Mijn eerste lijk is gelukkig vers.

De afgelopen weken heb ik niet zoveel gelezen als ik had gewild. Ik ben vooral veel bezig geweest met het lezen van mijn theorieboek. Gelukkig ben ik vorige week geslaagd, dus inmiddels ben ik weer lekker aan het lezen.


Mijn eerste lijk is gelukkig vers - Pascale Bruine
Dit boek las ik in de categorie "boek over een interessante vrouw", omdat het me erg interessant leek om te lezen over wat een vrouwelijke officier van justitie allemaal meemaakt. Ik vond het een erg interessant boek dat me soms ook erg wist te raken. De schrijfstijl vond ik wat minder, maar het is zeker een aanrader als je benieuwd bent naar het rechtssysteem in Nederland. Ik geef het 3 sterren.



Verder gaat het gelukkig goed met lezen. Ik heb inmiddels al 53 boeken gelezen, maar ze passen niet allemaal binnen de categorieën die ik voor de reading challenge heb. Ik heb het aantal boeken dat ik wilde lezen dus al bijna gehaald, maar of deze challenge ook nog helemaal volkomt, dat weet ik niet. Ik ga mijn best doen. ;) Ik vind lezen sowieso heerlijk, dus het voelt zeker niet als moeten.

Mezelf tegenkomen tijdens rijles

Inmiddels ben ik op de helft van de eerste 20 sessies schema-therapie. Ik had gehoopt dat ik met 20 sessies wel klaar zou zijn, maar zoals het er nu naar uitziet zal ik er nog wel 20 extra nodig hebben.

Gister kwam ik mezelf bijvoorbeeld weer behoorlijk tegen tijdens de rijles. Inmiddels weet ik dat ik mezelf soms behandel als een (te) veeleisende en straffende ouder. Ik sta mezelf niet toe om fouten te maken, ik leg de lat heel hoog voor mezelf en vind dat ik alles direct goed moet doen. Bij rijles loop ik daar dus keihard tegenaan: soms maak ik dezelfde fout wel 10 keer per les. Afschuwelijk vind ik dat en ik voel mezelf dan ook een enorme faalhaas.

Ik zou mezelf nu "bewust onbekwaam" noemen op dit gebied: ik merk wat er fout gaat. Ik wéét dat ik té veeleisend ben op zo'n moment. Maar tegelijkertijd lukt het me nog niet om er anders mee om te gaan.

Eerlijk gezegd: als ik niet in therapie was geweest, was gister waarschijnlijk het moment geweest dat ik was afgehaakt met de rijlessen. Het ging voor mijn gevoel zó slecht en ik was echt boos en teleurgesteld in mezelf. Maar dankzij de therapie weet ik dat dit opgeven een valkuil van mij is en dat ik juist moet doorzetten.

#readingchallenge: Siren

De afgelopen weken heb ik vooral druk in mijn theorieboek gelezen. Maar tussendoor heb ik toch ook nog het boek Siren van Kiera Cass gelezen.Op mijn lijst kan ik nu het young adult boek wegkruisen.

Het verhaal:
Kahlen is een sirene; haar leven staat in dienst van de Oceaan. Tijdens een verschrikkelijke schipbreuk, waarbij Kahlens familie omkwam, heeft de Oceaan haar gered van de verdrinkingsdood. In ruil voor haar leven moet Kahlen de Oceaan honderd jaar dienen als sirene. Door te zingen lokt ze mensen de diepte in. Haar stem is dodelijk voor iedere mens die hem hoort.

Akinli is een mens; een vriendelijke, knappe jongen die alles is waar Kahlen ooit van heeft gedroomd. Verliefd worden brengt hen allebei in gevaar... maar Kahlen kan het niet verdragen om van hem weg te blijven. Zal ze alles op het spel zetten om haar hart te volgen?

Mijn mening:
Dit boek was wat mij betreft niet 'standaard young adult'. Als je vaker young adult boeken leest merk je dat bepaalde thema's erg vaak terugkomen, maar dit boek week hier regelmatig vanaf. De karakters van de (hoofd)personen in dit boek werden bijvoorbeeld goed uitgewerkt en waren niet stereotyperend. En het liefdesverhaal was ontroerend zonder cliché te worden. Dat vond ik erg prettig.

Verder vond ik dit een heerlijk romantisch en sprookjesachtig boek. Ik heb er echt van genoten en geef het boek daarom ook 5 sterren.



Nieuwsgierig geworden? Via bol.com kun je de eerste bladzijdes van het boek alvast lezen. :)


PS: ik loop nog op schema qua lezen, alleen niet qua bloggen. Maar jullie hoeven je geen zorgen te maken ;) (Volgens Sander zit er sowieso niemand op mijn recensies te wachten. Wat een gemenerd is het he?)

Rijlessen

Ik heb er heel lang over getwijfeld, maar 2 weken geleden ben ik dan toch eindelijk gestart met rijlessen.

Ik heb heel lang gedacht dat ik het wel niet zou kunnen leren en dat ik het heel eng zou vinden. Daarom bleef ik de beslissing om rijles te nemen elke keer maar voor me uitschuiven. Maar de afgelopen weken kom ik steeds meer tot het besef dat ik me veel te veel door mijn eigen negatieve gedachtes laat beperken en dat ik daardoor mezelf blokkeer om positieve ervaringen op te doen. Dus die rijles is mijn eerste stap om iets nieuws te leren en om mijn zelfvertrouwen een boost te geven.

Het rijden zelf is al heel leerzaam, maar daarnaast leer ik hiermee óók om geduldig met mezelf om te gaan, om mezelf toe te staan om fouten te maken en mezelf dan niet direct af te beulen, maar gewoon opnieuw beginnen.

Daarnaast blijkt er een snelheidsduiveltje in mij te schuilen. Ik had verwacht dat ik hard rijden echt verschrikkelijk zou vinden, maar nu ik eenmaal rijles heb blijkt dat ik het supergaaf vind. Het hardste dat ik tot nu toe heb gereden is 80 km/h, maar ik kan niet wachten tot ik de snelweg voor het eerst op mag ;)

Ik ben dus wel heel blij dat ik deze knoop heb doorgehakt. :)

#readingchallenge: never ending story

Voor de reading challenge las ik afgelopen anderhalve week het boek Never ending story van Michael Ende. Ik las dit in de categorie kinderboek dat ik vroeger wilde lezen, maar nog niet heb gelezen.

Het verhaal:
Het beroemde verhaal over Bastiaan, die zich met het gestolen boek HET ONEINDIGE VERHAAL op een plek verstopt waar niemand hem kan vinden en 'in zijn boek kruipt'. Ieder uur raakt Bastiaan meer betrokken bij het verhaal en om twaalf uur 's nachts gaat hij zelfs het verhaal binnen omdat de koningin van het land Fantásië hem roept.

Veel mensen zullen de film die gebaseerd is op dit boek wel kennen...

Mijn mening:

Ik weet dat ik waarschijnlijk veel mensen tegen de schenen ga schoppen met mijn  mening, maar ik vond dit boek echt verschrikkelijk. Ik vond het enorm langdradig en pretentieus. Er werd een hele fantasiewereld geschapen, maar ik kon het gewoon niet goed voor me zien, omdat het allemaal zo droog en saai werd omschreven. 

Wat me verder opviel was dat de hoofdpersonen uit dit boek eigenlijk nergens echt zelf een keuze maken. Ze worden geleid door andere personen in het boek die hen vertellen wat ze moeten doen. Dan weer komen ze een tovenaar tegen die zegt dat ze een bepaalde richting in moeten gaan, dan weer een gigantische schildpad etc. Nergens wordt de hoofdpersoon uitgedaagd om zelf iets te bepalen. 

Dit boek was dus niets voor mij. Ik geef het daarom ook maar 1 ster. 

Financiën onder controle zonder budgetten

Sinds Februari hebben wij geen budgetten meer. Dit bevalt eigenlijk nog steeds erg goed. De enige uitdaging die we hebben is om niet aan het begin van de maand teveel uit te geven, waardoor we aan het eind van de maand te weinig overhouden. Maar daar heb ik inmiddels een soort van oplossing voor gevonden....

Aan het begin van de maand maak ik in mijn bullet journal een tabelletje. Hierin staat het volgende: de datums van de maand - het saldo op mijn betaalrekening (kan ik dus dagelijks invullen als ik dat wil) - hoeveel dagen de maand nog duurt - hoeveel geld ik dan dus per dag zou kunnen uitgeven.
Als voorbeeld: als ik €250 op de rekening heb staan en over 10 dagen komt het nieuwe salaris, dan heb ik dus €25 per dag te besteden.

Door regelmatig even in te loggen op mijn betaalrekening en het schemaatje in te vullen kan ik goed zien of ik niet teveel uitgeef. Zo lang het dag-gemiddelde tussen de €30 en €20 zit vind ik het prima. Als het daar (ver) onder zakt, dan weet ik dat ik echt even de hand op de knip moet houden.

Overigens doe ik dit niet dagelijks. Alleen als er een iets grotere uitgave is geweest, waardoor ik even wil checken of we nog 'on track' zijn. Maar het werkt voor ons heel handig. :)

Het kan zo simpel zijn...

Een doos van Coolblue, een kinderschaar en een rolletje afgedankt washitape van mij en Tobias is al een uur bezig met knutselen. Hij maakt een garage. Met het washitape heb ik op de vloer een soort parcours gemaakt waar de auto's overheen rijden. Het kan soms zó simpel zijn :)

Verder gaat het leven hier gewoon lekker zijn gangetje. De therapie begint enigszins zijn vruchten af te werken  werpen. Erg fijn!

#readingchallenge: het pakket

Voor mijn readingchallenge las ik het boek Het pakket, geschreven door Sebastian Fitzek. Ik las dit boek als buddy read. Dit houdt in dat ik het boek samen met iemand anders las. Elke dag lazen we 7 hoofdstukken en bespraken dan met elkaar wat we ervan vonden.

Via deze link kun je zelf de eerste bladzijdes van het boek lezen.

Het verhaal:

De jonge psychiater Emma Stein komt haar huis niet meer uit. Ze is namelijk doodsbang sinds ze werd verkracht in een hotelkamer, en ze herkent in elke man de dader. Emma was het derde slachtoffer van de psychopaat die in de pers de Kapper genoemd wordt, en zij is de enige die dat heeft overleefd. Op een dag neemt ze een pakje aan van de postbode, dat voor haar buurman bedoeld is. Maar als het niet wordt opgehaald begint ze zich af te vragen wat er in het pakje zit. En of het niet voor haar bedoeld is...

Mijn mening:

Ik hou van thrillers met veel plotwendingen en spannende, creepy ontwikkelingen. Dit boek had dit zeker, dus je zou denken dat dit positief was. Maar ik vond een hoop van de plotwendingen en creepiness té ver gezocht, wat het boek ongeloofwaardig maakte voor mij.

Het boek las wel vlot weg en dankzij de cliffhangers aan het eind van elk hoofdstuk was het lastig om het weg te leggen; zowel mijn buddy als ik hebben 'gecheat' en lazen meer dan de afgesproken 7 hoofdstukken per dag.

Aan het einde van het boek werden alle losse draadjes die het verhaal had wel netjes tot 1 duidelijk omlijnd verhaal gemaakt, maar dit was voor mij wat te laat. Ik hou ervan om tijdens het verhaal te kunnen speculeren wat er nu precies is voorgevallen, maar dit verhaal was daar té vaag voor.

Ondanks alles wat het dan toch wel weer vermakelijk. (Jullie merken het misschien wel: ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik van dit boek moet vinden!) 

Ik gaf het boek uiteindelijk 3 sterren. 

Een half jaar op school

Wat gaat de tijd ongelofelijk hard! Vandaag is het alweer bijna een half jaar geleden dat we Tobias voor het eerst naar school brachten (de échte half jaar dag valt in de meivakantie). Het lijkt wel alsof de tijd nóg harder gaat sinds hij naar school gaat.

Gelukkig gaat het allemaal erg goed op school. Over het algemeen heeft hij het goed naar zijn zin, al vindt hij het wel eens lastig dat hij zich aan de regels moet houden. Soms klaagt hij dat hij een werkje moest doen dat hij niet zo leuk vond. Daar kan ik me ook wel iets bij indenken. Maar gelukkig wordt er het grootste gedeelte van de dag gewoon lekker gespeeld.

Volgende week en die week daarna heeft hij dan meivakantie. Ik maak dan altijd een soort van lijst met allerlei activiteiten die we kunnen doen. Dat geeft wat houvast aan de dag. Vinden we beiden erg fijn. :)

#readingchallenge: de krijtman

Als boek dat in 2018 is uitgekomen las ik De krijtman van C.J Tudor. De verschijningsdatum van dit boek was Januari 2018.


Het verhaal:
Achteraf begon het allemaal op de dag dat het verschrikkelijke ongeluk plaatsvond op de kermis. Toen de twaalfjarige Eddie de Krijtman voor het eerst ontmoette.
Het was de Krijtman die Eddie op het idee bracht van de tekeningen: een manier voor hun vriendengroep om geheime boodschappen in krijt voor elkaar achter te laten. En het was leuk, in het begin, totdat de tekeningen hen leidden naar een lichaam van een meisje.
Het grootste deel ervan, althans.

Dat was dertig jaar geleden en Eddie dacht dat het verleden achter hem lag. Dan ontvangt hij post. In de envelop bevinden zich twee dingen: een krijtje en een tekening van een stokmannetje.
De geschiedenis herhaalt zich, en Eddie realiseert zich dat het spel nooit echt voorbij is geweest...

Mijn mening:

Uit de omschrijving van het boek had ik het idee gekregen dat het om een spannende thriller zou gaan. Echter bleek tijdens het lezen dat het meer een roman was met wat thriller-aspecten. De achtergrond van het verhaal is inderdaad het mysterie van het meisje dat is vermoord, maar binnen deze achtergrond gaat het veel meer over de vriendengroep en alle dingen die zij meemaken.

In mijn ogen wil de schrijfster té veel onderwerpen in één boek aansnijden. Dat maakte het boek wat langdradig. Eigenlijk gebeurt er ook niet zo heel veel. Het boek wordt dan ook nergens echt spannend, vond ik. Wel leest het lekker snel weg, dankzij het prettige taalgebruik (en waarschijnlijk ook omdat het lettertype vrij groot was!)

Het boek wisselt om het hoofdstuk tussen het perspectief van de 12 jarige hoofdpersoon en dezelfde hoofdpersoon als hij inmiddels 42 is. Dit vond ik eerlijk gezegd niet echt veel toevoegen aan het verhaal.

Ik geef het boek daarom 3 sterren. 

Zelf benieuwd? Via deze link kun je de eerste bladzijdes van het boek lezen.