Het is inmiddels alweer een week verder na mijn blindedarm-operatie. De afgelopen week heb ik weinig gedaan, dus ik had ook niet echt inspiratie waar ik over zou bloggen. Ik heb me, ondanks dat ik weinig pijn heb, best rustig gehouden. Zaterdag heb ik wel wat langer gelopen maar toen merkte ik na een uurtje wel weer dat het eigenlijk toch nog even teveel was. Dus ik luister gewoon goed naar mijn lichaam, en merk dat het elke dag een stukje beter gaat.
Natuurlijk hadden we dan ook nog de stormen van de afgelopen dagen. Gelukkig zijn wij er goed vanaf gekomen: er zijn 2 dakpannen weggewaaid, waarvan eentje kapot is gevallen en de ander is heel in de dakgoot terecht gekomen, dus die konden we zo weer terugplaatsen. Een hoop mensen in de wijk hebben meer schade; alleen in onze straat al zijn er drie daken van huizen afgewaaid afgelopen vrijdag. Wat wel vervelend is, is dat we nu wat lekkage hebben; er is zoveel schade dat we met 1 verdwenen dakpan niet erg hoog op de prioriteitenlijst staan uiteraard!
Ik moet wel zeggen dat ik erg onrustig word van al die storm buiten. Ik probeer me er maar zoveel mogelijk voor af te sluiten. En ik kijk enorm uit naar de lente!
Hoe zijn jullie de stormen doorgekomen? Hopelijk geen schade??
Gelukkig geen schade. Heb nog wel heel veel reservepannen van dat we ooit twee dakkappellen hebben geplaatst. Merk wel dat ik erg onrustig heb geslapen die nachten en ook mijn huid was erg onrustig
BeantwoordenVerwijderenHallo Daan, je hebt vast wel even een jasje uitgedaan. Doe nog maar even rustig aan. In het Schollebos is het goed raak geweest. Ben er zaterdag doorheen gefietst maar moest af en toe omrijden door omgevallen bomen. Groetjes Lidy
BeantwoordenVerwijderenHeel goed dat je het rustig aan doet. Het lijkt me goed voor je lichaam om te kunnen herstellen in alle rust.
BeantwoordenVerwijderenWij hadden wel schade, die grotendeels is hersteld door de timmerman.
BeantwoordenVerwijderenIk was ook erg onrustig door de storm. En nu ik terugkijk, denk ik: dieren hebben dat ook, waarom staan we onszelf dat niet toe? Het is een instinct om een veilige plek te zoeken. Voor ons vertaalde zich dat, in opruimen van alles wat maar door de tuin kon gaan vliegen. En kwetsbare voorwerpen weghalen van een plek waar we bij storm Ciara waterschade hebben gehad.
Ik kon gelukkig een paar uurtjes eerder ophouden en heb een verwarmende soep gekookt. En ik heb me voorgenomen voortaan te luisteren naar de onrust in mijn lijf. Die hebben we niet voor niets.
Hoe gaat het met je? Ik hoop steeds beter!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Gina