Waarom ik weer actiever probeer te schrijven

 Als ik kijk naar de afgelopen jaren zie ik duidelijk dat ik steeds minder ben gaan bloggen. Eigenlijk is dat al een beetje begonnen toen Tobias naar school ging, maar vanaf de coronalockdowns zit er opeens een flinke afbuiging in hoeveel ik heb geschreven. Ik had destijds heel weinig inspiratie. Daarnaast ben ik destijds ook in een dip geschoten, waar ik nu langzaam weer uit lijk te komen.

Nu ik dankzij psycho-educatie steeds meer begrijp van hoe mijn hersens in elkaar zitten en waarom ik soms een mis-match voel met anderen, merk ik dat er langzaamaan weer wat meer ruimte en energie komt voor allerlei dingen. Waaronder ook mijn hobby blogs schrijven. 

In het boek Different, not less van Chloë Haydn schrijft ze over "eye sparks" oftewel: activiteiten waar je jezelf als autist in kan verliezen. Ongeveer 90% van de autisten schijnt één of meerdere eye sparks, in het Nederlands speciale interesse of fiep genoemd, te hebben. Zelf heb ik er meerdere (gehad), waaronder personal finance, attractieparken en dus schrijven. 

Tijdens het lezen van het boek kwamen er dus ook veel oude herinneringen naar boven over dit onderwerp. Een van mijn eerste herinneringen is dat ik besloot om een boek te gaan schrijven in een schrijfschriftje van school. 😂 Toen het online dagboek schrijven een ding werd, ergens rond het jaar 2000, was ik direct enthousiast en ben ik direct begonnen met allerlei blogs over verschillende onderwerpen. Meestal lukte het me om dat ongeveer een jaar vol te houden, maar deze blog was een blijvertje (net als Sander 😉 ) 

Kortom: schrijven is 1 van mijn eye-sparks, een van de dingen waar ik echt enthousiast en blij van word. EN eentje die ik de afgelopen jaren veel te veel heb verwaarloosd. Dus vandaar dat ik nu bewust tijd inplan om te schrijven, en deze blog weer meer leven inblaas.