Stress van diagnose traject

 Op 31 mei krijg ik (als het goed is) de uitslag van mijn diagnose traject vanwege autisme. Ik merk dat mijn hoofd daar erg vol mee zit en dat het me daardoor lastig lukt om te bloggen, ondanks dat ik het me wel elke keer voorneem, omdat ik het tegelijkertijd wel heel leuk en ook belangrijk vind. Maar het lukt me gewoon niet zo goed als mijn aandacht zo gefocust is op 1 punt. 

Afgelopen dinsdag had ik mijn laatste test gehad, dit is de ADOS test. Over deze test is weinig te vinden online; het is de bedoeling dat je van tevoren ook niet weet wat er allemaal gaat gebeuren, dus ik zal ook geen details hierover posten, behalve de dingen die al online te vinden zijn. De testen voelen vrij random aan, maar hebben allemaal een doel. Tijdens de test word je namelijk geobserveerd en kijken ze hoe je reageert of redeneert. Mijn hoofd staat nooit stil, dus zowel tijdens de test als erna ben ik dan de hele tijd aan het redeneren wat het doel is van de verschillende testen en of ik het wel of niet goed heb gedaan. 

Dat constant zo nadenken is behoorlijk vermoeiend, dus de afgelopen week was ik ook erg moe en kan weinig hebben. Weinig concentratie etc. Het lukt me nu wel wat beter om dat te accepteren, ook omdat ik weet dat het binnen een paar weken wel weer opgelost is. 

De tweede week mei-vakantie

 De tweede week van de Mei-vakantie zit er alweer op!! Normaal gesproken vind ik vakanties best wel lastig, omdat je opeens uit je ritme wordt gehaald. Dan moet ik het wiel als het ware weer opnieuw uitvinden. Maar dit keer was ik er wat beter op voorbereid en had er dus voor gezorgd dat ik al een aantal ideetjes had opgeschreven en ook daadwerkelijk had ingepland. We hebben best veel leuke dingen gedaan, maar ook tussendoor rustmomenten ingepland.

Wat hebben we dan allemaal gedaan?

• Tobias heeft twee keer gezwommen; aan het begin van de vakantie ben ik met hem geweest en aan het eind van de vakantie (vandaag) is hij met een vriendje gaan zwemmen
• We zijn twee keer bij een spelletjescafé geweest waar je dan in principe de hele dag onbeperkt spellen mag uitproberen; de eerste keer heeft Tobias het Minecraft spel gekozen, en de tweede keer koos ik, namelijk voor het spel Wingspan. Wel een slim idee om zo'n spellencafé te koppelen aan een spellenwinkel, want beide spellen zijn ook mee naar huis genomen 😳 
• We zijn een uurtje naar de kermis geweest 
• We hebben een mooie fietstocht in de omgeving gemaakt
• We zijn naar de bioscoop geweest
• We zijn (op de fiets!) naar Plaswijckpark geweest 

Als ik het zo allemaal op een rijtje zie hebben we eigenlijk best veel gedaan. Waar haalde ik de energie vandaan? 😂 Waarschijnlijk juist doordat ik heel bewust heb gekeken naar hoe ik rustmomenten kon inbouwen en door ook te kiezen voor wat rustigere tijdstippen voor bepaalde activiteiten was het allemaal heel goed te doen. Sommige van de activiteiten zijn juist ook heel ontspannend voor mij. Zo heb ik ontdekt dat ik fietsen heel erg ontspannend vind en dat mijn hoofd hier heerlijk leeg van wordt.  

Drie weken verstreken

 Oeps, toen waren er opeens weer bijna 3 weken verstreken en heb ik al die tijd niet geschreven. Ik zal toch weer even een teken van leven geven. 😉

Het laatste wat ik had geschreven was over dat ik een weekendje weg was geweest met mijn ouders. Het was superleuk, maar ook erg druk. Hierdoor was ik even een beetje in een dip geschoten. Ik weet inmiddels dat dit "gewoon" overprikkeling is en dat het wel weer goedkomt, maar toch is het wel heel vervelend als het gebeurt. Het betekent namelijk ook dat andere dingen dan weer minder goed gaan, bijvoorbeeld het huishouden ligt dan ook een beetje op zijn kont. 

De weken daarna zaten ook nog vol met allerlei afspraken: vrienden die kwamen pizzaretten, Pasen vieren met familie, op visite bij mijn jarige schoonzus, Koningsdag vieren, meivakantie.... Het voelde allemaal heel erg veel en druk. De overprikkeling bleef dus maar doorgaan - deels ook door mijn eigen negatieve gedachtes die ik dan moeilijk uit kan zetten. Dit is mijn eigen schuld; ik zeg nooit nee en afzeggen komt ook niet voor (al fantaseer ik er altijd heel uitgebreid over 😹)

Maargoed, ik kwam hierdoor wel tot het besef dat ik dit niet meer wil op deze manier. Ik moet gewoon meer lucht in mijn agenda inplannen. Het is niet goed voor mij om elk weekend al volgepland te hebben, dat geeft me een heel benauwd en opgesloten gevoel. Daarom heb ik nu besloten dat ik ga proberen om elk weekend na een druk weekend dicht te gooien: "tijd voor mijn gezin" staat er dan. En of die tijd dan inhoudt dat we gaan chillen of dat we iets leuks gaan doen, dat zien we dan op de dag zelf wel. 

Verder komt vanaf volgende week ook een autisme-coach langs. Ik moet nog 1 test voor mijn diagnose, maar gelukkig is dit gedeelte wel al in gang gezet. Ik hoop dat die mij ook meer inzicht gaat geven in de dingen waardoor ik vastloop. 

Nou, dan zijn jullie weer een beetje op de hoogte in elk geval, en ik hoop dat het me nu weer wat beter gaat lukken om te schrijven, nu ik weer uit de heftigste overprikkeling ben gekomen 💖

Zonnepanelen plaatsen....

De laatste tijd krijgen wij regelmatig van vrienden en buren vragen over onze zonnepanelen. Levert het echt iets op en is het de moeite waard om ze te (laten) plaatsen? 

Voor ons levert het zeker iets op. De panelen hebben elk jaar meer stroom opgewekt dan de prognose was. Dit kun je ook duidelijk zien op dit plaatje:

Grafiek met de opbrengsten van onze zonnepanelen, waarbij een grijze lijn aangeeft wat de verwachte opbrengst was. De opbrengst zit hier elk jaar boven. 

Een gedeelte van de stroom die we opwekken verbruiken we direct zelf, maar er is ook een gedeelte dat teruggeleverd wordt aan het stroomnet. Momenteel wordt dit (nog) weggestreept tegen de stroom die we dan op een ander tijdstip juist weer uit het stroomnet verbruiken. Dit noemen ze "salderen". Er wordt al jaren over gesproken dat de salderingsregeling moet worden afgebouwd of zelfs afgeschaft, maar ik verwacht eerlijk gezegd dat het momenteel wel niet zo'n vaart zal lopen, aangezien de overheid momenteel graag heeft dat we zuinig met energie omgaan. Wij hebben in elk geval de datum dat de salderingsregeling wordt afgeschaft al 4 keer zien verschuiven, dus we zijn blij dat we ons destijds niet hebben laten tegenhouden om zonnepanelen te plaatsen. 

Hebben jullie zonnepanelen? Of ooit overwogen om ze te laten plaatsen? 

Weekendje weg

 Dit jaar worden allebei mijn ouders 70 en om dat te vieren hebben ze ons (mijn gezin en het gezin van mijn zus) meegenomen naar een weekendje weg. We sliepen in een van der Valk hotel in omgeving Tilburg, en zijn vanuit daar een dagje naar de Efteling en een dagje naar safaripark Beekse Bergen geweest. Leuk detail: de Efteling bestaat dit jaar ook 70 jaar. Dus daar stond ook alles in het teken van "70".  Er werden feesthoedjes, toeters en vlaggetjes uitgedeeld, dit vond Tobias erg leuk ook. 

Foto van Daantje en Sander achter een paddestoel bij de Efteling en Tobias erop

De tweede dag gingen we dus naar safaripark Beekse Bergen. Dit was ook erg leuk. En ik had heel veel geluk dat mijn lievelingsdieren net werden gevoerd toen wij bij ze stonden te kijken, dus dat was ook wel heel erg leuk. 😁

Nu nog even nagenieten van de foto's én met mijn souvenir dat ik bij de Efteling heb gekocht. 

Gestopt bij de bibliotheek

 Vorig jaar rond deze tijd ben ik begonnen met solliciteren en in juni ben ik toen bij de bibliotheek begonnen als invalkracht. In het begin vond ik het heel erg leuk; ik had een heel regelmatig rooster omdat er 2 collega's langdurig ziek waren en zat hierdoor in een lekker ritme. Het werken bij de bibliotheek beviel me heel erg goed.

Vanaf vorig jaar september merkte ik echter dat ik het minder naar mijn zin kreeg: het werken in de bibliotheek begon steeds meer op maatschappelijk werk te lijken. Er zaten diensten bij dat ik de hele tijd bezig was met het uitleggen van de corona check app, en bijna niets anders deed. Het daadwerkelijke bibliotheekwerk werd juist steeds minder. Bovendien zat er ook steeds minder regelmaat in mijn werkdagen, omdat de twee zieke collega's weer beter waren. 

Toen kreeg ik in januari ook nog eens corona, en daar overheen in februari een blindedarm-ontsteking. Van werken kwam toen heel weinig. Pas begin maart kon ik weer aan de slag. De eerste keer dat ik weer kwam was er een vergadering, en ik merkte dat er in de tussentijd heel veel was verandert. De directrice vertelde tijdens de vergadering wat de toekomstplannen van de bibliotheek waren en dat het eigenlijk steeds meer de bedoeling is dat ze steeds meer maatschappelijk werk gaan doen en dat het boeken-gedeelte steeds meer een bijzaak wordt. De werkzaamheden die ik leuk vind om te doen en waar ik goed in ben worden dus steeds meer vervangen voor werkzaamheden die mij totaal niet liggen.

Alles bij elkaar opgeteld merkte ik dat ik me eigenlijk toch niet (meer) zo op mijn plek voelde bij de bibliotheek. Daarom heb ik in overleg met mijn leidinggevende besloten dat ik ga stoppen met het invalwerk bij de bibliotheek, en op zoek ga naar een andere baan. Ik vind het wel jammer, maar ik ben ervan overtuigd dat ik een andere baan ga vinden die beter bij me past.... 

Eerste stap naar officiele diagnose

 Vandaag is het dan eindelijk zo ver: mijn intake bij Boba. Als het goed is ga ik dan binnenkort het traject in voor een autisme diagnose. 

Mensen die hier al heel lang meelezen weten misschien nog dat ik in 2017 ook al een keer ben getest voor autisme, en kwam er toen geen autisme uit. Ik vond dit toen zelf behoorlijk verbazend, want ik herkende me wel erg in de symptomen. Maar de hulpverlener die mij diagnosticeerde vond dus dat iets anders beter paste. 

Hoe komt het dan dat ik nu toch weer ga laten testen? Dat komt eigenlijk door mijn huidige behandelaar. Na een jaar regelmatige gesprekken vroeg zij aan mij of ik wel eens ben getest op autisme? Ik vertelde haar dat ik 1 gesprek had gehad, en dat ze daarna gelijk autisme hadden uitgesloten, maar dat ik zelf altijd mijn twijfels heb gehad bij deze uitsluiting. Mijn behandelaar vond dat een vreemde gang van zaken, want een autisme onderzoek is normaal gesproken vrij uitgebreid. Er wordt normaal gesproken bijvoorbeeld ook met de ouders gesproken over de kindertijd. Zulke dingen zijn bij mij helemaal overgeslagen. 

Op haar aanraden heb ik dus het verslag uit 2017 opgevraagd om na te kijken wat er nou daadwerkelijk is getest. Dit heeft zij doorgelezen en ook met een collega besproken. Ook is er al een gesprek geweest met mijn ouders. Mijn behandelaar is er hierdoor al vrij zeker van dat er inderdaad autisme meespeelt. Maar voor een officiele diagnose moet ik dan wel de mallemolen nog een keertje door waarschijnlijk. Dat gaan we vandaag allemaal bespreken. Ik ben stiknerveus. 

Op kampje

Volgend weekend gaat het dan eindelijk gebeuren: Tobias gaat op kamp met de Scouting! Het is weliswaar geen week-kamp dit keer, maar een weekend-kamp. Maar in elk geval wel heel erg leuk. 

Vorig jaar zou hij ook meegaan op zomerkamp, maar toen werden 3 dagen voor ze weg zouden gaan de regels opeens aangepast, waardoor het kamp op het laatste moment opeens niet door kon gaan. Dat was wel heel erg jammer, maar tegelijkertijd vond ik het ergens ook wel fijn, want ondanks dat Tobias er helemaal aan toe was, was ik dat zelf nog niet.

Dit jaar sta ik er anders in. Dat heeft een aantal redenen:

• Tobias is inmiddels een jaar ouder en kent de andere kinderen en leiding bij de Scouting dus ook een stuk beter.
• Tobias heeft inmiddels al een stuk langer zijn zwemdiploma en heeft er in de tussentijd zelfs eentje bij gekregen. 
• Het is deze keer in Nederland, op ongeveer drie kwartier rijden. Het vorige kamp was in België en op anderhalf uur reizen. 
• Het is ook maar een weekendje, dus weinig tijd voor Tobias om heimwee te krijgen. (Ja, daar heeft ie wel eens last van, dus dat is geen angst van mezelf, maar een realiteit waar wij rekening mee houden dat het kan gebeuren)

Ik denk dus dat hij dit keer een geweldig kamp-weekend tegemoet gaat. 

Stoppen met pleasen

 Afgelopen week kocht ik een cadeautje voor mezelf, namelijk het boek Kies voor jezelf. Dit boek gaat over please-gedrag en hoe je daar (langzamerhand) wat meer mee kan stoppen. 

In de loop van deze week heb ik het hele boek doorgelezen en het voelde vrij regelmatig alsof het boek over mezelf ging. Een beetje eng was het. Dit sterkt mij in de gedachte dat ik inderdaad een enorme pleaser ben. Eentje die heen en weer zwalkt tussen verschillende please-stijlen: soms heb ik een periode dat ik er heel rebels tegenin ga, dan weer ben ik meer een vredestichter en dan weer meer een "klassieke" pleaser. 

Een van de dingen waar ik mee ben gestopt vanuit please-gedachtes is regelmatig bloggen. Inmiddels lezen er best veel vrienden, ex-collega's en familieleden mee en dat zorgt ervoor dat ik mezelf in mijn achterhoofd toch regelmatig afvraag hoe mijn blogs zullen overkomen. 😅Gevolg: ik raak geblokkeerd en schrijf helemaal niet meer. En dat terwijl ik er juist altijd zoveel plezier in heb om te schrijven en te bloggen. 

Zoals jullie dus wel hebben gemerkt ben ik de afgelopen dagen opeens weer aan het schrijven geslagen. Mocht iemand zich afvragen waarom dat is, dan weten jullie het nu 😁

Rente weer vastgezet

In december loopt onze hypotheekrente af. We hadden het destijds voor 10 jaar vastgezet tegen 4,1% rente. Op dat moment was dat best een mooie rente, maar in de loop van de jaren zagen we het steeds verder dalen en baalden we best dat we hier geen gebruik van konden maken.

Door de huidige situatie in Oost-Europa begint de rente nu weer (licht) te stijgen. We hebben een tijdje getwijfeld of we hier iets mee wilden doen, of dat we toch nog even zouden afwachten. Maar 3 weken geleden hebben we de knoop doorgehakt en een voorstel aangevraagd om de rente voortijdig open te breken. Kosten hiervan waren 300 euro. Daarnaast moet je in 1 keer het resterende verschil in rente betalen, in ons geval was dat nog 2.000 euro. 

Uiteindelijk kregen we een voorstel waarbij we voortaan 1,73% rente gaan betalen, en dat staat dan weer 10 jaar vast. We moesten het voor de 22e laten weten. Toen ik vanderweek keek was de rente al gestegen naar 2,05% bij 10 jaar vast, dus we hebben de brief maar direct teruggestuurd dat we het gaan doen. Even snel uitgerekend: met dit verschil in rente besparen we de komende 10 jaar elk jaar 400 euro, dus het is voor ons wel de moeite waard om het nu vast te zetten. Ik ben wel benieuwd wat de rente straks in september is, want dan zouden we eigenlijk ons rente-voorstel hebben ontvangen. 

Met het geld dat we minder gaan betalen per maand gaan we eerst die 2.000 euro weer eens aanvullen.  Daarna is het toch nog steeds de bedoeling om extra af te gaan lossen.