zondag 28 oktober 2018

Aldus Sybren - #readingchallenge

Als boek met een LGBT hoofdpersoon las ik het boek Aldus Sybren, over een transman, oftewel iemand die is geboren met vrouwelijke geslachtskenmerken, maar die eigenlijk een man is.

Het verhaal:
Sybren, pas gescheiden, verhuist na twintig jaar Amerika terug naar Rotterdam, waar, afgezien van een oom, niemand hem kent en niemand weet dat hij tot drie jaar geleden nog door het leven ging als vrouw.
In zijn nieuwe land, zijn nieuwe lijf en in zijn nieuwe rol als single homoman probeert Sybren uit te vinden wat hij wil, en met wie. En terwijl hij, getergd door heimwee, en twijfel langzaam nieuwe vrienden maakt, komt Sybren erachter dat een nieuwe start niet zo simpel is.

Mijn mening:
Ik vond dit boek erg prettig weglezen, ik was er heel snel doorheen. Of het verhaal realistisch was vind ik moeilijk te beoordelen, omdat ik zelf niet met dit soort gevoelens rondloop, maar het verhaal kwam op mij in elk geval wel realistisch over. 
Het boek wisselt steeds van perspectief tussen de huidige tijd en de tijd waarin Sybren nog als meisje door het leven ging. Dit maakte het boek erg interessant en afwisselend. Het verhaal wist me ook heel vaak te raken en heeft me van begin tot einde weten te boeien. 

Ik geef dit boek 5 sterren. 

donderdag 25 oktober 2018

Gips eraf!

Whoop whoop! Het gips mocht er vandaag vanaf. Blijkbaar had ik het verkeerd begrepen, het was niet vanwege de kneuzing in het gips gezet, maar vanwege dat er ook een wond op zijn hiel zat. Het gips heeft blijkbaar een pijnstillende werking en zorgt ervoor dat de wond rustig kan genezen. Nooit geweten, weer wat geleerd!

De wond zag er in elk geval heel goed uit, dus hoefde er niet nog een week gips omheen. De komende dagen doen we nog even rustig aan, maar kunnen we in elk geval wel weer wat beter uit de voeten. Dat is wel heel erg fijn voor iedereen.

Het is dus een erg rustige herfstvakantie, maar dat mag soms ook wel eens. Tobias kijkt er wel enorm naar uit om weer naar school te gaan, omdat ze na de vakantie bijna Sint Maarten gaan vieren. Hier is hij eigenlijk nog enthousiaster over dan over zijn eigen verjaardag, dus dat is wel heel erg grappig vind ik.


zondag 21 oktober 2018

Tobias' eerste echte kinderfeestje

Vandaag hebben we Tobias' allereerste echte kinderfeestje gevierd. Vorig jaar hadden we ook wel een klein beetje wat gevierd, maar dat was met de ouders erbij. Dit jaar mocht iedereen zijn kinderen inleveren en hadden wij dus een horde van 6 op hol geslagen kleutertjes onder onze hoede ;)

Helaas liep niet alles van een leien dakje. Dat begon natuurlijk al toen Tobias afgelopen donderdag een ongelukje kreeg waardoor zijn voet in het gips zit. Hierdoor moesten we het programma al een beetje aanpassen. Maar toen bleek vanmorgen ook nog eens dat de accu van de auto leeg was, waardoor we op eens op het laatste moment ander vervoer moesten regelen.

Toen we dat eenmaal geregeld hadden was het erg leuk. We hebben een kindervoorstelling in het theater gezien en daarna geknutseld en thuis pannenkoeken versierd en opgegeten. Volgens mij was het wel een geslaagd feestje. Tobias ligt inmiddels half uitgeteld op de bank.  Zelf zijn we voorlopig nog wel even bezig met opruimen, denk ik ;)

zaterdag 20 oktober 2018

2019: agenda!

Anders dan voorgaande jaren heb ik besloten dat ik voor 2019 voor een agenda ga. Ik merkte dat ik de laatste tijd steeds minder vaak mijn bullet journal gebruik en steeds vaker terugval op Google Keep om lijstjes bij te houden. Blijkbaar was het bijhouden van mijn bullet journal ook een soort van onderdeel van mijn obsessief compulsieve persoonlijkheid, sinds ik therapie volg ben ik steeds mijn erin gaan werken. Elke keer dezelfde to do lijstjes overschrijven begint inmiddels een beetje saai te worden en nu ik mijn PMDD aardig onder controle heb valt ook de noodzaak weg om die klachten bij te houden. Dus genoeg redenen om het op een lager pitje te zetten.

Maar natuurlijk blijft het wel belangrijk om bepaalde afspraken terug te kunnen vinden en heb ik nog geen vertrouwen dat het goed gaat als ik helemaal digitaal ga. Dus vandaar dat ik nu dus een agenda heb gekocht, namelijk de organizing agenda. In deze agenda staan ook gelijk roostertjes voor het schoonmaken, budgetteren en to do lijstjes voor Kerstmis en dergelijke zaken. Toch nog een beetje ruimte voor mijn obsessieve kant, dus ;)

Het creatief bezig zijn zal ik misschien wel een beetje gaan missen, maar ik zal mijn bullet journal dan meer op "therapeutische basis" gaan gebruiken. Dat werkt denk ik een stuk beter.

vrijdag 19 oktober 2018

Een week lang voetje van de vloer

Gistermiddag heeft Tobias zijn voetje gekneusd en moest in het gips. De toedracht hiervan was onze schuld, dus dat is echt een enorm klotegevoel. Maar gelukkig is hij er zelf heel rustig onder en gaat er enorm flexibel mee om; daar kunnen wij als volwassenen denk ik nog wel wat van leren. En om zijn eigen botjes te zien vond hij ook nog eens heel erg gaaf.



Hoe dan ook: zijn rechterbeen zit nu in het gips, zodat zijn been even ontlast blijft en hij mag er niet op staan. Dus vandaag zullen we nog wel druk zijn met het regelen van een rolstoeltje bij de thuiszorgwinkel, afspraken afbellen en activiteiten verzinnen. Tobias heeft namelijk volgende week ook nog eens herfstvakantie, dus dat zal best wel een uitdaging zijn (al denk ik dat ik hem anders ook thuis zou hebben gehouden, hoor!)

tot nu toe gaat het erg goed met "voetje van de vloer" maar ik vind het wel heel zielig voor hem, want het is normaal gesproken echt een kind dat zijn energie kwijt moet, veel beweegt en buitenspeelt. Dus dat is wel even heel erg sneu voor hem. Maar ik ga hem deze week eens lekker extra verwennen en dan komt het vast goed.

maandag 15 oktober 2018

Uitgetest: Dolce Gusto cupjeshouder

Al sinds ik vorig jaar van Sander een Dolce Gusto machine kreeg voor moederdag hebben wij het erover dat we eigenlijk ook een cupjeshouder wilden. We hebben er ook al heel vaak voor gekeken, maar elke keer bleef het er maar bij, omdat we degene die we zagen niet leuk genoeg vonden en ook wel erg duur.

Toen kwamen we twee weken geleden opeens op het idee om eens op Ali Express te kijken en kwamen een hele leuk tegen, die afgelopen vrijdag dus is binnengekomen en direct getest. We zijn niet van die geweldige vloggers, maar ik vond vooral Tobias' reactie erg grappig....


Hoe dan ook: we zijn blij dat we niet voor zo'n standaard houder zijn gegaan die je bij Coolblue of bol kunt kopen, maar dat we nog even door hebben gezocht. Dit is echt een leuke eye catcher op het aanrecht waar ik ook echt blij mee ben. :)

Kopen jullie wel eens iets bij Ali Express waar je dan erg blij van wordt?

zaterdag 13 oktober 2018

#readingchallenge: 7 perfecte dagen

Voor de reading challenge las ik het boek zeven perfecte dagen van Rosie Walsh. Tobias heeft dit boek op basis van de kaft uitgekozen.

Het verhaal:
Zeven perfecte dagen. En toen verdween hij. Een liefdesverhaal met een geheim in het hart

Stel je voor dat je een man ontmoet, een geweldige man, en zes dagen met hem doorbrengt. Aan het einde van deze week ben je er zeker van: dit is hem, de Grote Liefde. En hij denkt hetzelfde. Er is geen twijfel mogelijk.

Dan gaat hij op reis en belooft je dat hij zal bellen, nog vanaf het vliegveld. Maar hij belt niet. Hij laat niets horen. Je vrienden zeggen dat je hem moet vergeten, maar je weet dat ze ongelijk hebben. Er moet iets gebeurd zijn, er moet een reden zijn voor zijn stilte, voor zijn verdwijning.

En stel je nu eens voor dat je gelijk hebt. Er is een reden, maar die kun je niet veranderen. Want die reden, dat ben jij…


Mijn mening

Ik dacht eigenlijk aan de achterkant dat het een soort chicklit was, maar ik vond het eigenlijk wel wat zwaar voor chicklit. Het was wel een mooi verhaal dat veel zware onderwerpen aansnijdt.

In het begin had ik wat moeite met de hak op de tak schrijfstijl; dan weer een brief, dan weer een stuk over de 7 dagen die ze samen hadden doorgebracht. Later in het verhaal stoorde dit me niet meer zo, omdat je er toch wel aan gewend raakt.

Ik geef 4 sterren omdat ik de ontknoping mooi vond en uiteindelijk waren er geen losse eindjes meer en bleek alles in het boek ook mooi aan te sluiten.

vrijdag 12 oktober 2018

Werken of niet?

De afgelopen dagen heb ik veel nagedacht over de toekomst. Het beëindigen van de proeftijd bij mijn nieuwe baan voelde eerst natuurlijk wel heel rot, maar al snel voelde ik me ook erg opgelucht. En dat verbaasde me eigenlijk wel.

De afgelopen maanden ben ik tijdens therapie veel bezig geweest met weer voldoende beter worden om weer te kunnen gaan werken. Maar daardoor ben ik misschien wel een beetje uit het oog verloren om mezelf ook af te vragen of werken momenteel de best passende keuze is voor het gezin en voor mezelf. Ik dacht van wel, maar inmiddels ben ik wel weer aan het twijfelen.

Ik dacht dat werken me een nuttiger gevoel zou geven en dat ik dan weer een "volwaardig lid van de maatschappij" zou zijn, om het zo maar te noemen. Maar na deze ervaring besef ik me eigenlijk pas dat ik dat al die tijd al ben geweest. Dat ik een aandoening heb betekent niet dat ik niet belangrijk, waardevol of interessant ben. Het wordt tijd om juist aan díe gedachtes te gaan werken, en los te laten dat ik moet werken voordat ik mezelf een waardevol mens mag vinden.

Daarom ga ik nu meer op zoek naar wat ik nu wil. Dat kan misschien vrijwilligerswerk zijn. Of misschien nu eindelijk eens echt werk maken van dat boek dat ik echt al jaren wil schrijven. Of vaker helpen op school.... ik weet nog niet hoe het vorm gaat krijgen, maar in elk geval ga ik het moeten loslaten.

dinsdag 9 oktober 2018

Geen nieuwe baan meer

Helaas heb ik een record gevestigd. Na 24 uur is besloten om mijn proeftijd te beëindigen. Natuurlijk is dat heel erg balen, maar eerlijk gezegd had ik zelf ook al snel door dat het geen match was. De werkzaamheden en tijden waren heel anders dan ik had verwacht en helaas kon ik hier door de omstandigheden niet aan voldoen. Het aspect waar ik het meeste tegenaan liep was wel benoemd tijdens de sollicitatie, maar ik had de impact hiervan enorm onderschat.

Ik had zelf graag mijn proeftijd af willen maken om te kijken of het een kwestie van wennen was, maar helaas dacht het bedrijf daar anders over. Maar misschien is dat wel beter ook, als ik heel eerlijk ben. Ik heb er wel weer veel van geleerd over wat ik wel en niet zoek, en vooral dat ik gewoon veel beter naar mijn gevoel moet luisteren.

Het moet wel even een plekje krijgen. Ik heb nog nooit gehad dat ik in de proeftijd te horen kreeg dat ik niet meer hoefde te komen. Sterker nog: ik heb nog nooit gehad dat ik mijn proeftijd niet doorkwam. Dus dit is even helemaal nieuw voor mij en voelt ergens ook een beetje oneerlijk, maar ik heb besloten dat ik niet met modder ga lopen gooien, maar hier gewoon iets van ga leren en positief verder ga naar de volgende ervaring.