Horrornacht voor een collega

Sander heeft als vaste gewoonte om 's morgens als hij uit bed komt even in de online krant te kijken wat er is gebeurt. Vanmorgen vertelde hij dat er een aanslag was gepleegd in Nice. Het drong nog niet helemaal tot mijn slaperige hoofd door, maar toen ik op Facebook inlogde besefte ik me direct dat een collega van mij daar momenteel op huwelijksreis is!! Gelukkig heeft ze het overleeft, maar als ik haar verhaal zo lees is het enorm traumatisch geweest.

Het is sowieso afschuwelijk, maar door haar verhaal komt het voor mij opeens nog een stuk harder binnen, merk ik. :(

En ondertussen gaat het leven hier gewoon verder alsof er niks is gebeurt. De zon schijnt, Tobias wil aandacht en er moet brood gekocht worden... En over een paar dagen verdwijnt deze aanslag ook weer uit het nieuws en gaat alles gewoon door. Discussies over zwarte piet en de Efteling, klanten die mopperen omdat hun pakketje een dag later bezorgd wordt... Mensen, waar gaat het eigenlijk allemaal over, als er tegelijk allemaal mensen overlijden tijdens de zoveelste zinloze aanslag?!

Sorry voor het warrige blogje. Ik vond het niet ok om er niks over te schrijven, maar weet ook niet zo goed hoe ik mijn gevoelens onder woorden moet brengen. Ik wou gewoon dat ik iets kon doen voor mijn lieve collega. Afgelopen vrijdag getrouwd en nu zoiets mee moeten maken. :(