In december vorig jaar gaven we mijn ouders voor hun trouwdag een cadeautje: een boottocht met etentje erbij. Superleuk idee, vonden we zelf. Maar een week van tevoren kregen we bericht dat we de enigen waren die voor die datum hadden geboekt, dus of we misschien een andere dag konden kiezen.
En toen ging het ineens minder goed met de gezondheid van mijn vader. Alles kwam op pauze te staan, en zo schoof ook dit uitje steeds verder vooruit.
Inmiddels hebben we besloten om toch te gaan — met z’n drieën dit keer.
Omdat we destijds al €150 hadden aanbetaald, hoeven we nu helemaal niets meer te betalen. Natuurlijk weet ik dat dat geld allang is uitgegeven, maar toch voelt het een beetje alsof we nu gratis uit eten gaan. En dat geeft, ondanks dat we dit liever samen met mijn ouders hadden gedaan, toch een klein beetje een licht gevoel.
Worden jullie ook wel eens een beetje voor de gek gehouden door je innerlijke boekhouder? 😏
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Alleen aardige, opbouwende, positieve reacties zullen worden geplaatst. Over niet geplaatste reacties wordt niet gecorrespondeerd ;)