Dagboek schrijven

 In december liep ik in de boekenwinkel om een cadeautje voor Tobias te kopen toen ik opeens een heel schattig opschrijfboekje tegenkwam met de tekst "wake up, kick ass, repeat" erop. Dit vond ik erg grappig, want ASS is ook de Nederlandse afkorting van Autisme Spectrum Stoornis. Daarnaast vond ik het ook nog eens heel leuke kleuren. Dus ik besloot eigenlijk heel impulsief om hem mee te nemen en in te laten pakken voor onder de kerstboom. 

Pas na het uitpakken met kerst dacht ik: wat ga ik er eigenlijk mee doen? 😅 Maar inmiddels heb ik er wel een fijn doel voor gevonden: ik besloot om naast het bloggen ook weer een dagboek bij te gaan houden. Ik probeer regelmatig even één of twee bladzijdes te schrijven over dingen die me bezighouden. Op die manier kan ik ook bepaalde patronen gaan waarnemen en wellicht makkelijker terughalen hoe ik me op bepaalde momenten voelde. 

Op het moment ben ik bezig met in etappes een Youtube filmpje over grenzen aangeven als autistisch persoon te kijken en dan te reflecteren op wat ik heb geleerd van het filmpje.  Dit vind ik wel erg interessant. Dit onderwerp komt ook naar voren bij mijn coaching en binnenkort bij een cursus die ik ga volgen. Het is dus momenteel wel een thema wat erg speelt, en daarom is het ook fijn om er dingen over op papier te zetten.  En het boekje schrijft heerlijk, echt heel fijn papier. Dus het is zeker geen straf om af en toe even een half uurtje wat neer te pennen. 😁

Het boekje is o.a te koop via Bol trouwens. 

Een (soort van) baan

Ik had eigenlijk gister willen schrijven, maar ik was moe van mijn werk. Ja, jullie lezen het goed: ik was aan het werk. 😁

Sinds kort heb ik via een uitzendbureau een baantje als surveillant bij de Hogeschool. Het is op oproepbasis: Ik geef via een app aan wanneer ik beschikbaar ben, en zij kunnen mij dan oproepen om te komen werken als er iemand nodig is om bij toetsen te gaan surveilleren. 

Gister had ik toevallig voor het eerst twee toetsen vlak achter elkaar en dat was wel even heel veel. Je moet dan eigenlijk 6 uur achter elkaar zonder pauze surveilleren en ook heel snel schakelen tussen de twee verschillende toetsen. Je kan niet zomaar naar het toilet of even iets te drinken pakken, want er moet ten alle tijden iemand bij de studenten blijven. Eigenlijk vond ik het best even een pittig dagje gister hierdoor. Maar tegelijkertijd vind ik het ook erg leuk werk, dus ik ga er wel mee door.

Wat ik ook heel grappig vind is dat bepaade types in elke klas voorkomen:

• De bottenkraker, die altijd even ergens halverwege de toets zijn knokkels moet laten kraken
• De haarfriemelaar, die elke 5 minuten het haar weer anders moet doen
• De uitrekker, die opeens zijn armen in de lucht gooit, waardoor je dan twijfelt of ie een vraag heeft, maar dan blijkt dat ie "gewoon' even aan het rekken is
• De snuffelaar, die chronisch verkouden is en nooit een zakdoekje bij zich heeft
• De eigenzinnige, die zelf besluit om even een blaadje te komen halen in plaats van zijn hand op te steken zoals afgesproken
• De vergeetachtige die zijn ID niet mee heeft en dus helaas niet mag meedoen aan de toets
• En de tegenhanger hier: de mega voorbereide die al een half uur voor de toets klaarzit met 5 pennen, 3 markeerstiften en een reserve rekenmachine voor het geval de batterij leeg is
• De dorstige, die na elke opgave even een slokje uit de gepersonaliseerde Dopper neemt. 

Tobias vraagt nu standaard als ik heb gesurveilleerd: "en mama, was er weer een bottenkraker?" 😂 Ik ben wel benieuwd of jullie jezelf in een van deze types herkennen? 😂

Nieuw thema

Omdat ik, zoals ik zaterdag schreef, weer wat vaker wil gaan bloggen, vond ik het ook wel weer eens tijd voor een beetje verfrissing van de blog. Ik merkte bijvoorbeeld dat de site heel langzaam wordt geladen. Dit kwam doordat een aantal widgets het niet meer doen, maar de site het nog wel elke keer probeert om ze te laden. Als het goed is zijn deze widgets nu allemaal verdwenen en is het dus weer makkelijker om bijvoorbeeld het reactieformulier te laden en ook voor mij om reacties te geven op jullie reacties. 

Sander ging zich er ook mee bemoeien en heeft de lay out gesloopt 😂 haha nee grapje, dat was ik zelf natuurlijk. Sander probeert het nu weer op te lossen, maar tot die tijd zal het er hier een beetje anders dan anders uitzien. En opzich is het ook wel leuk om weer eens wat meer tijd te steken in een ander thema. 

Maargoed, dan weten jullie het: dit is nog steeds gewoon Sander en Daantjes mintgroene blog 👍 En zoals het er nu uitziet vind ik het zelf wel erg leuk, maar ik wil nog wel vragen: is het ook leesbaar voor iedereen? Want dat vind ik ook heel belangrijk. 

Autistisch imposter syndrome: ben ik wel echt autistisch?

 Ik heb nu ongeveer 9 maanden mijn diagnose, en bij die diagnose heb ik ook nog eens gratis iets anders gekregen: het autistisch imposter syndroom. Dit komt er in het kort op neer: elke keer als ik iets doe en het gaat goed, en niemand merkt iets van mijn autisme (inclusief ikzelf!) denk ik: heb ik het dan toch maar mezelf wijsgemaakt dat ik autistisch ben? Stel ik mezelf niet onwijs aan?! Ben ik niet "gewoon" op zoek naar een smoes of iets? 

Het schijnt dat veel autisten hier last van hebben op een zeker moment. Zeker degene die jarenlang zonder diagnose hebben geleefd schijnen het lastig te vinden om opeens te accepteren dat ze autistisch zijn en hebben nog regelmatig het gevoel dat ze het misschien zich maar inbeelden en dat ze het hebben overdreven tijdens het diagnose proces. Bij mezelf merk ik dit in elk geval wel op.  Zodra ik iets doe dat (in mijn ogen!) niet autistisch is, denk ik meteen weer dat ik het mezelf heb ingebeeld en dat ik eigenlijk voor niks bepaalde dingen heb aangepast in mijn leven, en dat ik moeilijk doe als ik bijvoorbeeld aangeef dat ik maar een uurtje wil afspreken. 

Toch zorgt juist dit "moeilijk doen" ervoor dat het beter met me gaat. Juist doordat ik mezelf wat meer rust en ruimte gun, heb ik minder last van mijn autisme. Juist doordat ik voldoende rust inplan van tevoren, kan ik op de momenten dat ik wel sociale activiteiten heb even lekker "knallen" - en omdat het dan zo goed gaat, krijg dan dus het gevoel dat ik het me maar inbeeld en dan komt dat imposter syndrome dus weer opspelen. Ik vind dit soms best ingewikkeld. 

Dit weekend twijfelde ik bijvoorbeeld weer heel erg omdat het zo gezellig was met mijn schoonouders. Maar vandaag ben ik kapot, en dan weet ik dus: eigenlijk heb ik toch iets teveel gedaan. Ik ben dus ook erg blij dat ik een coach heb die met mij meekijkt en af en toe subtiel laat merken als ik weer geneigd ben om teveel hooi op mijn vork te nemen en die mij soms wel wekelijks uitlegt dat een gezellige dag hebben niet direct betekent dat ik niet autistisch ben, en dat het best wel zwart-wit denken is en dat dit juist wél weer heel erg bij autisme past. In de toekomst hoop ik dat natuurlijk zelf te gaan herkennen, maar nu is het nog echt een zoektocht naar wat wel en niet helpt. En dat mag ook gewoon. 💙

Waarom ik weer actiever probeer te schrijven

 Als ik kijk naar de afgelopen jaren zie ik duidelijk dat ik steeds minder ben gaan bloggen. Eigenlijk is dat al een beetje begonnen toen Tobias naar school ging, maar vanaf de coronalockdowns zit er opeens een flinke afbuiging in hoeveel ik heb geschreven. Ik had destijds heel weinig inspiratie. Daarnaast ben ik destijds ook in een dip geschoten, waar ik nu langzaam weer uit lijk te komen.

Nu ik dankzij psycho-educatie steeds meer begrijp van hoe mijn hersens in elkaar zitten en waarom ik soms een mis-match voel met anderen, merk ik dat er langzaamaan weer wat meer ruimte en energie komt voor allerlei dingen. Waaronder ook mijn hobby blogs schrijven. 

In het boek Different, not less van Chloë Haydn schrijft ze over "eye sparks" oftewel: activiteiten waar je jezelf als autist in kan verliezen. Ongeveer 90% van de autisten schijnt één of meerdere eye sparks, in het Nederlands speciale interesse of fiep genoemd, te hebben. Zelf heb ik er meerdere (gehad), waaronder personal finance, attractieparken en dus schrijven. 

Tijdens het lezen van het boek kwamen er dus ook veel oude herinneringen naar boven over dit onderwerp. Een van mijn eerste herinneringen is dat ik besloot om een boek te gaan schrijven in een schrijfschriftje van school. 😂 Toen het online dagboek schrijven een ding werd, ergens rond het jaar 2000, was ik direct enthousiast en ben ik direct begonnen met allerlei blogs over verschillende onderwerpen. Meestal lukte het me om dat ongeveer een jaar vol te houden, maar deze blog was een blijvertje (net als Sander 😉 ) 

Kortom: schrijven is 1 van mijn eye-sparks, een van de dingen waar ik echt enthousiast en blij van word. EN eentje die ik de afgelopen jaren veel te veel heb verwaarloosd. Dus vandaar dat ik nu bewust tijd inplan om te schrijven, en deze blog weer meer leven inblaas. 

Private lease of auto kopen?

 Over anderhalve maand vervalt ons lease contract. We leasen inmiddels alweer zo'n 6 jaar onze auto. In eerste instantie 3 jaar via Snappcar, waarbij we de auto dan 2 dagen per maand verplicht moesten verhuren, en daarna nog eens 3 jaar zonder deze verplichting. 

Nu moeten we 'onze' Hyundai i10 dan toch laten gaan en op zoek naar een andere auto. De eerste vraag die dan beantwoord moet worden: gaan we weer leasen of gaan we een auto kopen? Hier hebben we de afgelopen weken een aantal keer over gesproken. Sander is meer fan van zelf kopen, en ik juist van leasen. Dit komt vooral omdat Sander meer kijkt naar de kosten, terwijl ik heel risico-mijdend ben en liever voor iets meer geld een hoop zekerheid heb. "Het bezit van de zaak is het einde van het vermaak", zeg maar. 

We zijn er dus nog niet helemaal uit hoe de keuze uiteindelijk uit gaat vallen, maar 1 ding is wel zeker: de prijs waar we nu voor leasen, daar gaan we geen nieuwe lease-auto voor kunnen krijgen. En de prijs om een tweedehands auto te kopen ligt momenteel ook vrij hoog, omdat er een hogere vraag is naar tweedehands auto's. Dat, gecombineerd met de huidige prijsstijgingen op eigenlijk alle gebieden van het leven, maakt dat we nu weer eens kritisch door onze maandlasten moeten gaan om te bekijken wat er mogelijk is en hoe we dit het beste aan kunnen gaan pakken. 

Review: beter in je brein box

 Voor mijn verjaardag kreeg ik van mijn schoonmoeder de "Beter in je brein box" van Elise Cordaro. Dit is een doosje met 60 inspiratiekaartjes voor mensen met autisme, ADHD en / of een hooggevoelig brein. Het leek me leuk om hiermee aan de slag te gaan als eerste stapje naar een autisme-vriendelijker leven. 

Beter je in brein box

De beter in je brein box is een klein, leuk vormgegeven doosje met kaartjes die ongeveer de grootte zijn van speelkaarten. De kaarten zijn mooi vormgegeven met verschillende tinten groen, rood en roze. Dit sprak mij erg aan. De kaarten die over (ongeveer) hetzelfde onderwerp gaan hebben vaak dezelfde kleur; bijvoorbeeld kaartjes met tips zijn lichtgroen en er staat een lampje op. Kaartjes met uitspraken zijn iets donkerder groen en kaartjes over zelf-acceptatie zijn roze/rood.

Op de voorkant van de inspiratiekaartjes staat elke keer een korte uitspraak, en op de achterkant staat dan vaak wat meer informatie over deze uitspraak. Het gaat dan om tips, maar soms ook wat extra uitleg of een persoonlijke ervaring. Sommige kaartjes zijn wat herkenbaarder dan andere, maar ze zijn allemaal fijn om door te lezen. 

Wat kun je met de inspiratiekaartjes?

De inspiratiekaartjes kun je op meerdere manieren gebruiken. Je kunt bijvoorbeeld door de set heen gaan en kijken welke tekst je aanspreekt, en daar dan iets meer over lezen. Je kunt zo'n kaartje ook een tijdje op een plek neerzetten waar je vaak langskomt, zodat je de boodschap meerdere keren per dag leest en er zo steeds bewuster van kunt worden van de boodschap op het kaartje. Een kaartje wat mij bijvoorbeeld erg aanspreekt is deze tekst:

Je kunt nooit iedereen gelukkig maken, 

dus focus je op de belangrijkste persoon: jezelf.

Maak jezelf gelukkig.

Een andere manier waarop de kaartjes fijn te gebruiken zijn is als gespreksstarter. Zelf heb ik ze een tijdje met Sander doorgenomen. Veel van de uitspraken zijn herkenbaar als autist. Soms herkende Sander mij er meer in dan dat ik dat zelf deed. Het leverde in elk geval interessante gesprekjes op aan de eettafel. 

Aanrader of niet?

Ik vind de kaartjes zelf een heel fijne manier om laagdrempelig een gesprekje te beginnen over neurodiversiteit en de manieren waarop dit tot uiting kan komen. Omdat het kleine kaartjes zijn is het uiteraard niet zo diepgaand als wanneer je een boek zou lezen over het onderwerp, maar dat kan juist ook fijn zijn, omdat een boek lezen voor sommige mensen best veel commitment vraagt. Op deze manier blijft het bij korte, hapklare brokjes en dat is soms ook erg prettig.

De Beter in je breinbox is voor 22,50 te koop bij Bol.com 

Mellow spam

Ik denk dat veel mensen ook wel benieuwd zijn naar Mellow. We kochten haar eind augustus, vlak na de vakantie. Ze was toen 19 weken oud en was, zoals te zien aan de foto van haar in de puzzeldoos, toen al best flink aan de maat. 😉

Inmiddels is ze 9 maanden en 4,5 kilo fluffige schattigheid en liefheid. En maine coons kunnen doorgroeien tot ze 2 zijn (sommige stoppen al eerder met groeien) dus ik ben erg benieuwd hoe groot ze uiteindelijk wordt. 

Hiernaast staat het ras ook bekend om de intelligentie. Hier merken we nog weinig van maar ze is wel onwijs lief en bemoeizuchtig. Als wij aan tafel gaan zitten met een puzzel, een spelletje of gewoon even om te eten, dan komt ze er altijd bij zitten. Het is dus echt een onwijs gezellige aanwinst voor ons gezin 😻

Ben ik weer!!

 Zo daar ben ik weer. Allemaal nog de beste wensen voor het “nieuwe” jaar - ik weet het, het is een beetje aan de late kant!!

Inmiddels begint het een beetje ongeloofwaardig te worden als ik zeg dat ik vaker ga schrijven, maar de intentie is er wel! Maar er gebeurt veel en tegelijkertijd juist heel weinig. Bij ben druk bezig met mijn leven anders indelen mbt autisme en dat kost veel energie en is soms best confronterend. 

De Corona periode heeft me ergens goed gedaan qua rust en regelmaat, maar tegelijkertijd vind ik het lastig om nu weer terug te komen in het ritme en de verwachtingen nadat de meeste maatregelen zijn opgeheven. Ik ben hierin erg zoekend wat goed voor mij werkt. Veel dingen die voor Corona gewoon waren voelen nu veel vermoeiender helaas. 

Ik hoop dat jullie het leuk vinden om wat meer in deze zoektocht meegenomen te worden 🥰