Nog iets meer dan 2 weken en dan is Tobias alweer jarig! Hij wordt dan 11. Op de een of andere manier wil het er bij mij nog niet in dat het zo dichtbij is 😂 In mijn hoofd is het nog September en ben ik aan het wachten op een Indian summer. Het dringt niet echt door dat het herfst is, dat de verjaardagen en feestdagen er weer aankomen.... En dat dit zich allemaal niet vanzelf wel regelt.
Ik heb inmiddels wel een verlanglijstje gemaakt met Tobias, omdat dit weekend het grote speelgoedboek van Bol op de deurmat viel. Ook ben ik begonnen met het verzinnen van een verjaardagsfeestje voor met zijn vriendjes. Uitnodigingen maken moet ook nog gebeuren. En natuurlijk boodschappen voor als de familie op visite komt, maar dat komt nog wel.
Hebben jullie dat ook wel eens dat het gewoon niet lijkt door te dringen dat iets al bijna gaat gebeuren? Ik heb zelf het idee dat het samenhangt met mijn nieuwe medicatie, hierdoor lijk ik wat minder gestresst te zijn, maar ook wat minder gevoel van urgentie te ervaren - ik weet nog niet of ik dit fijn vindt of niet. Dat ligt eraan of ik alles wel op tijd geregeld krijg of niet. Wordt vervolgd dus....
Geniet er maar van dat je minder stress ervaart. En achteraf zal je zien dat veel dingen waarover je nu aan het tobben bent zich vanzelf hebben geregeld of opgelost, En je hoeft toch niet alles alleen te doen? Sander is er ook nog en je laat al boodschappen thuis bezorgen, en een lijstje is makkelijk te maken elke keer dat je eraan denkt
BeantwoordenVerwijderenHerkenbaar. Soms is het net alsof iets niet goed wil doordringen...
BeantwoordenVerwijderen