Mijn jaar in boeken

 Ik hou via de app Goodreads bij welke boeken ik heb gelezen. Ik vind het heel erg leuk om dit te doen, omdat ik anders vaak vergeet welke boeken in allemaal heb gelezen. Bovendien kan ik met deze app ook bijhouden welke boeken ik nog wil lezen, wat behoorlijk handig is als je in de bibliotheek werkt, want ik zie altijd genoeg boeken liggen die ik nog wil lezen. 😉

Aan het eind van het jaar krijg ik via de app altijd een overzicht van de boeken die ik heb gelezen. Dit jaar waren het er 67; misschien worden dat er nog 68, maar ik weet niet of ik nog veel aan lezen toekom de komende anderhalve week. 

Van deze 67 boeken waren er 13 die over autisme gingen. Bijna 1 op de 5 boeken die ik las, ging dus over dit onderwerp. Da's opzich niet gek, want als een onderwerp mijn interesse heeft lees ik er sowieso heel veel over. Maar volgend jaar wil ik wel weer proberen om ook wat meer over andere onderwerpen te gaan lezen. 

En dan natuurlijk de vraag die jullie al aan zagen komen: welk boek heeft dit jaar bij jullie indruk gemaakt?

Voor mij was dat De lege stad van Simone van der Vlugt. Dit boek gaat over de tweede wereldoorlog en speelt zich af in Rotterdam en het gaat over Katja, die haar halve familie verliest bij het bombardement op Rotterdam. Ik vond het erg indrukwekkend en het heeft me wel de ogen geopend voor hoe goed we het nu eigenlijk nog hebben en hoeveel vrijheid we nog hebben in deze lastige tijd. 

1 week eerder vrij

 Gister was al de laatste schooldag van dit jaar. Vanwege corona moeten de scholen een week eerder dicht. En zojuist las ik op de site van NOS dat het OMT ook weer een nieuwe lockdown adviseert. 

Ik merk dat ik er somber van word. Vorig jaar rond deze tijd had ik nog de hoop dat het voorbij zou zijn zodra er een vaccin was, maar nu denk ik: wat zijn we nou eigenlijk opgeschoten met het vaccineren? Ik besef me wel dat het zonder vaccins waarschijnlijk allemaal nog veel erger zou zijn, maar dat we nu wéér vlak voor de kerst op een lockdown afkoersen maakt me moedeloos en geeft me het gevoel dat we maar in deze situatie blijven zitten. 

Ik vraag me af of die hele corona-situatie nog voorbij gaat voordat Tobias' kindertijd voorbij is. Ik had me deze periode met een kind dat steeds zelfstandiger wordt heel anders voorgesteld. Hierin sta ik waarschijnlijk niet alleen. Tot nu toe is het me eigenlijk redelijk goed gelukt om er elke keer weer iets leuks en moois van te maken zodat Tobias weinig last had van de lockdowns. We verzonnen andere dingen om te doen: op de fiets langs speeltuintjes. Tuben, omdat buitenactiviteiten nog wel mochten. Zulke dingen. Maar de koek is nu gewoon eventjes op. 

Sorry voor het zeikverhaal, volgende blogpost zal het vast weer beter gaan 😊

Ben ik nu echt volwassen? ;)

In het gebouw waar de bibliotheek gevestigd zit waar ik werk, zit ook een kunstuitleen. Hier kun je kunstwerken lenen of koop-lenen, waarbij het na een aantal maanden in je eigen bezit blijft. Ik vind het altijd heel leuk om even in de etalage te kijken als ik er langskom, maar vind het altijd wel erg duur. En echt iets voor "grote mensen"; en die categorie voel ik mezelf, ondanks dat ik 36 ben, toch nog steeds niet altijd onder vallen.

Maar woensdag zag ik ik een kunstwerk wat mij dusdanig aansprak, en wat ook nog eens binnen ons budget valt. En op vrijdag viel mijn oog er opnieuw op en vond ik het nog steeds supergaaf en wilde het nog steeds heel graag hebben. Dus heb ik besloten om het te reserveren en volgende week op te halen. Betekent dat nu dan dat ik nu zelf ook écht een "groot mens" ben geworden? Dat weet ik nog niet 😂

Het gaat om dit mozaiek werk: 

Medicatie-moe

 Vanaf het moment dat ik 2 maanden geleden mijn diagnose autisme kreeg, probeert mijn behandelaar me aan de medicatie te krijgen. Dit is medicatie die mijn gevoeligheid voor prikkels zou moeten verminderen, waardoor ik minder vermoeid raak en mezelf prettiger ga voelen. 

Tot nu toe heb ik altijd alle medicatie die me werd aangeraden geslikt. Ik heb antidepressiva geslikt tegen de PMDD klachten, antipsychotica tegen mijn slaapproblemen, etc. etc. Het is medicatie die wel helpt, maar die ook een stukje van mijn eigen unieke persoonlijkheid wegneemt, waardoor ik me niet meer mezelf voel. En ik vind mezelf best een leuk persoon, dus eigenlijk wil ik dat niet meer. 

Dus toen ik weer medicatie kreeg aangeraden na mijn diagnose autisme was voor mij de maat eigenlijk opeens vol. Ik heb nog niet eens echt goede uitleg gekregen over wat mijn diagnose nu precies inhoudt en dan willen ze al dat ik weer aan de pillen ga! Medicatie innemen voelt enorm voorbarig in dit geval.  Ik merk dat ik er een beetje opstandig van word om elke keer maar weer als een proefkonijntje allerlei medicatie te slikken, met alle gevolgen van dien.

Aangezien ik nu op de wachtlijst sta voor thuisbegeleiding probeer ik in de tussentijd zelf uit wat wel of niet voor mij werkt. Ik heb het boek Meer rust en minder stress bij autisme gekocht en probeer daar elke dag een stukje uit te lezen en toe te gaan passen. Ook probeer ik minder te verbergen waar ik moeite mee heb en meer rekening te houden met mezelf. Normaal gesproken probeerde ik altijd iedereen tevreden te stellen en dan vervolgens knalde ik zo hard over mijn grenzen heen dat ik dagenlang niks meer kon doen óf opeens uit mijn dak ging qua emoties. Nu probeer ik dus meer te doseren en dat lijkt best goed te helpen.

Daarnaast gebruik ik nu ook de app Dailyo, Dit is een app waarin je meerdere keren per dag kan aangeven hoe het met je gaat, en wat je hebt gedaan. De app gaat dan vanzelf voor je bijhouden welke activiteiten je positief of negatief beïnvloeden. Ik hoop dat dit mij meer inzicht gaat geven in welke prikkels mij nu daadwerkelijk teveel zijn. Ik ben er bijvoorbeeld al achtergekomen dat ik me op sociale momenten vaak wel kan handhaven, maar dat ik dan juist ná zo'n activiteit instort. En dat vind ik opzich niet zo erg, maar dan moet ik daar wel even tijd voor inplannen, en niet drie sociale activiteiten achter elkaar plannen, want dan stort ik dus in tijdens zo'n activiteit, en dat vind ik wel heel vervelend. 

Ik ben dus van mening dat met mijn stukje op het spectrum medicatie wellicht niet nodig is, als ik mezelf aanleer om beter naar mezelf te luisteren, minder mezelf op te fokken dat ik alles moet doen en kunnen, kan ik wellicht gewoon prima leven. Ik heb een gevoeligheid waar ik nooit van heb geweten hoe ik ermee om moet gaan, en die ga ik niet direct weghalen met medicatie, maar juist kijken hoe ik mijn leven zonder medicatie kan gaan aanpassen dat het beter bij me past. 

Financiele tegenvaller

 Gister hadden we even een financiële tegenvaller: de wasmachine was opeens kapot. Ik hoorde een hoop kabaal uit de bijkeuken komen en toen ik ging kijken rook ik een scherpe brandlucht. Ik heb natuurlijk direct de wasmachine uitgezet, maar de schrik zat er wel direct goed in. We hebben het bekeken en de trommel leek wel los te zitten van de as, heel erg vreemd. Wat er precies is gebeurt snap ik niet zo goed, maar dat het niet goed was, dat was wel direct heel erg duidelijk. 

We hebben direct even overleg gehad met een monteur, maar die gaf aan dat het vanwege de leeftijd van het apparaat en de brandgeur eigenlijk niet meer rendabel is om het ding te laten maken. Heel erg balen natuurlijk! Maar wel fijn dat ze zo eerlijk waren, want anders betaal je toch altijd weer voorrijkosten, en dat is dan natuurlijk wel zonde als het toch niet te repareren is.  

Hoe dan ook: er moet dan toch wel vrij snel een nieuwe wasmachine komen, want zonder kunnen we niet echt natuurlijk. We kunnen wel een keertje bij een benzinepomp alles in de was gooien in 1 keer, maar voor de lange termijn wil ik toch wel graag weer een eigen wasmachine. Dus hebben we de spaarrekening maar even geplunderd en een nieuwe besteld. Ik baal er wel enorm van, maarja, zo is het leven soms. 

Omdat we vlak hiervoor ook een verbouwinkje in huis hebben moeten laten uitvoeren is het spaargeld nu wel zo goed als op. We hebben nog wat geld staan voor zaken zoals eigen risico, maar verder moeten we nu echt wel even alle zeilen bijzetten om de spaarrekening weer bij te gaan vullen. Gelukkig is in het verleden wel gebleken dat we dat kunnen, dus het zal nu vast ook wel lukken, als er niks tegenzit. 

Zo, en dan Kerstmis!

 Dus... Sinterklaas is het land uit, tijd voor Kerstmis! Tobias plaagt mij altijd door te zeggen dat hij kerst niet leuk vindt, maar zodra Sinterklaas enigszins aanstalten begint te maken om weg te gaan, begint hij al over het neerzetten van de kerstboom. 😂Dus op vrijdag toen hij uit school kwam hebben we die samen neergezet. We hebben een handige taakverdeling: Tobias zoekt altijd alle takken uit op grootte, en ik zet de boom in elkaar. Daarna doe ik even in mijn eentje de lampjes en dan doen we samen de rest van de boom versieren. 

Ook het kerstdorpje staat al. Vorig jaar had ik die niet neergezet omdat Yuki toen nog enorm onstuimig was en ik bang was dat ze ertussen zou gaan lopen of dingen op de grond zou gooien, maar dit jaar is ze echt een heel stuk rustiger en had ik er meer vertrouwen in dat het allemaal wel goedkomt. Ik ben wel heel tevreden met hoe het kerstdorpje er nu uitziet. Normaal gesproken probeer ik ook iets te doen qua omgeving, zodat het er meer uitziet zoals in het tuincentrum, maar eigenlijk ben ik dan nooit tevreden. Dus dit jaar ben ik wat meer back to basic gegaan en heb ervoor gekozen om niet los te gaan met mos, sneeuw enz en dat bevalt eigenlijk wel. 

Wanneer gaan jullie het huis versieren voor Kerst? 

laatste keer Sinterklaas vieren?

 Vorig jaar dachten Sander en ik dat het wel de laatste keer zou zijn dat Tobias gelooft in Sinterklaas. Hij had namelijk heel veel vragen over hoe alles zat met Sinterklaas en veel kinderen uit de klas gaven aan dat ze er niet meer in geloofden. Bovendien worden vanaf groep 5 ook surprises gedaan, dus ik verwachtte dat het kwartje dan toch wel heel erg snel zou vallen bij Tobias. 

Maar het is nu 3 december en Tobias' geloof in de goedheiligman is sterker dan ooit. Dit jaar heeft hij geen enkele vraag gesteld over Sinterklaas en gaat er weer helemaal in mee. We zijn dit jaar ook weer bij de intocht geweest en hij heeft ook al een aantal keer zijn schoen gezet. 

Ergens heb ik het vermoeden dat we een beetje voor de gek worden gehouden en dat hij eigenlijk stiekem allang weet wat de waarheid is, maar dat hij bang is dat hij geen cadeautjes krijgt als hij dat laat merken. 😹Maar hoe dan ook laten we het gewoon nog even zo, want het is een veel te leuke periode om het nu te gaan verklappen, vind ik. 

Hoe gaat dat bij jullie? 

Thuis, maar geen corona

 Gelukkig bleek Tobias na zijn coronatest van afgelopen woensdag geen corona te hebben. Maar behalve niesen en snotteren begon hij ook nog eens te hoesten, dus hebben we hem vrijdag toch maar weer thuis gehouden. En vanaf maandag is het sowieso de bedoeling om verkouden kinderen weer thuis te houden, dus dat wordt wat. 

Opzich vind ik het natuurlijk niet erg dat Tobias thuis is, maar een van mijn gekke "quirks" is dat ik echt een leeg huis nodig heb om schoon te maken en op te ruimen. Als Tobias in de woonkamer zit dan kan ik niet goed opruimen. 😹Ja, ik weet het, het klinkt als een enorme smoes. Maar het is echt zo. Ik snap zelf ook niet zo goed waarom. 

Maargoed, dat komt dan wel weer als Tobias niet meer verkouden is. Voorlopig mogen er toch maar weinig mensen op visite komen dus niemand die ziet wat een zooi wij er in een paar dagen van kunnen maken 😓 En gelukkig is het ook weer zo opgeruimd.

Vinden jullie het ook niet fijn om schoon te maken / op te ruimen met anderen om je heen? 

Thuis voor coronatest

Vanmorgen kwam Tobias snuffend en niessend uit bed. Officieel mogen kinderen met een lichte verkoudheid gewoon naar school, maar ik vind het maar niks momenteel. Veel te bang dat hij eventueel de halve klas aansteekt. Dus toch maar thuishouden en een test-afspraak ingepland. Om half 1 mogen we weer langskomen. Hoe snel we de uitslag weten, dat weet ik dan nog niet. 

Het zou wel wat zijn als Tobias nu corona blijkt te hebben.... Vorig jaar hebben we zijn verjaardag over moeten slaan vanwege corona bij Sander, en als het nu weer corona is, dan slaan we dit jaar mijn verjaardag (en mogelijk Sinterklaas met familie vieren!) over. Ik probeer niet teveel vooruit te denken, maar dit is gewoon hoe mijn hersens werken: die rekenen alle mogelijke uitkomsten alvast door. Dat geeft mij dan wat rust in mijn hoofd, gek genoeg.  😉

Qua mijn financiële voornemen is het natuurlijk wel weer postief: we komen nergens. 😂

Terug naar besparen

 Zoals jullie vast wel is opgevallen zijn Sander en ik een beetje van de wagen afgevallen qua besparen. We hadden mooie doelen, zoals het extra aflossen van de hypotheek. Maar het leven nam een iets andere wending door o.a de PMDD klachten die ik kreeg na de zwangerschap. Toen ik dan ook nog eens bij therapie te horen kreeg dat mijn manier van omgaan met geld "dwangmatig' was, ben ik eigenlijk helemaal gestopt met het bijhouden. En het is niet zo dat we nu opeens niet meer sparen of al ons spaargeld er doorheen hebben gejast, maar toch vind ik het jammer, zeker nu ik weet dat dit gedrag waarschijnlijk niet voortkwam uit dwangmatigheid, maar dat het iets is wat uit autisme voortkwam, en wat mij eigenlijk ook veel rust en plezier gaf. 

Ik hoop dat het me gaat lukken om deze interesse weer wat meer leven in te blazen zonder constant het gevoel te hebben dat ik het vanuit een obsessieve gedachte doe. Ik hoop dat jullie het leuk vinden om hierin nog mee te lezen... of zijn jullie de interesse in dit onderwerp ook kwijtgeraakt inmiddels? 

Vaker bloggen, minder twitteren

 De afgelopen weken heb ik heel weinig geblogd. Ik was de wondere wereld van Twitter ingezogen. 😳Daardoor ben ik even een tijdje vergeten om te bloggen. Maar daar wil ik graag weer verandering in brengen, want eigenlijk vind ik bloggen veel leuker. 

Waarom ik er dan toch zo in meegezogen werd? Ik denk omdat het een oneindige hoeveelheid informatie is. En mijn hersens zijn altijd wel op zoek naar informatie, gek genoeg. Maar tegelijkertijd kunnen ze die informatie maar moeilijk verwerken. Gister, bijvoorbeeld, met die rellen in "mijn" stad, kon ik maar niet stoppen met nieuws bekijken dat via Twitter werd verspreid. Je kon het via Twitter echt op de minuut volgen. Maar ik merk dan wel aan mezelf dat mijn humeur en gevoelens er heel negatief door worden gekleurd. Dus ondanks dat ik heel graag alles wil weten, is het eigenlijk helemaal niet goed voor mij. 

Daarom heb ik besloten dat ik de hoeveelheid dat ik op Twitter zit drastisch te verminderen. Dit doe ik door de site compleet te blokkeren voor langere tijd en dan bijvoorbeeld eens per 3 dagen te kijken. Dat is ook wel genoeg, eigenlijk. Waarschijnlijk hou ik zeeën van tijd over... En laat ik nou de laatste tijd het gevoel hebben dat ik tijd tekort kom.... Dus dat is een mooie win-win situatie dan. 

Bloggen vind ik dus veel leuker, omdat ik hier in plaats van alleen maar informatie op te zuigen ook dingen kan delen en mijn eigen stukjes kan bijdragen aan de wereld. En de wereld hopelijk een klein stukje mooier kan maken. 💚

Overigens is Twitter niet alleen maar kommer en kwel hoor; dankzij een tweet die ik gister las werd ik er bijvoorbeeld op geattendeerd dat de tickets voor het afscheidsconcert van Kensington in de verkoop waren gegaan, waardoor ik 2 tickets heb kunnen bemachtigen. Ook bepaalde cadeautjes voor Tobias zijn geïnspireerd door mensen op Twitter. Het heeft dus zeker ook wel zijn leuke kanten, maar iets meer doseren is wel beter voor mij. 

Na mijn diagnose autisme

 Drie weken geleden heb ik mijn diagnose autisme gekregen. Het is nog niet officieel op papier gezet voor de zorgverzekering, maar het geeft mij wel rust dat mijn behandelaar heeft aangegeven dat dit slechts een formaliteit is en dat ik me daar geen zorgen meer over hoef te maken. 

Sinds ik de diagnose heb gekregen is het helaas wel een beetje een warboel in mijn hoofd. Al mijn hele leven loop ik tegen dingen aan waarbij ik anders dan anderen reageer en zelf niet zo goed snap waarom ik dat doe. Ik heb dit ook al heel vaak aangegeven, maar desondanks werd er nooit aan autisme gedacht. Nu achteraf denk ik: hoe hebben ze het kunnen missen? Er zijn zoveel signalen geweest achteraf gezien! 

Nu ik de diagnose heb, heb ik opeens een heleboel puzzelstukjes erbij gekregen waarvan ik niet eens wist dat ze bij mijn puzzel hoorden. Hierdoor kunnen ook weer een flink aantal puzzelstukjes aangesloten worden die ik apart had gelegd omdat ze nergens bij leken te horen. Dit kost tijd en veel energie. Ik ben nog nooit zo moe geweest als de afgelopen weken. Ook mijn hoofd klapt af en toe uit elkaar van de hoofdpijn. 

Desondanks voelt deze diagnose kloppend. Het PMDD verhaal past hier overigens goed in: vrouwen met autisme of ADHD schijnen procentueel genomen vaker last te hebben van PMDD dan neurotypische vrouwen. 

Onze vakantie in CenterParcs

 We zijn sinds vrijdag weer terug van een vakantie bij Centerparcs Eemhof. Eigenlijk zouden we in de zomervakantie naar Duitsland gaan, maar door het corona-gedoe hebben we het uiteindelijk omgezet naar een vakantie in Nederland.

Helaas begon de vakantie niet zo leuk; 's middags werden we door school gebeld of we Tobias op wilden halen, omdat hij buikpijn had. Thuis hing hij veel op de bank, maar het leek toch wel redelijk te gaan. Alleen werd hij eenmaal onderweg naar Centerparcs steeds zieker. Vlak voor we er waren begon het overgeven. Hij heeft de eerste twee dagen buikgriep gehad. Daarna ging het gelukkig beter. 

We zijn eigenlijk maar 1 keer van het park af geweest om naar een kattencafé in Almere te gaan. Hier hebben we lekker geluncht en Tobias heeft lekker met de katten gespeeld. De rest van de vakantie hebben we allerlei dingen in het park gedaan: veel gezwommen, muurklimmen, spelletjes spelen in de spelletjeshal enz. 

Het was een leuke vakantie, maar echt tot rust komen was er niet bij 😉 Maar komende week hoef ik maar 1 keer te werken, dus ik ga de komende dagen eens even lekker bijkomen op mijn eigen bank en lekker genieten van mijn eigen huis. 

Update met betrekking tot autisme

 Twee maanden geleden had ik gepost over dat we toch weer gaan kijken of er toch geen sprake is van autisme bij mij.

Ongeveer 4 jaar geleden heb ik al eens 1 gesprek gehad hierover met een therapeut, maar destijds vond zij dat er niet genoeg reden was om dat verder te gaan onderzoeken. Ik heb toen best wel intensief therapie gehad op een ander gebied, maar desondanks ging het vorig jaar weer zoveel minder goed, dat ik wéér in therapie ging, en mijn huidige therapeut begon dus toch steeds meer het vermoeden te krijgen dat ik autisme heb; zij wist op dat moment niet dat ik dat onderzoek al had gehad, maar kwam hier helemaal uit zichzelf mee. 

Dus wat er toen is gebeurt:

• Ik heb mijn papieren opgevraagd bij PsyQ, zodat mijn huidige behandelaar dit kon doorlezen
• Mijn behandelaar heeft een gesprek gehad met mijn ouders.

Op basis van het verslag van de vorige keer en het gesprek met mijn ouders denkt mijn huidige behandelaar toch dat er wel degelijk sprake is van (gemaskeerd) autisme. Ik heb heel veel maniertjes gevonden om te maskeren waar ik last van heb, waardoor het niet zo direct aan de buitenkant zichtbaar is, maar juist daardoor slaat het als het ware naar binnen toe, ga ik constant over mijn grenzen heen en loop dus elke keer weer vast. 

Vorige keer vroeg iemand waarom ik toch zo graag een diagnose wil hebben. Wat het nut daarvan is. Daarom kopieer ik even een stukje van deze website:

"Volwassen vrouwen die de diagnose autisme krijgen, voelen vaak een mengeling van rouw en opluchting. Het kan fijn zijn om eindelijk een diagnose te krijgen die echt klopt. Vaak zie ik dat vrouwen zichzelf ook beter gaan snappen. Ze kunnen wat zachter worden voor zichzelf. Ze eisen bijvoorbeeld niet meer van zichzelf dat ze de hele avond naar een feestje gaan terwijl ze dat zo moeilijk vinden, maar houden het bij een uurtje of gaan tussendoor even weg om tot rust te komen."


"De diagnose maakt het leven, uiteindelijk, vaak wat makkelijker. Vrouwen hebben door dat ze iets van zichzelf vragen wat gewoon niet haalbaar is en daardoor komen ze beter in balans. Ze realiseren zich "ik kan zo doorgaan, maar dan beland ik over een jaar weer in een burnout. Ga ik zo door of maak ik voortaan andere keuzes?" Je kunt er meer rekening mee houden als je weet wat er aan de hand is, maar dat is wel een proces wat tijd kost. Je moet eraan wennen je leven soms anders vorm gaan geven, waardoor je het uiteindelijk prettiger maakt voor jezelf", zegt Blijd-Hoogewys.

Kinderboekenweek 2021: Tobias' favorites

 Vanaf vandaag is het weer kinderboekenweek. Dit jaar is het thema "worden wat je wilt" en gaat het over beroepen. 

Zoals elk jaar heb ik ook weer aan Tobias gevraagd wat zijn favoriete boeken zijn en hij kwam met deze top 3:

1. Warrior cats - een serie boeken over wilde katten die in een bos leven in verschillende groepen (clans) met hun eigen geloofsovertuiging, regels en hierarchie. Tobias verslindt deze boeken, hij heeft de afgelopen 4 maanden elke week wel een boek uit deze reeks gelezen. 

2. De waanzinnige boomhut - ook dit is een serie. Het gaat over 2 schrijvers die samen (in eerste instantie) een boomhut van 13 verdiepingen hebben. Elk boek wat erbij komt, komen er weer 13 verdiepingen bij in de boomhut. Het is allemaal grote onzin, maar Tobias leest het graag. 

3. Dogman - de derde serie op een rij 😉 Dit is een stripboek dat gaat over een persoon die half mens en half hond is. Vergeleken met dit boek is de waanzinnige boomhut eigenlijk nog best verantwoord leesmateriaal. 

Welke boeken zijn bij jullie thuis favoriet bij de kids momenteel? 

4 maanden bij de bibliotheek

 Ik werk nu alweer 4 maanden als oproepkracht bij de bibliotheek. De tijd gaat echt megasnel sinds ik daar werk. Het gezegde "time flies when you're having fun" gaat hier dus zeker op!

Het werk in de bieb bevalt me erg goed. Ondanks dat ik oproepkracht ben, voel ik me echt wel een onderdeel van het team. Dat komt denk ik ook omdat ik de afgelopen maanden heel veel in ben gevallen. Ik denk dat ik van elke collega uit mijn team wel eens een dienst heb overgenomen, behalve natuurlijk van mijn leidinggevende 😉

Het werken op oproepbasis bevalt me ook goed. De grote voordelen voor mij zijn:

• Het is flexibeler dan vaste dagen werken
• Ik bouw geen vakantie-uren op, maar krijg in plaats daarvan een hoger uur-salaris
• Ik leer al mijn collega's goed kennen doordat ik op wisselende tijden werk

Uiteindelijk is het natuurlijk ook wel fijn om vaste dagen te hebben, omdat je dan wat meer zekerheid hebt en ook wat meer vooruit kan plannen, maar in principe is het zeker geen straf om bij de bieb te werken als oproepkracht. 

En o ja: omdat ik nu werk heb ik besloten om mezelf iets te gunnen waar ik al een tijdje over nadacht: iemand die ons komt helpen om het huis netter en schoner te houden. Mensen die al langer meelezen weten dat ik geen schoonmaak-wonder ben, ondanks dat ik mijn best doe. Ik verlies makkelijk het overzicht en dan wordt het een rommeltje. Op deze manier kan ik iets wat ik heel leuk vind (werken in de bieb) omruilen voor iets wat ik niet leuk vind (schoonmaken). Ik vind het ideaal. 

Jubileum: 10 jaar bloggen

 Vandaag bedacht ik me opeens dat ik 10 jaar geleden in September ben begonnen met bloggen! Om precies te zijn op 11 september. Ik heb er die dag niet aan gedacht dat het zo ver was, maar vandaag dus opeens wel. 

Wat hebben we veel geschreven over alles wat we meemaakten. Het afgelopen jaar schreef ik even wat minder, maar wat ik heb geschreven (in alle 10 de jaren!) heb ik met veel plezier geschreven. En soms met een traan, want ik vind het ook fijn om de dingen te delen die soms wat minder goed gaan. 

Het allerleukste wat ik heb meegemaakt in die 10 jaar was toen ik me op een gegeven moment erg moe en misselijk voelde en van meerdere meelezers de vraag kreeg of ik misschien zwanger kon zijn. Op basis van die vragen heb ik er maar eens een testje tegenaan gegooid. Vervolgens veel te vroeg (5 weken zwanger!) heel enthousiast een blog gepost en daarna pas bedacht dat het misschien wel leuker was om het eerst aan mijn familie te vertellen. 😹

Een hele tijd is mijn blog een soort dagboek geweest, waar ik ook een hele tijd bijna dagelijks in heb geschreven. De laatste tijd ben ik wat meer actief op Twitter en daardoor blog ik iets minder vaak. Maar wellicht dat ik het in de toekomst ook weer wat actiever ga oppakken, want het blijft leuk. Ik vind het ook super om via Google te zoeken en op die manier oude blogs terug te vinden. Sommige herinner ik me dan niet eens meer dat ik heb geschreven. En soms kan ik me er ook helemaal niet meer in vinden. Maar dat is dan ook wel weer grappig. 

Ik ben wel benieuwd of er nog mensen zijn die al vanaf het begin af aan meelezen? Of hoe lang lezen jullie onze blog al (ongeveer)? 

Heeft iemand ons al gespot?

 Coolblue is aan een campagne begonnen om nieuwe programmeurs aan te trekken: het codemuseum. In 6 winkels van Coolblue is nu een "codemuseum" waar diverse programmeurs, waaronder Sander, vertellen over een stukje code dat ze hebben geschreven en waar het voor dient.

Enkele dagen geleden werd het Codemuseum officieel geopend. Tobias was die dag toevallig vrij, dus hij was er ook bij. Als je goed kijkt kun je ons alledrie spotten in het onderstaande filmpje: (Sander is sowieso niet te missen haha!) 

Terug naar het oude normaal

 Nog anderhalve week en dan gaan we grotendeels terug naar het oude normaal. Ik vind het jammer dat bepaalde maatregels nog blijven gelden voor de mensen die niet gevaccineerd zijn, dat vind ik oprecht sneu. Had gehoopt dat dit niet meer nodig zou zijn, maar tegelijkertijd snap ik ook dat het niet meer houdbaar is om de 1,5 meter overal vast te blijven houden én dat de druk op de zorg houdbaar moet blijven. Hopelijk kan ook deze laatste maatregel snel vaarwel worden gezegd, want ik gun het iedereen om weer terug naar normaal te gaan.

Ik denk dat het wel weer even flink wennen word om niet meer zoveel afstand van elkaar te houden en hoop stiekem dat een hoop mensen alsnog een beetje afstand blijven houden, want eigenlijk vond ik het helemaal niet zo erg om niet constant zo dicht op elkaar te staan. Dat het niet meer zo dwangmatig hoeft vind ik dan wel weer fijn, maar bijvoorbeeld in de rij van de kassa hoef ik echt niet persé hijgers in mijn nek te hebben 😅

Het zal allemaal vast vanzelf wel weer wennen, maar die overgangsfase, daar kijk ik best wel tegenop. En ik merk ook direct al dat het allemaal een heel stuk drukker is qua afspraken; meer verjaardagen en festiviteiten. Ik denk dat ik de komende tijd wel kritisch ga kijken welke afspraken ik echt belangrijk vind. Want ik zit nu eigenlijk best wel in een lekkere flow, dus dat wil ik ook graag zo houden :) 

Terug naar school

 Vandaag was de eerste dag na de quarantaine. In overleg met de directrice hoefde Tobias geen tweede keer getest te worden; dat scheelde weer!!

Ook het probleem dat niet iedereen zijn kinderen laat testen en dat school dan alsnog niet door zou gaan is opgelost: geteste kinderen zijn welkom op school. Als meer dan de helft van de kinderen getest is gaat het gewone onderwijs weer door, en anders is er sowieso opvang en mogen de kinderen zelfstandig op school werken via de filmpjes van het thuisonderwijs.  

Als ik dit berichtje moet geloven is het binnenkort toch voorbij met de quarantaine bij een besmetting in de klas. Dat zou wel heel erg fijn zijn in elk geval. 

In quarantaine na 4 dagen school

Afgelopen donderdag kregen we bericht dat een van de kinderen uit Tobias' klas corona heeft en dat de hele klas dus weer 5 dagen in quarantaine moet. Aangezien Tobias die laatste schooldag met koorts uit school kwam was ik erg bang dat het toch corona was (ik zag de bui al hangen dat we weer allemaal in thuis-isolatie moeten!) Maar gelukkig heeft hij toch negatief getest, dus dat scheelt weer.

Vanaf woensdag zijn alle geteste kinderen weer welkom op school. Tobias zou dan dinsdag wéér getest moeten worden. Eerlijk gezegd twijfel ik of ik het ga doen. Ik heb van een aantal ouders al begrepen dat zij hun kind niet laten testen. Als teveel andere ouders het niet doen dan ben ik er vrij zeker van dat ze het onderwijs op school toch niet door laten gaan, en dan is Tobias dus weer eens voor niks getest. Op een gegeven moment ben ik er wel klaar mee om altijd het braafste kindje van de klas te zijn, zeker als dat vervolgens niet eens oplevert dat school weer eerder kan opstarten. 

Leesdoel van het jaar bereikt

 Begin 2021 had ik via Goodreads mezelf het doel gesteld om weer elke week een boek te lezen. Gisteravond las ik het boek De hand van de Gravin uit en dit was mijn 52e boek van het jaar. 4 maanden voor het einde van het jaar dus al mijn doel bereikt qua aantal boeken voor heel 2021. 😅

Ik denk dat mijn werk bij de bibliotheek hier ook wel een rol in speelt. Als je een groot deel van de tijd omringt bent door mede-boekenwormen én heel veel boeken, dan werkt dat toch wel versterkend. Bovendien ben ik nu zo vaak in de bibliotheek dat ik altijd wel voldoende nieuwe boeken heb liggen. Vroeger wachtte ik vaak tot ik alle boeken uit had voor ik weer nieuwe ging halen. 

Het vele lezen werkt ook aanstekelijk voor Tobias, die heeft inmiddels al zo'n 12 boeken van de Warrior cats gelezen. Daarnaast leest ie ook nog op school en wordt veel voorgelezen, dus ik denk dat hij ook al gauw 30 boeken heeft gelezen dit jaar. 

Eerste week vakantie

 De eerste week van onze vakantie zit er alweer bijna op. 

Maandag zijn we naar jeugdvakantieland geweest. Het was erg leuk, maar wel een beetje overprikkelend. Voor mijn gevoel stond de muziek een stuk luider dan anders. Tobias liep elke keer met zijn handen over zijn oren. Desondanks hebben we wel een leuke dag gehad gelukkig. 

Dinsdag hadden we even een rustig dagje. Maar halverwege de dag werd ik een beetje onrustig en hebben we afgesproken dat we geen hele rustdagen meer gaan doen, maar halve. Omdat het anders voor mij gewoon niet prettig is. Ik heb echt behoefte aan wat meer structuur in de dag. 

Woensdag zijn we voor ons 9 jarig trouwjubileum naar Delft geweest. We zijn naar de Royal Delft Experience gegaan en hebben daar ook lekker koffie met een gebakje gegeten. Ik word altijd wel een beetje hebberig van al dat mooie Delfts blauw ;)

Op donderdag hadden we dan weer een rustige dag, maar ben ik 's middags wel even naar de bieb geweest om wat nieuwe boeken uit te zoeken. 's Avonds kwam een vriendje van Tobias logeren. Ze hebben tot half 12 lopen spoken. Maar dat hoort er wel een beetje bij natuurlijk. 

Vrijdag was het hoogtepunt van de week waar Tobias al de hele week naar uitkeek: met de bus naar Julianatoren samen met zijn vriendje (en ons, maar wij tellen op zo'n moment niet mee als zijn vriendje erbij is 😆 ) We hebben een leuke dag gehad. En ik ben om half 8 naar bed gegaan en heb tot de volgende ochtend half 11 geslapen 😂

Bijna vakantie!

 Nog 2 diensten bij de bibliotheek en dan hebben we 2 weekjes vakantie. Eigenlijk zouden we komende maandag naar Duitsland vertrekken, maar dat is nu dus omgeboekt. In de herfstvakantie gaan we op herkansing, dit keer naar De Eemhof. 💖

Omdat lege dagen zich bij ons thuis al snel lijken te vullen met "luiheid en ledigheid" hebben we wel een planning gemaakt, waarbij we veel gebruik gaan maken van de Rotterdampas en het Jeugdvakantiepaspoort.  (Luiheid en ledigheid is iets wat ooit in een reactie op een blogpost is genoemd en we vonden dit zo'n mooie term dat we hem erin hebben gehouden 😅) 

De volgende dingen staan op de planning:

• Een dagje Jeugdvakantieland
• Een dagje zwemmen bij Sportiom
• Een dagje Julianatoren
• Een uitstapje naar Plaswijckpark
• Een dagje naar Pake en Beppe in Friesland
• Een dag naar Duinrell  
• Als het ooit nog lekker weer wordt misschien nog een dagje naar het strand

De overige dagen nemen we ook gewoon lekker de tijd om te relaxen rondom huis of spontane dingen. Op vakantie zouden we tenslotte ook niet elke dag de hele dag onderweg zijn. 

Daarnaast vieren we ook ons aardewerken huwelijk, oftewel dan zijn we alweer 9 jaar getrouwd. 😍Normaal gesproken gaan we elk jaar een weekendje samen weg voor onze trouwdag, maar dit jaar hebben we nog niet echt iets gepland, dus ik weet niet of dat nog gaat gebeuren; we zien wel. 

Toch autisme?

 In 2017 heb ik een soort van diagnose-traject gehad vanwege dat ik toen zelf het vermoeden had dat ik autistisch ben. Destijds zijn er toen een aantal gesprekken geweest en de psycholoog die ik destijds had zei dat het geen autisme was, maar een persoonlijkheidsstoornis. Ik heb toen vrij intensief therapie gevolgd, wat wel leek te helpen. Maar sinds begin van de corona-crisis ben ik weer erg "wiebelig" en wéér in therapie. 

Ik zei al tegen mijn therapeut: het lijkt wel alsof ik om de zoveel jaar therapie nodig heb. Bij elke grote verandering in mijn leven is het weer zo ver. Ik raak uit balans en het lukt me dan maar lastig om de balans weer terug te vinden. Inmiddels dus alweer een jaar therapie. Er lijkt maar weinig vooruitgang in te zitten. De ene keer lijkt het beter te gaan, maar dan kan het net zo goed twee weken later weer veel minder goed gaan. Verstandsmatig begrijp ik prima wat ik moet doen, maar het lukt me vaak gewoon niet om dit ook naar de praktijk om te zetten. 

Toen ik afgelopen week in huilen uitbarstte uit frustratie omdat het me maar niet lijkt te lukken om bepaalde dingen te veranderen, en dat ik zo ongelofelijk moe ben, vroeg mijn therapeut of er wel eens aan autisme is gedacht. Ik vertelde haar over mijn diagnose traject en zij was verbaast hoe dit was gelopen, omdat er een flink aantal tests niet is afgenomen destijds. Zij ziet toch wel een reden om mij verder te gaan onderzoeken op dat gebied. 

Het kringetje is dus weer rond.... overigens zou het me niets verbazen, want ik heb er destijds best veel over gelezen en herkende me er ook behoorlijk in. 

Corona-dip

 Ik heb even een corona-dipje. Het zijn echt allemaal 1e wereldproblemen en vergeleken met hoe heftig anderen er last van hebben stelt het niks voor, maar toen we vorige week donderdag te horen kregen dat Tobias' kamp niet doorging, was de rek er gewoon écht weer even uit. Zeker toen we een paar dagen later ook nog eens te horen kregen dat onze vakantie naar Duitsland ook niet doorgaat, omdat Tobias niet ingeënt is..... En dat terwijl de cijfers er een paar weken geleden zo goed uitzagen en we ons eindelijk durfden te gaan verheugen op de vakantie. 

Het is maar een vakantie, dat weet ik ook wel. Maar ook van kleine dingen kun je af en toe behoorlijk balen. En het naarste vind ik nog de manier waarop Tobias erop reageert. Hij is inmiddels zo gewend aan elke keer weer dingen die niet doorgaan dat ie er enorm gelaten op reageerde. Haast alsof hij al verwacht dat dingen toch wel weer niet door zullen gaan. 

Uiteindelijk zet ik mijn schouders er wel weer onder, maar deze week lukte dat even niet. 

O ja, wel positief: Tobias heeft veel gelezen.... Hij leest momenteel de serie Warrior cats .... Ik ben erg blij dat we lid zijn van de bieb, want hij racet door de boeken heen! Als ik ze allemaal zou moeten kopen zou ik nu helemaal platzak zijn 😂

Wel / geen kamp

 Als alles goed gaat, vertrekt Tobias komende zaterdag op kamp. We krijgen het vanmiddag te horen. Het kan nog zijn dat de oplopende corona-cijfers roet in het eten gooien. Daarnaast is het nu ook de vraag in hoeverre een kamp veilig is vanwege de overstromingen die ook delen van België momenteel hard raken.  Vanmiddag zullen we het allemaal wel horen. 

In elk geval heeft Tobias vannacht alvast thuis zijn luchtbed en slaapzak uitgeprobeerd. Dat vond ie erg leuk. En het maakt 't slapen op kamp voor hem net iets minder nieuw en spannend, denk ik 

PMDD update

 Een maand geleden schreef ik erover dat ik mogelijk toch een Novasure behandeling zou gaan krijgen. Inmiddels ben ik alweer een paar weken geleden bij de gynaecoloog geweest en heb wéér nieuwe medicatie gekregen. 

Sinds het gesprek met de gynaecoloog voel ik me heel dubbel. Enerzijds heb ik zat dingen om blij mee te zijn: het gaat goed qua werk, onze slaapkamer is bijna klaar en de vakantie staat lekker voor de deur. Maar anderzijds heeft het bezoek aan de gynaecoloog weer een hoop oud zeer omhoog gehaald waar ik de afgelopen weken aardig wat last van heb gehad. 

En ja, dus wéér nieuwe hormonen erbij, waardoor je dan toch gaat twijfelen: voel ik me nu zo door die nieuwe medicatie of is er iets anders aan de hand? Het feit dat ik zo moeilijk op mijn gevoelens kan vertrouwen vind ik enorm lastig! Ik voel me nu bijvoorbeeld behoorlijk onzeker en heb het idee dat er niemand op mij zit te wachten. Terwijl ik me juist de afgelopen tijd (voor de nieuwe medicatie) erg zelfverzekerd voelde! Aan de andere kant geven mensen om me heen juist aan dat ze me stabieler vinden, minder opvliegend etc. 

En soms word ik dan zo ongelofelijk moe van al dat nadenken en analyseren wat nou het beste is. Als er 1 ding is wat ik wou is het dat ik gewoon al dat nadenken kon uitzetten, want dat is enorm vermoeiend. En zal ook vast niet meehelpen bij mijn stemming. Soms denk ik: dit houdt gewoon nooit op, ik moet er maar gewoon mee leren leven dat ik soms wegzak. En erop vertrouwen dat ik wel weer bovenkom, en dat de mensen om me heen genoeg van me houden om met mij door deze buien heen te gaan.... 

5 jaar zonder shampoo

Inmiddels is het alweer ruim 5 jaar geleden dat ik shampoo gedag zei. Destijds was het een experiment: mijn haar was erg dun en klitte enorm. Ik besloot stilletjes om te bekijken wat mijn haar zou doen zonder shampoo. Pas een maand later kwam ik "uit de kast". Niemand had iets gemerkt. Ikzelf wel: mijn haar klitte een stuk minder en zag er gezonder uit dan toen ik het nog met shampoo waste. 

Inmiddels is het dus 5 jaar later en ik was mijn haar eigenlijk (bijna) nooit meer met shampoo. Natuurlijk was ik het nog wel regelmatig uit met water. Dat werkt gewoon het beste voor mijn haar. 😊Ik heb een tijdje geleden nog wel een keer geprobeerd om het met shampoo te wassen, omdat ik van mijn tante een Rituals pakket had gekregen met o.a deze shampoo erin. De volgende ochtend werd ik wakker met een bosje droog stro op mijn hoofd, dus daar ben ik maar direct weer mee gestopt 😂

Het is inmiddels ook zo gewoon geworden dat ik de shampoo ook niet meer mis. De rest van het gezin wast trouwens nog wel gewoon hun haar met shampoo. Ik dring mijn eigen keuzes niet aan anderen op. 

Afzwemmen!

 Boffen wij even: Tobias heeft te horen gekregen dat hij volgend weekend mag afzwemmen! Dus vlak voor de vakantie, waarin we (als het weer wil meewerken!!) veel willen zwemmen, heeft hij zijn diploma. Superblij mee, dus!

Verder ben ik door mijn proeftijd heen op het werk! Ook leuk om nog even te laten weten. Ik werk als oproepkracht, maar ben al aardig wat keren ingedeeld voor de komende maanden, dus dat gaat lekker. Fijn om al een beetje van tevoren te weten waar je aan toe bent. 😁

3 weken tot de vakantie

 Ik vind het een gek idee dat de zomervakantie over 3 weken alweer begint. Dit schooljaar lijkt wel omgevlogen! Ik denk dat dit er ook deels mee te maken heeft dat we bijna 2 maanden thuis-onderwijs hebben gehad, waardoor het na deze tweede lockdown net leek alsof het schooljaar toen opnieuw begon. Dit jaar vind ik het zo jammer dat het voorbij is. Tobias had dit jaar 2 geweldige juffen, het is jammer dat die niet gewoon meegaan naar volgend schooljaar!

De komende drie weken staan er nog een hoop leuke dingen op de planning op school: er wordt een alternatieve sportdag georganiseerd waarbij de kinderen echt in hun eigen "bubbel" blijven, bijvoorbeeld. Ook gaan de kinderen nog een dagje naar een grote buitenspeeltuin in de wijk, als vervanging voor het schoolreisje dat dit jaar niet kon doorgaan. 

Na deze 3 weken gaat Tobias eigenlijk direct op kamp. Gister hebben we alle informatie gekregen en ook gehoord dat wij, vanwege onze kleine auto, niet hoeven mee te helpen met het wegbrengen of ophalen. We brengen Tobias dus bij het clubhuis en vanaf daar rijdt hij met iemand met een grotere auto mee naar het kamp - even slikken.

Voor een prikkie

 Vandaag heb ik mijn eerste vaccinatie gekregen. Ik heb het Pfizer vaccin gehad. Ik vond de prik zelf echt enorm meevallen; de griepprik die ik vorig jaar kreeg was een heel stuk pijnlijker. Nu de komende dagen maar even afwachten hoe het zich allemaal gaat ontwikkelen qua eventuele bijwerkingen. 

Pijn in mijn arm had ik toch al. Een paar weken geleden ben ik iets te enthousiast begonnen met de ring-fit en daardoor heb ik nu een pees-ontsteking. 😂 Helaas schijn ik heel gevoelige pezen te hebben; een paar keer een verkeerde beweging maken en het is alweer geïrriteerd of ontstoken. In het verleden ook al regelmatig peesklachten gehad. Het voelt wel wat als vaccinatiepijn vind ik zelf. 

Hoe dan ook: blij dat de eerste prik erin zit! Het is voor een goed doel 💚 

Ik ben benieuwd hoe jullie de prik hebben ervaren? Sander had wel wat last van stijve gewrichten na afloop. Hij heeft, net als ik, Pfizer gekregen. 

Vloeken & boeken

 Een ding waar ik nooit zo bij stilgestaan heb is vloeken in boeken. Ik heb er dusdanig nooit bij stilgestaan dat het me nog nooit is opgevallen dat er uberhaupt wordt gevloekt in boeken. Maar er zijn dus nog aardig wat mensen die zich daar enorm aan storen. En die soms zelfs in bibliotheekboeken de vloekwoorden doorstrepen. 😮

Hoe zit dat dan? In de bijbel staat dat je gods naam niet ijdel mag gebruiken. Vloeken is dus verboden - ik zet hier geen voorbeelden neer uit respect voor mensen die daar dus moeite mee hebben. Ook storen sommige mensen zich aan opmerkingen zoals "jeetje" of "goh", omdat dit zou zijn afgeleid van Jezus en God. Dit zijn de zogenaamde "bastaardvloeken". Ook deze woorden worden soms doorgestreept in bibliotheekboeken. 

Wat ik hier persoonlijk van vind... Ik heb respect voor ieders geloofsovertuiging en doe ook mijn best om niet te vloeken als ik in gezelschap ben van mensen die gelovig zijn. Thuis zal er vast wel eens iets uitfloepen, dankzij mijn Rotterdamse opvoeding 😉. Maar ik vind het doorstrepen van vloekwoorden in bibliotheekboeken wel heel erg respectloos. Je kunt niet je (geloofs)overtuiging aan andere mensen opdringen, net zo min als iemand die vegetarisch eet bijvoorbeeld alle recepten met vlees uit een bibliotheekboek weg mag strepen. Ik vind dit een vorm van ongewenste censuur en opdringen van een geloof.

Ik stoor me zelf dan weer niet aan vloekwoorden, maar ik zou het bijvoorbeeld wel lastiger vinden als in een boek heel erg met kanker wordt gescholden. Ook verbaal geweld tegen vrouwen vind ik vaak lastiger om te lezen. Maar ik denk dan ook altijd zo: een boek zonder een beetje "frictie" is ook niet echt interessant om te lezen. 

Overigens is vloeken niet de enige reden waarom mensen in bieb-boeken schrijven. Wat mij wel regelmatig opvalt is dat d / t fouten worden verbeterd in boeken. Dit vind ik dan altijd wel weer grappig, aangezien ik me er soms ook aan kan storen (en ze tegelijkertijd zelf vast ook wel eens maak 😅)

Heb jij wel eens de behoefte gevoeld om in een bibliotheekboek te schrijven / boeken weg te krassen? 

Toch op kamp

 Sommige van jullie hadden het al voorspelt: Tobias heeft zich toch bedacht en wil nu wel mee op kamp. Ik heb hem vandaag echt opgegeven. Het kamp is in de eerste week van de zomervakantie, dus in ons geval over ongeveer een maand. 

Ik vind het enorm spannend en ik zal eerlijke zegen: ik zal blij zijn als het achter de rug is. 😅Maar tegelijkertijd vind ik het ook heel erg leuk voor Tobias dat hij toch meegaat. Ik denk en hoop dat hij het enorm leuk gaat hebben en met allerlei leuke verhalen thuiskomt. 

Wat wordt ie dan opeens groot! 

Niet toegekomen aan bloggen

 De afgelopen week was het een beetje stil op de blog. Ik ben erg druk geweest.... Deze week is het inwerken begonnen. Gelukkig gaat dat tot nu toe allemaal erg goed. Ik heb uitleg gekregen over de computer-systemen die worden gebruikt. Volgende week ga ik twee middagen meelopen in de bibliotheek en de daadwerkelijke werkzaamheden uitvoeren waar ik voor ben aangenomen, dus ik ben benieuwd hoe dat gaat. 

Naast het inwerken ben ik ook een paar keer naar de sportschool geweest en hebben we een ring fit gekocht. Dit is een spelletje voor de Nintendo Switch waarbij je moet sporten. Onder andere op de plaats joggen, squatten en verschillende weerstandsoefeningen. Het klinkt misschien een beetje kinderachtig maar het is erg leuk en ook best intensief. Ik stond na een kwartiertje al aardig te zweten 😅

Daarnaast heb ik helaas momenteel ook weer even wat PMDD-gerelateerde gezondheidsproblemen; gedoe met medicatie en irritante bijwerkingen waardoor een Novasure behandeling nu toch opnieuw weer ter sprake lijkt te komen. Mijn lichaam is gewoon op wat hormonen betreft; de afgelopen jaren zoveel pillen en voorgeschreven gekregen om te kijken wat tegen PMDD helpt dat mijn lichaam nu volgens mij echt zoiets heeft van zoek het maar lekker uit. 

Maargoed, verder gaat het gelukkig best goed, dus we houden de moed erin wat betreft de hormonen 💚

Genoten van het weekend

Afgelopen weekend was heerlijk. Tobias ging een nachtje bij opa en oma logeren, en wij hebben een hotelletje gepakt daar in de buurt, in Biddinghuizen. Terwijl Tobias heerlijk genoot van de volledige aandacht van zijn opa en oma en geen genoeg kreeg van samen met zijn opa op de scooter rondrijden, deden wij wat dingen die we met Tobias wat minder vaak doen. 

Op zaterdag zijn we gaan fietsen in de omgeving van het IJsselmeer. We hadden een fietstocht van ongeveer 45 kilometer uitgezocht. Eerst hebben we lekker geluncht in Harderwijk, wat echt mega gezellig was. Liefst was ik daar gelijk gebleven, want wat heb ik de terrasjes gemist, zeg! Maar gelukkig was Sander verstandig en heeft ie me een beetje gepusht om nog wat verder te fietsen, en dat was ook heerlijk. Flevoland is een stuk leuker dan ik wist... 😂 

's Avonds zijn we ook nog lekker uit eten geweest, en de volgende dag zijn we spontaan naar Bataviastad geweest. Hier zijn allerlei outlet winkels van designer-kleding en andere merkproducten. We kochten deze pastaborden, alleen dan voor ruim de helft van de prijs. En ik heb ook een leuke jurk gekocht van het met King Louie (ik moest hierbij heel erg aan blogster Nicole van Huisvlijt denken, ik weet eigenlijk niet waarom 😁) 

Daarna zijn we Tobias op gaan halen en zijn we nog met zijn drietjes bij pannenkoekenhuis Hans en Grietje in Zeewolde gaan eten. Echt geweldig, mensen! Als je nog op zoek bent naar een leuk uitstapje met kinderen, zet deze dan zeker op je lijstje! Tobias heeft er zó van genoten! En wij daardoor natuurlijk ook. 

Hebben jullie ook zo genoten van het lekkere weer en het weekend? 

Aangenomen!!

 Afgelopen weekend schreef ik over de baan die (volgens anderen en mezelf!) echt wat voor mij was. Vandaag was het gesprek. En ik ben aangenomen!! 😁

Ik vond het wel lastig om de afgelopen dagen mijn mond te houden want ik was echt gespannen. En ik vond het super-grappig dat de mensen die op de blog hebben gereageerd het ook allemaal hadden geraden. Ik ga inderdaad aan de slag in de bibliotheek! 💖

Mijn contract gaat volgende maand in, en ik ga in eerste instantie werken in de inval-pool. En als er dan vaste uren beschikbaar komen, dan kan ik daar hopelijk voor in aanmerking komen. Het fijnste is natuurlijk altijd om direct met vaste uren te beginnen, maar eigenlijk ben ik gewoon al heel blij dat ik, zonder achtergrond in bibliotheek-werk, ben aangenomen. Dus ik ga ervoor! 

Terug naar het (nieuwe) oude normaal

 Langzaamaan worden er steeds meer maatregels voor corona losgelaten. Tot nu toe vind ik het allemaal nog wel te behappen, maar ik kijk er wel een beetje tegenop als straks alles weer word losgelaten. Ik denk dat ik heel erg zal moeten wennen aan dat er weer mensen in je "aura" staan, bijvoorbeeld bij de supermarkt. Ik denk dat het best wel even zal duren voordat ik er weer aan gewend ben om zo dicht op elkaar te leven. 

Een aantal dingen zal ik, denk ik, ook niet meer op de oude manier terug gaan doen:

• Ik heb gemerkt dat ik verjaardagen in etappes vieren, dus niet teveel visite tegelijkertijd, eigenlijk veel gezelliger vind dan iedereen in een kringetje op een verjaardag. Je hebt veel meer persoonlijke tijd voor elkaar. Dus ik denk dat ik voortaan alleen Tobias' verjaardag nog groots ga vieren, maar verder niet meer. 
• Zoenen en knuffelen met iedereen heb ik ook niet echt gemist om eerlijk te zijn - al zal het wel fijn zijn om bepaalde vriendinnen weer even een knuffel te kunnen geven als ze dat nodig hebben
• Funshoppen heb ik eigenlijk ook behoorlijk afgeleerd. Ik bestel bijna alles online tegenwoordig en dat bevalt wel goed eigenlijk. 

Wat ik wel weer anders ga doen:

• Ik ga de boodschappen weer gewoon in de winkels halen; ik merk dat ons boodschappengeld er veel harder doorheen gaat als ik bestel!
• Ik ga mijn ouders weer eens een dikke knuffel geven. 
• Ik kijk erg uit naar uit om weer uit eten te gaan, ook als het regent. En een binnenspeeltuin.... my god wat mis ik de binnenspeeltuin! 😫

Natuurlijk zijn er ook dingen waar ik weinig invloed op heb, maar waarvan ik wel hoop dat ze verandert blijven:

• Vaker thuiswerken zorgt ervoor dat Sander en ik veel meer tijd samen hebben. Daarnaast is thuiswerken ook beter voor het milieu (minder verkeer). Dus ik hoop dat dit wel wat meer de norm gaat blijven
• Ik vond het ook bepaald geen probleem dat we bij de huisarts opeens op tijd naar binnen worden geroepen. Vroeger zat je soms een half uur in de wachtkamer, maar tegenwoordig gaat het allemaal veel beter op tijd - ik hoop dat ze dit erin houden
• Ook bij bloed prikken is het heel fijn dat je tegenwoordig een afspraak kunt maken, in plaats van dat je er gewoon maar heengaat op hoop van zegen (en een niet te volle wachtkamer)

Welke maatregelen zie jij het liefst snel gaan, en waar zul je aan moeten wennen? 

Die baan is echt wat voor mij!

 Afgelopen donderdag had ik een sollicitatiegesprek. Het gesprek ging goed, maar ik weet nog niet of ik het ben geworden, en eerlijk gezegd twijfel ik zelf ook een beetje of het een goede match is, dus het zou me ook niks verbazen als ze me niet aannemen. Donderdagmiddag werd ik uitgenodigd voor nog een ander gesprek, voor een functie waar ik echt héél erg blij van word. 

Het volgende sollicitatiegesprek is ook voor een functie waarvan iedereen aan wie ik het vertel direct zegt: dat vind ik nou echt wat voor jou! En zelf ben ik het er ook echt mee eens. Dus dat is natuurlijk wel heel erg leuk om te horen. Ik ben benieuwd wat jullie nou echt wat voor mij zouden vinden qua baan.... Ik zou het leuk vinden als jullie dat in de comments willen laten weten, want ik ben benieuwd of iemand het raadt 😁En wie weet staan er nog wel andere ideeën bij waar ik zelf nog niet aan had gedacht....

Plaatje van een tekst van Loesje. Tekst: Ik wil niet weten wat ik later word, ik wil weten wie ik nu ben - Loesje. 

Mental health action day

Vandaag is het mental health action day. Het valt toevallig samen met de dag waarop ik toch al over PMDD zou gaan schrijven, dus dat komt goed uit 😁

Al komt er steeds meer bekendheid rondom allerlei psychische aandoeningen (waaronder inmiddels ook PMDD), het is nog steeds lastig om te bepalen wat voor stappen je kunt zetten in dit proces. Vandaar heb ik op deze dag een aantal stappen voor je op een rij gezet:

Als je vermoed dat je PMDD hebt:

• Start met het bijhouden van je cyclus en symptomen, zodat je op papier hebt staan welke dagen je last hebt - dit is uiteindelijk de enige manier om een diagnose te krijgen, omdat PMDD niet zichtbaar is in het bloed
• Neem contact op met de huisarts om je zorgen te delen
• Neem een kijkje op de website van PMDD Nederland 
• Via mijn blogposts over PMDD kun je ook een en ander lezen over dit onderwerp

Als je de diagnose PMDD hebt gekregen:

• Maak een signaleringsplan waarin je opschrijft welke symptomen je hebt en welke stappen je kunt ondernemen als je hier weer last van krijgt. Op die manier hoef je daar niet over na te denken als het slecht gaat. 
• Je kunt dit plan ook delen met je partner of iemand anders die je vertrouwt, zodat die je hierin kan steunen
• Probeer een goede relatie te houden met de huisarts. Blijf met elkaar in contact over PMDD, wees eerlijk als medicatie niet werkt. Stel kritische vragen. Lees jezelf in. 
• Het kan prettig zijn om contact te hebben met andere vrouwen die PMDD hebben, bijvoorbeeld via Facebook. Ga op zoek naar een groep die goed bij je past, er zijn er een heleboel. 

Als partner van iemand met PMDD:

• Probeer rekening te houden met de cyclus van je partner. 
• Steun je partner waar mogelijk, maar trap niet in de valkuil om jezelf als voetveeg te laten gebruiken. Je verdient zelf ook liefde en respect, òòk op de momenten dat je partner last heeft van PMDD. 
• Zorg ervoor dat je ook tijd en energie besteed aan je eigen mentale gezondheid.
• In dit Engelstalige boek zijn ook veel tips te vinden over hoe je als partner met PMDD om kunt gaan. 

Terug aan het solliciteren

 Ik weet niet hoe dat bij anderen zit, maar ik heb momenteel soms echt het idee dat ik een soort van "groundhog day" beleef. En dan bedoel ik niet de dag dat bosmarmotten uit de grond komen, maar ik bedoel het in de betekenis van de film Groundhog day, waarin de hoofdpersoon elke dag dezelfde dag herbeleefd....

Het zal vast een combinatie zijn van het thuisblijfmoeder zijn en dan nog eens de corona eroverheen. Elke dag volgt zo'n beetje hetzelfde ritme en het begint echt saai te worden. En toen vroeg Sander: Daan, wordt het misschien niet weer eens tijd om op zoek te gaan naar werk? En ik dacht: ja, eigenlijk is dat best een goed idee. Het gaat goed met me, qua PMDD klachten, dus ik denk dat het wel weer eens tijd wordt om op zoek te gaan naar wat meer uitdaging. 

De afgelopen week heb ik dus gereageerd op een aantal vacatures.  Ik werd al direct bij 2 bedrijven uitgenodigd om op gesprek te komen, dus dat is een heel leuke opsteker. Morgen heb ik een tweede sollicitatiegesprek bij een van die twee bedrijven, dus ik ben erg benieuwd wat daar van gaat komen. Het zou leuk zijn om weer aan de slag te gaan en wat meer onder de mensen te komen! 

Alweer geen school.

Vandaag zou de eerste schooldag na de mei-vakantie zijn, maar helaas was Tobias alwéér verkouden. Hoe krijgen we het toch voor elkaar? Ik weet het niet zeker, maar heb het vermoeden dan het misschien iets te maken heeft met zwemles, want het is elke keer na de zwemles dat ie weer snotterig wordt. Maar wat je eraan doet, dat is natuurlijk de vraag.... Ik heb geen flauw idee in elk geval en loop echt te balen als een stekker. Tobias trouwens ook, zijn gezicht spreekt boekdelen:

Het is de zoveelste teleurstelling en ik heb echt het gevoel dat zijn veerkracht inmiddels ook niet zo groot meer is als in het begin. 

Ik hoop dus echt dat het snel eens ophoudt met dat kwakkelweer en dat de zon de komende tijd dan echt doorbreekt, want elke keer thuiszitten vanwege (tot nu toe) nutteloze coronatesten, daar ben ik eerlijk gezegd wel heel erg klaar mee! Als het wat beter weer wordt zijn de verkoudheden vaak als sneeuw voor de zon verdwenen gelukkig. 

Keukenspul: generatiedingetje?

 Vanmorgen zaten Sander en ik te genieten van een stukje carrot cake dat nog over wat van gisteren, toen het gesprek toevallig kwam op gebaksvorkjes. Mijn moeder heeft namelijk gebaksvorkjes met 1 dunner puntje, en ik mijmerde een beetje: waar zou dat eigenlijk voor dienen en waarom hebben onze gebaksvorkjes dat niet? Natuurlijk hebben we het gelijk opgezocht, en wat blijkt? De vorkjes die wij 'gebaksvorkjes' noemen, zijn eigen fruitvorkjes / dessertvorkjes, en die vorkjes met zo'n gek puntje, dát zijn echte gebaksvorkjes. Nooit bij stilgestaan dat hier allemaal verschillende vorkjes voor zijn, eerlijk gezegd. 

Dit deed me denken aan iets dat mij al langer opvalt: wij hebben niet zoveel verschillende soorten bestek en servies en gebruiken wat we hebben dus voor meerdere dingen. We gebruiken bijvoorbeeld soepkommen ook om een sausje in op te dienen, als bakjes voor vla enz. Terwijl mijn ouders dan bijvoorbeeld soepkommen, een juskom, sausbakjes en dessertschaaltjes hebben. We gebruiken onze ontbijtborden en dinerborden gewoon door elkaar, al naar gelang wat er op dat moment in de kast staat. Limonade kan de ene dag in een bierglas worden gedronken en de volgende dag uit een sapglas. Een grote lepel kan de ene dag dienen als lepel om pasta mee op te scheppen en de andere dag als "sla couvert".  Kortom: wij lappen "de regels" aan onze laars. 

Dus waar ik nou al een tijdje benieuwd naar ben: is dit een generatie-dingetje? Hecht jij nog waarde aan het juiste servies / bestek of let je er ook niet zo op? Ik ben erg benieuwd. Wij zijn zelf van 1985 / 1986 

Moederdag 2021

Vandaag was het weer moederdag. En wat ben ik verwend dit jaar! Sander en Tobias hadden samen een heerlijk ontbijtje op bed voor me geregeld. Tobias had een prachtige sleutelhanger en een kaart voor mij geknutseld en Sander had, ondanks dat ik zijn moeder niet ben, ook een lief cadeautje gekocht, namelijk een piepei wat ik al een hele tijd wilde hebben. Ik ben benieuwd of het net zo goed werkt als dat ze zeggen! 

Naast alle aandacht heb ik ook even lekker genoten van de niet-aandacht. De afgelopen periode heb ik het erg druk gehad en eigenlijk geen alleen-tijd gehad. Dit heb ik af en toe gewoon echt nodig en ik had aan Sander aangegeven dat ik er ook enorme behoefte aan had om weer eens een keer een ochtendje voor mezelf te hebben, dus ze hebben me lekker laten "uitslapen". Dat ik eigenlijk lekker op bed een geweldig boek lag te lezen mocht de pret niet drukken 😉 Ik kikker daar echt enorm van op als ik af en toe even de boel gewoon los kan laten en even niets moet. Moederdag vind ik daar altijd wel een mooie gelegenheid voor. 

's Middags zijn we nog bij mijn ouders geweest om te pizzaretten. Dat was ook heel erg gezellig en lekker. Kortom: het was een geslaagde moederdag!  

Negatief testresultaat

 Gister kregen wij het bericht dat Tobias gelukkig geen corona heeft. De rest van de vakantie mogen we dus gewoon lekker naar buiten, als het weer het ook toelaat, tenminste 😉Een paar minuten nadat we het testresultaat binnen hadden begon het te onweren... Dat begon dus al lekker, haha! Maar nu schijnt de zon, dus wij gaan straks het er even lekker van nemen!

Ben ik trouwens de enige of vinden jullie het ook zo dubbel dat een negatief testresultaat eigenlijk iets positiefs is en andersom? Ondanks dat ik weet dat negatief goed is, schrik ik elke keer weer als iemand zegt dat ie een negatief testresultaat had; ik twijfel dan toch elke keer weer wat ze nou bedoelen. Van mij mogen ze de woorden positief en negatief testresultaat wel gewoon in iets heel anders veranderen. 

EFT tapping voor PMDD

Ongeveer 2,5 maand geleden zag ik op Facebook een advertentie voorbij komen voor de app "the tapping solution". Ik weet niet meer precies wat me erin aantrok, maar de advertentie wekte direct mijn interesse en ik besloot de app te installeren en het eens te proberen. 

Wat is tapping?

EFT staat voor emotional freedom technique. Dit is een techniek waarbij je bepaalde punten aantikt en daarbij zinnen uitspreekt. De punten die je aantikt zouden verbonden zijn met meridianen die door je lichaam lopen; het zijn punten die ook vaak aangeprikt worden bij accupunctuur. Door deze punten aan te tikken (tappen) wordt je lichaam meer ontspannen. 

De punten zijn:

• Op de zijkant van je hand - hier begin je altijd met een start statement, bijvoorbeeld: "ondanks dat ik me nu heel erg gestresst voel, accepteer ik mezelf en sta mijn lichaam toe te ontspannen." Dit herhaal je 3 keer
• Bij je wenkbrauw
• Naast je oog
• Onder je oogkas
• Tussen je neus en bovenlip
• In het kuiltje tussen je onderlip en kin
• In het kuiltje onder je sleutelbeen
• Onder je arm
• Bovenop je hoofd

Tijdens het tappen op de overige punten die ik hierboven noem, benoem je eerst de realiteit: hoe voel je je? Wat is er gebeurt? Waar maak je jezelf druk om? Hoe voelt dat in je lichaam? Zulke dingen. Zodra het gevoel begint weg te zakken kun je overgaan op positieve statements, bijvoorbeeld: ik weet dat dit weer overgaat. Ik hou van mezelf. Ik mag me ontspannen. Zulke dingen. 

Ik besef me dat dit onwijs zweverig klinkt en ik zou dit zelf een half jaar geleden (ook) niet snel een kans hebben gegeven, maar aangezien ik in december zelf EMDR therapie heb gehad, waarvan ik de precieze werking óók niet helemaal begreep, stond ik er wel voor open om het een kans te geven. En daar ben ik heel erg blij mee, want het is een heel prettige en makkelijke manier om te mediteren. 

Mijn eerste tapsessie

De eerste keer tappen was erg apart. Je voelt je wel een beetje voor gek zitten, zo tikkend op die verschillende punten op je lichaam. Gelukkig deed ik het op een moment dat er niemand bij was. Inmiddels ben ik wel over die schaamte heen en tap gewoon waar anderen bij zijn; meestal doe ik het dan even snel op 1 punt, namelijk bij het sleutelbeen. Het valt mensen eigenlijk niet eens op als ik het doe, heb ik gemerkt. 

Het tappen werkte meteen. Het onderwerp waar ik voor tapte was corona stress loslaten. Ik maakte me namelijk erg druk over het nieuws op dat moment. Tijdens het tappen voelde ik de stress daadwerkelijk loskomen en na afloop was ik zó relaxed dat ik eigenlijk direct wist dat ik iets had gevonden dat ik wilde blijven gebruiken. 

EFT en PMDD

Is EFT toe te passen om PMDD symptomen te verlichten? Naar mijn mening wel. Waar ik het zelf voor gebruik:

• Om schuldgevoel los te laten als ik een keer uit mijn vel ben gesprongen
• Bij heftige emoties: om sneller tot de kern te komen - vaak kom ik er tijdens het tappen achter waarom ik nou écht zo van streek ben OF er komt opeens een oplossing voorbij drijven
• Om mezelf te ontspannen
• Om de innerlijke criticus even te laten zwijgen
• Om lekkerder in slaap te vallen

Kortom: ik kan EFT voor iedereen aanraden, maar bij PMDD kan het ook zeker een hulpmiddel zijn om minder klachten te ervaren. 💚

Mocht je ook interesse hebben in tappen, ik kan het boek van the tapping solution erg aanraden, hier staat vrij uitgebreid in uitgelegd hoe tappen werkt, waarom het werkt etc. Ook de app is echt super - hier vind je allerlei geleide meditaties die wat generieker blijven dan wanneer je jouw eigen woorden gebruikt, maar het is ook een mooie leidraad om het eens te proberen. Op de app staan ook zo'n 30 gratis meditaties om het gewoon eens zelf uit te proberen.  

coronatest achter de rug

 Tobias heeft zijn coronatest weer achter de rug. Blijkbaar hebben ze sinds kort een heuse "kinderteststraat" bij ons in de buurt. (Het is gewoon dezelfde teststraat als altijd en voor iedereen, maar toen ik vanmorgen belde om iets te vragen over een eerder gemaakte afspraak moest en zou de medewerkster er een afspraak op de "kinderteststraat" van maken. Nou, vooruit dan maar... Fijn dat het gemeld word na 3 eerdere testen, ik hoop niet dat ik er hierna nog een keer gebruik van hoef te maken)

Het heeft overigens wel geholpen, de test was wel anders dan anders, minder lang in de neus bijvoorbeeld. Tobias heeft al 3 keer een gewone test gehad, dus het viel dit keer enorm mee voor hem. En hij kreeg ook nog een mooie pop-it, dus voor hem was het bezoekje 'geslaagd'. Het kind heeft inmiddels 5 pop-its en elke keer weer is hij blij alsof het de eerste is, want ze zijn toch allemaal weer anders van kleur en vorm, dus.... 😅Dit keer was het een appel met regenboogkleurtjes. Dat maakt hem gelijk heel bijzonder natuurlijk!

Volgend jaar met koningdag ligt de rommelmarkt waarschijnlijk vol met die dingen en raak je ze never nooit meer kwijt.... 

Geef een boek cadeau

Door corona kom ik momenteel helaas niet in boekwinkels en daardoor was het even aan mijn aandacht ontsnapt dat de Geef een boek cadeau actie weer is gestart. Deze actie is bedoelt om elk jaar twee kinderboeken (een prentenboek en een leesboek) dusdanig goedkoop te verkopen dat in principe ieder kind er een zou kunnen krijgen. Gelukkig had mijn vader het gezien en kunnen we toch nog meedoen aan deze actie. 

Het zal natuurlijk niemand die de blog regelmatig leest verrassen dat wij erg enthousiast zijn over (kinder)boeken. Ik geef zelf graag boeken cadeau, maar vind het vaak een dure grap worden. Door deze actie is het opeens een stuk aantrekkelijker om een boek voor iemand te kopen. De laatste jaren kocht ik er telkens 2; eentje voor Tobias en eentje voor mijn neefje Sem. Dit jaar kopen we er denk ik 3 en gaan we ze ook sparen voor ons nichtje dat 2 maanden geleden is geboren.  💕

Dit jaar is het boek Brief voor de koning van Tonke Dragt uitgekozen als leesboek en Max en de Maximonsters wordt in juni het prentenboek. De boeken worden, voor zover ik weet, alleen via offline boekhandels voor deze prijs aangeboden. Een goede reden om toch weer eens een bezoekje te brengen aan een lokale boekhandel, nu de winkels ook weer zonder afspraak geopend zijn. 😁

Cadeaubon gewonnen!

Tijdens de PMDD healing summit waar ik eerder al wat over schreef heb ik een cadeaubon gewonnen van Amazon, ter waarde van 50 dollar (ongeveer 45 euro). Superleuk natuurlijk! Ik heb ook nog meegedaan aan een win-actie voor het boek The woman in the basement, ik ben benieuwd of ik daar ook nog wat van hoor. Zou wel leuk zijn! Dit boek gaat ook over PMDD. 

In gedachten heb ik de cadeaubon al 20 keer uitgegeven. 😹Maar aangezien we hem pas écht ontvangen ná de summit, wacht ik het maar gewoon even af en snuffel regelmatig op Amazon. Ik zit er wel sterk aan te denken om er boeken van te kopen die me interessant lijken, gebaseerd op de interviews die ik tijdens de summit heb gehoord. Bijvoorbeeld over geweldloze communicatie of EFT tapping. Of dus het bovengenoemde boek, wat is geschreven door een van de vrouwen die meedeed aan de summit. 

Een ander deel van mij denkt dan juist weer: bewaar die bon en koop er iets nuttigs van. Maar ik denk dat ik dat niet ga doen dit keer; het is een cadeautje, en ik mag dat best eens een keer uitgeven aan dingen die ik normaal gesproken niet zo snel zou kopen.

Wat zouden jullie ervan kopen? 

Weer in quarantaine

 Het was natuurlijk wel te verwachten dat het nog eens zou gebeuren: een jongen uit Tobias' klas heeft corona, en dus moet de hele klas in quarantaine. Dat kan gebeuren en het was niet een kwestie van OF het zou gebeuren, maar meer WANNEER. Alleen dat het jongetje na het doen van de test nog gewoon naar school is gegaan, waardoor de kinderen onnodig een dag langer in quarantaine moeten, dat vind ik wel erg zuur. 

Wat het voor ons nog extra vervelend maakt is dat Tobias naast dit jongetje zit in de klas. Dus de kans dat hij besmet is, is groter dan de kans dat een kind aan de andere kant van de klas er ook ziek van wordt. Ik zal héél blij zijn als deze 5 dagen voorbij zijn, zodat we hem kunnen laten testen. Dat afwachten of je kind ook ziek wordt, vind ik wel een heel vervelend gevoel. Ik hoop maar dat het allemaal weer meevalt. 

Ik merk dat ik nu wel echt enorm klaar mee ben allemaal. De rek is er even compleet uit. Tot nu toe heb ik het allemaal vrij positief weten te houden, maar het feit dat andere ouders blijkbaar gewoon hun kind met mogelijke corona besmetting naar school laten gaan, geeft mijn positiviteit wel even een flinke knauw. Ik kom er wel weer doorheen hoor, maar nu ben ik gewoon even erg boos en verdrietig... Het is altijd wat met de vakanties!

Opeens een week later

 Zo dan, opeens heb ik alweer een week geen berichtjes gepost! Ik heb het onwijs druk gehad deze week. Gelukkig wel grotendeels met leuke, fijne dingen, dus dat scheelt.

Op zondag zijn we met zijn drietjes naar Lisse gereden om vanuit de auto te genieten van de tulpenvelden. We waren niet de enige die op dat idee waren gekomen, trouwens. Het was erg druk, met auto's, maar ook wandelaard en fietsers. Volgend jaar als het weer mag zou ik ook best een fiets willen huren daar, ik denk dat het leuker is om het op die manier te bekijken dan om er alleen langs te rijden. 

Onderweg in de auto terug naar huis begon Tobias opeens te snotteren en op maandag had hij echt verkoudssymptomen, dus is hij thuis gebleven en heeft een coronatest gedaan. Gelukkig was die negatief én was hij de volgende dag alweer opgeknapt, want voor dinsdag hadden wij een smaakwandeling gepland staan. Tijdens een wandeling van 7 kilometer liepen we langs 6 eetgelegenheden waar je bij elke plek waar je kwam iets lekkers te eten of drinken kreeg. Zeker voor herhaling vatbaar! We konden goed afstand houden, wat in deze tijd toch wel heel fijn is, vind ik. 

Op woensdag had Tobias dan nog een studiedag en is 's middags een vriendin op visite geweest met haar zoon. 

Tussendoor had ik dan ook nog een PMDD healing summit; een hele week met interviews met vrouwen van over de hele wereld die vertelden over hun expertise gebied en wat je kunt doen tegen PMDD. Het was (is!) super interessant en hier ben ik dus ook erg veel mee bezig geweest. Het was enorm leerzaam, wellicht schrijf ik er een keer over op PMDD donderdag. 

Komende week wordt het weer wat rustiger, denk ik. Daar kan ik dan ook wel weer naar uit kijken. 

Hoe gaat het met de hypotheek?

 Mom4Life vroeg hoe het gaat met het extra aflossen van de hypotheek. Hierdoor bedacht ik me dat ik daar inderdaad al een hele tijd niet over heb geblogd. 

De reden dat ik niet heb geblogd over het aflossen van de hypotheek laat zich misschien wel raden: op dit moment wordt er weinig afgelost. Dit komt doordat we minder hard sparen dan we hadden gehoopt. En dat komt dan weer doordat we wat tegenvallers hebben gehad aan het huis, maar óók omdat we op dit moment gewoon wat minder spaarzaam zijn dan we in het verleden zijn geweest. 

Over anderhalf jaar loopt onze rentevaste periode af en hopen we de hypotheek te kunnen wijzigen. Omdat de rente momenteel lager is dan toen we onze hypotheek afsloten, zou het maandbedrag dan lager worden. Op dat moment is het plan om dan het geld wat we hiermee besparen weer opzij te gaan zetten voor extra aflossingen. We willen dan gewoon hetzelfde bedrag blijven betalen als dat we nu doen, alleen zou de verhouding tussen welk gedeelte rente en welk gedeelte aflossing is dan anders liggen. Overigens moeten we dan natuurlijk nog wel even uitrekenen hoe we dat precies gaan doen, want als de rente lager is, wordt de hypotheekrente-aftrek ook lager. Maar dat we netto weer geld zouden overhouden voor extra aflossingen, dat denk ik wel. 

PMDD: een goede voorbereiding....

 ... Is het halve werk, zeggen ze. En in het geval van PMDD klopt dat (voor mij) zeker! Met een goede voorbereiding voorkom ik namelijk een hoop stress. Ik heb ontdekt dat stress voor mij funest is als ik PMDD heb. Stress maakt alles moeilijker. Stress maakt een vervelende dag tot een helse dag. Dus hoe meer stress ik kan vermijden, hoe makkelijker ik het voor mezelf maak. 

Een uit het leven gegrepen voorbeeld:

Tobias moest deze maandag naar zwemles - ik keek er sowieso al erg tegenop doordat ik niet in een goede bui was. Sander moest naar kantoor voor een cursus. Omdat hij al een jaar lang thuiswerkt ben ik niet meer zo gewend om rekening te houden met bezorgers die langskomen; Sander is toch thuis. Maar net op maandag, toen de AH zou komen, dus niet. En daar kwam ik pas achter toen Tobias al in het water lag. Stress!!

Gelukkig wilde mijn vader wel even een uurtje bij ons in de tuin gaan zitten om de boodschappen aan te nemen, maar ik voelde me toch niet lekker erbij en deze stress leidde ertoe dat de rest van de middag rommelig en vervelend verliep. Eerst probeerde ik Tobias zo ver te krijgen dat ie sneller dan menselijk mogelijk was zich afdroogde en aankleede. Vervolgens voelde ik me daar weer schuldig over. Toen moest ik huilen omdat ik (volgens mezelf) een slechte moeder was.... En dat allemaal omdat ik mijn dag niet goed had ingepland!! 

Kortom: als het balletje door die eerste stress eenmaal aan het rollen is, dan blijft het vaak rollen. Een goede planning / voorbereiding kan hierin een wereld van verschil maken voor mij. Deze situatie drukte me weer even met de neus op de feiten dat ik het maken van een weekplanning niet kan overslaan; dit was de eerste keer dit jaar dat ik dacht ach, heb er even geen zin in, en direct loopt het in de soep!

Moraal van dit verhaal: voor mij werkt het erg goed om door middel van een planning zoveel mogelijk stress te vermijden. Natuurlijk is dit niet het enige dat ik doe, maar het is één van de tools die PMDD voor mij beter behapbaar maken. 

Jezelf verlezen

 Normaal gesproken gaat onze wekker om 6:55 en om 7:00 uur komt Tobias ons dan "wakker maken" met een knuffel. Maar vandaag ging het een beetje anders. Sander had de wekker wel gehoord, maar had op snooze gedrukt en was weer in slaap gevallen. En pas om 10 over 7 kwam Tobias onze slaapkamer in rennen: hij had zich "verlezen", zei hij!

Wat is dat dan verlezen? Dit is een woord dat hij zelf heeft verzonnen. Als hij de tijd vergeet tijdens het lezen en daardoor wat later zijn bed uitkomt, dan heeft hij zich dus verlezen. Net zoals wij ons wel eens verslapen, eigenlijk 😂Ik vond het wel grappig dat hij hier zelf een woord voor heeft bedacht. 

Ik kan het hem trouwens niet kwalijk nemen dat hij wat langer had doorgelezen, hij is namelijk momenteel bezig in mijn favoriete jeugdboek, wat ik vroeger als kind ook meerdere keren heb verslonden. En ook nu nog vind ik het een prachtig boek. Dus ik vind het erg leuk om te zien dat Tobias daar nu ook zo van kan genieten. 

Ik denk dat ik dus ook maar een voorbeeld ga nemen aan Tobias en ook weer eens wat meer ga lezen, want de afgelopen weken is daar weinig van gekomen, terwijl ik begin van het jaar juist zo enthousiast was begonnen en al 23 boeken had gelezen. Het laatste boek wat ik heb uitgelezen is alweer 3 weken geleden. Sindsdien ben ik in een boek begonnen wat me een beetje tegenviel, en daardoor ben ik eigenlijk een beetje tot stilstand gekomen. Maar Tobias' leesgenot heeft me weer een beetje geïnspireerd wat dat betreft. 

Hebben jullie je ook wel eens verlezen? 😄

Tobias mag bijna voor zijn A diploma!

Eindelijk is hij over naar het laatste badje voor zijn A diploma! Het heeft wel even geduurd, maar langzaam maar zeker komen we er tóch! Helaas was het een iets minder feestelijke overgang dan ik van tevoren had gehoopt, maar daar schrijf ik donderdag meer over. 

Sinds deze maand betalen we niet meer voor de zwemles. We hadden een pakket aangeschaft waarbij je 18 maanden een hoger bedrag betaalt en daarna gratis doorzwemt. Die 18 maandden zijn nu voorbij. Dit was dus ook het moment dat ik heb gevraagd of hij wellicht twee keer per week mocht komen zwemmen, en dat mocht. Sindsdien gaat het opeens zó snel; waar hij over de andere badjes gemiddeld zo'n 20 keer heeft gedaan, haalde hij badje 4 in 9 lessen! Blijkbaar blijft het dus met 2 lessen per week allemaal een stuk makkelijker hangen. Het feit dat er veel lessen tussenuit zijn gevallen waardoor hij nu een half jaar ouder is zal ook vast meespelen. 

Hoe dan ook: ik denk dat Tobias in de zomervakantie zijn A diploma wel zal hebben gehaald. Erg fijn, want ik hoop toch echt dat we deze zomer wel weer lekker op vakantie mogen. Ik hoop dat het B en C diploma ook zo snel zal gaan..... Hoe lang deden jullie kids daarover? 

3 weken mei-vakantie

 Ik vind dat de tijd megasnel gaat. Ik denk dat het komt omdat we de eerste weken van het jaar thuisonderwijs hebben gegeven, dit geeft mij echt het gevoel dat het jaar nog maar net is begonnen eigenlijk. Daardoor was ik écht verbaasd dat het over 2 weken alweer mei-vakantie is! Nu al?! Voor mijn gevoel is de voorjaarsvakantie net achter de rug!! 

De meivakantie is, net als de zomervakantie en kerstvakantie, een verplichte vakantie; scholen zijn verplicht om de kinderen 1 week vrij te geven, dit jaar namelijk van 3 mei tot 7 mei. Veel scholen plakken daar dan een extra week aan vast, zodat de meivakantie 2 weken duurt. Omdat koningsdag op 27 april valt, wordt er vaak voor gekozen om de week waarin 27 april valt ook vrij te geven. 

Als de feestdagen een beetje goed vallen, dan lukt het vaak ook nog om een vroege hemelvaartsdag of een late pasen in de meivakantie te stoppen.... Maar dit jaar stonden de scholen voor een klein dilemma: met koningsdag op 27 april en hemelvaartsdag op 13 mei is het lastig: welke weken geef je dan vrij? Dit zorgt ervoor dat er nu eigenlijk per school weer een andere keuze wordt gemaakt:

• Sommige scholen geven dit jaar 3 weken vrij; dit doen ze dan bijvoorbeeld door een aantal studiedagen in te plannen in deze derde week
• Sommige scholen geven 2 weken vrij, waarbij dan OF de week van koningsdag OF de week van hemelvaartsdag ook een vrije week is
• Sommige scholen kiezen ervoor om maar 1 week vrij te geven en zetten de extra vakantieweek op een ander tijdstip in. 

De school van Tobias heeft gekozen voor een vakantie van 3 mei tot 14 mei. 27 april is een losse vrije dag. Maar op 28 april is er ook nog eens een studiedag, dus in de praktijk heeft hij ook bijna 3 weken vrij. 

Hoe zit dat dit jaar bij jullie scholen? 

Op kamp

 Sinds begin van dit schooljaar zit Tobias op de Scouting. Door corona is hij nog niet zo vaak geweest als de bedoeling was, maar hij vindt het in elk geval wel erg leuk, dus dat is al heel fijn natuurlijk.

Nu kregen we gister een e-mail: de Scouting gaat op kamp! In de eerste week van de zomervakantie gaan ze een week naar een Scouting clubhuis in België, omdat de clubhuizen in Nederland inmiddels allemaal volgeboekt waren. Daarnaast stond ook in de e-mail wat ze allemaal gingen doen. Onder andere zwemmen en allerlei andere leuke activiteiten. 

Mijn eerste reactie: 

Tobias lag al op bed, dus besloten Sander en ik dat we hem morgen (dus inmiddels vandaag!) zouden gaan vragen wat hij er zelf van vindt. Kinderen kunnen vaak een heel stuk beter inschatten wat ze wel of niet kunnen dan wij denken, namelijk. Tot we het aan Tobias hadden gevraagd zouden we het dan gewoon even laten rusten... 

Natuurlijk lukte dat loslaten niet echt en heb ik er best lang van wakker gelegen wat nou een goede keuze is. Enerzijds wil ik hem geen leuke ervaringen ontzeggen, maar anderzijds vind ik het zelf nog erg spannend en vind ik hem er ook nog wel erg jong voor. Omdat ik momenteel bezig ben in een boek over kinderen in een concentratiekamp kreeg ik ook nog eens een heel rare cross-over nachtmerrie voorgeschoteld waarin Tobias "op concentratiekamp" ging. Super creepy manier van mijn onbewuste het hele kamp-idee te verwerken!

Vanmorgen heb ik dus direct maar aan Tobias gevraagd wat zijn gedachtes bij het op kamp gaan waren en hij was direct duidelijk: hij vindt zichzelf er nog te jong voor. Hij wil pas mee op kamp als hij 9 is. Hij gaf zelf heel goed aan dat hij een week zonder ons nog veel te lang vindt. Wat een opluchting! 😳

Hoe ik PMDD heb uitgelegd aan mijn zoon

Hoe leg je PMDD uit aan kinderen? Dit was een vraag waar ik zelf erg mee zat toen ik net mijn diagnose had gekregen. Daarom heb ik destijds deze vraag voorgelegd bij het consultatiebureau, en die hebben mij wat goede tips gegeven:

Moet je PMDD wel uitleggen aan kinderen?

Mijn mening is dat het erg belangrijk is om kinderen, op hun eigen niveau, uitleg te geven over wat er aan de hand is. Je kan nog zo denken dat je jouw gevoelens voor jezelf houdt en dat het je lukt om een masker op te zetten voor je kind(eren), maar ze merken toch wel als je niet lekker in je vel zit. En als je niet uitlegt waar dat aan ligt, zijn veel kinderen geneigd om te denken dat het door hen komt. Daarom is het juist heel belangrijk om kort uitleg te geven over wat er speelt. 

Ik ben zelf al op heel jonge leeftijd begonnen met uitleg geven over PMDD. Naarmate een kind ouder word kun je wat uitgebreider uitleggen wat er aan de hand is. Het belangrijkste vind ik zelf in elk geval dat een kind weet waar het aan toe is en dat het zich veilig en geliefd voelt, ook als PMDD een rol speelt. 

Wat kun je dan zeggen?

Zelf heb ik heel kort uitgelegd wat er aan de hand is. Hoe ik het heb verteld:

"Vrouwen kunnen kinderen krijgen. Om een kindje in je buik te laten groeien, wordt er elke maand een soort babybedje in je buik gemaakt, dit maakt je lichaam van bloed. Als er die maand dan geen baby komt, dan haalt je lichaam dat bedje eens per maand weer weg en dat noemen we ongesteld zijn. Dat doet soms pijn en kan er ook voor zorgen dat ik last heb van vervelende gevoelens." 

Wat ik ook erg belangrijk vind is dat kinderen niet het gevoel krijgen dat zij voor jou moeten gaan zorgen of op hun tenen moeten lopen. Als ik nu dus last krijg van symptomen dan zal ik het wel kort benoemen, bijvoorbeeld dat ik even wat minder kan hebben, maar ik benoem er dan ook direct bij dat ik daar zélf een oplossing voor ga zoeken, bijvoorbeeld even op bed gaan liggen of een stukje lopen. Ik denk dat het juist wel goed is voor kinderen om ook te zien dat vervelende gevoelens soms bij het leven horen en dat je dan een oplossing bedenkt om jezelf weer beter te voelen. 

Wat kun je niet zeggen?

Waar ik nooit over zou praten met kinderen zijn te zware dingen zoals suïcide gedachtes. Ook vind ik het zelf heel belangrijk om mijn eigen angsten of issues niet op mijn zoon te projecteren. De dingen waar ik mee zit hoeven niet dingen te zijn waar hij ook mee zit, en door hem te wijzen op dingen waar ík angstig voor ben, kan ik hem juist óók angstig maken. Dus dat probeer ik echt niet te doen. Desnoods kijk ik gewoon even niet als hij iets doet dat ik heel erg eng vind. 

Mijn belangrijkste tip zou dus zijn: wees eerlijk, maar hou het luchtig, zodat kinderen begrijpen wat er speelt zonder dat ze het als een enorme last ervaren. 

Ik hoop dat iemand hier iets aan heeft 💖