maandag 30 april 2018

#readingchallenge: het pakket

Voor mijn readingchallenge las ik het boek Het pakket, geschreven door Sebastian Fitzek. Ik las dit boek als buddy read. Dit houdt in dat ik het boek samen met iemand anders las. Elke dag lazen we 7 hoofdstukken en bespraken dan met elkaar wat we ervan vonden.

Via deze link kun je zelf de eerste bladzijdes van het boek lezen.

Het verhaal:

De jonge psychiater Emma Stein komt haar huis niet meer uit. Ze is namelijk doodsbang sinds ze werd verkracht in een hotelkamer, en ze herkent in elke man de dader. Emma was het derde slachtoffer van de psychopaat die in de pers de Kapper genoemd wordt, en zij is de enige die dat heeft overleefd. Op een dag neemt ze een pakje aan van de postbode, dat voor haar buurman bedoeld is. Maar als het niet wordt opgehaald begint ze zich af te vragen wat er in het pakje zit. En of het niet voor haar bedoeld is...

Mijn mening:

Ik hou van thrillers met veel plotwendingen en spannende, creepy ontwikkelingen. Dit boek had dit zeker, dus je zou denken dat dit positief was. Maar ik vond een hoop van de plotwendingen en creepiness té ver gezocht, wat het boek ongeloofwaardig maakte voor mij.
Het boek las wel vlot weg en dankzij de cliffhangers aan het eind van elk hoofdstuk was het lastig om het weg te leggen; zowel mijn buddy als ik hebben 'gecheat' en lazen meer dan de afgesproken 7 hoofdstukken per dag.
Aan het einde van het boek werden alle losse draadjes die het verhaal had wel netjes tot 1 duidelijk omlijnd verhaal gemaakt, maar dit was voor mij wat te laat. Ik hou ervan om tijdens het verhaal te kunnen speculeren wat er nu precies is voorgevallen, maar dit verhaal was daar té vaag voor.

Ondanks alles wat het dan toch wel weer vermakelijk. (Jullie merken het misschien wel: ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik van dit boek moet vinden!) 

Ik gaf het boek uiteindelijk 3 sterren. 

donderdag 26 april 2018

Een half jaar op school

Wat gaat de tijd ongelofelijk hard! Vandaag is het alweer bijna een half jaar geleden dat we Tobias voor het eerst naar school brachten (de échte half jaar dag valt in de meivakantie). Het lijkt wel alsof de tijd nóg harder gaat sinds hij naar school gaat.



Gelukkig gaat het allemaal erg goed op school. Over het algemeen heeft hij het goed naar zijn zin, al vindt hij het wel eens lastig dat hij zich aan de regels moet houden. Soms klaagt hij dat hij een werkje moest doen dat hij niet zo leuk vond. Daar kan ik me ook wel iets bij indenken. Maar gelukkig wordt er het grootste gedeelte van de dag gewoon lekker gespeeld.

Volgende week en die week daarna heeft hij dan meivakantie. Ik maak dan altijd een soort van lijst met allerlei activiteiten die we kunnen doen. Dat geeft wat houvast aan de dag. Vinden we beiden erg fijn. :)


maandag 23 april 2018

#readingchallenge: de krijtman

Als boek dat in 2018 is uitgekomen las ik De krijtman van C.J Tudor. De verschijningsdatum van dit boek was Januari 2018.


Het verhaal:
Achteraf begon het allemaal op de dag dat het verschrikkelijke ongeluk plaatsvond op de kermis. Toen de twaalfjarige Eddie de Krijtman voor het eerst ontmoette.
Het was de Krijtman die Eddie op het idee bracht van de tekeningen: een manier voor hun vriendengroep om geheime boodschappen in krijt voor elkaar achter te laten. En het was leuk, in het begin, totdat de tekeningen hen leidden naar een lichaam van een meisje.
Het grootste deel ervan, althans.

Dat was dertig jaar geleden en Eddie dacht dat het verleden achter hem lag. Dan ontvangt hij post. In de envelop bevinden zich twee dingen: een krijtje en een tekening van een stokmannetje.
De geschiedenis herhaalt zich, en Eddie realiseert zich dat het spel nooit echt voorbij is geweest...

Mijn mening:
Uit de omschrijving van het boek had ik het idee gekregen dat het om een spannende thriller zou gaan. Echter bleek tijdens het lezen dat het meer een roman was met wat thriller-aspecten. De achtergrond van het verhaal is inderdaad het mysterie van het meisje dat is vermoord, maar binnen deze achtergrond gaat het veel meer over de vriendengroep en alle dingen die zij meemaken.

In mijn ogen wil de schrijfster té veel onderwerpen in één boek aansnijden. Dat maakte het boek wat langdradig. Eigenlijk gebeurt er ook niet zo heel veel. Het boek wordt dan ook nergens echt spannend, vond ik. Wel leest het lekker snel weg, dankzij het prettige taalgebruik (en waarschijnlijk ook omdat het lettertype vrij groot was!)

Het boek wisselt om het hoofdstuk tussen het perspectief van de 12 jarige hoofdpersoon en dezelfde hoofdpersoon als hij inmiddels 42 is. Dit vond ik eerlijk gezegd niet echt veel toevoegen aan het verhaal.

Ik geef het boek daarom 3 sterren. 


Zelf benieuwd? Via deze link kun je de eerste bladzijdes van het boek lezen. 

donderdag 19 april 2018

Studieschuld aflossen

Eind 2017 zei ik nog heel enthousiast dat ik hoopte dat we de studieschuld eind 2018 helemaal zouden hebben afgelost. Helaas kan ik nu al verklappen: dat gaat niet gebeuren!


  • We hebben wat (on)verwachte tegenvallers met het huis gehad, waardoor we ons spaargeld flink hebben moeten aanspreken, en dat wil ik dan eerst weer aanvullen voordat ik schulden ga aflossen.
  • We proberen nu rond te komen op Sanders salaris en sparen mijn uitkering, zodat we het spaarbedrag zo snel mogelijk hebben aangevuld én zodat we onszelf aanwennen om weer op 1 salaris te leven
  • We hadden gehoopt op een leuk bedragje van de Belastingdienst,maar in plaats daarvan moesten we helaas geld terugbetalen

Dit berichtje is overigens niet bedoeld om te klagen, want we hebben het verder hartstikke goed. Allen het extra aflossen gaat even wat langzamer. Wel hebben we het maandbedrag iets verhoogd, zodat we op die manier 'ongemerkt' elke maand €50 extra aflossen.

Van mij mag het altijd sneller, maar ook op de langzame manier komen we er vanzelf wel :) 

zondag 15 april 2018

#readingchallenge: Ragdoll

Voor de readingchallenge las ik deze week het boek Ragdoll van Daniel Cole. Ik lees dit boek als "boek met een mannelijke hoofdpersoon". Het valt mij namelijk op dat ik een enorme voorkeur heb voor boeken met een vrouwelijke hoofdpersoon. Dus dit valt iets meer buiten mijn comfort zone.

Het verhaal:
Een lichaam van zes verschillende aan elkaar genaaide lichaamsdelen wordt in het appartement tegenover dat van rechercheur Wolf gevonden. Wie heeft deze gruwelijke lappenpop gecreëerd?
Terwijl Wolf samen met zijn collega’s Baxter en Edmunds achter de identiteiten van de zes slachtoffers probeert te komen, krijgt Wolfs ex-vrouw een lijst toegestuurd met zes namen en de zes data waarop deze mensen zullen worden vermoord. En Wolfs naam staat erop, als laatste. De Lappenpopmoordenaar heeft het vonnis bepaald. Wolf zal sterven op 14 juli. Zullen de rechercheurs Wolfs leven kunnen redden?

Mijn mening:
Ik had al veel lovende recensies over dit boek gelezen en keek er dus enorm naar uit. Maar helaas heeft dit boek mijn verwachtingen niet waargemaakt. Sterker nog, ik ga het boek maar 2 sterren geven op Goodreads. Ik heb daar een eigenlijk 2 redenen voor:

  • Ik vond het plot erg voorspelbaar. Op zeker 5 punten wist ik al van tevoren te voorspellen wat er zou gaan gebeuren. Op geen enkel punt in het verhaal voelde ik me écht op het verkeerde been gezet. Jammer
  • Het boek is slordig geschreven. De schrijver heeft in mijn ogen teveel hooi op zijn vork genomen door teveel verschillende hoofd- en bijpersonen te willen introduceren. Hierdoor is het lastig om overzicht te houden. Dit heeft ook te maken met de schrijfstijl. In één hoofdstuk wordt verschillende keren van oogpunt verandert, soms zelfs in dezelfde alinea. Dat maakt het onoverzichtelijk. Daniel Cole kan wat dat betreft wel wat leren van M.J Arlidge, want die kan wél heel goed uit verschillende oogpunten schrijven. 
Kortom: ik vind dit boek geen aanrader. Er schijnt al een tweede deel te zijn, maar ik ga het niet meer lezen. 

woensdag 11 april 2018

Wordt er nog bespaard bij ons?

Wordt er nog wel bespaard bij Sander en Daantje thuis? Zullen jullie je misschien afvragen. En het antwoord is: jazeker! Alleen denk ik dat ik weinig meer over dit onderwerp heb te vertellen. Alles is al wel een keer aan de orde geweest. We leven nog steeds vrij zuinig, vergeleken met mensen in mijn omgeving, maar ik wil er niet meer zo krampachtig mee omgaan. Het is allemaal wat losser. Minder systeempjes, budgetten en gekke capriolen. Gewoon aan het begin van de maand sparen (pay yourself first) en als we aan het eind van de maand nog wat over houden dan stoppen we dat in een envelopje voor de vakantie.

Zo gaat alles eigenlijk een beetje zijn gangetje. Tobias doet het goed op school en Sander heeft het nog steeds erg goed naar zijn zin bij zijn werk. Ik ben druk bezig met de schematherapie en af en toe hulpmoederen op school. Daarnaast in mijn hoofd ook druk bezig met het dilemma thuisblijfmoederen of toch weer aan de slag gaan... Maar hier ben ik nog niet helemaal uit en ik heb ook niet het idee dat het me gaat helpen om dit uitgebreid op mijn blog te delen, omdat al die verschillende meningen me eigenlijk alleen maar beïnvloeden / in de war maken. Het gaat er uiteindelijk toch om wat ik zelf wil en waar wij als gezin gelukkig van worden.

Hoe dan ook: het gaat opzich best redelijk. Na de schematherapie moet ik wel elke keer een tijdje bijkomen; het is emotioneel toch wel erg zwaar. Maar ik heb wel het idee dat het uiteindelijk de moeite waard is.

Waar ik wel benieuwd naar ben is wie er nog meelezen en waar jullie graag over lezen? Ik kreeg van Ilse te horen dat ze mijn blog niet zo interessant meer vind. Dat kan ik me voorstellen, want ik ben inmiddels ook een heel andere weg ingeslagen dan voorheen. Maar wil het bloggen wel weer wat meer proberen op te pakken, nu het langzaamaan weer wat beter begint te gaan. Ook hier moet ik weer een beetje mijn weg in vinden, denk ik.

maandag 9 april 2018

#readingchallenge: leven in je leven

De afgelopen weken las ik stukje bij beetje het boek Leven in je leven. Dit is een zelfhulpboek dat is gebaseerd op de schematherapie. Het boek is me aangeraden door de therapeut waarbij ik deze vorm van therapie volg. 

Het boek heeft niet echt een verhaal, want het is informerend. Wel heeft het een duidelijke opbouw: eerst wordt uitgelegd wat de bedoeling is van het boek. Vervolgens kun je door middel van een test achterhalen of er bepaalde onderwerpen zijn waar jij problemen mee hebt, en vervolgens kun je dan de hoofdstukken over jouw problematiek lezen; hierin staat meer verdieping en ook weer een vragenlijst om te bepalen in hoeverre je daadwerkelijk last hebt van een bepaald schema. (In het boek spreken ze trouwens over valkuilen in plaats van schema's!)

Mijn mening:
Ik ben erg onder de indruk van hoe de schrijvers dit boek hebben vormgegeven. De hele theorie rondom de schema-therapie wordt erg duidelijk uitgelegd, zonder dat het saai of té theoretisch wordt, maar tegelijkertijd biedt het boek wel een stukje diepgang dat ik vaak mis in zelfhulpboeken. 

Het boek is goed toepasbaar en erg praktisch. In principe kun je direct in het boek aan de slag aan de hand van de vragenlijsten. Vervolgens kun je de hoofdstukken lezen die bij jouw problematiek passen en door middel van een duidelijk onderbouwd stappenplan werken aan je problemen. 

Ik heb het boek nu helemaal van kaft tot kaft gelezen en ga binnenkort aan de slag met een van de stappenplannen. Als ik dit heb gedaan zal ik nog wel laten weten of dit ook daadwerkelijk effect heeft gehad. 

Voor nu geef ik het boek in elk geval 5 sterren. 

dinsdag 3 april 2018

#readingchallenge: aardappelschiltaart genootschap

Als boek dat ik 2018 wordt verfilmd las ik Het literair aardappelschil genootschap van Guernsey.  Als het goed is komt de film binnenkort in de bioscoop - ik kan haast niet wachten! Vanaf het moment dat ik de trailer van de film zag was ik verkocht! En nu ik het boek heb gelezen ben ik al helemaal benieuwd naar wat ze ervan hebben gemaakt in de film.




Het verhaal:
Bij toeval komt Juliet, een jonge schrijfster uit Londen in contact met een aantal bewoners van Guernsey, die tijdens de oorlog een leesclub vormden. Er ontspint zich een levendige correspondentie tussen de schrijfster en de eilanders. Juliet raakt gefascineerd door de verhalen en de kleurrijke karakters van de leden van het Literaire Aardappelschiltaart Genootschap van Guernsey. En langzaam maar zeker wordt duidelijk wat de eilandbewoners tijdens de oorlog hebben meegemaakt en hoe hun vriendschappen, saamhorigheid en onderlinge relaties tijdens de Duitse bezetting op de proef werden gesteld. Juliet besluit af te reizen naar Guernsey, een beslissing die haar leven voorgoed zal veranderen.

Mijn mening:
Ik vond dit boek echt geweldig! Het is helemaal geschreven als een briefroman, het verhaal wordt dus in briefvorm gebracht. Dit vond ik erg origineel. Dankzij deze schrijfstijl weet de schrijfster een hele hoop geschiedenis van het eiland Guersney tijdens de tweede wereldoorlog te verweven in een romantisch liefdesverhaal.

Ik vond het verhaal erg ontroerend en mooi, en heb er tegelijkertijd ook een hoop van opgestoken over het eiland Guersney, waar ik eigenlijk nog niets vanaf wist voordat ik dit boek las. 

Ik vind dit boek een enorme aanrader en geef hem 5 sterren. 

maandag 2 april 2018

Tante worden

Eindelijk mag ik er dan over bloggen: binnenkort word ik tante! Mijn zusje is uitgerekend in September. Iedereen is natuurlijk superblij. Tobias vindt het ook heel leuk om grote neef te worden (al blijft ie af en toe per ongeluk zeggen dat ie grote broer wordt!)

Natuurlijk wist ik het al een hele tijd, maar ik had een blogverbod. Maar vandaag heeft mijn zus het zelf ook op social media gepost, dus nu grijp ik dan ook mijn kans.