Dingen die ik mis van onze vakantie....

We zijn alweer anderhalve week terug! De tijd lijkt nu nog veel sneller te gaan dan toen we op vakantie waren. Nog een weekje en dan begint Tobias als brugpieper op de middelbare school. Deze week zijn we dus druk bezig geweest met praktische dingen: schoenen kopen, checken of alle spulletjes in huis zijn… Op zo’n manier lijkt onze grote reis alweer heel erg naar de achtergrond te raken. En eerlijk is eerlijk: ik vind het ook heerlijk om weer thuis te zijn.

Toch zijn er een paar kleine dingen die ik mis van Japan…

De broodjes met aardbeienroomkaas

Haha, deze zagen jullie vast al aankomen. Ik mis het ontbijt met die broodjes aardbeienroomkaas van de Starbucks. Waarschijnlijk maak ik het in mijn hoofd nóg lekkerder dan het echt was, maar toch… elke ochtend denk ik er weer even aan. 😋

Het klatergeluid op het toilet

De afgelopen week ben ik een paar keer naar een openbaar toilet geweest in Nederland en ik miste de klatergeluiden zó! In Japan heeft bijna elk toilet een knopje waarmee je een watervalletje of ander geluid kunt laten afspelen, zodat niemand je hoort plassen. Je raakt er verbazend snel aan gewend. Hier voelt het ineens heel ongemakkelijk om zonder dat geluidje te plassen — want ja, nu hoort iedereen je gewoon. 😂

Automaten op elke hoek

In Japan stonden letterlijk op elke straathoek automaten: met flesjes water, thee, cola, sportdrankjes en soms zelfs soep of ijs. Superhandig! Hier moet je altijd weer een winkel binnen of wachten tot je ergens langs komt, maar daar kon je overal even snel iets pakken. Ik mis dat gemak echt.

De beleefdheid van mensen

En dan nog iets: de beleefdheid. Het constant groeten, bedanken en buigen, zelfs in de supermarkt of bij een restaurant. Dat gaf een bepaalde vriendelijkheid en rust in het contact. In Nederland voelt het soms meteen wat bot of gehaast, en dat verschil merk ik nu extra sterk.

Natuurlijk is het ook fijn om weer thuis te zijn en mijn eigen routines op te pakken. Maar stiekem droom ik soms even weg naar die kleine Japanse gewoontes die zo snel vertrouwd voelden. Misschien ga ik binnenkort gewoon mijn eigen aardbeienroomkaasbroodje proberen te maken — al is het maar om dat vakantiegevoel nog een beetje vast te houden.

Onze reis naar Japan, deel 6

  Van 27 juli tot 12 augustus zijn wij naar Japan geweest. Dit is het zesde en laatste deel van ons reisverslag. Voor deel 1 klik hier. 

10 augustus

Deze dag keek ik op het weerbericht en zag dat er regen voorspeld werd. Ik dacht er niet zoveel van en we gingen op weg, gewoon in onze zomerse kleding met een poncho 'voor het geval dat'. Maar al snel ontdekten we dat regen in Japan ook écht REGEN betekent. 😂

Binnen 5 minuten nadat het begon met regenen was er al geen draadje van onze kleding meer droog. De poncho deed opzich zijn werk, maar omdat het een Japanse maat was, was ie veel te kort voor mij. 

Gelukkig droogt alles vrij snel weer, maar het bleef af en aan erg regenen deze dag, en hierdoor besloten we om 4 uur dat we Disneyland gingen verlaten en later op de dag zouden kijken of het beter weer zou worden en dan eventueel weer teruggaan. Helaas ging het eigenlijk alleen maar harder regenen en waaien, dus besloten we dat we niet meer terug zouden gaan naar het park. We hebben een supertoffe tijd gehad, maar zo verregend in een pretpark rondlopen is niks. 

11 augustus

Dit was de laatste dag van onze vakantie, 's avonds zouden we worden opgehaald en naar het vliegveld gebracht. We hebben deze dag doorgebracht in het winkelcentrum in de buurt van ons hotel, waar we naar de bioscoop gingen en fluffy pancakes aten. 

Fluffy pancakes

Hierna werden we dus naar het vliegveld gebracht, waar we nog even op het panorama deck hebben gekeken. 

uitzicht vanaf het panorama deck van Tokyo

De vlucht duurde langer dan gepland doordat we om een aswolk heen moesten vliegen. Hierdoor misten we bijna onze aansluiting op Helsinki, maar gelukkig hadden we het net gehaald. Een van onze koffers echter niet, maar die werd gelukkig de volgende dag thuis nabezorgd. 😊

Al met al was het een super-vakantie 😁

Onze reis naar Japan - deel 5

 Van 27 juli tot 12 augustus zijn wij naar Japan geweest. Dit is het vijfde deel van ons reisverslag. Voor deel 1 klik hier. 

8 augustus

Vandaag gingen we met het openbaar vervoer Tokyo in. Omdat we allemaal moe waren besloten we de Hop on Hop off bus te reserveren. Dit heb ik eerder gedaan in Barcelona en dat was destijds erg leuk- je kon dan overal uitstappen en rondkijken of gewoon een rondje rijden met de bus. Helaas bleek dit een beetje tegen te vallen. De bus ging hier maar eens per uur of minder vaak, waardoor we heel lang moesten wachten om weer op te kunnen stappen. Bovendien was het enorm heet bovenin en zag je vrij weinig vanuit onderin in de airco. We waren dus al vrij snel uitgestapt en kwamen uit bij de skytree, een enorm hoge toren met mooi uitzicht op Tokyo. Toen we daar eenmaal waren begon het te onweren, wat heel indrukwekkend was om vanaf ruim 300 meter hoogte te zien. 

Hierna gingen we naar een tweede kattencafé, wat een zwerfkattenopvang was. Hier stonk het een beetje (ok, een beetje erg 😅) dus we waren vrij snel weer weggegaan. 

Onderweg kwamen we ook nog een mooie tempel tegen:

's Avonds werd er gezwommen en gegeten in het hotel, omdat we nog steeds allemaal erg moe waren. 

9 augustus

Dit was onze tweede dag in Tokyo. We gingen met de metro een aantal dingen bekijken, maar namen ook de tijd om tussendoor te genieten van de culinaire kant van Tokyo 😉

2D taart bij het 2D cafe

Meji Jingu tempel

. 

Iced matcha met aardbeiensmaak

We bezochten Takeshita street, een straat met allerlei winkeltjes met alternatieve kleding. Dit was een beetje een tegenvaller, omdat het onwijs druk was en zowel Tobias als ik hier heel erg overprikkeld van raakten. We hoopten hier ook wat meer van de alternatieve kledingstijl te zien maar het wemelde vooral van de toeristen. Even later waren we op een metro station waar we stonden te wachten op Sander en toen heb ik meer mensen in alternatieve kledingstijl zien lopen dan in Takeshita street. 😅

We gingen ook over het Shibuya kruispunt, het drukste kruispunt van Tokyo. Hierna keken we vanuit de Starbucks naar de krioelende mierenhoop die dit kruispunt is. Tobias wilde niet nog een keer over het kruispunt, hij vond het een beetje te druk. Dus we gingen, na een bezoek aan een sushi restaurant, onder de grond onder het kruispunt door. Handig dat dit kon!

De dagen in Tokyo hadden we meer uit kunnen halen als we niet zo ontzettend moe waren geweest van de rest van de reis, maar het was alsnog heel erg tof om mee te maken. 

Klik hier voor het 6e en laatste deel 

Onze reis naar Japan - deel 4

Van 27 juli tot 12 augustus zijn wij naar Japan geweest. Dit is het vierde deel van ons reisverslag. Voor deel 1 klik hier. 

6 en 7 augustus 

Deze dagen gingen we naar Disney Sea - een uniek Disneypark dat nergens anders ter wereld te vinden is.

Ingang van Fantasy Springs

Agrabah

Ingang van het kleine zeemeermin gedeelte

Gewoon een sfeerplaatje

Arendella (Frozen)

Tobias in de rij

Met zijn drietjes op de boot

 

Het was nog steeds erg warm en erg druk, en dit begon Tobias een beetje op te breken. Hierdoor zijn we beide dagen iets eerder terug naar het hotel gegaan dan we eigenlijk hadden gewild. We hebben gelukkig wel heel veel kunnen zien, maar ook een aantal attracties moeten overslaan. Dit is ook niet gek, want bij veel attracties stonden wachtrijen van ruim 2 uur. Op een gegeven moment gaat dat je ook gewoon een beetje tegenstaan. 

Tobias was er even bij gaan liggen

Op dit moment van de vakantie begonnen mijn enkels ook een beetje te protesteren tegen de warmte en begonnen op te zwellen tot epische proporties 😅 

Mijn opgezwollen enkels

Het waren twee topdagen, maar op dit moment begon ik wel een beetje spijt te krijgen van ons drukke programma en het feit dat we geen rustdagen hadden ingepland 😅

Klik hier voor deel 5 

Onze reis naar Japan - deel 3

Ik probeer elke dag een stukje te schrijven over onze vakantie in Japan. Mocht je de eerdere delen gemist hebben: hier begint deel 1.  

4 augustus 

Op deze dag vertrokken we uit ons eerste hotel in Osaka naar het tweede hotel in Tokyo. We gingen met de shinkansen, de hogesnelheidstrein van Japan, ook wel bekend als de bullet train. Hiermee waren we in minder dan 3 uur tijd van Osaka in Tokyo.

De shinkansen

Eenmaal in Tokyo aangekomen hebben we daar heerlijke noodles gegeten en daarna nog een beetje rondgedwaald in een veel te groot treinstation waar we voor ons gevoel 1 km door ondergrondse gangen hebben gelopen om bij de trein richting het hotel te komen. Een hele belevenis weer!

De rest van deze dag hebben we rustig aan gedaan, omdat we een druk programma hadden in de komende dagen. 

5 augustus

5 augustus was onze eerste dag in Disneyland Tokyo. Het was héél warm, 37 graden. Maar we maakten er een heel toffe dag van. Wat me het meeste is bijgebleven is de Baymax cooloff parade, een kleine parade waarbij je natgespoten werd. Dit was onwijs leuk om mee te maken: 

Ook de attractie van Belle en het Beest was ongelofelijk gaaf om mee te maken, deze is uniek voor Disneyland Tokyo. In mijn ogen de beste attractie die ik in Disneyparken heb gezien.  Het klinkt misschien stom maar zowel Sander als ik kwamen in tranen uit deze attractie, hij is echt zó gaaf gemaakt, heel erg mooi. 

Ook de electric light parade 's avonds was heel erg leuk. 

electric light parade

electric light parade

het kasteel van Cinderella

foto van mij in de theekopjes

Foto van Tobias in de theekopjes

Logo van de attractie van Belle en het Beest

De dagen hierna stonden ook nog in het teken van Disney, maar daar schrijf ik een volgende keer weer over.... Klik hier voor deel 4 

Onze reis naar Japan - deel 2

 Dit is het vervolg van ons reisverslag. Deel 1 kun je hier terugvinden. 

2 augustus

Op 2 augustus was het tijd om Osaka te gaan verkennen per Metro en trein. In het begin vond ik het heel spannend - ik had allemaal filmpjes op Instagram gezien van volgestampte treinstellen en was hier heel nerveus over. Al snel kwam ik erachter dat het eigenlijk best meeviel; sommige metro's waren erg vol, maar het was allemaal heel gemoedelijk en iedereen maakte ruimte voor elkaar. 

In Osaka bezochten we een groot warenhuis met een Pokemon Center en een enorme KitKat winkel waar ze ruim 100 smaakjes KitKat hadden. Hierna reisden we verder naar een kattencafé

De katten wachtten op hun snacks

Hierna gingen we lopend op weg naar onze volgende stop, namelijk een tempel om te bekijken. Maar eenmaal daar aangekomen na een zoektocht bleek dat ze hem aan het renoveren waren en mochten we helaas niet kijken. Dus gingen we gelijk door naar Namba Parks, een groot winkelcentrum met een park erbij en mooie architectuur. Onderweg kwamen we nog spontaan een egel-cafe tegen waar je een egel op schoot mocht en eten mocht geven. Ook erg leuk om mee te maken

Een van de egels van het egelcafe 

Ik met een egel

Sander met een egel

Tobias met een egel

Hierna gingen we écht door naar Namba parks. Hier echt genoten van de mooie architectuur en het park dat helemaal vanaf de eerste verdieping tot de 9e verdieping doorliep. Helaas was ik ook een beetje moe en heb er geen foto's van gemaakt, maar deze foto vond ik online om toch een beetje een sfeerimpressie te geven:

Foto van Namba parks

3 augustus

Dit was de tweede dag dat we met de Metro Osaka gingen verkennen. We bezochten Osaka Palace. 

Osaka Palace

De tuin bij Osaka palace

Tobias en ik (die vingers deden we zo omdat Japanners dit heel vaak doen op de foto 😅)

Het was een heel warme dag, dus verder hebben we een beetje rustig aan gedaan. Nog even verdwaald in een gigantisch Metro station 😂 Wat opzich wel prettig was, want hierdoor kwamen we bordjes tegen voor Kura, een sushi restaurant met lopende band waar ik graag heen wilde. Dit was ook heel erg leuk om mee te maken en spotgoedkoop vergeleken met sushi in Nederland!! En allemaal superlekker. 

O ja, en we zijn deze dag ook nog bij Don Quichot geweest, een soort Action, maar dan hysterischer en voller en drukker met een jingle die voor altijd in mijn hoofd zal blijven zitten 😂 Hier hebben we een koffer erbij gekocht vanwege de vele souvenirs die we al hadden gekocht 😳

Gelijk doorlezen kan hier

Onze reis naar Japan - deel 1

 Gisteravond zijn we teruggekomen uit Japan. Na een lange reis (en praktisch nog langere slaap 😂) en het uitpakken van de koffers is het tijd om lekker met een bakkie koffie een verslagje voor jullie te typen. Vandaag over het eerste gedeelte van de reis. 

27 juli

We vertrokken op 27 juli naar het Citizen M hotel bij Schiphol. We hadden namelijk een vlucht om kwart voor 12 en moesten om 9 uur aanwezig zijn op Schiphol en ik zag het reizen met veel bagage in de ochtendspits niet zo zitten. Het was een goede keuze; we hadden een hotelkamer met uitzicht op Schiphol, waar we vanuit het raam zo de vliegtuigen zagen opstijgen. Supertof begin van de vakantie! 

Uitzicht uit onze hotelkamer bij Citizen M

28 juli

De volgende dag vertrokken we na ons hotelontbijt op ons gemakje naar Schiphol. Hier ging de incheck enorm soepel, waardoor we nog best veel tijd te doden hadden op het vliegveld. Lekker een Starbucksje gedaan (dit is toch een beetje traditie wat nog is overgebleven uit de tijd dat Starbucks in Nederland alleen nog maar te vinden was op het vliegveld). 

Het vliegen duurde pokkelang 😂 Het eerste gedeelte naar Helsinki viel erg mee, maar het gedeelte naar Osaka was echt een beproeving, maar net als bij een bevalling vergeet je het alweer als het achter de rug is 😂

29 juli

Op 29 juli waren we dan eindelijk in Osaka, waar we met een taxibusje naar het hotel werden gebracht. Sander ging even slapen, maar Tobias en ik waren bikkels en hielden het vol om tot 7 uur wakker te blijven door een beetje te wandelen rond het hotel. Deze dag hebben we verder niet veel bijzonders gedaan omdat we moe waren van het vliegen.  

30 juli

Op 30 juli werden we allemaal netjes rond 7 uur 's ochtends wakker en voelden ons uitgerust. Geen last van een jetlag dus. Heel fijn, want hierdoor konden we gelijk een mooie start maken van de vakantie. 

We ontbeten bij de Starbucks die vlak naast het hotel zat, waar ik een bagel met aardbeienroomkaas at (dit is een belangrijk detail omdat ik dit de rest van de vakantie nog heel regelmatig heb gegeten, ik was een beetje verslaafd eraan 😅) 

We zijn deze dag met de boot naar Tempozan market gegaan; een groot winkelcentrum met daarbij een reuzenrad met mooi uitzicht over Osaka. Hier was ook een Gachapon hal, dit zijn automataten met balletjes erin waar speelgoed in zit. Ook bleek hier een Lego centrum te zitten waar we niks van wisten, hier hebben we ook een paar uur doorgebracht.

Tobias in een Gachapon hal

Tobias in Legoland

31 juli + 1 augustus

Eindelijk de dag waar Tobias zo naar had uitgekeken: we gingen naar Universal Studios Japan! We waren heel vroeg, want dat vergrootte de kans dat we in Mario World zouden kunnen. We hadden namelijk op Youtube gezien dat je hier heel vroeg het park voor in moest, anders zou je er niet inkomen. We stonden dus om 7 uur al voor de poort te wachten, in de brandende zon. Toen de rij eindelijk begon te bewegen, werd Tobias bevangen door de hitte. Wat ons heel erg is bijgebleven is hoe lief en zorgzaam de andere mensen in de rij waren. We kregen drinken, snoepjes, iemand ging gelijk naar de staf inlichten....  Het was onze eerste kennismaking met hoe vriendelijk en behulpzaam Japanse mensen zijn. 

In plaats van via de ingang kwamen we dus het park binnen via de eerste hulp van het pretpark, waar Tobias zich gelukkig al snel beter voelde. En we waren alsnog op tijd in Mario World! Hiernaast bezochten we Zweinstein en Minion world. (De foto's staan niet helemaal op de goede volgorde 😅)

Het was dusdanig warm en druk deze dagen dat we niet alles hebben kunnen doen wat we graag hadden gewild, maar het was echt heel erg tof! 

Tobias Sander en ik in Minion world

Zweinstein

Tobias en ik bij Zweinstein

Tobias bij Mario Kart

Tobias en ik in Nintendo World

De rest van de dagen volgen in een volgend deel 😁 Klik hier voor deel 2

Op stap met het jeugdvakantiepaspoort

 Op school krijgt Tobias elk jaar het jeugdvakantiepaspoort. Dit is een boekje met allerlei activiteiten in en om Rotterdam die je dan met korting of gratis kunt doen. Tobias vindt het altijd leuk om hier gebruik van te maken en zoveel mogelijk stempels te verzamelen. 

Afgelopen dinsdag gingen we dus op pad met het boekje en we deden de volgende acties:

• Snoep scheppen met 30% korting
• Een stroopwafel halen
• Een softijsje 
• 2 speurtochten bij de bibliotheek

Hierdoor had Tobias 5 stempels en mocht hij daarna bij de Rotterdampaswinkel ook nog een kleinigheidje en de zesde stempel ophalen. 

Het was maar een klein uitstapje, maar we zijn er even uit geweest en dat is het belangrijkste 😊

Opnieuw gestart met Flylady

Inmiddels ben ik 3 weken geleden begonnen met de babysteps van Flylady. Ik krijg weer meer lucht. Zo voelde het in ieder geval voor mij, toen ik besloot om FlyLady weer op te pakken. Niet voor de eerste keer, zeker niet. Maar wel met een ander gevoel: rustiger, realistischer, en met minder ‘moeten’ in mijn hoofd. En dat maakt al een beetje verschil.

Wat me deze keer helpt, is het loslaten van perfectie. Het hoeft niet in één dag. Het mág 15 minuten duren. En een ‘hotspot’ hoeft geen brandhaard te zijn om mijn aandacht te verdienen. Door het stap voor stap aan te pakken, begin ik eindelijk het verschil te merken. Niet alleen in mijn huis, maar ook in mijn hoofd.

Wat ik vooral fijn vind aan FlyLady is de structuur. Er is een soort zachte stok achter de deur: elke dag een beetje aandacht voor mijn huis, zonder dat het voelt alsof ik mezelf voorbijloop. De zones, de babysteps, de reminders – ze zorgen ervoor dat ik overzicht houd. En dat voelt eigenik zó goed dat ik me afvraag waarom het me nooit lukt om dit systeem vast te houden. 😳

Met de vakantie voor de deur merk ik ook hoe fijn het is om langzaam toe te werken naar een opgeruimd huis. De koffers zijn nog niet gepakt, maar het geeft rust dat ik weet waar alles ligt. Ik hoef straks niet gestrest op zoek naar zonnebrand tussen stapels ongevouwen was. Sterker nog: als het me lukt om dit ritme nog even vast te houden, vertrekken we straks in een huis dat ademt. En thuiskomen in zo’n huis… dat is nog nooit gelukt, maar het lijkt me heerlijk thuiskomen!

Dus ja, ik ben opnieuw begonnen. En ik ben blij dat ik dat heb gedaan.

'Gratis' uit eten

In december vorig jaar gaven we mijn ouders voor hun trouwdag een cadeautje: een boottocht met etentje erbij. Superleuk idee, vonden we zelf. Maar een week van tevoren kregen we bericht dat we de enigen waren die voor die datum hadden geboekt, dus of we misschien een andere dag konden kiezen.

En toen ging het ineens minder goed met de gezondheid van mijn vader. Alles kwam op pauze te staan, en zo schoof ook dit uitje steeds verder vooruit.

Inmiddels hebben we besloten om toch te gaan — met z’n drieën dit keer.

Omdat we destijds al €150 hadden aanbetaald, hoeven we nu helemaal niets meer te betalen. Natuurlijk weet ik dat dat geld allang is uitgegeven, maar toch voelt het een beetje alsof we nu gratis uit eten gaan. En dat geeft, ondanks dat we dit liever samen met mijn ouders hadden gedaan, toch een klein beetje een licht gevoel.

Worden jullie ook wel eens een beetje voor de gek gehouden door je innerlijke boekhouder? 😏

Afscheid nemen (of toch niet!)

Gisteren was het zover: de allerlaatste schooldag van Tobias. Nu is het écht voorbij en begint de zomervakantie. En eerlijk? We waren er alledrie behoorlijk aan toe. 😉 Geen gehaast meer, geen last-minute gymspullen of vergeten broodtrommels — gewoon lekker uitrusten. Heer-lijk.

Ik was wel benieuwd of Tobias zijn vrienden van de basisschool deze zomer nog zou zien. Nou, dat antwoord kwam sneller dan verwacht: nog geen tien minuten na het uitgaan van school stonden ze hier al op de stoep met zijn drietjes. 😂

Ik dacht: laat ik er meteen iets gezelligs van maken. Dus ik gaf ze wat geld mee om broodjes en knakworstjes te halen. Daarna werd hier fanatiek Mario Party gespeeld, en één van de jongens bleef zelfs 's avonds mee-eten. Uiteindelijk moesten we hem bijna het huis uit bonjouren omdat het al laat werd. Met de belofte dat hij binnenkort een keertje mag komen logeren. Gezellig!

Wat ik echt leuk vind: op deze leeftijd is het echt leuk als ze langskomen. Toen ze kleiner waren, was het altijd opletten of de boel niet gesloopt werd en voelde het soms een beetje als hard werken — maar nu? Nu zijn het gewoon nette, gezellige pubers waar je prima een dag mee doorkomt. Ik hoop echt dat ze leuk contact met elkaar blijven houden, want met sommige is hij al bevriend vanaf groep 2!

Zijn jullie kinderen bevriend gebleven met vriendjes van de basisschool?

Stress te lijf met een braindump

 Twee weken geleden schreef ik erover dat ik me een beetje overspannen begon te voelen door allerlei omstandigheden. Inmidels zijn we dus twee weken verder en wil ik graag delen hoe het nu gaat. 

Opzich voel ik me nog steeds erg gespannen over de reis naar Japan, het einde van het schooljaar en de situatie met mijn (schoon)vader, maar het voelt inmiddels allemaal wel wat rustiger. En dat komt door.... chatGPT. Die kwam met het idee: schrijf eens 15 minuten alles van je af zonder teveel te censureren - gewoon rechtstreeks vanuit je hoofd naar het scherm. En dat deed ik. Ik gooide mijn hele hoofd leeg op papier en liet vervolgens ChatGPT zijn 'magie' doen: die maakte een lijstje met to do's, wees mij op mijn valkuilen en gaf me een peptalk op basis van wat ik had geschreven. 😏

Sindsdien schrijf ik elke ochtend 15 minuten alles op wat in mijn hoofd zit. Ik merk dat ik een stuk rustiger schrijf dan in het begin en een stuk meer overzicht en structuur heb. Sommige dingen komen dagelijks terug, andere dingen zijn eenmalig. Maar het is elke keer weer verhelderend. Ik kan het iedereen aanraden om eens zo'n braindump te doen - met of zonder ChatGPT. 

De eindmusical

Afgelopen dinsdag was het zover: de eindmusical van Tobias. We stapten rond half zeven de aula binnen van de middelbare school waar hij straks na de zomer zal beginnen — een grote ruimte met lange rijen stoelen die al grotendeels gevuld waren met ouders, broertjes, zusjes, opa’s, oma’s en zelfs wat ooms en tantes. Het was behoorlijk druk, maar gelukkig wisten we nog een plekje redelijk vooraan te bemachtigen. Zo konden we het toneel goed zien, en stiekem ook alles van Tobias meekrijgen.

Precies om zeven uur begon de musical. Het stuk dat dit jaar was uitgekozen, heette Strandgasten. Het verhaal speelde zich af rondom een strandtent, waar een bonte stoet aan typetjes langskwam: twee overdreven stoere strandwachten à la Baywatch, een stel vissers, een enthousiaste ijsverkoper en natuurlijk een paar hebberige goudzoekers — waarvan Tobias er eentje was.

Hij had zichtbaar plezier in zijn rol. En al leek het in eerste instantie misschien een wat eenvoudige voorstelling, de kinderen hadden er zóveel energie in gestoken dat we er echt van hebben genoten. De liedjes waren aanstekelijk en zitten nu, dagen later, nog steeds in mijn hoofd — vooral “Mr. Cool”, dat inmiddels een hardnekkige oorwurm is geworden. 😅

Sommige scènes waren grappig, andere vertederend (vooral het eindlied!), maar wat me vooral bij zal blijven is de sfeer. Kinderen die samen iets moois hadden neergezet waar ze wekenlang aan hebben gewerkt, ouders die trots toekeken.... Het was een mooie avond. 

Nu écht de laatste loodjes

Een maandje geleden schreef ik nog over de laatste zes weken van het schooljaar. En nu... zijn we opeens bij de allerlaatste dagen aangekomen. Nog maar acht dagen school, en dan zit het erop! 😅

De afgelopen tijd merk ik dat ik vaak terugdenk aan mijn zwangerschap en bevalling. Toen ik net zwanger was dacht ik oprecht: wat heerlijk, dit mag eeuwig duren. Die eerste trapjes, het steeds ronder worden, de zachte aandacht van mensen… Ik genoot er met volle teugen van.

Tot het einde naderde. Toen was ik het he-le-maal zat. Ik sliep slecht, mijn lijf protesteerde, alles was ineens te veel. En opeens dacht ik: kom maar door met die bevalling waar ik zo tegenop keek! 🙈

Zo voelt het nu dus ook een beetje met school.

In mijn vorige blog schreef ik vooral over de dingen die ik ga missen: het ritme, de vaste structuur, de momenten alleen thuis. Maar inmiddels… zijn de laatste loodjes echt begonnen. En die zijn — net als bij een zwangerschap — best pittig!

Het voelt alsof er élke dag wel iets is. Iets dat mee moet naar school. Een brunchgerecht regelen. Studiedagen. Halve dagen. Tropenrooster. De avondvierdaagse. Agenda’s vol, routines weg, en elke dag nét even anders dan normaal.

En dus betrap ik mezelf op een gedachte die ik eerder nog niet wilde denken: Laat die laatste zomervakantie van de basisschoolperiode nu maar gewoon beginnen. 😅

PS: door een storing van Blogger kan het zijn dat je een aantal van mijn blogposts hebt gemist: klik hier als je ze nog wilt teruglezen 😊

Het is weer zover....

 Net als vorige zomer krijg ik opeens veel minder bezoekers op mijn blog. Ik ging even kijken bij Zuinigaan en ja hoor: blogger stuurt mijn blogposts weer niet door. Echt heel jammer, want ik heb juist zo'n behoefte aan tips momenteel. 

Dus mocht deze blogpost toevallig wél bij Zuinigaan verschijnen, dit is wat je waarschijnlijk hebt gemist:

Sociale media en de invloed op mijn stemming

Een beetje overspannen

Sociale media en de invloed op mijn stemming

De afgelopen weken ben ik zó bezig met onze aankomende reis naar Japan. En dat is niet gek — het is iets waar we al heel lang naar uitkijken. Maar ergens onderweg ging er iets schuiven wat zeker heeft bijgedragen aan de overspanning waar ik laatst over schreef. 

Wat begon met "even op Instagram kijken voor leuke filmpjes over Japan", werd langzaam een eindeloze stroom van filmpjes, meningen en ervaringen op verschillende social media kanalen. En voordat ik het wist, voelde het alsof ik me niet meer verheugde, maar alleen nog maar de vakantie moest overleven. Alsof ik naar de hel ga in plaats van naar een ontwikkeld land met een mooie cultuur. 

Op Instagram zag ik video’s van mensen die zóveel liepen dat hun voeten kapot gingen. Op Youtube zag ik filmpjes met 80 tips voor in Japan - hoe ga ik dat überhaupt allemaal onthouden?! 😂 Op Reddit las ik horrorverhalen over de drukte, mensen die in paniek raakten door de drukte in de metro, of die door de hitte compleet instortten. En ineens ging het niet meer over míjn reis — maar over hun nachtmerries, waardoor ik langzaamaan zelf ook heel erg gestresst raakte over de reis. 

Ik merkte hoe het mijn hoofd overnam. In plaats van af en toe even te checken, zat ik constant te scrollen, op zoek naar geruststelling — die ik natuurlijk niet vond, want zo werkt het algoritme niet, dat is niet gebaat bij saaie geruststellende filmpjes, maar juist bij zoveel mogelijk commotie. Alle sociale media trokken me dus verder een negatieve tunnel in. En alles waar ik me op verheugd had — Disney, Pokémon, tempels, sushi — werd ineens een bron van angst.

Dus ik heb een beslissing genomen.
🧠 Ik ben gestopt met Instagram, Youtube en Reddit. Niet voor altijd maar wel tot na de vakantie. Want mijn hoofd is al vol genoeg en ik wil graag de stem in mij weer horen die wél enthousiast is. Die wél verlangt naar avontuur. Die niet bang is, maar nieuwsgierig. Die niet constant denkt “wat als het misgaat?”, maar juist kan nadenken over wat er allemaal leuk en mooi is aan onze komende reis. 

Hebben jullie wel eens gehad dat sociale media je stemming beïnvloedde? 

Een beetje overspannen

 Volgens mij ben ik een beetje overspannen. Of nou ja, niet een béétje — best wel. Het is moeilijk om dat toe te geven, maar het is me echt een beetje teveel geworden. Het sluipt erin: eerst ben je gewoon een beetje moe, dan een beetje kortaf, en voor je het weet kun je geen geluid of vraag meer verdragen en wil je het liefst onder een dekentje verdwijnen en pas over een maand weer terugkomen.

Wat ik merk

Ik heb het even op een rijtje gezet, want dat helpt mij meestal om het te snappen:

• Ik voel me onrustig, ook als ik “vrij” heb

• Mijn hoofd blijft maar draaien, vooral ’s avonds / 's nachts

• Alles voelt als een taak en een dreiging, zelfs leuke dingen

• Ik ben snel overprikkeld, geluiden komen snoeihard binnen

• Ik voel me schuldig als ik niks doe, en leeg als ik te veel doe

• En ik huil om alles. Vooral schattige filmpjes hou ik het absoluut niet meer droog bij.

Waardoor het komt

Het is natuurlijk ook niet niks allemaal. Mijn vader heeft pas in het ziekenhuis gelegen. We hebben net te horen gekregen dat mijn schoonvader niet meer beter wordt..... Dat hakt er beiden in — op allerlei lagen tegelijk.

Tobias gaat volgend jaar naar de middelbare, wat mij ook best wel spanning geeft, want mijn kleine man wordt dan opeens heel groot en dat vind ik ook erg spannend.

Daar bovenop komt dat we over een paar weken een grote reis gaan maken, waar ik enorm naar uitzie, maar waar ook zó veel bij komt kijken dat het soms voelt alsof ik een evenement aan het organiseren ben in plaats van een vakantie aan het plannen. En dan gooit Instagram ook nog eens allemaal stress-filmpjes over Japan op mijn tijdlijn, wat ook niet helpt bij de zenuwen.

Thuis loopt ook alles door, natuurlijk. Zorgen, huishouden, prikkels, verantwoordelijkheden. Ik denk dat het gewoon te veel is geworden.

Wat ik heb gedaan

Gisteren ben ik naar de sauna geweest. Gewoon, met Sander, even eruit. En dat was heel fijn. Ik heb gehuild — en dat voelde niet raar, maar eerder logisch. Alsof mijn lijf zei: “Eindelijk rust. Laat het maar gaan.” ’s Avonds voelde ik me zelfs weer een beetje mezelf. We hadden een fijn etentje samen en ik dacht: ja, hier ben ik nog, ergens onder al die lagen onrust.

Wat ik nu probeer

Ik heb geen groot plan. Maar ik wil de komende tijd bewust rustiger aan doen. Niet alles invullen. Niet alles moeten. Niet alles oplossen. Gewoon één ding tegelijk. En dan pauze. En dan zien hoe het voelt.

Ook heb ik Instagram voorlopig van mijn telefoon gegooid. Die stress-filmpjes dragen absoluut niet bij aan de stress die ik ervaar over onze vakantie. 

Ik wil ook niet teveel druk erop leggen dat het beter moet gaan, want dat lijkt averechts te werken. Dan krijg ik als het ware stress over de stress, en dat is ook niet wenselijk. Ik hoop dat mijn plannetje om op die manier ermee om te gaan gaat helpen, maar mocht iemand nog andere tips hebben dan hoor ik ze ook heel graag. 

Programma voor Japan

 Gister heb ik, met een beetje hulp van ChatGPT en een reisgids, een reisprogramma voor Japan gemaakt. Ik denk dat het goed is gelukt. 😁

✈️ Reis & aankomst

Dag 1

• Vertrek vanuit Schiphol

• Overstap in Helsinki

Dag 2

• Aankomst in Osaka

• Verkennen omgeving hotel

• Vroeg slapen

---

🏙️ Osaka: rustig landen & Universal Studios

Dag 3

• Wandeling bij Sakurajima Park & haven

• Universal City Walk verkennen (winkels, lunch, Pokémon store)

• Optioneel: Ferry naar Tempozan

• Avondeten & rust in hotel

Dag 4 & 5

• Universal Studios Japan (volle dagen)

• Eten in Universal City Walk

Dag 6

• Pokémon Center Osaka DX

• Kattencafé in Shinsaibashi

• Hozenji tempel

• Dakterras en shoppen/dineren bij Namba Parks

Dag 7

• Osaka Castle Park & Jo-Terrace

• Rust in Nakanoshima Park

• Optioneel: Dotonbori (eten & sfeer)

---

🚄 Reis naar Tokyo & Disney

Dag 8

• Shinkansen Osaka → Tokyo

• Inchecken hotel Tokyo Bay (Disney partnerhotel)

Dag 9 t/m 11

• Disneyland & DisneySea (3 dagen)

---

🎡 Tokyo ontdekken buiten Disney

Dag 12

• Harajuku (Takeshita Street)

• Yoyogi Park

• 2D Café

• Shibuya Crossing & Meiji Jingu tempel

Dag 13

• Sensoji tempel in Asakusa

• Boottocht over de Sumida rivier

• Hop-on Hop-off bus

• Terug naar Disney Resort

Dag 14

• Laatste Disney dag

---

✈️ Terug naar huis

Dag 15

• Terugreis naar Nederland

Dag 16

• Aankomst thuis

Ik had best veel stress voor onze Japan reis, maar nu het wie, wat, waar, wanneer en hoe bekend is, merk ik dat ik er steeds meer zin in begin te krijgen 😁

Einde van de basisschool in zicht

Over zes weken loopt Tobias voor de laatste keer de basisschool uit.
Zijn basisschooltijd zit er dan op. Klaar. Afgerond. Diploma en musical en dan dag juffen en meesters, hallo brugklas.

En ik? Ik dacht altijd dat ik dan vooral zou denken: "Fijn, weer een fase afgerond." Maar eerlijk is eerlijk… ik ga het missen. 

De basisschool is voor Tobias natuurlijk een plek om te leren, vriendjes te maken, te groeien. Maar het is voor mij óók een soort veilige bubbel. Een ritme waar ik op kan bouwen: opstaan, broodtrommel vullen, jas aan, kus bij de deur en 'wachten' tot hij elke dag om dezelfde tijd weer terug is. Elk jaar dezelfde terugkerende festiviteiten: Sinterklaas, Kerst, schoolontbijt, avondvierdaagse..... Het voelt allemaal zo bekend en vertrouwd. 

Ik ken de juffen, weet precies waar ik moet zijn voor het oudergesprek, en ik ben inmiddels behoorlijk bedreven in traktaties knutselen waarbij ik me in steeds mindere mate gek laat maken door de gezondheidsbrigade. Ik heb het systeem door. En dat voelt – hoe chaotisch de ochtenden soms ook zijn – gewoon goed.

Nu begint er dus iets nieuws. De middelbare school.Nieuwe regels, nieuwe mensen, nieuwe vragen. (Moet hij een rekenmachine? Wat doet een mentor precies? Heeft hij een agenda nodig of bestaat dat niet meer?) Hij vindt het allemaal nog niet zo interessant. Maar ik voel me een beetje alsof ik ook zelf opnieuw naar school moet. Alleen dan zonder klassenfoto dit keer.

We hebben nog zes weken. En ik neem me voor om ze bewust te beleven. Nog één keer die broodtrommel vullen met een briefje erin. Nog één keer mopperen over verloren gymschoenen. Nog één keer zwaaien bij het hek, terwijl hij stiekem probeert te doen alsof ik er niet ben (maar toch altijd even terugkijkt).

Want deze tijd… die komt niet meer terug. En dat vind ik best wel even slikken. Het voelt nog zo kort geleden dat ik hem voor de eerste keer afleverde op school voor zijn eerste wendag!

En straks? Dan komt er vast ook weer iets moois. Nieuwe mijlpalen, nieuwe verhalen, nieuwe chaos om van te houden. Maar eerst nog even dit. Nog zes weken basisschool.Ik zit straks misschien een beetje te huilen bij de eindmusical. En dat is helemaal oké. Want als je iets echt gaat missen, dan was het blijkbaar waardevol.

kaakpijn en ontspanning

De afgelopen weken kreeg ik ineens last van mijn kaak. Niet bij het kauwen, maar juist bij slikken, gapen en soms zelfs gewoon in rust. De pijn zat precies onder mijn oor, en het leek erger te worden. Eerst dacht ik nog: "komt wel goed", maar ja — als het steeds pijnlijker wordt, dan weet ik ook dat ik daar niet te lang mee moet wachten.

Ik ben dus naar de huisarts gegaan en die concludeerde dat de pijn uit het kaakgewricht kwam. Geen oorontsteking dus, zoals ik stiekem had gehoopt (want: makkelijker op te lossen). Maar goed, duidelijkheid is óók fijn. Ik kreeg een doorverwijzing naar de kaakfysio, maar die had geen tijd, dus ben ik verder gaan bellen en kwam zodoende bij een 'gewone' fysio terecht, die gelijk die dag tijd had. 

De fysiotherapeut bevestigde het beeld: gespannen kaakspieren, waarschijnlijk door stress, klemmen of een verkeerde houding. Ik kreeg een paar oefeningen mee en het advies om het gewricht wel in beweging te houden, maar vriendelijk. Niet forceren, wel blijven gebruiken. Wat ik ook van de fysio meekreeg, en wat ik zelf stiekem ook al wist: ik moet meer ontspannen. Want spanning sla ik blijkbaar niet alleen op in mijn hoofd, maar ook in mijn kaken. Tijd om die cirkel te doorbreken. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan, ik ben nu eenmaal een stresskip!

Ik heb daarom een klein boekje gekocht: "3 minuten mindful". Geen grootse plannen, geen ellenlange meditatiesessies. Gewoon drie minuten per dag stilstaan. Ademhalen. Inchecken. Even zijn in plaats van alleen maar doen. Baat het niet dat schaadt het niet. 

En over twee weken mag ik naar een gespecialiseerde kaakfysiotherapeut, die echt kijkt naar het gewricht zelf en hoe het beweegt. Daar ben ik benieuwd naar — en ook een beetje hoopvol. Want ik heb geen zin om weken met deze pijn rond te lopen. Mijn lijf vraagt duidelijk om rust, dus ik ga proberen te luisteren.

Wish me luck (en ontspanning). 💆‍♀️

Schoolkamp: hoe het was

Vorige week was het zover: Tobias ging op schoolkamp. Al weken keek hij er met gemengde gevoelens naar uit. Aan de ene kant had hij er zin in – vooral in de bonte avond en het dagje uit – maar hij zag ook op tegen het onbekende en natuurlijk de heimwee. Toch wilde hij het avontuur graag aangaan, en dus begonnen we vol goede moed met inpakken.

Dat inpakken bleek nog best een uitdaging: alles moest in één koffer passen, en school had een bagagelijst opgesteld waar je u tegen zegt. Met een flinke portie passen en meten (en wat geworstel met de ritsen) kregen we het uiteindelijk voor elkaar om alles erin gepropt te krijgen. En toen vertrok hij: een beetje zenuwachtig, maar dapper.

Tijdens het kamp kregen we een brief waarin hij schreef dat hij heimwee had. Dat raakte me natuurlijk wel. Het vele buitenspelen vond hij niet zo leuk, schreef hij. En hij gaf aan dat hij donderdag wilde worden opgehaald. Uiteindelijk hebben we even contact gehad met de meester en bleek de brief een moment-opname en had hij het toch erg naar zijn zin. 

Want gelukkig waren er ook hoogtepunten: de bonte avond, waar hij straalde met een game-gerelateerd optreden, en het dagje naar BillyBird Park, dat hij echt leuk vond. Al met al was het precies zoals hij het had voorspeld: spannend en leuk tegelijk. En ik ben zo trots op hem dat hij het toch heeft gedaan. 😊

"Onze" supermarkt is weg

 Het is zo’n klein ding: de supermarkt om de hoek is sinds vorige week opeens dicht - failliet waarschijnlijk. Hij zat honderd meter verderop. Ik kon er bij wijze van spreken in mijn pyjamabroek naartoe als ik wilde. En toch kocht ik er helemaal niet veel! Want het was duur en de eigenaar was best een chagrijnige man. Dus echt een gezellige supermarkt was het niet. 

Ik kwam er wel vaak voor “even snel”. Een vergeten pak melk. Een doos eieren als we spontaan besloten om pannenkoeken te eten. Een reep chocolade voor een moeilijke dag. Broodjes op woensdag, als Tobias thuis lunchte.... En ik was niet de enige die de supermarkt op die manier gebruikte: veel mensen hier in de wijk haalden hun 'grote boodschappen' bij de Albert Heijn en de kleine extraatjes bij deze dure buurt-supermarkt. 

Maar nu hij dicht is, merk ik pas hoe vaak ik dacht: ik zou nu even snel iets kunnen halen. Niet dat ik het ook echt deed — maar het idee dat het kan zit blijkbaar diep in mijn hoofd. Nu de supermarkt weg is merk ik pas hoe vaak ik eraan dacht en volgt er meteen een soort echo: oh nee, dat kan niet meer. Heel apart, vind ik, want ik was me tot nu toe helemaal niet zo bewust hoe vaak mijn eigen hoofd me in de verleiding bracht 😂

Ik ben echt heel benieuwd hoe lang het duurt voor mijn hoofd aan de nieuwe situatie gewend is!

Hoofd leeg, boekje vol....

Over ongeveer drie maanden stappen we in het vliegtuig naar Japan. Alleen al als ik het opschrijf krijg ik een kriebels in mijn buik. Want: wát een avontuur. En ook: wát een geregel, als ik maar niks belangrijks vergeet! Dus besloot ik iets te maken wat mij helpt om overzicht te houden, rust te vinden en zelfs een beetje plezier te halen uit de voorbereiding: een reis bullet journal.

Waarom een bullet journal?

Zoals wel bekend: ik hou van schrijven, van lijstjes maken en van dingen structureren op mijn eigen manier. Maar vooral: mijn hoofd zit vaak vol. De voorbereiding op deze reis roept bij mij allerlei vragen, zorgen en verwachtingen op. Dus is deze bullet journal niet zomaar een boekje. Het is mijn uitlaatklep, mijn back-up geheugen, mijn geruststelling.

Ik had al een hele tijd niets gedaan met bullet journallen, maar toen zag ik op Bol het perfecte boekje: een bullet journal met Japanse thematiek. Dan kan ik de verleiding echt niet weerstaan om er toch weer mee te starten voor deze bijzondere reis!

Wat staat erin?

Ik ben begonnen met een simpele titelpagina met de Japanse vlag en de tekst: "Japan 2025". Daarna maakte ik een ABC met redenen waarom we juist Japan kozen. Van de A van anime tot de Z van zelfontwikkeling! Daarna volgden pagina’s met onze wishlist (denk: sushi, shinkansen, Disney, Harajuku…), to do-lijstjes, paklijsten en een aftelkalender.

Ik merkte al snel dat ik ook ruimte wilde voor mijn zorgen, want ja, ik ben nu eenmaal een zorgenmaker. Dus maakte ik bladzijdes waar ik dingen opschrijf die me stress geven (zoals “wat als ik overprikkeld raak?”) en meteen ernaast: mogelijke oplossingen of geruststellingen. Het voelt heel fijn om die dingen uit mijn hoofd te halen en op papier te zetten.

Praktisch én persoonlijk

In mijn boekje staan ook dingen als: vluchttijden, adressen van hotels, ideeën voor tijdens de vlucht, jetlag-tips, medische info, en een plek voor dag-logs en dankbaarheid om in te vullen tijdens de reis. Maar het is niet alleen maar praktisch. Tussen de regels door is dit boekje ook een stukje van mezelf. Ik teken kawaii sushi, plak mooie quotes, en laat ruimte voor als het tegenzit. Want ja: het mag tegenzitten.

“Als er iets misgaat, ben jij nooit het probleem”

Die zin zei Sander laatst tegen me toen ik weer even twijfelde of ik dit allemaal wel kon. En hij heeft gelijk. Misschien raak ik overprikkeld. Misschien zit ik huilend in een pretpark omdat ik te moe ben. Maar dan nog: we komen er wel. Met liefde, rust, en een beetje (veel) planning.