moet ziekmelden vanwege mijn zwangerschap. 
UWV: ok... Ik zie dat u in de daklozenopvang heeft gewerkt als groepsleider. Wat waren daar uw taken?
Ik: ik verzorgde het eten voor de mensen, moest vaak zware karren trekken en ook regelmatig mensen ondersteunen die zelf niet goed meer konden lopen. Dus allemaal dingen die best wel zwaar zijn voor je rug. Daarom ben ik ook aan het solliciteren voor andere functies, want dit werk zie ik mezelf niet meer doen...
UWV:  Ok, en welke taken van het werk als groepsleider kunt u niet meer doen?
Ik: nou, het trekken van zware karren, mensen van de grond oprapen, mensen ondersteunen tijdens het lopen... Maar nogmaals: ik zoek ook naar andere functies, alleen merk ik nu dat het allemaal te zwaar wordt. 
UWV: Ik ga u aanmelden bij de regionale UWV, het kan zijn dat de arts of de reïntegratie-coach u nog wil zien.... Probeer tot die tijd zoveel mogelijk aan uw herstel te werken. Beterschap!

En dan denk ik bij mezelf: grrrrrrrr!! Ten eerste: ik zeg 10 keer dat ik niet ziek ben, maar zwanger. En dat kindje wordt alleen maar zwaarder en zal dus zwaarder aan mijn rug gaan trekken, dus wat wil ze nou? Daarmaast ook meerdere keren benoemt dat ik niet meer als groepsbegeleider aan de slag wil, maar toch blijft ze daar maar over doorgaan. 

Logisch dat het UWV niemand aan het werk krijgt als ze alleen maar gefocust zijn op je laatste werk-ervaring. ik merk dat ik er echt boos van begon te worden. De medewerkster was wel vriendelijk enzo, maar ik snap gewoon niet waarom ze zo aan 'zwangere vrouwen pesten' doen... Nog nooit een bedrijf tegengekomen dat zo star te werk gaat als het UWV... Vind het echt ongelofelijk!

10 opmerkingen:

  1. Ja, maar je hebt je dus wel ziek gemeld. Terecht natuurlijk, het zijn klachten die wel aan je zwangerschap gerelateerd zijn maar er niet perse bij hoeven te horen. Dus je had gewoon "Ja" moeten zeggen toen ze vroeg of je je ziek had gemeld, hoe moeilijk ja dat ook vindt. Nou ja, en laat het verder maar over je heen komen, dan maar naar een arts, je hebt toch duidelijke klachten dus daar zou ik niet voor vrezen. Het UWV star, ahum, hoe kom je daar toch bij ;-) Het is gewoon geen lerende organisatie, prut dus!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het UWV zal het best druk hebben zo in deze tijden. Maar mijn vriend en ik baalden er ook al van dat de menselijke maat daar klaarblijkelijk nogal onder te lijden heeft. Er is duidelijk even geen ruimte voor andere zaken dan zaken die precies passen binnen de gebruikelijke gang van zaken. Het deed ons denken aan zo'n blokkendoos die iedereen vroeger wel eens mee heeft gespeeld denk ik. Dat je van die vormpjes had (vierkant, driehoek, enz) en die moesten dan door het gat waar ze doorheen pasten. Tja, als je dan een vormpje hebt dat niet door zo'n gat past...dan heb je dus pech. Het enige wat je dan nog kan doen is proberen een beetje mee te buigen, zodat je wel door het 'gat' past. Als ik je verhaal zo lees, is je dat nog redelijk gelukt. Meer kun je niet doen.

    Groetjes Lily

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Als je dit al een vervelende ervaring vond.. Niet dat ik zeg dat het niet vervelend was want ik begrijp je ergernis heel goed maar als ik het lees denk ik je hebt te maken met iemand die vragen stelt vanaf een lijstje en niet van dat lijstje af mag wijken. Gewoon een "telefoniste"die een lijstje met vragen en telefoonnummers krijgt en die af moet werken.
    Het UWV is een fabriek voor de werkgevers waar de menselijke maat ver te zoeken is.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Oh, dan is er dus in 20 jaar nog niets veranderd. Ik kreeg aderontsteking aan mijn been in de 33e week van mijn 3e zwangerschap. Had thuis een peuter en een kleuter rondlopen, dus geen tijd om thuis bij te tanken. Maar de uitkeringsinstantie bleef maar doorvragen of mijn ziekte gerelateerd was aan mijn werkomstandigheden, want dat had gevolgen voor de ziekteuitkering aan mijn werkgever. Misschien ligt het bij jou ook op dat vlak: of je ziekte gerelateerd is óf aan je werk, óf aan je zwangerschap? Voor jou is het misschien lood om oud ijzer, maar voor de werkgever en de uitkeringsinstantie is dat onderscheid wel belangrijk.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Klachten die ontstaan als gevolg van een zwangerschap vallen onder "ziekte" hoe rot het ook klinkt.
    Wellicht moet je inderdaad langs een arts en die zal dan als "deskundige" vaststellen dat je inderdaad niet verder kunt tot zoveel weken na je zwangerschap. "Gewoon" over je heen laten lopen die zotte molen en je vooral niet druk maken als het enigszins kan. Balen is het wel natuurlijk, maar neem alsjeblieft je rust! Lieve knuffel

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Oh ja het UWV, ik werd ook door ze gebeld toen ik al in het ziekenhuis lag of het klopte dat ik me had ziek gemeld op het werk tijdens mijn zwangerschap.

    Eh ja.

    En wat mijn klachten waren. Ik lig in het ziekenhuis en het gaat helemaal niet goed met mij en mijn kind en zit niet op uw telefoontje te wachten. De vrouw aan de andere kant schrok er geloof ik wel van.

    En na mijn zwangerschapsverlof ging ik weer gelijk de ziektewet in en ook herhaaldelijk gebeld. Ik vind het goed dat ze controleren, want er zijn helaas ook mensen die er misbruik van maken. Maar kan me voorstellen dat ook jij er niet op zit te wachten.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Helaas herkenbaar! Lig je in het ziekenhuis met zwangerschapsvergifitiging bellen ze ook wat de verschijnselen dan zijn. Alsof je in het ziekenhuis voor je lol ligt....

      Verwijderen
  7. Gewoon zeggen dat je ziek bent, toch? Ziek als niet in staat tot werken door lichamelijke oorzaken. Je meldt je toch ook ziek? Je moet het niet te lastig voor UWV-belmutsen maken... ;) Sterkte meid!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik zal binnenkort ook wel weer gebeld worden, ik werk drie uur minder per dag. Ik begreep van onze hr-manager dat zwangeren in NL goed beschernt zijn. Het kan wel dat je naar een arts moet, maar ik zou bijv. Niet meer hoeven reintegreren voor de bevalling. Wel moet je dan verplicht met34 weken met verlof. Zou dat voor sollicitatie-plichtige dan zo veel verschillen? Probeer je niet te druk te maken, dat verergert de harde buiken alleen maar ( zegt zij die er zelf niet vanaf komt :-). ).

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Toen ik tijdens mijn zwangerschap minder ging werken omdat ik het simpelweg niet meer trok, werd ik deels ziek gemeld. Daar stonden dan wel een aantal bezoekjes tegenover naar de arbo-arts maar ach hij vond het allemaal wel logisch. Jammer dat het UWV zo anders reageert.

    BeantwoordenVerwijderen

Alleen aardige, opbouwende, positieve reacties zullen worden geplaatst. Over niet geplaatste reacties wordt niet gecorrespondeerd ;)