Tobias leert fietsen. Of althans... eigenlijk kán hij al best aardig fietsen, maar hij gelooft het zelf nog niet echt. Zodra we hem tijdens het oefenen loslaten raakt ie in paniek, begint te zwabberen of rijdt de bosjes in. Maar als het dan lukt om hem ongemerkt los te laten, dan kan hij eigenlijk al hele stukken zelf fietsen.
Het gaat ook steeds makkelijker sinds we de tip kregen om een sjaal onder Tobias' armen door te halen. Zo kun je een beetje bijsturen, en zodra het goed gaat kun je 'de teugels laten vieren' zonder dat hij het direct doorheeft. Vandaar dat we ook merkten dat hij het al beter kan dan hij zelf denkt.
Hier is het dus niet zozeer een kwestie van oefenen met het fietsen zelf, maar meer proberen om hem ook te leren vertrouwen dat hij het kan.
Hoe lang duurde het leren fietsen bij jullie kids?
Leren fietsen is voor iedere kleuter anders. Zonne fietste zó weg toen ze op haar 4e verjaardag een fietsje kreeg. Maar ze had dan ook al wel een loopfietsje als peuter.
BeantwoordenVerwijderenZijwieltjesfase gelukkig kunnen overslaan, dus.
Op hun 16e fietsen ze allemaal.... 😉
Herkenbaar. Het was altijd (met sjaal!): NIET LOSLATEN, he mama? Nee hoor schat, gniffel. En dan waren ze wel heeeeel trots als het toch gewoon zonder ook een heel eind goed was gegaan.
BeantwoordenVerwijderenLoopfietjes geweldig ! Z
BeantwoordenVerwijderenKinderen leren hier al heel erg goed om hun balans te houden en de meestem fietsen hier meteen op weg.
Mijn eigen kinderen waren er erg vroeg bij.
Hier fietsen ze alle 4 snel, trappers eraf 2 weekjes loopfietsen. Trappers erop en hup fietsen maar klinkt simpel maar het werkt echt. Niks geen geloop achter de kids aan alles op eigen kracht 3-4 jaar.
BeantwoordenVerwijderenIedereen is (natuurlijk) bang om te vallen maar het gaat wel beter als het niet zo'n verkramping tot gevolg heeft dat het niet lekker lukt. Bij mijn zusje had het een gunstig effect toen mijn moeder de stempelkaart voor vallen had geïntroduceerd. Steeds als ze viel ging er een stempel op de kaart en rij vol (iets van 3 of 4 stempels) was een kleine beloning, kaart vol (4 rijen?) een grotere beloning. In mijn herinnering hebben we die kaart vol niet gehaald. Zo is vallen niet alleen een mislukking en eng maar ook iets positiefs want stempel! Leren gaat met vallen en opstaan, beter zo jong mogelijk leren dat het oké is om letterlijk of figuurlijk ook eens te vallen, dat hoort er bij en is normaal ipv fout. Misschien is de beloningsmethode ook iets voor jullie?
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Lily
Wat een leuk idee! Misschien moet ik dat ook voor mezelf introduceren bij de rijles LOL ;)
VerwijderenEindeloos! De jongens schelen een jaar. De oudste kreeg met 3 jaar een fiets, met zijwieltjes. Dat vond ie ‘wel leuk’, maar geen bijzondere interesse. Die had hij ok al niet voor de loopfiets die hij vanaf zijn 2e had. Nummer 2 had er ook nauwelijks oog voor. De oudste leerde fietsen, na heel veel proberen, toen hij bijna 7 was. En nog steeds - nu bijna 9 - gaat het moeizaam. We weten nu dat hij een motorische beperking heeft die daar een grote rol in speelt, maar aanvankelijk was dat nog niet duidelijk. Zijn fietsgedrag is prima, het blijft heel veel oefenen en hopen dat hij op zijn 12e alleen naar de Middelbare school zal kunnen fietsen. De jongste - bijna 8 nu - fiets nu prima en redelijk zelfstandig (hij fietst goed, goed opletten is een ander verhaal). Alleen: hij scheelt maar weinig met grote broer en zolang die niet fietste dacht meneer er niet over om het zelf eens te proberen. Raar psychologisch mechanisme. Hun eerste meters los reden ze dus binnen een tiental minuten van elkaar, waarna kleine broer binnen 5 minuten echt los fietste en de grote broer het er dus nog steeds maar moeilijk mee heeft. Goddank is hij niet zo competitief en vindt het allemaal prima zo.
BeantwoordenVerwijderenIk weet het niet goed meer, maar ik herinner me wel dat ik het altijd best een klus vond om het ze te leren.
BeantwoordenVerwijderen