"De klachten die je omschrijft zijn typisch de klachten die ik elke keer terughoor van vrouwen met PMDD" zegt de arts die tegenover me zit. Eindelijk, ein-de-lijk een stukje erkenning. Ik ben niet gek. Ik heb echt écht PMDD. Dat wist ik natuurlijk al wel, maar om dit te horen van iemand die met andere vrouwen heeft gesproken, in plaats van een dokter die het uit een boek heeft gediagnosticeerd, dat deed toch meer met me dan ik dacht.
De hulp kwam precies op het goede moment. Afgelopen week was denk ik wel één van de meest heftige PMDD-fases die ik door ben gegaan. Alle emoties zijn de revu gepasseerd. Ik wilde dolgraag bloggen, maar was bang voor negatieve reacties, omdat die in deze periode van de maand zo ongelofelijk veel met me doen.... De grens tussen een vriendelijk bedoelt berichtje en een regelrechte aanval vervaagt op zo'n moment. Daarnaast kan ik ook niet meer relativeren: een kleine opmerking van een wildvreemde komt al keihard aan. Dus besloot ik maar om even niet te schrijven. En daar baal ik wel enorm van, want bloggen is mijn grootste hobby.
Nu gaat het gelukkig weer beter, voor zo lang het duurt. En ik krijg inmiddels dan eindelijk hulp om ermee om te leren gaan. Alleen al even van een professional horen dat ik niet de enige ben die hiermee worstelt is al zó fijn. Ik heb het gevoel dat ik nu op de goede plek ben om hulp te krijgen. Ik kom er wel!
Mocht jij ook met dit soort klachten rondlopen, schroom dan niet om hulp te vragen. Je bent niet de enige. Je bent niet raar. En onbehandelde PMDD wordt alleen maar steeds erger (tot de overgang) en kan zó ontzettend veel kapot maken.
Ik ben er niet mee bekend, maar wil je heel veel sterkte wensen. Fijn dat er hulp geboden is.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Gina
Wat je schrijft over PMDD doet mij heel erg denken aan mijn oma. Zij had ook hele erge maanstonden en besloot uiteindelijk, toen ze 'genoeg' kinderen had gekregen, om haar baarmoeder te laten verwijderen. Ze zei dat ze zich daarna nooit meer vrouw voelde, maar ja, elke maand weer die pijn is blijkbaar dus verschikkelijker.
BeantwoordenVerwijderenLieve daantje, dank je wel voor deze moedige blogs waar je ons eerlijk een kijkje geeft hoe het is om ermee te leven. Ik denk zeker dat lotgenoten, en familieleden van lotgenoten hier erg veel aan hebben.
ga me er eens in verdiepen.. mn spiraaltje mag/moet eruit in september.. geen idee of t daaraan ligt of toch pmdd kan zijn of beide.. maar steeds meer last van mn maandelijkse hormonen :(
BeantwoordenVerwijderenIk vind het, vooral omdat je het zo moeilijk vind, enorm knap dat je het hier alsnog durft te delen! Je hebt door de PMDD een angst, en die durf je gewoon te overschrijden! Daar mag wel een complimentje aan gewaagd worden!
BeantwoordenVerwijderenAl met al, zelf geen ervaring met PMDD, gelukkig. Maar het gevoel van erkend worden begrijp ik wel enorm. Ik heb zelf oedeem (lipoedeem en lymfoedeem) waar ik enorm veel last en pijn van ervaar, en tot eind vorig jaar durfde geen enkele arts er echt uitspraak over te doen, juist omdat er nog zo weinig over bekend is terwijl er enorm veel mensen (al dan niet in verschillende pijn of ongemak stadia) mee kampen. Toen ik vorig jaar officieel de diagnose kreeg en daar nu hulp voor krijg (manuele drainage) is er een enorme last van me afgevallen, 1 omdat het nu echt een naam heeft en 2 omdat ik er hulp voor krijg (voor zover dat mogelijk is bij oedeem)
Waardoor ik het zelf ook veel beter een plek heb kunnen geven (heb behoorlijke stap sociaal gezien terug moeten doen omdat ik mn rust nodig heb)