laatste keer Sinterklaas vieren?

 Vorig jaar dachten Sander en ik dat het wel de laatste keer zou zijn dat Tobias gelooft in Sinterklaas. Hij had namelijk heel veel vragen over hoe alles zat met Sinterklaas en veel kinderen uit de klas gaven aan dat ze er niet meer in geloofden. Bovendien worden vanaf groep 5 ook surprises gedaan, dus ik verwachtte dat het kwartje dan toch wel heel erg snel zou vallen bij Tobias. 

Maar het is nu 3 december en Tobias' geloof in de goedheiligman is sterker dan ooit. Dit jaar heeft hij geen enkele vraag gesteld over Sinterklaas en gaat er weer helemaal in mee. We zijn dit jaar ook weer bij de intocht geweest en hij heeft ook al een aantal keer zijn schoen gezet. 

Ergens heb ik het vermoeden dat we een beetje voor de gek worden gehouden en dat hij eigenlijk stiekem allang weet wat de waarheid is, maar dat hij bang is dat hij geen cadeautjes krijgt als hij dat laat merken. 😹Maar hoe dan ook laten we het gewoon nog even zo, want het is een veel te leuke periode om het nu te gaan verklappen, vind ik. 

Hoe gaat dat bij jullie? 

Thuis, maar geen corona

 Gelukkig bleek Tobias na zijn coronatest van afgelopen woensdag geen corona te hebben. Maar behalve niesen en snotteren begon hij ook nog eens te hoesten, dus hebben we hem vrijdag toch maar weer thuis gehouden. En vanaf maandag is het sowieso de bedoeling om verkouden kinderen weer thuis te houden, dus dat wordt wat. 

Opzich vind ik het natuurlijk niet erg dat Tobias thuis is, maar een van mijn gekke "quirks" is dat ik echt een leeg huis nodig heb om schoon te maken en op te ruimen. Als Tobias in de woonkamer zit dan kan ik niet goed opruimen. 😹Ja, ik weet het, het klinkt als een enorme smoes. Maar het is echt zo. Ik snap zelf ook niet zo goed waarom. 

Maargoed, dat komt dan wel weer als Tobias niet meer verkouden is. Voorlopig mogen er toch maar weinig mensen op visite komen dus niemand die ziet wat een zooi wij er in een paar dagen van kunnen maken 😓 En gelukkig is het ook weer zo opgeruimd.

Vinden jullie het ook niet fijn om schoon te maken / op te ruimen met anderen om je heen? 

Thuis voor coronatest

Vanmorgen kwam Tobias snuffend en niessend uit bed. Officieel mogen kinderen met een lichte verkoudheid gewoon naar school, maar ik vind het maar niks momenteel. Veel te bang dat hij eventueel de halve klas aansteekt. Dus toch maar thuishouden en een test-afspraak ingepland. Om half 1 mogen we weer langskomen. Hoe snel we de uitslag weten, dat weet ik dan nog niet. 

Het zou wel wat zijn als Tobias nu corona blijkt te hebben.... Vorig jaar hebben we zijn verjaardag over moeten slaan vanwege corona bij Sander, en als het nu weer corona is, dan slaan we dit jaar mijn verjaardag (en mogelijk Sinterklaas met familie vieren!) over. Ik probeer niet teveel vooruit te denken, maar dit is gewoon hoe mijn hersens werken: die rekenen alle mogelijke uitkomsten alvast door. Dat geeft mij dan wat rust in mijn hoofd, gek genoeg.  😉

Qua mijn financiële voornemen is het natuurlijk wel weer postief: we komen nergens. 😂

Terug naar besparen

 Zoals jullie vast wel is opgevallen zijn Sander en ik een beetje van de wagen afgevallen qua besparen. We hadden mooie doelen, zoals het extra aflossen van de hypotheek. Maar het leven nam een iets andere wending door o.a de PMDD klachten die ik kreeg na de zwangerschap. Toen ik dan ook nog eens bij therapie te horen kreeg dat mijn manier van omgaan met geld "dwangmatig' was, ben ik eigenlijk helemaal gestopt met het bijhouden. En het is niet zo dat we nu opeens niet meer sparen of al ons spaargeld er doorheen hebben gejast, maar toch vind ik het jammer, zeker nu ik weet dat dit gedrag waarschijnlijk niet voortkwam uit dwangmatigheid, maar dat het iets is wat uit autisme voortkwam, en wat mij eigenlijk ook veel rust en plezier gaf. 

Ik hoop dat het me gaat lukken om deze interesse weer wat meer leven in te blazen zonder constant het gevoel te hebben dat ik het vanuit een obsessieve gedachte doe. Ik hoop dat jullie het leuk vinden om hierin nog mee te lezen... of zijn jullie de interesse in dit onderwerp ook kwijtgeraakt inmiddels? 

Vaker bloggen, minder twitteren

 De afgelopen weken heb ik heel weinig geblogd. Ik was de wondere wereld van Twitter ingezogen. 😳Daardoor ben ik even een tijdje vergeten om te bloggen. Maar daar wil ik graag weer verandering in brengen, want eigenlijk vind ik bloggen veel leuker. 

Waarom ik er dan toch zo in meegezogen werd? Ik denk omdat het een oneindige hoeveelheid informatie is. En mijn hersens zijn altijd wel op zoek naar informatie, gek genoeg. Maar tegelijkertijd kunnen ze die informatie maar moeilijk verwerken. Gister, bijvoorbeeld, met die rellen in "mijn" stad, kon ik maar niet stoppen met nieuws bekijken dat via Twitter werd verspreid. Je kon het via Twitter echt op de minuut volgen. Maar ik merk dan wel aan mezelf dat mijn humeur en gevoelens er heel negatief door worden gekleurd. Dus ondanks dat ik heel graag alles wil weten, is het eigenlijk helemaal niet goed voor mij. 

Daarom heb ik besloten dat ik de hoeveelheid dat ik op Twitter zit drastisch te verminderen. Dit doe ik door de site compleet te blokkeren voor langere tijd en dan bijvoorbeeld eens per 3 dagen te kijken. Dat is ook wel genoeg, eigenlijk. Waarschijnlijk hou ik zeeën van tijd over... En laat ik nou de laatste tijd het gevoel hebben dat ik tijd tekort kom.... Dus dat is een mooie win-win situatie dan. 

Bloggen vind ik dus veel leuker, omdat ik hier in plaats van alleen maar informatie op te zuigen ook dingen kan delen en mijn eigen stukjes kan bijdragen aan de wereld. En de wereld hopelijk een klein stukje mooier kan maken. 💚

Overigens is Twitter niet alleen maar kommer en kwel hoor; dankzij een tweet die ik gister las werd ik er bijvoorbeeld op geattendeerd dat de tickets voor het afscheidsconcert van Kensington in de verkoop waren gegaan, waardoor ik 2 tickets heb kunnen bemachtigen. Ook bepaalde cadeautjes voor Tobias zijn geïnspireerd door mensen op Twitter. Het heeft dus zeker ook wel zijn leuke kanten, maar iets meer doseren is wel beter voor mij. 

Na mijn diagnose autisme

 Drie weken geleden heb ik mijn diagnose autisme gekregen. Het is nog niet officieel op papier gezet voor de zorgverzekering, maar het geeft mij wel rust dat mijn behandelaar heeft aangegeven dat dit slechts een formaliteit is en dat ik me daar geen zorgen meer over hoef te maken. 

Sinds ik de diagnose heb gekregen is het helaas wel een beetje een warboel in mijn hoofd. Al mijn hele leven loop ik tegen dingen aan waarbij ik anders dan anderen reageer en zelf niet zo goed snap waarom ik dat doe. Ik heb dit ook al heel vaak aangegeven, maar desondanks werd er nooit aan autisme gedacht. Nu achteraf denk ik: hoe hebben ze het kunnen missen? Er zijn zoveel signalen geweest achteraf gezien! 

Nu ik de diagnose heb, heb ik opeens een heleboel puzzelstukjes erbij gekregen waarvan ik niet eens wist dat ze bij mijn puzzel hoorden. Hierdoor kunnen ook weer een flink aantal puzzelstukjes aangesloten worden die ik apart had gelegd omdat ze nergens bij leken te horen. Dit kost tijd en veel energie. Ik ben nog nooit zo moe geweest als de afgelopen weken. Ook mijn hoofd klapt af en toe uit elkaar van de hoofdpijn. 

Desondanks voelt deze diagnose kloppend. Het PMDD verhaal past hier overigens goed in: vrouwen met autisme of ADHD schijnen procentueel genomen vaker last te hebben van PMDD dan neurotypische vrouwen. 

Onze vakantie in CenterParcs

 We zijn sinds vrijdag weer terug van een vakantie bij Centerparcs Eemhof. Eigenlijk zouden we in de zomervakantie naar Duitsland gaan, maar door het corona-gedoe hebben we het uiteindelijk omgezet naar een vakantie in Nederland.

Helaas begon de vakantie niet zo leuk; 's middags werden we door school gebeld of we Tobias op wilden halen, omdat hij buikpijn had. Thuis hing hij veel op de bank, maar het leek toch wel redelijk te gaan. Alleen werd hij eenmaal onderweg naar Centerparcs steeds zieker. Vlak voor we er waren begon het overgeven. Hij heeft de eerste twee dagen buikgriep gehad. Daarna ging het gelukkig beter. 

We zijn eigenlijk maar 1 keer van het park af geweest om naar een kattencafé in Almere te gaan. Hier hebben we lekker geluncht en Tobias heeft lekker met de katten gespeeld. De rest van de vakantie hebben we allerlei dingen in het park gedaan: veel gezwommen, muurklimmen, spelletjes spelen in de spelletjeshal enz. 

Het was een leuke vakantie, maar echt tot rust komen was er niet bij 😉 Maar komende week hoef ik maar 1 keer te werken, dus ik ga de komende dagen eens even lekker bijkomen op mijn eigen bank en lekker genieten van mijn eigen huis. 

Update met betrekking tot autisme

 Twee maanden geleden had ik gepost over dat we toch weer gaan kijken of er toch geen sprake is van autisme bij mij.

Ongeveer 4 jaar geleden heb ik al eens 1 gesprek gehad hierover met een therapeut, maar destijds vond zij dat er niet genoeg reden was om dat verder te gaan onderzoeken. Ik heb toen best wel intensief therapie gehad op een ander gebied, maar desondanks ging het vorig jaar weer zoveel minder goed, dat ik wéér in therapie ging, en mijn huidige therapeut begon dus toch steeds meer het vermoeden te krijgen dat ik autisme heb; zij wist op dat moment niet dat ik dat onderzoek al had gehad, maar kwam hier helemaal uit zichzelf mee. 

Dus wat er toen is gebeurt:

• Ik heb mijn papieren opgevraagd bij PsyQ, zodat mijn huidige behandelaar dit kon doorlezen
• Mijn behandelaar heeft een gesprek gehad met mijn ouders.

Op basis van het verslag van de vorige keer en het gesprek met mijn ouders denkt mijn huidige behandelaar toch dat er wel degelijk sprake is van (gemaskeerd) autisme. Ik heb heel veel maniertjes gevonden om te maskeren waar ik last van heb, waardoor het niet zo direct aan de buitenkant zichtbaar is, maar juist daardoor slaat het als het ware naar binnen toe, ga ik constant over mijn grenzen heen en loop dus elke keer weer vast. 

Vorige keer vroeg iemand waarom ik toch zo graag een diagnose wil hebben. Wat het nut daarvan is. Daarom kopieer ik even een stukje van deze website:

"Volwassen vrouwen die de diagnose autisme krijgen, voelen vaak een mengeling van rouw en opluchting. Het kan fijn zijn om eindelijk een diagnose te krijgen die echt klopt. Vaak zie ik dat vrouwen zichzelf ook beter gaan snappen. Ze kunnen wat zachter worden voor zichzelf. Ze eisen bijvoorbeeld niet meer van zichzelf dat ze de hele avond naar een feestje gaan terwijl ze dat zo moeilijk vinden, maar houden het bij een uurtje of gaan tussendoor even weg om tot rust te komen."


"De diagnose maakt het leven, uiteindelijk, vaak wat makkelijker. Vrouwen hebben door dat ze iets van zichzelf vragen wat gewoon niet haalbaar is en daardoor komen ze beter in balans. Ze realiseren zich "ik kan zo doorgaan, maar dan beland ik over een jaar weer in een burnout. Ga ik zo door of maak ik voortaan andere keuzes?" Je kunt er meer rekening mee houden als je weet wat er aan de hand is, maar dat is wel een proces wat tijd kost. Je moet eraan wennen je leven soms anders vorm gaan geven, waardoor je het uiteindelijk prettiger maakt voor jezelf", zegt Blijd-Hoogewys.

Kinderboekenweek 2021: Tobias' favorites

 Vanaf vandaag is het weer kinderboekenweek. Dit jaar is het thema "worden wat je wilt" en gaat het over beroepen. 

Zoals elk jaar heb ik ook weer aan Tobias gevraagd wat zijn favoriete boeken zijn en hij kwam met deze top 3:

1. Warrior cats - een serie boeken over wilde katten die in een bos leven in verschillende groepen (clans) met hun eigen geloofsovertuiging, regels en hierarchie. Tobias verslindt deze boeken, hij heeft de afgelopen 4 maanden elke week wel een boek uit deze reeks gelezen. 

2. De waanzinnige boomhut - ook dit is een serie. Het gaat over 2 schrijvers die samen (in eerste instantie) een boomhut van 13 verdiepingen hebben. Elk boek wat erbij komt, komen er weer 13 verdiepingen bij in de boomhut. Het is allemaal grote onzin, maar Tobias leest het graag. 

3. Dogman - de derde serie op een rij 😉 Dit is een stripboek dat gaat over een persoon die half mens en half hond is. Vergeleken met dit boek is de waanzinnige boomhut eigenlijk nog best verantwoord leesmateriaal. 

Welke boeken zijn bij jullie thuis favoriet bij de kids momenteel? 

4 maanden bij de bibliotheek

 Ik werk nu alweer 4 maanden als oproepkracht bij de bibliotheek. De tijd gaat echt megasnel sinds ik daar werk. Het gezegde "time flies when you're having fun" gaat hier dus zeker op!

Het werk in de bieb bevalt me erg goed. Ondanks dat ik oproepkracht ben, voel ik me echt wel een onderdeel van het team. Dat komt denk ik ook omdat ik de afgelopen maanden heel veel in ben gevallen. Ik denk dat ik van elke collega uit mijn team wel eens een dienst heb overgenomen, behalve natuurlijk van mijn leidinggevende 😉

Het werken op oproepbasis bevalt me ook goed. De grote voordelen voor mij zijn:

• Het is flexibeler dan vaste dagen werken
• Ik bouw geen vakantie-uren op, maar krijg in plaats daarvan een hoger uur-salaris
• Ik leer al mijn collega's goed kennen doordat ik op wisselende tijden werk

Uiteindelijk is het natuurlijk ook wel fijn om vaste dagen te hebben, omdat je dan wat meer zekerheid hebt en ook wat meer vooruit kan plannen, maar in principe is het zeker geen straf om bij de bieb te werken als oproepkracht. 

En o ja: omdat ik nu werk heb ik besloten om mezelf iets te gunnen waar ik al een tijdje over nadacht: iemand die ons komt helpen om het huis netter en schoner te houden. Mensen die al langer meelezen weten dat ik geen schoonmaak-wonder ben, ondanks dat ik mijn best doe. Ik verlies makkelijk het overzicht en dan wordt het een rommeltje. Op deze manier kan ik iets wat ik heel leuk vind (werken in de bieb) omruilen voor iets wat ik niet leuk vind (schoonmaken). Ik vind het ideaal.