Sinds begin van dit schooljaar zit Tobias op de Scouting. Door corona is hij nog niet zo vaak geweest als de bedoeling was, maar hij vindt het in elk geval wel erg leuk, dus dat is al heel fijn natuurlijk.
Nu kregen we gister een e-mail: de Scouting gaat op kamp! In de eerste week van de zomervakantie gaan ze een week naar een Scouting clubhuis in België, omdat de clubhuizen in Nederland inmiddels allemaal volgeboekt waren. Daarnaast stond ook in de e-mail wat ze allemaal gingen doen. Onder andere zwemmen en allerlei andere leuke activiteiten.
Mijn eerste reactie:
Tobias lag al op bed, dus besloten Sander en ik dat we hem morgen (dus inmiddels vandaag!) zouden gaan vragen wat hij er zelf van vindt. Kinderen kunnen vaak een heel stuk beter inschatten wat ze wel of niet kunnen dan wij denken, namelijk. Tot we het aan Tobias hadden gevraagd zouden we het dan gewoon even laten rusten...
Natuurlijk lukte dat loslaten niet echt en heb ik er best lang van wakker gelegen wat nou een goede keuze is. Enerzijds wil ik hem geen leuke ervaringen ontzeggen, maar anderzijds vind ik het zelf nog erg spannend en vind ik hem er ook nog wel erg jong voor. Omdat ik momenteel bezig ben in een boek over kinderen in een concentratiekamp kreeg ik ook nog eens een heel rare cross-over nachtmerrie voorgeschoteld waarin Tobias "op concentratiekamp" ging. Super creepy manier van mijn onbewuste het hele kamp-idee te verwerken!
Vanmorgen heb ik dus direct maar aan Tobias gevraagd wat zijn gedachtes bij het op kamp gaan waren en hij was direct duidelijk: hij vindt zichzelf er nog te jong voor. Hij wil pas mee op kamp als hij 9 is. Hij gaf zelf heel goed aan dat hij een week zonder ons nog veel te lang vindt. Wat een opluchting! 😳
Dat wordt dus een paar nachten in een tent op een natuurkampeerterrein;)
BeantwoordenVerwijderenDeel 1 van 2:
BeantwoordenVerwijderenElk kind is anders, Belgïe is ook wel een eind weg voor je eerste kamp, hoewel waar in België hier nog wel enig verschil maakt. Zelf heb ik ook veel ervaring met scouting in alle soorten en maten.. Ik ben begonnen als bever (5-7 jaar), mijn eerste 'kamp' was een 1 nachtje in het eigen clubhuis. Volgens mij in de voorjaarsvakantie, ook bedoeld om even te oefenen. Dat was voor mij toen ook wel even genoeg om mee te beginnen. De week in de zomervakantie ging ik nog niet mee. Het jaar erna gingen we een week (of althans dat was toen denk ik 5 dagen, 4 nachten) naar het clubhuis waar mijn neven en nichten hun scoutinggroep hadden en mijn tante in het bestuur zat (dat was vanuit Brabant ergens in Overijssel, best een aardig eind rijden). Toen ben ik wel mee gegaan. Daarna nog kabouter, scout (noemen ze het in het zuiden, in het noorden zeggen ze 'padvindster') en explorer (dat was weer gemengd) geweest en vervolgens inval-leiding geworden. Vooral bij kampen viel ik in, zo ben ik op een aantal bever en kabouter kampen mee geweest. Vanuit die ervaring hoop ik je een beetje advies te kunnen geven. Ik wil je nergens toe overhalen maar misschien is het handig om een paar dingen te weten (in de hoop dat dit nog zo gaat, want ik nam afscheid van scouting toen ik ging studeren, dik 15 jaar geleden). Check dit dus gerust bij de leiding van de groep.
Het is nu nog erg vroeg om het abstracte idee 'kamp' volledig echt te kunnen overzien (voor jou en je kind). De komende tijd gaat dat hopelijk veranderen. Zeker als je zegt dat de ouders alle info al hebben gekregen dan is de leiding vast zo verstandig om er geen 'verrassingskamp' van te maken want dat trekken uiteindelijk bepaald niet alle kinderen. Daarmee is het misschien ook te vroeg om er zin in te krijgen, maar dit zou nog kunnen komen. Ook groepsdynamiek speelt hier een rol, hoe meer kinderen enthousiast worden hoe meer kinderen ze daarin 'meetrekken'. Dit kent ook een keerzijde, er kunnen twee groepen ontstaan, de meegangers en de thuisblijvers. Als er een vriendje in de andere groep zit kan dit een verrassend effect hebben... Dat je daarop bent voorbereid. Vooral ook, ga hem vanuit jou angsten niet later aan deze toezegging houden dat hij niet mee wil...hij mag van gedachten veranderen, dat is heel menselijk.
Bij ons was het zo dat de kinderen en de ouders de leiding die mee gingen of al heel erg goed kenden of er was een kennismakingsmiddag (in tijden van corona misschien lastiger te regelen). Dit gaf niet zo zeer de kinderen maar vooral de ouders de zekerheid die ze vaak nodig hebben ('Aan wie geef ik mijn kind eigenlijk mee?!'). Misschien dat zoiets voor jou ook een deel van de spanning zou kunnen verlichten.
Einde deel 1, op naar deel 2…
Groetjes Lily
Deel 2 van 2:
BeantwoordenVerwijderenAlle kinderen vinden op kamp gaan spannend, vrijwel alle ouders vinden het doodeng (maar zullen dat niet snel toegeven)...iedereen kijkt er meestal achteraf met een goed gevoel op terug.
Voor tegen de tijd dat het zo ver is dat het eerste kamp een feit is, spreken we hier bij deze iets af (niet onderhandelbaar): BLIJF THUIS. Zodra het kamp is begonnen laat jij (en de rest van de familie) zijn neus daar niet meer zien!!!! Niet gezellig op bezoek gaan, niet stiekem op een afstandje checken of ze het wel leuk hebben (je wordt gegarandeerd ontdekt), niet iets 'vergeten mee te geven' komen afleveren. WEG BLIJVEN!!! Dit is een ramp voor de leiding want het staat garant voor heimwee, is het niet van dat kindje dan is het wel een ander kindje omdat die EEN papa/mama/oma/oom/enz. heeft gezien. Als er iets besmettelijk is (besmettelijker dan corona durf ik te stellen) dan is het wel heimwee. Het kan het hele kamp om zeep helpen. Ik heb wel eens een auto met 5 heimwee-klanten zien vertrekken, dat laat een gat na in de groep, het beïnvloed het hele kamp. Hoe moeilijk ook voor jou als ouder: HOU JE IN! Bel desnoods met de leiding (tot ze er kierewiet van worden) om een update te vragen (als ze die niet al automatisch delen via de socials) maar ga daar niet naar toe! Ik kan mij een kamp herinneren waarin een moeder elke avond gebeld werd om verslag te doen van de dag en elke ochtend om te vertellen dat het die nacht allemaal goed was gegaan. Ook was er een ouder (papa of mama, dat weet ik niet meer), die de eerste dag om het uur belde met allerhande dingen (zit er wel een zaklamp in te tas, zijn de wc's s'nachts niet te ver lopen, weten jullie wel van de allergieën, is de lievelingsknuffel daar wel, niet vergeten hoor 'de thee mag 's morgens niet te warm zijn', enz). Dat zou enige grappen onder de leiding kunnen uitlokken (het zijn ook maar mensen ;) ), maar alles beter dan een aanval van heimwee!
Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe! Los laten zal toch wel eens moeten gaan gebeuren, dat is voor iedereen uiteindelijk toch echt het beste.
Groetjes Lily
Wat lief dat je zo uitgebreid hebt gereageerd. Ik laat Tobias hier zeker in leiden. Als hij opeens wel mee wil, dan kan dat ook. Uiteindelijk bepaalt hij zelf of hij eraan toe is, ik vertrouw er heel erg in dat hij zelf weet waneer hij ergens klaar voor is.
VerwijderenIk heb zelf ook erg leuke herinneringen aan alle scouting kampen waarin ik ben mee geweest, eerst met de kabouters in clubhuizen en later bij de padvindsters op een natuurterrein.
Mocht hij zich bedenken dan ga ik zeker niet de hele tijd kijken (al kan ik me wel voorstellen dat er ouderes zijn die dit toch stiekem doen!). Maar zou wellicht wel kijken of we ergens daar in de buurt een hotelletje kunnen boeken, want stel dat er iets gebeurt, dan is het toch 2 uur rijden en dat vind ik wel een heel naar idee.
Maar we gaan het allemaal wel eens bekijken hoe het straks gaat. Ik ben erg benieuwd of hij zich nog bedenkt. Het is een kind dat meestal wel heel goed weet wat ie wil en zich (in elk geval door ons!) niet snel laat overhalen als hij iets heeft besloten. Maar ik sluit niks uit.
Huur met Sander in de buurt een huisje. Als tegen die tijd Tobias toch wil, zitten jullie fijn in de buurt. Misschien is er zelfs de optie om gedeeltelijk mee te doen met het kamp of alleen overdag of om al vast te oefenen 1 nachtje. Een week is ook wel heel veel hoor voor die leeftijd.
BeantwoordenVerwijderenWaarom geef je hem niet op voor het huttendorp. Elke dag lekker bouwen en spelletjes doen en ze zijn elke avond thuis.
BeantwoordenVerwijderenLOL. Ik snap je helemaal. Toen mijn jongste zoon op kamp ging, in een tent, was ik bang dat iemand hem 's nachts uit het tentje zou stelen....
BeantwoordenVerwijderen