Drie weken geleden heb ik mijn diagnose autisme gekregen. Het is nog niet officieel op papier gezet voor de zorgverzekering, maar het geeft mij wel rust dat mijn behandelaar heeft aangegeven dat dit slechts een formaliteit is en dat ik me daar geen zorgen meer over hoef te maken.
Sinds ik de diagnose heb gekregen is het helaas wel een beetje een warboel in mijn hoofd. Al mijn hele leven loop ik tegen dingen aan waarbij ik anders dan anderen reageer en zelf niet zo goed snap waarom ik dat doe. Ik heb dit ook al heel vaak aangegeven, maar desondanks werd er nooit aan autisme gedacht. Nu achteraf denk ik: hoe hebben ze het kunnen missen? Er zijn zoveel signalen geweest achteraf gezien!
Nu ik de diagnose heb, heb ik opeens een heleboel puzzelstukjes erbij gekregen waarvan ik niet eens wist dat ze bij mijn puzzel hoorden. Hierdoor kunnen ook weer een flink aantal puzzelstukjes aangesloten worden die ik apart had gelegd omdat ze nergens bij leken te horen. Dit kost tijd en veel energie. Ik ben nog nooit zo moe geweest als de afgelopen weken. Ook mijn hoofd klapt af en toe uit elkaar van de hoofdpijn.
Desondanks voelt deze diagnose kloppend. Het PMDD verhaal past hier overigens goed in: vrouwen met autisme of ADHD schijnen procentueel genomen vaker last te hebben van PMDD dan neurotypische vrouwen.