Waarom #PMDD awareness maand zo belangrijk is

April is PMDD awareness maand. Ik heb getwijfeld of ik er dit jaar over moest gaan schrijven, omdat het de afgelopen maanden eigenlijk wel heel erg goed ging. Maar helaas ben ik deze maand toch weer "geveld" door een heftige PMDD-bui, waardoor ik gister toch weer "met spoed" bij de gynaecoloog zat omdat er toch echt wat moet gebeuren. En opnieuw naar huis werd gestuurd met een recept voor nieuwe anticonceptie... Dit drukte me weer eens met de neus op de feiten over hoe belangrijk het is dat er meer onderzoek wordt gedaan naar deze aandoening.

Om te illustreren hoe vervelend PMDD is heb ik afgelopen maanden een paar foto's gemaakt gedurende de maand, omdat je gewoon letterlijk aan mijn gezicht kunt zien wat voor effect de PMDD heeft. Sommige ervan durf ik gewoon niet te plaatsen, omdat ik er zo ongelofelijk kwetsbaar opsta dat ik dat eigenlijk nog niet eens durf te delen, dus de foto die ik uiteindelijk wel heb gedeeld is mild, maar hopelijk illustreert het wel een beetje wat ik bedoel.

Zo zie ik eruit als ik in mijn "goede weken" zit:

Zelfverzekerd, vrolijk, enthousiast, ik heb er zin in, het leven is mooi en ik heb het gevoel dat ik alles onder controle heb. Ik vind het gezellig om met mensen om te gaan en maak graag een praatje.

Tijdens mijn "slechte weken" is dat dus niet zo:

Ik ben kapot, helemaal op, gebroken, niets is meer leuk, het leven is zwaar klote, alles overweldigt me, paniek overmant me, ik heb geen energie om ook maar iets te doen en vraag me om 10 uur 's ochtends al af hoe ik de rest van de dag door ga komen. Ik wil niets en niemand zien en voel me tegelijkertijd mega eenzaam.

Een enorm verschil dus. Echt bizar dat dit dus echt alleen maar veroorzaakt wordt door een gevoeligheid voor mijn lichaamseigen hormonen!!

1 op de 20 

Ik ben niet alleen. 1 op de 20 personen die menstrueren heeft last van deze aandoening PMDD. Sommige in mildere mate, andere heftiger, maar de cijfers liegen er dus niet om. Je zou dus verwachten dat er dan ook wel veel bekend zou zijn over deze ziekte en dat er ook wel een oplossing voor is. Maar het tegendeel is waar: dokters doen maar wat! De één zal eerder antidepressiva uitschrijven, de volgende dokter denkt dat anticonceptie werkt en een derde arts zal je naar een therapeut sturen. Hoe PMDD behandelt wordt is dus compleet willekeurig en ook nog eens afhankelijk van hoe serieus een arts het neemt; wat in veel gevallen dus niet zo heel serieus is, en dat is kwalijk, want...

30% onderneemt een zelfmoordpoging

Zelfmoord staat in de top 10 van doodsoorzaken onder vrouwen in een vruchtbare leeftijd. Van de vrouwen die PMDD heeft onderneemt 30% één of meerdere zelfmoordpogingen. Een nog groter percentage van de personen met PMDD loopt rond met gedachten en fantasieën over zelfmoord plegen. 

Klinisch bewijs toont een rechtstreeks verband tussen de hormonale situatie van vrouwen en een verhoogd risico op medische en psychische aandoeningen, maar de geestelijke gezondheidszorg en ondersteuningsdiensten voor vrouwen zijn ernstig onder de maat. Vandaar dat het belangrijk is en blijft dat hier regelmatig aandacht voor is.

Wat kun jij doen?

• Als je zelf PMDD hebt, heb ik een aantal tips die ik bij therapie heb geleerd voor je op een rijtje gezet. 
• Denk je aan zelfmoord? Via het telefoonnummer 113 kun je iemand te spreken krijgen die met jou kan praten en hulp kan verlenen. 
• Als je vermoedt dat iemand in jouw omgeving PMDD heeft, probeer deze persoon dan te motiveren om gedurende drie cycli een klachtenlijst bij te houden, zodat deze persoon goed beslagen ten ijs komt bij een arts. Ook kun je die persoon natuurlijk alvast helpen door te motiveren beter voor zichzelf te zorgen (stress vermijden, voldoende slaap en gezond eten zijn belangrijk)
• Neem de aandoening serieus; er wordt heel vaak grappend gezegd "je wordt zeker weer ongesteld" als een vrouw even chagrijnig is. Hierdoor ligt er een flink stigma op menstruatieklachten en is het voor vrouwen met PMDD extra lastig om serieus te worden genomen