vrijdag 31 maart 2017

5 dingen die ik heb geleerd op de sportschool

Volgende week beginnen de nieuwe releases van bodypump en bodycombat. Toen ik begon met sporten was de huidige release net begonnen. Dit betekent dat ik volgende week alweer 3 maanden lid ben van de sportschool! Dat gaat lekker snel! Gek genoeg voel ik me toch nog steeds een beetje een nieuwkomer. Maar tegelijkertijd voel ik me wel lekker op mijn plek op deze sportschool, dus dat is wel heel erg fijn.

De afgelopen weken heb ik best veel geleerd op de sportschool:

1. 'Krachttraining' is best tof!

Ok, het zijn maar gewichten van maximaal 5 kilo, maar toch! Bij Bodypump heb ik ontdekt dat ik het best leuk vind om met gewichten te trainen. Terwijl het me eerlijk gezegd echt helemaal niets leek.

2. Sporten is niet alleen lichamelijk uitdagend, maar ook psychisch

"Zodra het pijn begint te doen, dan begint je training pas." Een mooie uitspraak van één van de instructrices. Doorgaan terwijl het ongemakkelijk begint te worden is iets waar ik nog wel aan mag werken, maar het gaat wel steeds beter, gelukkig. Je traint niet alleen je lichaam, maar ook je geest, want je leert tijdens het sporten ook om af en toe streng voor jezelf te zijn en naar een doel toe te werken. En dat is echt supertof eigenlijk!

3. Dat gekreun is toch wel ergens goed voor 

Ik vond het altijd zo vreselijk: van die gespierde muscle boys in het krachthonk die aan het kreunen waren tijdens hun training. Het voelde voor mij altijd als aanstellerij en aandacht vragen. Maar inmiddels ben ik helemaal om en hoor je mij ook wel eens kreunen.... Hoewel... Ik durf alleen te kreunen als de muziek héél hard staat! ;) Maar het zorgt er dus wel voor dat je nog net even wat energie/kracht uit je tenen kunt halen als je denkt dat het écht niet meer lukt. 

4. Spieren worden inderdaad in de keuken gemaakt

Spieren kweken is 30% sporten en 70% gezond eten, zeggen ze wel eens. Nou, dat kan ik inmiddels be-amen. Want de afgelopen weken heb ik geprobeerd om puur met sporten mijn figuur te verbeteren en dat lukt maar matig... Jammer, want ik vind het veel minder erg om naar de sportschool te gaan dan om een reep chocolade te laten staan.... 

5. Sporten: gewoon doen!

Er is geen magische formule om meer te sporten. Het is gewoon echt een kwestie van er gewoon voor gaan. De keren dat ik geen zin had ben ik tóch gewoon gegaan. Niet gaan was geen optie, ik heb gewoon tegen mezelf gezegd: beter een slechte training dan géén training. En dat helpt (voor mij!) heel goed. 

maandag 27 maart 2017

Oppassen en flapperende eierstokken

De laatste tijd pas ik af en toe op het dochtertje van een vriendin. Echt superleuk, vind ik! Gelukkig kunnen Tobias en M., het dochtertje van die vriendin, het goed met elkaar vinden. Ze spelen enorm lief samen en het is echt genieten om die twee samen bezig te zien.

M. is nu bijna 2. Echt een leuke leeftijd, vind ik. Elke keer als ik haar zie heeft ze weer iets nieuws geleerd. Vooral qua taalontwikkeling is het echt ontzettend leuk om zo van een afstandje mee te mogen kijken. En het is echt een schatje.

Toch krijg ik er (meestal) geen flapperende eierstokken van. ;) Ok, heel af en toe, maar als ze dan kattekwaad uithalen dan denk ik: het is wel goed zo. Ik ben juist blij dat ik op deze manier Tobias soms lekker samen kan laten spelen. Tobias en M. kunnen soms ook echt wel een beetje kibbelen, net alsof het broer en zus zijn. Maar ik vind het toch ook wel weer fijn om 's middags weer gewoon één kindje in huis te hebben...

Voor mij is het precies goed zo: meestal zijn we overdag lekker met zijn tweetjes, en af en toe gezellig met zijn drietjes thuis.

woensdag 22 maart 2017

Rode kool, lasagne en risotto

Wat hebben de bovenstaande producten met elkaar gemeen? vragen jullie je misschien af... Niet veel, moet ik eerlijk zeggen. Behalve dat het producten zullen zijn die komende weken véél op het menu zullen staan bij ons. Want ik heb echt bizar veel potjes rode kool, lasagnebladen en risotto-rijst in de voorraadkast liggen.

Ook qua zoet broodbeleg hoeven we voorlopig niet bij te kopen; eerst even de voorraadkast leegeten.

Ik heb ook wel een paar producten gevonden waarvan ik me nu afvraag wat ik er ook alweer mee wilde doen. Ooit eens gekocht om iets mee te maken, maar vervolgens dan 'vergeten' of mezelf toch bedacht, en dan blijf je met ingrediënten zitten die je nooit gebruikt.

Dus wie heeft er tips voor deze producten uit mijn voorraad:

  • Custardpoeder
  • Artisjokharten
  • Maizena
  • Polenta
Ik hoor de tips graag, zodat ook deze producten mijn voorraadkast eens zullen verlaten!

maandag 20 maart 2017

Uitdaging: de voorraadkast leegeten

Volgende financiële maand heb ik een leuke uitdaging voor mezelf: ik ga proberen de voorraadkast leeg te eten. Ik verbaas me namelijk elke keer weer hoeveel spullen er in de voorraadkast staan, terwijl ik er eigenlijk helemaal niet vaak van eet! Op een gegeven moment gaat het wel op, maar ik vind het nu wel eens fijn om de voorraadkast goed leeg te krijgen de komende maand.

Mijn doel is dus om volgende maand elke dag iets uit de voorraadkast te gebruiken tijdens het koken. Om dat te doen ga ik eerst inventariseren wat we allemaal nog hebben, zodat ik dat dan in elk geval niet per ongeluk nieuw meeneem.

En nog een voordeel: door de voorraadkast leeg te eten hoeven we minder nieuw te kopen en 'besparen' we dus. (Uiteraard is het niet echt besparen,want we hebben deze kosten eerder al gemaakt, maar het voelt nu dan wél als besparen!)

zaterdag 18 maart 2017

Sparen voor een auto

De kogel is eindelijk door de kerk: wij gaan een auto kopen! Echter wil ik niet interen op ons huidige spaargeld, dus we gaan ervoor sparen... Mijn uitkering gaan we namelijk op de spaarrekening zetten. Op die manier slaan we 2 vliegen in 1 klap: we sparen voor een auto en tegelijkertijd wennen we ook weer aan het rondkomen van één salaris.

Ik vind het wel spannend. Ik ben vooral bang dat we een auto kopen die alleen maar problemen oplevert en ontzettend veel geld gaat kosten. Maar volgens iedereen die ik er tot nu toe over heb gesproken valt dit best wel mee. Je kunt natuurlijk pech hebben, maar de kans daarop is vrij klein. En de kosten voor Greenwheels zijn toch wel een stuk hoger dan we hadden verwacht, omdat we er best veel gebruik van maken. Dus een eigen auto begint wel steeds meer een logische keuze te worden.

Pfffh ;)


dinsdag 14 maart 2017

Heerlijke zonnetje, lage stroomrekening!

Wat heerlijk dat het eindelijk weer wat zonniger begint te worden! Dat doet meestal wonderen voor mijn humeur en daarnaast is het natuurlijk ook super voor de zonnepanelen.

Vandaag logde ik even in op de app van Greenchoice en zag dat we afgelopen week eindelijk weer eens meer hadden teruggeleverd dan dan dat we hadden verbruikt. Hopelijk houden we dat voorlopig ook weer even zo, want dat betekent dat we veel zonnige dagen hebben én dat onze stroomrekening weer lekker laag zal uitvallen.


We hebben de afgelopen 2 weken ook ongeveer evenveel energie opgewekt als in de hele maand januari. Dus dat gaat ook weer de goede kant op.

vrijdag 10 maart 2017

PMDD: mijn verhaal

Bij voorbaat: sorry voor deze lange blog. Eigenlijk stond ie ingepland voor begin April, omdat dan de internationale maand voor PMDD awareness is, maar ik voelde de behoefte om hem nu te plaatsen. Dus dat doe ik gewoon. Het is (denk ik) een van de meest open blogs die ik ooit heb geschreven. Kun je daar niet tegen of ben je het er niet mee eens dat iemand eerlijk over zijn problemen schrijft? Val mij er niet mee lastig. Dit is mijn blog, ik vind dat het belangrijk is dat er hierover gesproken kan worden. Wie weet heeft net een van de lezers het ook meegemaakt en een geweldige oplossing gevonden... Of wie weet herkent iemand zich erin en kan ook de juiste hulp gaan vinden in plaats van dat er eerst nog een jaar word getobd omdat je niet weet wat er aan de hand is... Je weet maar nooit waar een blogje toe kan leiden.


Ik heb last van PMDD...
PMDD is een 'ziekte' die niet veel bekendheid heeft. De meeste mensen die het hebben lopen er niet mee te koop en hierdoor is er eigenlijk maar weinig over bekend. Toch heeft 2 tot 10% van de personen met een menstruatiecyclus in mindere of meerdere mate last van deze aandoening.

Taboe op menstruele klachten
Alleen heerst er nogal een taboe op. Toen ik er in het verleden eens over schreef was er zelfs iemand die mij er privé op aansprak dat ik té open was en dat ik niet meer over dit onderwerp moest schrijven. Sindsdien heb ik er nooit meer over durven bloggen. Stom, eigenlijk! Waarom mag je wel schrijven over ziektes als ME, zoals Min Of Meer, of over het feit dat je een gehoor-apparaatje wilt kopen, zoals Zuinigaan, maar is een aandoening als PMDD iets dat verzwegen moet worden?!



Wat is PMDD?
Ik denk dat iedere persoon die menstrueert zich wel enigzins kan vinden in het feit dat ongesteld worden / zijn niet 100% een pretje is. De één voelt zich opgeblazen, de ander is kribbig en een derde heeft last van buikkrampen. Dit wordt PMS genoemd. En PMDD is dus de supergemene tweelingzus van PMS. Niet voor niets hebben mensen die deze aandoening hebben het over een 'horrorweek'.

Als je gaat Googelen over PMDD kom je een standaard lijstje tegen met allerlei symptomen waar je last van kunt krijgen. Zo'n lijstje met symptomen is opzich fijn, maar dekt voor mij niet de lading. Daarom heb ik een aantal voorbeelden opgeschreven uit mijn eigen leven en ook uit ervaringen van lotgenoten die ik inmiddels via Facebook heb gevonden...

Mijn verhaal
Bij mij begon de ellende enkele maanden nadat Tobias was geboren. Sander en ik gingen voor het eerst een weekendje samen weg, maar in plaats van dat we het leuk hadden was ik een enorme bitch. Ik dreef Sander letterlijk tot waanzin. Het was enorm heftig en ging er heel hard en emotioneel aan toe. Uiteindelijk hebben we het gelukkig wel uit kunnen praten, maar het was wel ellendig en heeft destijds een hoop beschadigd.

Die avond gingen we nog even op stap en kreeg ik opeens enorme buikpijn. Inmiddels weet ik maar al te goed wat deze buikpijn betekent: mijn eisprong is dan gaande. Maar dit was dus de eerste keer dat ik dit zo heftig ervaarde en het was dus echt een heel vervelend weekend.

Vervolgens begon dit een terugkerende problematiek te worden: elke maand was ik een paar dagen flink van de kaart rond mijn eisprong en rond het ongesteld worden. Ik ben verschillende keren bij een dokter geweest, begon met antidepressiva, wat een paar maanden prima werkte, maar daarna steeds meer afzwakte en vooral voor vervelende bijwerkingen zorgde, terwijl de PMDD er gewoon weer doorheen kwam.

De ene maand is hefitger dan de andere, als de omstandigheden perfect zijn en niets 'verkeerd gaat' kan de PMDD zich bij mij vooral openbaren als enorme chagerijnigheid en behoefte aan chocolade, maar er zijn ook periodes waarin ik totaal niets uit mijn handen krijg of keuzes maak waar ik later enorme spijt van heb en die ik absoluut niet zo zou hebben gemaakt als ik in mijn normale doen ben.

Verder heb ik wat losse voorbeelden van situaties en gevoelens die bij PMDD horen op een rijtje gezet:
  • PMDD is jezelf het ene moment heel erg depressief kunnen voelen en je ontzettend druk maken over dingen, om vervolgens als je ongesteld bent geworden niet meer te kunnen begrijpen waarom je die gevoelens had
  • PMDD is jezelf om half 11 's ochtends al afvragen hoe je de rest van de dag gaat doorkomen, omdat je doodmoe bent en totaal geen energie hebt om ook maar iets te ondernemen
  • PMDD is ruzie maken met je partner, terwijl je tegelijkertijd niets liever wilt dan even bevestiging krijgen dat hij nog steeds gek op je is. 
  • PMDD is iedereen van je wegduwen en afstand creëren, ondanks dat je normaal gesproken een sociaal persoon bent. Je wilt op zulke dagen eigenlijk het liefst alleen worden gelaten. Soms is het zelfs zo dat een knuffel of een kus, hoe goed bedoelt het ook is, juist heel irritant aanvoelen, want je wilt gewoon niemand om je heen hebben. Elke prikkel is op zo'n moment teveel. 
  • PMDD is het gevoel hebben dat je iets ontzettend verkeerd hebt gedaan, dat mensen achter je rug om over je praten of je raar vinden, terwijl je normaal gesproken helemaal niet dat gevoel hebt
  • PMDD is elke keer weer uitleggen dat anticonceptie niet helpt. Want dat doet het dus niet. De meeste vrouwen die ik 'ken' via lotgenotencontact kunnen juist helemaal niet tegen hormonen en dan werkt het vaak averechts en voel je jezelf vervolgens de gehele maand depressief. Tegen PMS klachten werkt de pil overigens vaak wel; ik heb zelf bijvoorbeeld geen pijn meer bij mijn eisprong sinds ik de pil gebruik. Maar in mijn emoties verandert er helaas niets ten goede. 
  • PMDD is elke keer weer de doelen die je hebt opgesteld en bijna hebt behaald kapot maken, omdat je niet de energie hebt om van de chocolade af te blijven of om je huishouden bij te houden in de periode dat je er last van hebt
  • PMDD is verwarrend voor je omgeving, omdat het de ene dag klote met je gaat, en als mensen daar dan actie op willen ondernemen, kan het de volgende dag alweer anders zijn
  • PMDD is je onbegrepen voelen, omdat mensen al snel denken dat je een aansteller bent, omdat ze zelf ook wel eens PMS hebben en daar prima mee kunnen functioneren. En dat mensen dan denken dat ze weten waar je doorheen gaat. Terwijl bij wat navragen blijkt dat ze last hebben van PMS en niet van PMDD
  • PMDD is een extreem knagend schuldgevoel tegenover je kind(eren), omdat je niet altijd de beste ouder bent die ze verdienen, omdat je moe bent of chagerijnig. En dat kun je op zo'n moment ook niet relativeren; je voelt je direct de meest slechte ouder ter wereld en denkt minstens dat bureau jeugdzorg elk moment kan langskomen. Als de periode voorbij is besef je jezelf pas weer dat het allemaal heel erg meeviel en dat je kind(eren) er echt niet slechter van worden om eens wat langer televisie te kijken of een keer een dagje wat meer zichzelf te moeten vermaken en dat dit absoluut niet valt onder verwaarlozing.
  • PMDD is je ontzettend aangevallen en gekwetst voelen over opmerkingen die je normaal gesproken niet eens als aanvallend of kwetsend zou ervaren.
  • PMDD is elke maand weer goede voornemens maken om het de komende maand anders te doen, om dan vervolgens keihard aan de slag gaan met deze goede voornemens om na 2,5 tot 3 weken weer vast te lopen. 
  • PMDD is elke keer weer de reactie krijgen "ik heb ook wel eens PMS" en dan op een gegeven moment maar opgeven om uit te leggen dat het niet hetzelfde is. 
  • PMDD is elke keer weer opnieuw datgene opbouwen waar je zo druk mee bezig bent geweest, omdat je het weer kapot hebt gemaakt in die ene week. Dit kan variëren van teveel geld uitgeven terwijl je wilde sparen tot ruzie maken met mensen die heel dierbaar voor je zijn. 
  • PMDD is zeuren, klagen, praten tot diep middenin de nacht, tot je partner helemaal gek van je wordt en zegt dat hij wil gaan slapen. Wat je dan weer als een gigantische afwijzing ervaart,wat ervoor zorgt dat je nog meer het gevoel hebt dat er iets enorm mis zit in je relatie, waardoor je nóg meer wilt praten.
Ik hoef hier niet mee te 'leren leven'!
Na nu inmiddels zo'n 3 jaar in deze eindeloze cirkel te zitten begin ik het goed zat te worden. Ik heb mezelf nu door laten verwijzen naar een vrouwenpoli, mijn hormoonwaardes worden geprikt en daarnaast worden er ook nog wat andere dingen uitgezocht, maar hier kom ik nog wel op terug als er daadwerkelijk harde feiten op tafel liggen. Hoe dan ook: ik geef niet op, ik ga me niet gewonnen geven en ik ga ook niet 'er maar mee leren leven', want daarvoor is het véél te ontwrichtend. Ik zal voorlopig blijven zoeken naar een oplossing. Als die vrouwenpoli niet helpt hebben we ook nog een speciale poli in Boxmeer en als meest heftige oplossing kun je zelfs je eierstokken laten verwijderen (maar dat vind ik nogal rigoreus!).

However: nu weten jullie (ongeveer) hoe het is om PMDD te hebben. Iets wat ik niemand toewens. Maar mocht je jezelf erin herkennen: zoek hulp! Want het ligt niet aan jou, het ligt echt aan iets in je lichaam. Wat het precies is weet ik nog niet, maar ik hoop echt dat ze er ooit achter zullen komen.

Heb je zelf ook PMDD?
Via het label PMDD kun je meer van mijn blogs over dit onderwerp lezen. Ik heb in de loop van de jaren veel informatie gedeeld die wellicht kan helpen en ervoor kan zorgen dat jouw zoektocht korter is dan de mijne. 

woensdag 8 maart 2017

Weight Watchers week 15: jojo-en

Nou, soort van met de billen bloot dan maar... ;) De afgelopen week / weken gaat het niet zo lekker. Ik voel me nogal down en zit (dus) niet lekker in mijn vel. Dit leidt ertoe dat ik ook weer meer ga snoepen en snacken. Niet tof, maar voor mijn gevoel heb ik soms echt wat te snoepen nodig om de dag door te komen. Klinkt dramatisch, maargoed... Ik voel me momenteel ook nogal dramatisch en hoop dat ik mezelf snel uit deze vervelende bui kan vechten.

Van de hulpverlening hoef je niet veel te verwachten; daar kan ik pas eind juni terecht. Blegh. Maargoed, dat is een ander verhaal, waar ik in April op terug zal komen, want dan is het internationale PMDD awareness maand (jeeeeej!! )

Gelukkig zijn er ook dagen dat het wél goed gaat en dat ik me wat lekkerder voel. Op die dagen ga ik er dan ook écht voor. Dankzij deze dagen ben ik de afgelopen maand toch gewoon op hetzelfde gewicht gebleven. Tussendoor heb ik wel wat gejojood, maar op 6 maart woog ik exact hetzelfde als op 6 februari.

Daarnaast sport ik nog steeds trouw 3 keer per week. Dit zijn echt mijn favoriete momenten van de dag geworden. Ik hoef dan even helemaal niks, behalve mijn verstand op nul zetten en gewichten optillen op de maat van de muziek. Vind ik echt heerlijk! Helaas heb ik wel een lichte knie-blessure, maar dat blijkt dus door bodycombat te komen. Eerlijk gezegd was dat nogal een opluchting, want ik zou bodypump eigenlijk niet meer willen missen. Het is binnen één maand een regelrechte verslaving geworden ;)



vrijdag 3 maart 2017

Ik wil mijn schattige baby terug ;)

Tot voorkort was ik er vrij zeker van dat ik het redelijk goed deed als ouder. Tobias ging vrij relaxed door zijn 2e levensjaar heen en wij haalden eigenlijk al opgelucht adem: pfiew, die peuterpuberteit viel bij ons gelukkig flink mee!

Maar wat we dus niet wisten: na de 'terrible twos' kunnen ook nog de 'terrifying threes' komen. En man o man, daar gaan we dus niet geruisloos doorheen. Het zal ook wel komen doordat we echt helemaal niks gewend zijn, hoor... Tobias is altijd heel lief, relaxed en meegaand geweest. En nu dus opeens niet meer. Opeens is het echt een klein duveltje geworden dat in woede kan ontbarsten als er geen Fristi is.

Soms zit ik echt met mijn handen in het haar en vraag me dan af of ik het allemaal wel goed doe. Deze fase maakt me ontzettend onzeker, want wat ik ook doe, hij blijft zich bij vlagen als een draakje gedragen. En natuurlijk (bijna) alleen als er niemand anders bij is. Vanderweek had hij toevallig een keer een meltdown waar mijn zusje bij was en ik was gewoon blij: eindelijk kon zij dan ook een keer zien dat ik echt niet lieg dat ie soms heel driftig kan zijn!

Ergens heb ik dan de angst dat het nooit meer over zal gaan. Dat het definitief gedaan is met ons lieve kereltje en dat ie voortaan een licht ontvlambaar monstertje blijft. Wel een lief monstertje, want hij heeft ook nog meer dan zat momenten dat het wél goed gaat en dat ie ontzettend schattig is. Maar die momenten dat ie zichzelf zo laat gelden.... daar moet deze moeder even heel erg aan wennen!


Aan alle doorgewinterde moeders: het gaat over, toch?!? (Ik kan wel wat geruststelling gebruiken op het moment!)


donderdag 2 maart 2017

Ik hield een maand de financiën niet bij...

Het zou zo een tekst kunnen zijn van zo'n foute clickbait-site: deze vrouw hield een maand lang de financiën niet bij... En wat er gebeurde, dat zal uw mond laten openvallen...

Want wat gebeurde er? Niks! He-le-maal niks! We staan niet aan de rand van een financiele afgrond. We kwamen niet in het rood te staan. Er gebeurde echt letterlijk niets. Behalve dan dat ik niet precies wist hoeveel we nou hadden uitgegeven aan bepaalde zaken. Vandaag dus toch alsnog maar even alles ingeklopt in Afas Personal. We waren over een aantal budgetten heen gegaan, maar desondanks was het allemaal prima gegaan.

Toch ga ik komende maand wel weer proberen om het wat beter bij te houden. Dit geeft me wat meer rust en voor mijn gevoel is het ook veel minder werk als ik het eens per week bijhou. :)

woensdag 1 maart 2017

Quotes van ons kereltje - Februari 2017

  • Wie is Bobby combat? 

  • We waren in de binnenspeeltuin toen Tobias opeens nephuilend naar me toe kwam: Ik miste je zo...

  • Tobias: zullen we met iemand afspreken? Dus ik zeg: met wie dan? "met iemand met een auto" Waar wil je heen dan? "naar de Oosterhof (winkelcentrum)" Wat wil je daar dan doen? "tompouzen kopen"

  • Sparta? Nee, ik ben voor Feyenoord.... Waar hij dit vandaag haalt weet ik niet. Leren we hem nog wel af LOL ;)

  • In een restaurant: Meneer, ik hoef geen mes! Dat is veel te scherp!

  • Ik heb geen tijd om te knuffelen, het staat niet in mijn agenda!

  • Je hebt het spannendste filmpje aangezet dat je ooit hebt aangezet! (Dit ging over Finding Nemo)

  • Tobias: ik ga even plassen, ga jij dan niet mijn brood opeten? Ik: Nee, natuurlijk niet! Waarom niet? Ik: Omdat ik van je hou.... Tobias: En als je heel boos bent, ga je het dan wel opeten?? 

  • Mama, de politie vangt toch boeven? Maar jij noemt mij ook wel eens boef... Gaat de politie mij nu ook vangen? ik: Nee, de politie vangt alleen boeven die bijvoorbeeld papa's fiets hebben afgepakt.... Tobias: Zegt de politie dan tegen die boeven 'samen spelen, samen delen'?