dinsdag 12 augustus 2014

Over praten enzo...

In een ver verleden heb ik anderhalf jaar op de PABO (lerarenopleiding) gezeten. Helaas niet afgemaakt, achteraf denk ik dat ik het best wel had gekund, maar op dat moment zat ik mezelf teveel in de weg.

Nu met Tobias komt er toch wel veel weer naar boven wat ik op de PABO heb geleerd. Ik herken veel van wat ik bij ontwikkelings-psychologie heb geleerd, bijvoorbeeld. Maar het geeft me ook wel eens stress. Tijdens een van de lessen hebben we het gehad over wolfskinderen. Kinderen die op straat leefden en daardoor geen gedrag van mensen zijn gaan overnemen, maar van dieren. En een meisje dat nooit heeft leren praten, omdat er nooit tegen haar werd gepraat. Zulke dingen geven me stress...

Praat ik wel voldoende tegen Tobias? Gebruik ik wel genoeg verschillende woorden? Wijs ik wel voldoende aan? Lees ik wel genoeg voor? Helemaal gek word ik op sommige momenten van mezelf. Ik ben gewoon niet zo'n prietprater, ik ben daar nooit goed in geweest en ik wíl het wel heel graag, maar als je niks terughoort, dan vind ik het soms zó moeilijk.

Ik was dus ook erg blij dat Tobias gisteren voor het eerst écht mama zei * grijns * (Hieraan vooraf ging een periode van mamamamamamamamama, maar nu keek hij me aan en zei MAMA) Maar desondanks zal ik pas écht opgelucht zijn als hij laat merken dat ie een woordje herkent zoals bal, hond, fiets of zwemmen of iets dergelijks...

Wanneer merkten jullie dat je kindje woorden begon te begrijpen / probeerden te zeggen?



Met de muzikale ontwikkeling gaat het trouwens super ;)

13 opmerkingen:

  1. Ik zou je absoluut niet druk maken over Wolfskinderenverschijnselen. Wolfskinderen zijn kinderen die echt helemaal NIET in aanraking komen met taal. Voor de meeste kinderen is het al voldoende als ze taal om zich heen horen (dus wanneer jij tegen je man praat, of wanneer de tv aan staat, etc.)

    Onze hele cultuur is gericht op tegen kinderen praten, het belang van voorlezen, etc. Maar dat is alleen zo in het Westen. Daarbuiten zijn heel veel culturen die uberhaupt niet tegen kinderen praten, totdat deze zelf met praten beginnen. Ook deze kinderen ontwikkelen hun taal gewoon voldoende.
    Sommige kinderen hebben een kleine taalachterstand, dat kan door diverse dingen komen, maar zelfs als jij niet voorleest en weinig tegen Tobias zou praten, zou de kans erg klein zijn dat hij een taalachterstand ontwikkeld.
    Daarnaast wordt taalontwikkeling heel goed gevolgd hier in Nederland. Tot grofweg zijn 5e levensjaar is een achterstand nog perfect weg te werken en ook daarna kunnen ze aan grote taalachterstanden nog veel verbeteren (maar met onze perfecte zorg en consultatiebureau-zorgen komt het hier in Nederland nooit zo ver met een kind).

    Dus: no worries. Echt heel erg overbodig op dit vlak. Lekker van je kindje genieten en van de woordjes die hij nu gaat zeggen. Doe gewoon wat goed voelt voor jou, of waar je denkt dat Tobias behoefte aan heeft. Maar maak je geen zorgen. Echt niet. Niet nodig en zo zonde van je tijd met Tobias ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. LOL, die laatste foto!

    Soms kan teveel kennis hinderlijk zijn! Dan ga je je overal druk overmaken. Tobias groeit duidelijk niet op bij de wolven, dus dat komt echt wel goed. Ik las mijn kinderen voor de zekerheid altijd maar veel voor. Ik kende hele boeken van Nijntje uit mijn hoofd!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik zou mij zeker geen zorgen maken hoor zoals hierboven ook al wordt geschreven. Ook ik was geen prater op niks af tegen mijn kinderen. Kon en kan mij ook irriteren aan de mensen die opeens hoog en heel kinderlijk tegen kinderen gaan praten. Dan denk ik ze zijn gewoon jong/klein hoor niet achterlijk maargoed dat ik zo denk kan ook mijn gebrek zijn :-) Wij hebben altijd op normale toonhoogte en met normale woorden tegen onze kinderen gepraat en dingen benoemd. Ze kletsen nu allebei 5 kwartier in een uur in duidelijke bewoording. Lekker genieten van je mannetje je doet het prima!!
    Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hier heb ik een bijna 20 maanden klein mannetje die nog weinig praat, maaar! wel goed alles aan kan wijzen en heeeel goed begrijpt wat je van hem vraagt, hij is gewoon wat langzamer en volgens het cb was er niks aan de hand en mocht ik me niet eens druk er over gaan maken! Hij doet alles op ZIJN tempo, je kleine doet op zijn tempo wat hij kan, hij bepaald het ritme, forceer dit ook niet want dan krijg je juist de problemen, dusse niet druk maken pas als je kindje je niet aan kijkt negeert en niet reageert op verschillende acties die je aanbied nadat hij een jaar is, dan moet je gaan afvragen en cb of vroeghulp om advies gaan vragen, maarre geniet er nu juist van, voor je het weet kletsen ze je de oren van je hoofd en wordt je gek van de vragen, waarommmmm, wie is dat, met wie ben je aan het bellen, mama mag ik dit mama mag ik dat (naja echt gek word ik er niet van geniet er juist van, maar af en toe... weet middelste niet van ophouden ;) )

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Fijn dat hij nu écht 'mama' gezegd heeft! Verder kan ik er weinig zinnigs over zeggen, behalve: twijfel vooral niet teveel aan jezelf, je doet het op jouw manier en ik kan me niet voorstellen dat dat de ontwikkeling van je kind in de weg zou staan!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Oh ja, dat soort extreme verhalen kunnen echt in je hoofd gaan zitten he! Ik zie nog steeds een filmpje uit mijn opleiding voor me waarbij een kindje bij de nonnen te logeren wordt gebracht omdat moeder van de tweede moest bevallen. Het kind werd daar compleet genegeerd en uiteindelijk haalden de ouders een compleet apatisch kind weer op. Schokkend! Maar daarom blijven dat soort verhalen ook zo hangen, omdat het hele extreme situaties zijn. Tobias hoort jullie toch met elkaar praten, en groeit op in een meer dan voldoende talige omgeving, dus dat komt helemaal goed met hem. Maar die eerste keer "mamma" horen blijft toch wel een geweldig moment! En die laatste foto vind ik geweldig!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Mijn beide kinderen waren erg vroeg met woordjes. Mijn neefje sprak pas met 24 maanden, maar wel meteen volzinnen. Ieder kind is anders en zolang je gewoon voorleest en uitlegt wat je zoal doet door de dag heen, hoef je je nergens zorgen over te maken.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. dochter was erg vroeg, zei met 16 mnd al heel veel woordjes en namen, zoontje wat later, nu met net 2 jr begint hij echt heel veel te praten en sinds 4 mnd ofzo pas veel woordjes (nu al zinnetjes) maar hij sliep ook altijd veel.. pas met 19 maanden van 2 lange slaapjes naar 1 lange slaap.. dus wat meer tijd om te ontwikkelen nu ;)
    mama zei hij overigens ook pas met 16 mnd bewust. daarvoor waren het idd wel de klanken, maar niet als woordje bedoelt, net als papa.
    het komt vast goed hoor ;) niet te veel stressen, niet te veel opzoeken wanneer je kind iets moet kunnen. het cb houdt het wel in de gaten en zelf kan je wel eens kijken of er ies aan de hand is, maar niet gaan stressen hoor meis! als er wel echt iets is, is er vaak genoeg hulp te vinden zoals van een logopedist. ook geen ramp ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Mijn oudste praatte met 2 volledige volzinnen begrijpbaar voor anderen. Toen mijn dochter met 20 maanden nog steeds niet verder kwam dan mamma/pappa/pop/eten, maakte ik me toch wat zorgen. Ookal weet ik dat het normaal is. Ze begrijpt wel prima alles.
    Sinds een weekje oordruppels omdat haar.oren volledig dicht met troep zaten. Kijken hoe het daarna gaat.

    Maar de eerste keer echt mamma is echt super! heel bijzonder

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Mijn vriendinnen praatten altijd als volwassenen met hun kinderen. Dus geen rare woordjes of piepstemmetjes. Is ook nergens voor nodig.
    Op een dag was een zoontje van een jaar of 2 met een driewielertje aan de slag. Er kwam een man langs die aardig wilde doen en met een hoge stem zei: 'Zo, jij lekker fietsiefietsie doen hè?' Waarop het kindje hem vroeg: 'Mijnheer, waarom praat u zo raar?'

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ken je het stripje van Jan, Jans en de kinderen waarin Catootje zegt dat ouders maar rare mensen zijn?
    Ze zegt ongeveer het volgende:
    eerst leren ze je zitten en lopen, daarna praten. Maar dan moet je stil zitten en je mond houden.

    Geloof me er komt echt een moment dat je zou willen dat hij niet praat.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ik tetterde ook niet heel de dag de oren van hun hoofd hoor toen ze nog zo heel klein waren. Dat werd wel wat anders toen ik begon te merken dat ze ergens op reageerden, maar dat prietpraatgedoe was ook niks voor mij. Heb nu 2 pubers waarvan de jongste me als kleuter en de jaren daarna de oren van het hoofd gekletst heeft en inmiddels de rollen omgedraaid zijn, hij wat rustiger is maar de oudste nu hetzelfde doet. Komt vast helemaal goed met Tobias!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. heel normaal hoor , hoe Tobias het doet !
    tegenwoordig moeten kinderen al zo vroeg , van alles kunnen , is vaak onzin , en geeft onnodig veel stress!
    nog even , dan "verwacht", men als ze net geboren zijn , dat de kleine zegt :hallo, pap en mam , daar ben ik , alles goed ?.....;}

    BeantwoordenVerwijderen

Alleen aardige, opbouwende, positieve reacties zullen worden geplaatst. Over niet geplaatste reacties wordt niet gecorrespondeerd ;)