Gister zag ik dat Tobias nog een stuk chocolade in de koelkast had liggen van een aangebroken chocoladeletter die hij van zijn eigen zakgeld had gekocht. Ik kreeg er zo'n trek van dat ik besloot om er een stukje van te nemen. Natuurlijk was de chocolade nog veel te hard en opeens hoor ik 'knak' en voel een hard stukje in de chocolade. Bleek dat mijn een na achterste kies was afgebroken! 😱
Ik belde direct de tandarts en kon anderhalf uur later al terecht. Veel tijd om me nerveus te maken had ik dus niet, maar ook geen tijd om een rustgevend tabletje in te nemen. Dus dan proberen we het maar weer eens zonder die rustgever.
Door de adrenaline die ik had van het geheel lukte het heel slecht om mij te verdoven, ze hebben wel drie keer bij moeten spuiten voor ik echt niks meer voelde. Toen was het ook opeens dusdanig verdoofd dat het zelfs moeilijk werd om te praten. 😂
Uiteindelijk, omdat ik zo goed verdoofd was, heeft de tandarts ook gelijk een tweede gaatje aangepakt. Dan hoef ik daar niet meer voor langs te komen. En hij vond het heel dapper van mij dat ik toch de angst was aangegaan en niet had gedacht: daar blijf ik nog wel een tijdje mee rondlopen. Dit zit gelukkig ook absoluut niet in mijn aard, mijn wens dat mijn tanden ok zijn is groter dan de angst voor de behandeling.
Zijn jullie angstig voor de tandarts?
Ik ben ook heel angstig voor de tandarts, en daarom ga ik net als jij gelijk, want dan hoop ik dat ik mijn gebit zo goed onderhoud dat het nooit ernstig wordt.
BeantwoordenVerwijderenWat mij helpt is de ademhalingsoefeningen die ik heb geleerd bij zwangerschapsyoga. En ik heb een squeezy mee, die is inmiddels beroemd bij de praktijk waar ik heen ga. En ze hebben er nu ook zelf een aantal aangeschaft. Daarmee focus ik dus op iets anders dan op waar de tandarts aan het klooien is.
En mijn tandarts heeft mijn vertrouwen inmiddels zo gewonnen dat ik bij een wortelkanaalbehandeling zelfs in slaap gevallen ben.
Maar ook nu luistert ze heel goed naar wat ik aangeef, of ik het nog aan kan, of dat ze even of helemaal moet stoppen. En ik vind bijvoorbeeld het geluid van de electrische tandsteenverwijdering vreselijk, dus doet ze het bij mij met een ouderwets haakje.
Inmiddels is het zo vertrouwd dat ik de avond voor mijn controles gewoon slaap ipv de hele nacht wakker lig.
Ik loop met iig 14 gaten rond. 4 jaar geleden heeft de angst tandarts me geflikt om het even af te maken toen ik pauze nodig had. Ik ben niet meer terug geweest. Ik kan het niet meer. Ik heb me 26 jaar erheen gedwongen, het is op,ik loop nu door tot alles eruit gaat.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig niet en ik probeer nog zolang mogelijk mijn resterende kiezen en tanden te behouden.
BeantwoordenVerwijderenIn mijn jeugd hadden we nog de schooltandarts en daar zullen veel kinderen wel een trauma van over gehouden hebben, dat waren nare mensen.
Ook later de tandarts van het ziekenfonds was slecht, je had nog stoelen waarop je gewoon zat en niet de boren met waterkoeling etc dan nu, verdoving deden ze niet aan en altijd napijn.
Rond mijn 20e jaar had ik op 2 plekken constant pijn en kwam ik terecht bij de tandartsenopleiding in ziekenhuis. Eindelijk verlost vd pijn, erna naar een CHinese tandarts dat was ook een fijne man en toen ik verhuisde kwam ik ook bij een hele goede terecht. Na laatste verhuizing 10 jaar geleden ook weer een fijne praktijk gevonden. Hoop nof 1-3 jaar een kunstgebit uit te stellen