Deze week was het zover: de doorstroomtoets voor Tobias. Een toets waar de kinderen vaak al weken spanning voor hebben en op voorbereid worden, Ondanks dat we hem keer op keer vertelden dat het eigenlijk niets uitmaakte had ook Tobias er toch wel wat spanning voor. Hij had al een schooladvies gekregen voor HAVO / VWO en de school waar hij heengaat kan hij daarmee ook nog doorstromen naar het gymnasium.... Maar toch, de zenuwen waren er.
Op de avond voor de toets kon hij moeilijk in slaap komen. "Wat als ik het heel slecht doe doordat ik vannacht niet goed slaap?" vroeg hij uiteindelijk. Ik heb toen uitgelegd dat er eigenlijk niks kon gebeuren en dat deze toets uiteindelijk geen effect meer heeft op zijn uitstroom van de basisschool. Dit stelde hem wel enigszins gerust.
De ochtend van de toets probeerden we het zo ontspannen mogelijk te houden. Een stevig ontbijt, een grapje hier en daar, en een dikke knuffel voordat hij naar school vertrok. Toen hij thuiskwam vertelde hij dat hij alle toetsen snel af had gekregen en dat hij daarna Donald Duckjes mocht lezen en mee kon doen aan een sportlesje.
Dit alles deed me beseffen hoe gek het eigenlijk is hoe we als samenleving zoveel druk leggen op toetsen en prestaties. Zelfs als de uitslag niets verandert, voelen kinderen toch die spanning. En hoewel we Tobias probeerden gerust te stellen, kon hij het toch niet helemaal loslaten en had er zelfs moeite door om in slaap te vallen. En dan zijn wij nog helemaal niet van die pusherige ouders, wij vinden zijn geluk belangrijker dan altijd maar het allerhoogste cijfer halen.
Hoe staan / stonden jullie daarin?
Ik heb dat nog altijd last van. Als ik iets belangrijks hebt, ook al weet ik dat het niks bijzonders is. Lig ik wakker en doorloop ik de procedure van wat ik denk dat er ga gebeuren.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat het komt omdat de maatschappij gericht is op prestatie. Ook al maakt het ouders , of jezelf niet uit om perse een hoge functie te hebben.
En ook is er veel moeten.
Rust werd altijd gezien als een soort luiheid
Ook speel met deze toets ook vaak de school waar je ingeschreven staat mee. Bij Tobias is dit niet zo erg omdat het breed is. Maar als je bv perse instroom havo nodig heb is er meer druk.
Mijn school duurde van 1954 tot 1968 en was Montessori onderwijs en daar kreeg je geen cijfers op de basisschool. Wel later in de ULO, Geen idee of ik toetsen had.
BeantwoordenVerwijderenVan dochter kan ik me wel toetsen herinneren maar niet dat ze er erg nerveus voor was.
Wel de avond voor een optreden in een Musical waarin ze de hoofdrol had. Ze had jeuk en de paar littekens die elk kind wel oploopt waren helemaal rood. Met ijsblokjes in een washandje haar tot rust gebracht en kon ze weer slapen. De musical ging gelukkig heel goed, slechts eenmaal even hulp van de begeleidster nodig toen ze in de tekst verstrikt raakte.
Ik vind de prestatiedruk veel te groot! Als het een goede basisschool is kunnen de leerkrachten een heel goed oordeel geven welk vorm van onderwijs geschikt is voor de leerling. Maarja, de verplichte toetsen, je ontkomt er blijkbaar niet aan. Volgens mij hebben jullie het goed aangepakt.
BeantwoordenVerwijderenMijn ervaring met de destijds citotoets was dat alle schoolpoorten zich sloten toen mijn zoon maar 419 scoorde, ondanks alle mooie praatjes dat de score er niet toe deed. Dus ik snap de spanning van ouders en kinderen wel.
BeantwoordenVerwijderenWel grappig dat je aangeeft geen pusherige ouders te zijn maar bovenaan geef je aan dat hij havo/vwo advies heeft en dat hij op de school van zijn keuze wellicht nog gymnasium kan doen. Wellicht wat blogjes van jou gemist... Als ouder met één kind op het VWO en de ander op het VMBO-kb kan ik alleen maar zeggen => kies wat bij jouw kind past.
BeantwoordenVerwijderenIn mijn ogen is dat de HAVO, dat zegt mijn gevoel.
VerwijderenAls autist ben ik juist gek op toetsmomenten, maar dat is kennelijk niet iedereen gegeven.
BeantwoordenVerwijderenIk denk wel dat er toetsmomenten moeten zijn, maar ik vind het wel opvallend hoe bewust kinderen zich er tegenwoordig van zijn. Ik kan me dat totaal niet herinneren van vroeger.
Wauw fijn te horen dat ik daar niet alleen zo denk. Hier in België is dat de Vlaamse toets voor de overheid. Om te kijken dat de kinderen wel mee kunnen en dat de leeraars dat wel goed doe. Ik zelf vind deze niet echt belangrijk. Ik vind belangrijk dat hij er door is op het gene dat belangrijk is; De rest zien we steeds door de vinger en tis niet dat we hem straf geven. We zeggen het wel eens en daar blijf het dan ook bij. Mijn kind moet zich goed voelen in het gene dat hij kan en niet wat hij van school moet doen.
BeantwoordenVerwijderenAls autist heb ik geen last van spanning bij toetsmomenten, ik vind het vaak juist leuk om getoetst te worden. Zo ook de intelligentietest die ik voor het autismetraject moest afleggen. Geen zenuwen, alleen maar heel benieuwd naar het resultaat.
BeantwoordenVerwijderenIk zou denken dat kinderen een stuk minder spanning zouden hebben als volwassenen zich er niet zo druk om zouden maken. Er is te veel gedoe om. Als toetsmomenten niet vooraf worden aangekondigd, en er geen mogelijkheid tot voorbereiding (anders dan de bijna 8 jaar basisonderwijs die je dan al hebt gehad) dan behoort het gewoon tot het curriculum.
De druk voor vervolgonderwijs ligt sowieso grotendeels bij (pusherige of bezorgde) ouders. Laat die kinderen doen waar ze goed in zijn of wat ze graag willen, stimuleer dat en heb er geen oordeel over. Dan zou de onderwijswereld een stuk leuker zijn voor iedereen .