Het verhaal:
Achteraf begon het allemaal op de dag dat het verschrikkelijke ongeluk plaatsvond op de kermis. Toen de twaalfjarige Eddie de Krijtman voor het eerst ontmoette.
Het was de Krijtman die Eddie op het idee bracht van de tekeningen: een manier voor hun vriendengroep om geheime boodschappen in krijt voor elkaar achter te laten. En het was leuk, in het begin, totdat de tekeningen hen leidden naar een lichaam van een meisje.
Het grootste deel ervan, althans.
Dat was dertig jaar geleden en Eddie dacht dat het verleden achter hem lag. Dan ontvangt hij post. In de envelop bevinden zich twee dingen: een krijtje en een tekening van een stokmannetje.
De geschiedenis herhaalt zich, en Eddie realiseert zich dat het spel nooit echt voorbij is geweest...
Mijn mening:
Uit de omschrijving van het boek had ik het idee gekregen dat het om een spannende thriller zou gaan. Echter bleek tijdens het lezen dat het meer een roman was met wat thriller-aspecten. De achtergrond van het verhaal is inderdaad het mysterie van het meisje dat is vermoord, maar binnen deze achtergrond gaat het veel meer over de vriendengroep en alle dingen die zij meemaken.
In mijn ogen wil de schrijfster té veel onderwerpen in één boek aansnijden. Dat maakte het boek wat langdradig. Eigenlijk gebeurt er ook niet zo heel veel. Het boek wordt dan ook nergens echt spannend, vond ik. Wel leest het lekker snel weg, dankzij het prettige taalgebruik (en waarschijnlijk ook omdat het lettertype vrij groot was!)
Het boek wisselt om het hoofdstuk tussen het perspectief van de 12 jarige hoofdpersoon en dezelfde hoofdpersoon als hij inmiddels 42 is. Dit vond ik eerlijk gezegd niet echt veel toevoegen aan het verhaal.
Ik geef het boek daarom 3 sterren.
Zelf benieuwd? Via deze link kun je de eerste bladzijdes van het boek lezen.
Ik heb dit boek in huis gehad, maar was te druk met Kdrama's kijken waardoor ik het uiteindelijk niet heb uitgelezen. Nu ik jouw review lees heb ik niet het idee wat ik gemist heb.
BeantwoordenVerwijderenHuisvlijt