Als je diep in mijn hart kijkt, zou ik het liefst thuisblijfmoeder willen worden… Maar of we dit financieel redden, dat is nog maar de vraag. Afgelopen weken hebben we regelmatig verschillende scenario's doorgerekend, maar we komen er niet echt uit. Ik had gehoopt dat ik nu wel uitsluitsel zou hebben of het wel of niet kan, want ik voel me ergens behoorlijk schuldig dat ik gebruik maak van de WW, terwijl er een mogelijkheid bestaat dat ik straks toch niet meer ga werken.
Maar het is even niet anders; zo lang ik geen zekerheid heb of we het wel redden ga ik geen overhaaste beslissingen maken…. Als ik wél werk had, zou ik die zekerheid ook willen hebben voordat ik mijn baan opzeg, dus waarom zou dat bij een uitkering anders zijn, eigenlijk?!
Dus ik gooi het schuldgevoel maar eens de deur uit! En daar zal ik vast het nodige commentaar op krijgen, maar dat is dan maar zo.
Zekerheid voor alles, dat vind ik juist verstandig, succes met je keuze
BeantwoordenVerwijderenHeel herkenbaar......ik zou het ook willen, maar helaas niet haalbaar. En ik moet ook eerlijk zeggen dat even een dagje werken tussendoor ook wel fijn is. MAAR thuis bij je kinderen is zoveel meer waard, vooral bij ziekte, of als er iets te doen is op school, of er een vriendje wil komen spelen. Zoveel minder geregel en zo veel minder stress als je lekker thuis kan zijn....
BeantwoordenVerwijderenOp je gemak alles doorrekenen. Probeer anders holgende betaal periode je gehele ww. op de spaar te zetten en kijk of het lukt. Tenslotte heb je gewerkt om recht te hebben op ww. Laat men maar kletsen!!
BeantwoordenVerwijderenZo moeilijk is het toch niet? Trek de vaste lasten van het salaris van Sander af en je weet wat je overhoudt. Tel kinderbijslag, toeslagen erbij op, dan weet je of het kan.
BeantwoordenVerwijderenIk wil je wel helpen rekenen.
het valt of staat ook met het soort werk dat je doet. Als ze 4 zijn, zit je in eens in het ritme van school en dan valt op dat veel vriendjes ook helemaal niet zo veel kunnen afspreken want: zwemles, muziekles, sport. Een goede werkgever snapt dat een ziek kind prioriteit heeft, de meeste kinderen zijn helemaal niet zo vaak ziek. In mijn afdeling van 3 vrouwen met kinderen tussen 1 en 9 is er buiten het zwangerschapsverlof geen van ons een dag thuis gebleven wegens zieke kinderen. Wel wegens schoolhulp, maar dat is met ons werk prima te combineren. Die flexibiliteit is fijn.
BeantwoordenVerwijderenLet op trouwens het kan soms financieel gunstiger uitpakken als beide ouders deeltijd werken tot een volle werkweek ipv 1 voltijder.
Zo moeillijk is de berekening niet, betekend alleen wss wel dat je een tikje terug moet doen qua uitgavenpatroon en heb je daar zin in? Zet je geld apart voor je pensioengat? Wanneer zou je weer willen gaan werken en hoe realistish is het om dan nog iets te vinden na tig jaar niet gewerkt te hebben?
BeantwoordenVerwijderenMisschien heb ik het verkeerd, maar als je na de ww besluit om minder uren/ niet meer te gaan werken, moet je dan niet terug betalen? Staat me iets van bij dat ik dat hoorde van iemand die bij het uwv werkt.
BeantwoordenVerwijderenNee, hoor, als je WW stopt, houdt alle contact met het UWV op. Het kan ze tijdens je ww al niet schelen wat je doet, maar daarna al helemaal niet. Je hebt geen recht op bijstand, dus het stopt gewoon. Julia
VerwijderenJe bent toch spw'er? Wat dacht je van kindjes opvangen? Of op een andere manier geld verdienen? Besparen is niet altijd de oplossing en een werken-voor-de-baas baan ook niet. Zei de arbeidsongeschikte met een eigen bedrijf!! Kortom, kijk verder dan de gebaande paden!
BeantwoordenVerwijderenOfals je maar een klein beetje gel nodig hebt om het te kunnen redden, neem dan een ochtendkrantenwijk. In die vroege uurtjes kan je man op de kids passen. Of een folderwijk en de kleine meenemen. Ik zie dat hier wel gebeuren.
BeantwoordenVerwijderenIk had hetzelfde, alleen zat ik in de ziektewet na mijn bevalling. Ik voelde me ook bezwaard t.o.v. mijn werkgever, maar gelukkig gaf mijn manager mij groot gelijk en heeft mij alle ruimte gegeven om er goed over na te denken.
BeantwoordenVerwijderenIk dacht ook dat we het krap zouden krijgen/net wel of net niet zouden redden. Gelukkig hebben we ook een flinke buffer, die ook op voorhand hiervoor heb gespaard, omdat ik altijd al met dit idee speelde. Nu blijkt dat we het veel makkelijker redden dan ik dacht. We gaan minder vaak uit (eten), kijken kritischer na uitgaven en gaan niet meer zo ver weg op vakantie. Ons bestedingspatroon is ook flink aangepast, deels niet bewust. Dus probeer het gewoon een tijdje zou ik zeggen, ik heb hier ook een proefperiode van 3 maanden genomen, door mijn salaris op een aparte rekening te storten. Heb je gelijk een leuke buffer...
Volgens mij is de vraag niet alleen of je rond kan komen. Wat als de ander zijn baan kwijt raakt? Wat zijn je kansen als je er een aantal jaar tussen uit bent geweest? Pensioen opbouw die niet doorloopt. En wat als de liefde niet voor altijd is? Kan je niet gaan solliciteren en dan ontslag nemen als het niet bevalt? Mia
BeantwoordenVerwijderenMia heeft een goed punt hier. als jij niet meer werkt moet Sander zijn baan wel zeker zijn. Anders kan je misschien tegen grotere problemen aan.
VerwijderenDaarnaast is de vraag of je in de toekomst eventueel 'genoegen' kan nemen met een minder uitdagende baan :)
Ik denk dat het 'm ook en vooral zit in hoe graag je iets wil! Ik zelf ben al heel lang thuisblijfmoeder en zou nu qua kinderen al lang kunnen werken. Maar voor ons is het fijn om te weten dat hier thuis alles goed en op rolletjes loopt, zodat manlief op de bank kan ploffen na gedane arbeid (baan met net aan modaal inkomen) Het gaat om welke keuzes je maakt en dat moet een ieder voor zichzelf doen. Geen auto, geen vakanties hier. Wel het hele jaar door ontspanning vanwege de duidelijke taakverdeling. Alle tijd om lopend de aanbiedingen te halen, die nodig zijn om wat te besparen. Wij voelen ons er goed bij.
BeantwoordenVerwijderen