40 geworden!

 Afgelopen weekend was het dan zover: ik ben 40 geworden. En eerlijk? Ik vind het eigenlijk helemaal leuk. Geen horrorscenario’s, geen existentiele crisis, geen “help, ik word oud”. Gewoon… leuk. Het voelt een beetje alsof ik in een nieuwe fase stap waar ik steeds meer mezelf mag zijn. En dat vind ik eigenlijk alleen maar leuk.

Ik vierde het met een klein feestje — precies zoals ik het graag heb. ’s Ochtends kwam de familie langs en dat was ontspannen en gezellig (en heerlijk op tijd klaar 😉). ’s Avonds kwamen vrienden en dat voelde ook precies goed: warm, vertrouwd en gewoon heel gezellig. Het soort avond waarop je denkt: oh ja, dit zijn echt mijn mensen. Vrienden namen Hitster mee - echt een aanrader om er een gezellige avond van te maken! Ik denk dat ik het zelf ook ga kopen 😁

En dan, de dagen erna… tja. Mijn hoofd staat in standje “overvol met prikkels”. Het was ontzettend de moeite waard, maar ik merk ook dat ik echt even moet ontprikkelen. Alsof mijn sociale batterij een afterparty heeft gehouden zonder toestemming. Maar dat hoort er voor mij een beetje bij. Mooie dagen hebben soms een nasleep — en dat is oké.

Dus vandaag doe ik rustig aan. Een beetje nagenieten, een beetje bijkomen, en heel zachtjes landen in dit nieuwe decennium. 😉

Hoe vonden jullie het om 40 te worden? 

Een week later.... met vierkanten ogen

Opeens is er alweer een week voorbij. Ik had mezelf voorgenomen om wat regelmatiger te schrijven, maar eerlijk is eerlijk: daar kwam de afgelopen dagen weinig van terecht. Het was gewoon even zo’n week waarin alles door elkaar liep.

Dinsdagavond gingen we naar de première van Wicked For Good. Eerst deel 1, daarna meteen deel 2 erachteraan. Superleuk om mee te maken, maar jeetje… de volgende dag waren we compleet gesloopt. Zo lang opblijven is blijkbaar iets wat we inmiddels moeten trainen. 😂

Donderdag had Tobias een studiedag en ben ik nóg eens met hem naar Wicked For Good gegaan. Hij wilde zó graag mee, maar een middernachtelijke première is natuurlijk geen optie als je de volgende ochtend om half 9 op school moet zijn. En ik vond het totaal niet erg om het nog een keer te zien. De eerste keer had ik toch wat details gemist omdat ik half in slaap aan het wegzakken was.

Verder stond de week vooral in het teken van ons mini-marathonnetje: alle seizoenen van Stranger Things opnieuw kijken voordat morgen het nieuwe seizoen uitkomt. Ambitieus plan, alleen… we hebben het natuurlijk niet helemaal gehaald. Dus we starten binnenkort gewoon iets later met seizoen 5. Ook prima.

Project meer fruit eten

 Ik probeer de laatste tijd bewuster bezig te zijn met gezond eten, en één van de dingen die al heel lang op mijn “dit zou goed voor me zijn”-lijst staat, is meer fruit eten. Alleen: fruit en ik zijn niet altijd de beste vrienden.

Ik vergat het gewoon vaak, of ik had er ineens helemaal geen zin in omdat de textuur of temperatuur me tegenstaan. Dus heb ik besloten het anders aan te pakken en het écht onderdeel van mijn dag te maken.

Wat ik nu doe:

• Fruit opnemen in mijn dagelijkse routine.
  Een vast moment binnen mijn Flylady routine waarop ik check: heb ik al fruit gehad vandaag? Het maakt het een stuk makkelijker en minder willekeurig.

• Sander laten schillen.
  Ik heb echt een hekel aan schillen van fruit. Vooral dingen als ananas, terwijl ik dat wel echt mega lekker vind… het voelt altijd alsof ik een technische operatie moet uitvoeren en de glibberigheid vind ik ook heel vervelend. Sander vindt het gelukkig geen probleem om dat soort dingen even te doen, dus dat maakt het meteen toegankelijker. En daarna hebben we gelijk samen een gezellig fruit-momentje 😉

• Een reminder bij mijn boodschappen.
  Anders vergeet ik vaak om fruit te kopen. Nu staat er standaard bij mijn boodschappen: “check fruit”.

• Rekening houden met mijn autistische struggles.
  Fruit kan qua prikkels soms lastig zijn: te koud, te nat, te onvoorspelbaar. Een paar dingen helpen mij enorm:
  • Fruit op kamertemperatuur eten. Recht uit de koelkast is voor mij vaak te intens.
  • Eten met een vorkje. Dat klinkt klein, maar het scheelt me zoveel plakkerigheid en sensorische overload.
  
  

Het zijn geen wereldschokkende stappen, maar samen maken ze het voor mij wél haalbaar om meer fruit te eten zonder stress of gedoe. Nu nog volhouden. 😊

Wat is jullie favoriete fruitsoort? 

Kerst-oorbellen en verwachtingen

 Ik heb vorige week bij de Kruidvat kerstoorbellen gekocht. 6 paar, met kerstmannetjes, engeltjes, rendieren.... Maar één is al direct favoriet: van die heerlijk foute dingen, met een rood strikje en een klein belletje eraan. Je hoort ze zachtjes rinkelen als ik beweeg, alsof ik een kattenbelletje aan mijn oor heb hangen.

Iedereen vindt ze geweldig. “Ooooh, wat leuk!”, “Die passen echt bij jou!” – en ik geniet ervan, want eerlijk is eerlijk: het is ook gewoon feest in mijn oorlel.

Maar toen mijn autisme-coach ze zag, stelde ze (na een complimentje!!) een interessante vraag. Of ik niet overprikkeld raakte van het geluid van dat belletje. En ik moest daar echt even over nadenken. Want nee, eigenlijk totaal niet. Dat kleine gerinkel is blijkbaar binnen mijn tolerantiegrens. Sterker nog: ik word er juist hartstikke vrolijk van. 

Ik vind het wel grappig, omdat sommige mensen denken dat alles wat geluid maakt of aandacht trekt automatisch te veel is voor mij. Alsof autisme betekent: doe maar grauw, stil en op de achtergrond. Maar ik bén autistisch én ik draag rinkelende oorbellen met flair. Soms ga ik zelfs naar een lawaaierig concert. En ik functioneer nog steeds. 😁

Dus dat zette me aan het denken: Wat zouden mensen eigenlijk niet van jou verwachten?

Cursus EFT coaching

 Ik zit er al een tijdje over te denken om een cursus EFT (emotional freedom technique) coaching te gaan doen. Niet alleen voor mezelf, maar ook met het idee om anderen er misschien mee te kunnen helpen. Het heeft mij zó vaak goed gedaan dat ik soms denk: waarom zou ik daar niet iets mee doen om anderen er ook mee te kunnen helpen?

Tegelijk voel ik ook onzekerheid. Er zijn al zoveel mensen die iets doen met coaching, ontspanning of zelfontwikkeling. Zou er echt iemand op mij zitten te wachten? En heb ik er wel genoeg aan toe te voegen? Dit soort vragen spelen dan direct door mijn hoofd en zorgen ervoor dat ik me toch wel geremd voel om hier stappen in te ondernemen. 

Maar tegelijkertijd: ergens voelt het ook gewoon als een logische volgende stap. EFT is iets wat dicht bij me staat, wat ik goed begrijp en waar ik achter sta. Misschien is dat eigenlijk al genoeg reden om het te proberen — niet omdat ik zeker weet dat het iets oplevert, maar omdat het goed voelt om te onderzoeken.

Ik hoef het niet nu allemaal te weten. Eerst maar eens kijken waar die nieuwsgierigheid me brengt, uitzoeken welke stappen ik zou moeten ondernemen.... Ik ben benieuwd waar dit schip uiteindelijk strandt. 

Van miskoop naar verhuur-succes

 Tien jaar geleden dacht ik een geweldige aankoop te doen: een stoomreiniger. Zo’n apparaat dat alles blinkend schoon zou maken — van voegen tot gordijnen. Ik zag het al helemaal voor me: een fris huis, minder schoonmaakmiddelen en vooral gemak. In werkelijkheid gebruikten we hem misschien drie keer. Eerlijk gezegd was het gewoon te veel gedoe om hem erbij te pakken. Een klassiek voorbeeld van een miskoop die daarna jarenlang in de kast stond te verstoffen. Sander had weer eens gelijk - die zei namelijk al direct dat het een miskoop zou zijn. 😅

Totdat we een paar maanden geleden ontdekten dat je spullen kunt verhuren via Peerby. Eerst waren we een beetje huiverig (“Wie wil nou onze oude stoomreiniger lenen?”), maar al snel kwamen de eerste verzoeken binnen. Blijkbaar zijn er genoeg mensen die hem af en toe nodig hebben — maar hem niet willen kopen.

En zo veranderde die nutteloze aankoop in een klein inkomstenbronnetje. We verdienen er geen fortuin mee, maar elke keer dat iemand hem ophaalt, voelt het alsof die oude miskoop eindelijk zijn nut bewijst. We hebben de stoomreiniger in elk geval terugverdient! Bovendien is het duurzaam: één apparaat wordt door meerdere mensen gebruikt in plaats van dat iedereen er zelf één aanschaft.

Wat ooit frustrerend voelde (“Waarom hebben we dit ding gekocht? Waarom kom ik hem nu alwéér tegen tijdens het opruimen?”), is nu iets waar we een beetje trots op zijn. Niet omdat we zoveel verdienen, maar omdat we slim omgaan met wat we al hebben. En wie weet, ooit, ga ik hem ook wel eens zelf gebruiken 😜

De eerste onvoldoende

Tobias heeft zijn eerste onvoldoende gehaald: een 5,2 voor Engels. De ironie is groot, want Engels is juist het vak waar hij zelf heel zeker over is — hij praat het vloeiend tijdens het gamen, kent talloze Engelse woorden, en vindt school-Engels meestal maar makkelijk. Deze keer had hij dus niet geleerd. Want, zei hij, “ik kan dit toch al.” Tja. Blijkbaar niet helemaal.

We hebben er niet meteen een drama van gemaakt. Iedereen zakt wel eens door het ijs, en fouten zijn ook gewoon leerervaringen. Maar het is wel een goed moment om even de balans op te maken. Ons uitgangspunt is simpel: als het goed gaat, laten we los. En als de cijfers beginnen te zakken, trekken we de teugels weer wat strakker aan en houden hem meer in de gaten. Niet als straf, maar als steun — om hem te helpen weer grip te krijgen.

Dus nu even wat meer structuur rond leren en plannen. En hopelijk de volgende keer weer een voldoende - vanaf vandaag heeft hij toetsweek, dus mag hij laten zien dat hij goed heeft geleerd. Want van fouten leer je, ook als je denkt dat je het allemaal al weet. 😊

PS: verder haalt hij allemaal goede cijfers, dus we zijn sowieso heel trots op hem. 

Hoera, Tobias 12 jaar

Gister werd Tobias twaalf. Twaalf! Dat voelt groot. Een beetje alsof hij niet meer echt een kind is, maar opeens een echte puber. En naast dat ik daar als moeder natuurlijk even sentimenteel van word, merk ik ook dat zijn leeftijd ineens op allerlei plekken gevolgen heeft — vooral financieel.

Want blijkbaar is twaalf een magische grens.
Vanaf nu betaalt hij volwassen prijs in het openbaar vervoer. Geen kinderkaartje meer voor de trein of bus. Uit eten bij een all you can eat? We betalen voor hem hetzelfde als voor onszelf. 
En in sommige pretparken of musea? Ook daar mag hij nu “volwassen” bedragen aftikken.

En ergens voelt dat zo gek. Want ik zie in hem nog steeds dat kleine jongetje dat met zijn rugzakje op de achterbank zat te zingen, of eindeloos kon praten over Pokemon. Hij is wel gegroeid, letterlijk en figuurlijk, maar volwassen prijzen? Nee, natuurlijk niet! 

Toch dwingt dit soort praktische dingen me om te zien: ja, hij wordt groot. Niet alleen in lengte (want serieus, hij groeit sommige volwassen mensen al voorbij!), maar ook in zelfstandigheid. Hij fietst zelf naar school, weet hoe hij moet pinnen en kan op sommige gebieden inmiddels beter met zijn telefoon omgaan dan ik.

Het voelt een beetje als een overgangsritueel — maar dan eentje die vooral zichtbaar is in mijn portemonnee. 😅 En ergens hoort dat er ook bij: dat stukje loslaten, beetje bij beetje, terwijl je meegroeit in de nieuwe fase.

Dus vooruit: welkom bij de volwassen prijzen, Tobias. Maar thuis mag je nog gewoon kind zijn, met warme chocolademelk, een dekentje op de bank en lekker samen films kijken. 

Marktplaats en Sinterklaas

 Bij ons thuis zijn we de afgelopen weken flink aan het opruimen. Spullen die al een tijdje in de kast liggen, krijgen nu een tweede kans op Marktplaats. Vooral het speelgoed van Tobias waar hij inmiddels te groot voor is, gaat in de verkoop. Het geld dat we daarmee ophalen, is niet voor onszelf — Tobias spaart voor een Nintendo Switch 2, dus het is meteen een 'goed doel' voor hem en extra motivatie om mee te helpen met het opruimen.

Rond Sinterklaas hopen we dat dit een perfect moment is om speelgoed te verkopen. Veel ouders zijn juist nu op zoek naar leuke cadeaus voor een lagere prijs. Tweedehands speelgoed is populair, en terecht: het is duurzaam, betaalbaar en vaak nog in uitstekende staat. Zo verkochten we onze Grimm regenboog binnen één dag! 

Wat het iets minder goed doet momenteel is buitenspeelgoed. Tobias' skeelers krijgen we totaal geen reacties over. Die kunnen we waarschijnlijk beter vlak voor de zomervakantie proberen te verkopen. 

Foto van de koopwaar

Tegelijkertijd probeer ik ook niet teveel tegelijk op Marktplaats te zetten, want er gaat best veel tijd zitten in iedereen beantwoorden. Dus ik zet 1 artikel per dag erop, en hoop het op deze manier een beetje overzichtelijk voor mezelf te houden, en een leuk zakcentje voor Tobias bij elkaar te sparen voor zijn grote wens van dit moment. 

Houden jullie ook rekening met de timing als je spullen op Marktplaats zet? 

Gratis / goedkopere informatie over tappen

 Vorige week postte ik een enthousiaste blogpost over de tappings van de Tapping Solution en Lot reageerde daar heel terecht op dat dit geld kost en dat niet iedereen dat ervoor overheeft. Zelf vind ik het zeker de 80 euro per jaar waard, maar ik snap ook dat niet iedereen dat geld heeft en ook niet iedereen het ervoor over heeft.

Omdat ik wel iedereen die dat wil gun om het EFT tappen een keer te proberen heb ik een aantal goedkopere manieren op een rijtje gezet:

Youtube

Op Youtube kun je veel verschillende EFT tappings vinden. Ik vind zelf de meditaties van Brad Yates erg goed in elkaar zitten en heb hier veel aan. Soms heeft hij net even andere onderwerpen dat bij de Tapping Solution en sluit dit voor een bepaald onderwerp beter aan. Deze kan ik dus zeker aanraden. 

Jennifer Harmony heeft ook een aantal prettige tappings staan, maar zij is wel wat losser qua manier van tappen, gebruikt soms ook andere methodes erbij. Ik vind dat zelf niet erg, maar als je puur tappen wilt proberen is deze wat minder geschikt.  

Boeken

Natuurlijk kan je ook boeken over dit onderwerp vinden, waarin wordt uitgelegd hoe het tappen werkt. Hierna kun je het prima zelf doen, zonder filmpjes van Youtube of geleide tapping sessies van de Tapping Solution. 

Boeken die ik over dit onderwerp heb gelezen en interessant vond zijn:

Het boek van de Tapping Solution - hierin wordt de techniek uitgelegd.

Innerlijke rust met EFT (dit boek is ook te vinden in de online bibliotheek, als je lid bent van de bibliotheek) 

Daily guidance kaarten

Ik ben iemand die vaak enthousiast aan nieuwe dingen begint, maar het lukt me niet vaak om het blijvend in mijn routine op te nemen. Een uitzondering hierop is tappen. Dit is een vorm van meditatie waarbij je op bepaalde punten op je lichaam tapt / tikt. Ik schreef er 2 jaar geleden al eerder een blogpost over met wat meer gedetailleerde uitleg over wat het inhoudt en waar ik het destijds voor gebruikte. 

Inmiddels zijn we twee jaar verder en ik ben nog steeds enthousiast over deze methode en over de app 'the tapping solution'. In deze app staan onwijs veel meditaties op allerlei gebieden: van zelfvertrouwen ontwikkelen tot omgaan met teleurstelling tot rugpijn verminderen. Naast tapping meditaties hebben ze nu ook 'active transformational meditation', dit zijn meditaties waarbij je alleen hoeft te luisteren terwijl je bezig bent met je dagelijkse leven. Deze gebruik ik ook heel regelmatig, vooral tijdens het opruimen. Het geeft mijn hoofd iets anders om mee bezig te zijn en dat zorgt voor meer motivatie. 

Nu hebben ze sinds kort ook iets nieuws: mooie kaarten met inspirerende spreuken erop. Toen ik ze zag wist ik gelijk dat ik die graag wilde hebben. Daily guidance kaarten heet het. Ik heb ze helemaal uit Amerika laten komen, en inmiddels zijn ze dus gewoon via bol te koop 😅 Je kan elke dag een nieuwe spreuk trekken en de bijbehorende meditatie via de app of de achterkant van de kaart doen. Zelf trek ik elke week 1 kaart en probeer de meditatie dan dagelijks een keer te doen. 

Deze week trok ik heel toepasselijk een mooie herfstige kaart: 

Foto van de kaart die ik heb getrokken "I let go of what I cannot control" 

Ik ben erg blij met deze toevoeging aan mijn meditatie-mogelijkheden. 

Daglichtlamp

 Het is half oktober en ik merkte het ineens: ik werd weer vermoeider. Niet op een dramatische manier, maar gewoon… trager. Moe wakker worden, minder energie, sneller prikkelbaar. Toen wist ik: tijd om de daglichtlamp weer te gaan gebruiken.

Ik heb een Litebook, zo’n klein fel lampje dat je voor je zet terwijl je ontbijt of koffie drinkt. Ik gebruik hem ongeveer een half uurtje in de ochtend. Na een paar dagen merk ik meestal al verschil. Ik voel me wat helderder in mijn hoofd en het kost minder moeite om de dag door te komen.

Waarom zo’n lamp helpt

In de herfst is er veel minder daglicht, zeker ’s ochtends. Daardoor maakt je lichaam meer melatonine aan (dat zorgt dat je slaperig bent) en minder serotonine (dat geeft energie en een beter humeur). Een daglichtlamp vult dat tekort een beetje aan.

Wat ik achteraf anders had gedaan

Achteraf had ik liever een lichttherapiebril gekocht. Dat lijkt me veel handiger. Dan kun je gewoon rondlopen en ondertussen lichttherapie doen, in plaats van stil te moeten zitten met zo’n lamp naast je. Mijn Litebook doet het prima, maar het voelt soms wat onhandig als ik haast heb of andere dingen wil doen. Maargoed, c'est la vie, toen ik mijn Litebook destijds kocht waren deze brillen er geloof ik nog niet.

Tips als je het ook wilt proberen

• Zet de lamp binnen een uur na opstaan aan.

• Kijk niet direct in het licht, laat het van opzij komen.

• Gebruik hem elke dag als het kan, zeker in de donkere maanden.

• Combineer het met iets wat je toch al doet, zoals ontbijten of scrollen.

Het is geen wondermiddel, maar ik merk wel verschil. Vooral in de herfst helpt het me om wat stabieler te blijven en niet in dat vermoeide wintergevoel te zakken. Kleine moeite, groot effect.

Merken jullie ook al iets van de kortere dagen of valt dat wel mee? 

Even niet werken

De laatste tijd merkte ik dat het allemaal nét iets te vol werd. Werk, gezin, afspraken, zorgen — het stapelde zich op, en ik had steeds minder tijd om gewoon even te ademen. Daarom heb ik besloten voorlopig niet te werken. Dit kan makkelijk; omdat ik oproepwerk heb kan ik zelf aangeven wanneer ik beschikbaar ben, en nu ben ik gewoon even niet beschikbaar.

Niet als groot statement, maar gewoon omdat het nu beter past. Er zijn momenteel genoeg verantwoordelijkheden thuis en in de familie, en ik merkte dat het me goed doet om eerst daar wat meer balans in te brengen.

Het voelt eigenlijk best prettig om even geen verplichtingen buiten de deur te hebben. Er is meer ruimte om rustig op te starten, om even te zitten met een kop koffie, om dingen in huis te doen zonder haast. En ik merk dat er ook meer aandacht is voor de kleine dingen — een gesprek met Tobias, een wandeling, iets lekkers koken... Allemaal dingen die ook belangrijk zijn en die mijn gezin en mij gelukkig maken.

Misschien komt er later weer meer ruimte voor het surveilleren, maar dat hoeft nu nog niet. Voor nu is dit prima. Rust, overzicht, en de tijd om te doen wat er nú belangrijk is.

Soms is even niet werken niet een stap terug, maar juist een manier om jezelf weer op te laden. 🌸 Ik ben heel dankbaar dat we toen we ons huis kochten ervoor hebben gekozen om mijn salaris niet mee te nemen in de berekening van onze vaste lasten, waardoor we dit soort keuzes ook kunnen maken. 

De eerste maand van de middelbare school

 De eerste maand op de middelbare school is alweer voorbij! Enerzijds vind ik dat het heel snel is gegaan, aan de andere kant voelt het ook alsof Tobias al veel langer op de middelbare school zit dan die ene maand. 

Het gaat gelukkig nog steeds goed. Tobias heeft inmiddels, als een echte puber, wel af en toe wel wat aanmoediging nodig om zijn huiswerk te maken, maar omdat hij er tot nu toe weinig moeite mee heeft vliegt hij door het huiswerk heen en houdt hierdoor ook nog genoeg tijd over voor andere dingen die hij leuk en belangrijk vindt. 

Het nieuwe ritme, dat ik in het begin onvoorspelbaar en grillig vond, begint inmiddels ook te wennen. In het begin hielden we erg het ritme aan zoals we dat gewend waren van de basisschool. Inmiddels hebben we dat wat meer losgelaten. Het is best lekker om af en toe wat langer te kunnen slapen eigenlijk. Dus dit is ook een voordeel. 

Iets anders wat ik erg prettig vind is dat de verantwoordelijkheid meer bij Tobias is komen te liggen. Op de basisschool kregen we wekelijks wel mailtjes met verzoeken, dingen die we in de gaten moesten houden, activiteiten.... Nu: niets. Het is heerlijk rustig en eigenlijk ga ik daar wel heel erg goed op 😁

Tobias eerste schoolweek

De afgelopen week was het dan zover: Tobias had zijn eerste echte schoolweek. Vorige week stond vooral in het teken van kennismaken, spelletjes en allerlei activiteiten om zijn klasgenoten beter te leren kennen. Op vrijdag begonnen de lessen officieel, en deze week draaide hij meteen volledig mee met het gewone schoolrooster.

Ik vond het best spannend hoe hij dit zou oppakken, maar tot nu toe gaat het eigenlijk heel goed. Huiswerk wordt keurig gemaakt, de tas staat netjes klaar en hij vertrekt iedere ochtend uit zichzelf op tijd richting school. Heel fijn om te zien hoe snel hij zijn draai weet te vinden.

Zelf merk ik dat het voor míj misschien nog wel meer wennen is. Het nieuwe ritme is allesbehalve voorspelbaar: de ene dag begint hij om 9:15, de andere pas om 10:00. Soms is hij pas laat thuis, en dan ineens weer veel eerder dan gedacht. Ik ben iemand die het liefst een vast schema heeft, dus dat losse rooster kost nog wel wat energie. Maar goed, ook dat zal straks wel een nieuwe gewoonte worden.

En dan nog een grappige anekdote om mee af te sluiten.
Vorige week vrijdag stond Tobias ineens om drie uur voor de deur, terwijl hij eigenlijk tot vier uur les had.
“Is er iets uitgevallen?” vroeg ik verbaasd.
“Nee hoor,” zei hij heel serieus, “maar de leraar zei ‘fijn weekend’, dus toen mocht ik naar huis.”
Eh… ja, zo werkt het dus niet helemaal op de middelbare school 😅 Gelukkig kon de receptioniste er wel om lachen (en wij ook!)

Dingen die ik mis van onze vakantie....

We zijn alweer anderhalve week terug! De tijd lijkt nu nog veel sneller te gaan dan toen we op vakantie waren. Nog een weekje en dan begint Tobias als brugpieper op de middelbare school. Deze week zijn we dus druk bezig geweest met praktische dingen: schoenen kopen, checken of alle spulletjes in huis zijn… Op zo’n manier lijkt onze grote reis alweer heel erg naar de achtergrond te raken. En eerlijk is eerlijk: ik vind het ook heerlijk om weer thuis te zijn.

Toch zijn er een paar kleine dingen die ik mis van Japan…

De broodjes met aardbeienroomkaas

Haha, deze zagen jullie vast al aankomen. Ik mis het ontbijt met die broodjes aardbeienroomkaas van de Starbucks. Waarschijnlijk maak ik het in mijn hoofd nóg lekkerder dan het echt was, maar toch… elke ochtend denk ik er weer even aan. 😋

Het klatergeluid op het toilet

De afgelopen week ben ik een paar keer naar een openbaar toilet geweest in Nederland en ik miste de klatergeluiden zó! In Japan heeft bijna elk toilet een knopje waarmee je een watervalletje of ander geluid kunt laten afspelen, zodat niemand je hoort plassen. Je raakt er verbazend snel aan gewend. Hier voelt het ineens heel ongemakkelijk om zonder dat geluidje te plassen — want ja, nu hoort iedereen je gewoon. 😂

Automaten op elke hoek

In Japan stonden letterlijk op elke straathoek automaten: met flesjes water, thee, cola, sportdrankjes en soms zelfs soep of ijs. Superhandig! Hier moet je altijd weer een winkel binnen of wachten tot je ergens langs komt, maar daar kon je overal even snel iets pakken. Ik mis dat gemak echt.

De beleefdheid van mensen

En dan nog iets: de beleefdheid. Het constant groeten, bedanken en buigen, zelfs in de supermarkt of bij een restaurant. Dat gaf een bepaalde vriendelijkheid en rust in het contact. In Nederland voelt het soms meteen wat bot of gehaast, en dat verschil merk ik nu extra sterk.

Natuurlijk is het ook fijn om weer thuis te zijn en mijn eigen routines op te pakken. Maar stiekem droom ik soms even weg naar die kleine Japanse gewoontes die zo snel vertrouwd voelden. Misschien ga ik binnenkort gewoon mijn eigen aardbeienroomkaasbroodje proberen te maken — al is het maar om dat vakantiegevoel nog een beetje vast te houden.

Onze reis naar Japan, deel 6

  Van 27 juli tot 12 augustus zijn wij naar Japan geweest. Dit is het zesde en laatste deel van ons reisverslag. Voor deel 1 klik hier. 

10 augustus

Deze dag keek ik op het weerbericht en zag dat er regen voorspeld werd. Ik dacht er niet zoveel van en we gingen op weg, gewoon in onze zomerse kleding met een poncho 'voor het geval dat'. Maar al snel ontdekten we dat regen in Japan ook écht REGEN betekent. 😂

Binnen 5 minuten nadat het begon met regenen was er al geen draadje van onze kleding meer droog. De poncho deed opzich zijn werk, maar omdat het een Japanse maat was, was ie veel te kort voor mij. 

Gelukkig droogt alles vrij snel weer, maar het bleef af en aan erg regenen deze dag, en hierdoor besloten we om 4 uur dat we Disneyland gingen verlaten en later op de dag zouden kijken of het beter weer zou worden en dan eventueel weer teruggaan. Helaas ging het eigenlijk alleen maar harder regenen en waaien, dus besloten we dat we niet meer terug zouden gaan naar het park. We hebben een supertoffe tijd gehad, maar zo verregend in een pretpark rondlopen is niks. 

11 augustus

Dit was de laatste dag van onze vakantie, 's avonds zouden we worden opgehaald en naar het vliegveld gebracht. We hebben deze dag doorgebracht in het winkelcentrum in de buurt van ons hotel, waar we naar de bioscoop gingen en fluffy pancakes aten. 

Fluffy pancakes

Hierna werden we dus naar het vliegveld gebracht, waar we nog even op het panorama deck hebben gekeken. 

uitzicht vanaf het panorama deck van Tokyo

De vlucht duurde langer dan gepland doordat we om een aswolk heen moesten vliegen. Hierdoor misten we bijna onze aansluiting op Helsinki, maar gelukkig hadden we het net gehaald. Een van onze koffers echter niet, maar die werd gelukkig de volgende dag thuis nabezorgd. 😊

Al met al was het een super-vakantie 😁

Onze reis naar Japan - deel 5

 Van 27 juli tot 12 augustus zijn wij naar Japan geweest. Dit is het vijfde deel van ons reisverslag. Voor deel 1 klik hier. 

8 augustus

Vandaag gingen we met het openbaar vervoer Tokyo in. Omdat we allemaal moe waren besloten we de Hop on Hop off bus te reserveren. Dit heb ik eerder gedaan in Barcelona en dat was destijds erg leuk- je kon dan overal uitstappen en rondkijken of gewoon een rondje rijden met de bus. Helaas bleek dit een beetje tegen te vallen. De bus ging hier maar eens per uur of minder vaak, waardoor we heel lang moesten wachten om weer op te kunnen stappen. Bovendien was het enorm heet bovenin en zag je vrij weinig vanuit onderin in de airco. We waren dus al vrij snel uitgestapt en kwamen uit bij de skytree, een enorm hoge toren met mooi uitzicht op Tokyo. Toen we daar eenmaal waren begon het te onweren, wat heel indrukwekkend was om vanaf ruim 300 meter hoogte te zien. 

Hierna gingen we naar een tweede kattencafé, wat een zwerfkattenopvang was. Hier stonk het een beetje (ok, een beetje erg 😅) dus we waren vrij snel weer weggegaan. 

Onderweg kwamen we ook nog een mooie tempel tegen:

's Avonds werd er gezwommen en gegeten in het hotel, omdat we nog steeds allemaal erg moe waren. 

9 augustus

Dit was onze tweede dag in Tokyo. We gingen met de metro een aantal dingen bekijken, maar namen ook de tijd om tussendoor te genieten van de culinaire kant van Tokyo 😉

2D taart bij het 2D cafe

Meji Jingu tempel

. 

Iced matcha met aardbeiensmaak

We bezochten Takeshita street, een straat met allerlei winkeltjes met alternatieve kleding. Dit was een beetje een tegenvaller, omdat het onwijs druk was en zowel Tobias als ik hier heel erg overprikkeld van raakten. We hoopten hier ook wat meer van de alternatieve kledingstijl te zien maar het wemelde vooral van de toeristen. Even later waren we op een metro station waar we stonden te wachten op Sander en toen heb ik meer mensen in alternatieve kledingstijl zien lopen dan in Takeshita street. 😅

We gingen ook over het Shibuya kruispunt, het drukste kruispunt van Tokyo. Hierna keken we vanuit de Starbucks naar de krioelende mierenhoop die dit kruispunt is. Tobias wilde niet nog een keer over het kruispunt, hij vond het een beetje te druk. Dus we gingen, na een bezoek aan een sushi restaurant, onder de grond onder het kruispunt door. Handig dat dit kon!

De dagen in Tokyo hadden we meer uit kunnen halen als we niet zo ontzettend moe waren geweest van de rest van de reis, maar het was alsnog heel erg tof om mee te maken. 

Klik hier voor het 6e en laatste deel 

Onze reis naar Japan - deel 4

Van 27 juli tot 12 augustus zijn wij naar Japan geweest. Dit is het vierde deel van ons reisverslag. Voor deel 1 klik hier. 

6 en 7 augustus 

Deze dagen gingen we naar Disney Sea - een uniek Disneypark dat nergens anders ter wereld te vinden is.

Ingang van Fantasy Springs

Agrabah

Ingang van het kleine zeemeermin gedeelte

Gewoon een sfeerplaatje

Arendella (Frozen)

Tobias in de rij

Met zijn drietjes op de boot

 

Het was nog steeds erg warm en erg druk, en dit begon Tobias een beetje op te breken. Hierdoor zijn we beide dagen iets eerder terug naar het hotel gegaan dan we eigenlijk hadden gewild. We hebben gelukkig wel heel veel kunnen zien, maar ook een aantal attracties moeten overslaan. Dit is ook niet gek, want bij veel attracties stonden wachtrijen van ruim 2 uur. Op een gegeven moment gaat dat je ook gewoon een beetje tegenstaan. 

Tobias was er even bij gaan liggen

Op dit moment van de vakantie begonnen mijn enkels ook een beetje te protesteren tegen de warmte en begonnen op te zwellen tot epische proporties 😅 

Mijn opgezwollen enkels

Het waren twee topdagen, maar op dit moment begon ik wel een beetje spijt te krijgen van ons drukke programma en het feit dat we geen rustdagen hadden ingepland 😅

Klik hier voor deel 5 

Onze reis naar Japan - deel 3

Ik probeer elke dag een stukje te schrijven over onze vakantie in Japan. Mocht je de eerdere delen gemist hebben: hier begint deel 1.  

4 augustus 

Op deze dag vertrokken we uit ons eerste hotel in Osaka naar het tweede hotel in Tokyo. We gingen met de shinkansen, de hogesnelheidstrein van Japan, ook wel bekend als de bullet train. Hiermee waren we in minder dan 3 uur tijd van Osaka in Tokyo.

De shinkansen

Eenmaal in Tokyo aangekomen hebben we daar heerlijke noodles gegeten en daarna nog een beetje rondgedwaald in een veel te groot treinstation waar we voor ons gevoel 1 km door ondergrondse gangen hebben gelopen om bij de trein richting het hotel te komen. Een hele belevenis weer!

De rest van deze dag hebben we rustig aan gedaan, omdat we een druk programma hadden in de komende dagen. 

5 augustus

5 augustus was onze eerste dag in Disneyland Tokyo. Het was héél warm, 37 graden. Maar we maakten er een heel toffe dag van. Wat me het meeste is bijgebleven is de Baymax cooloff parade, een kleine parade waarbij je natgespoten werd. Dit was onwijs leuk om mee te maken: 

Ook de attractie van Belle en het Beest was ongelofelijk gaaf om mee te maken, deze is uniek voor Disneyland Tokyo. In mijn ogen de beste attractie die ik in Disneyparken heb gezien.  Het klinkt misschien stom maar zowel Sander als ik kwamen in tranen uit deze attractie, hij is echt zó gaaf gemaakt, heel erg mooi. 

Ook de electric light parade 's avonds was heel erg leuk. 

electric light parade

electric light parade

het kasteel van Cinderella

foto van mij in de theekopjes

Foto van Tobias in de theekopjes

Logo van de attractie van Belle en het Beest

De dagen hierna stonden ook nog in het teken van Disney, maar daar schrijf ik een volgende keer weer over.... Klik hier voor deel 4 

Onze reis naar Japan - deel 2

 Dit is het vervolg van ons reisverslag. Deel 1 kun je hier terugvinden. 

2 augustus

Op 2 augustus was het tijd om Osaka te gaan verkennen per Metro en trein. In het begin vond ik het heel spannend - ik had allemaal filmpjes op Instagram gezien van volgestampte treinstellen en was hier heel nerveus over. Al snel kwam ik erachter dat het eigenlijk best meeviel; sommige metro's waren erg vol, maar het was allemaal heel gemoedelijk en iedereen maakte ruimte voor elkaar. 

In Osaka bezochten we een groot warenhuis met een Pokemon Center en een enorme KitKat winkel waar ze ruim 100 smaakjes KitKat hadden. Hierna reisden we verder naar een kattencafé

De katten wachtten op hun snacks

Hierna gingen we lopend op weg naar onze volgende stop, namelijk een tempel om te bekijken. Maar eenmaal daar aangekomen na een zoektocht bleek dat ze hem aan het renoveren waren en mochten we helaas niet kijken. Dus gingen we gelijk door naar Namba Parks, een groot winkelcentrum met een park erbij en mooie architectuur. Onderweg kwamen we nog spontaan een egel-cafe tegen waar je een egel op schoot mocht en eten mocht geven. Ook erg leuk om mee te maken

Een van de egels van het egelcafe 

Ik met een egel

Sander met een egel

Tobias met een egel

Hierna gingen we écht door naar Namba parks. Hier echt genoten van de mooie architectuur en het park dat helemaal vanaf de eerste verdieping tot de 9e verdieping doorliep. Helaas was ik ook een beetje moe en heb er geen foto's van gemaakt, maar deze foto vond ik online om toch een beetje een sfeerimpressie te geven:

Foto van Namba parks

3 augustus

Dit was de tweede dag dat we met de Metro Osaka gingen verkennen. We bezochten Osaka Palace. 

Osaka Palace

De tuin bij Osaka palace

Tobias en ik (die vingers deden we zo omdat Japanners dit heel vaak doen op de foto 😅)

Het was een heel warme dag, dus verder hebben we een beetje rustig aan gedaan. Nog even verdwaald in een gigantisch Metro station 😂 Wat opzich wel prettig was, want hierdoor kwamen we bordjes tegen voor Kura, een sushi restaurant met lopende band waar ik graag heen wilde. Dit was ook heel erg leuk om mee te maken en spotgoedkoop vergeleken met sushi in Nederland!! En allemaal superlekker. 

O ja, en we zijn deze dag ook nog bij Don Quichot geweest, een soort Action, maar dan hysterischer en voller en drukker met een jingle die voor altijd in mijn hoofd zal blijven zitten 😂 Hier hebben we een koffer erbij gekocht vanwege de vele souvenirs die we al hadden gekocht 😳

Gelijk doorlezen kan hier

Onze reis naar Japan - deel 1

 Gisteravond zijn we teruggekomen uit Japan. Na een lange reis (en praktisch nog langere slaap 😂) en het uitpakken van de koffers is het tijd om lekker met een bakkie koffie een verslagje voor jullie te typen. Vandaag over het eerste gedeelte van de reis. 

27 juli

We vertrokken op 27 juli naar het Citizen M hotel bij Schiphol. We hadden namelijk een vlucht om kwart voor 12 en moesten om 9 uur aanwezig zijn op Schiphol en ik zag het reizen met veel bagage in de ochtendspits niet zo zitten. Het was een goede keuze; we hadden een hotelkamer met uitzicht op Schiphol, waar we vanuit het raam zo de vliegtuigen zagen opstijgen. Supertof begin van de vakantie! 

Uitzicht uit onze hotelkamer bij Citizen M

28 juli

De volgende dag vertrokken we na ons hotelontbijt op ons gemakje naar Schiphol. Hier ging de incheck enorm soepel, waardoor we nog best veel tijd te doden hadden op het vliegveld. Lekker een Starbucksje gedaan (dit is toch een beetje traditie wat nog is overgebleven uit de tijd dat Starbucks in Nederland alleen nog maar te vinden was op het vliegveld). 

Het vliegen duurde pokkelang 😂 Het eerste gedeelte naar Helsinki viel erg mee, maar het gedeelte naar Osaka was echt een beproeving, maar net als bij een bevalling vergeet je het alweer als het achter de rug is 😂

29 juli

Op 29 juli waren we dan eindelijk in Osaka, waar we met een taxibusje naar het hotel werden gebracht. Sander ging even slapen, maar Tobias en ik waren bikkels en hielden het vol om tot 7 uur wakker te blijven door een beetje te wandelen rond het hotel. Deze dag hebben we verder niet veel bijzonders gedaan omdat we moe waren van het vliegen.  

30 juli

Op 30 juli werden we allemaal netjes rond 7 uur 's ochtends wakker en voelden ons uitgerust. Geen last van een jetlag dus. Heel fijn, want hierdoor konden we gelijk een mooie start maken van de vakantie. 

We ontbeten bij de Starbucks die vlak naast het hotel zat, waar ik een bagel met aardbeienroomkaas at (dit is een belangrijk detail omdat ik dit de rest van de vakantie nog heel regelmatig heb gegeten, ik was een beetje verslaafd eraan 😅) 

We zijn deze dag met de boot naar Tempozan market gegaan; een groot winkelcentrum met daarbij een reuzenrad met mooi uitzicht over Osaka. Hier was ook een Gachapon hal, dit zijn automataten met balletjes erin waar speelgoed in zit. Ook bleek hier een Lego centrum te zitten waar we niks van wisten, hier hebben we ook een paar uur doorgebracht.

Tobias in een Gachapon hal

Tobias in Legoland

31 juli + 1 augustus

Eindelijk de dag waar Tobias zo naar had uitgekeken: we gingen naar Universal Studios Japan! We waren heel vroeg, want dat vergrootte de kans dat we in Mario World zouden kunnen. We hadden namelijk op Youtube gezien dat je hier heel vroeg het park voor in moest, anders zou je er niet inkomen. We stonden dus om 7 uur al voor de poort te wachten, in de brandende zon. Toen de rij eindelijk begon te bewegen, werd Tobias bevangen door de hitte. Wat ons heel erg is bijgebleven is hoe lief en zorgzaam de andere mensen in de rij waren. We kregen drinken, snoepjes, iemand ging gelijk naar de staf inlichten....  Het was onze eerste kennismaking met hoe vriendelijk en behulpzaam Japanse mensen zijn. 

In plaats van via de ingang kwamen we dus het park binnen via de eerste hulp van het pretpark, waar Tobias zich gelukkig al snel beter voelde. En we waren alsnog op tijd in Mario World! Hiernaast bezochten we Zweinstein en Minion world. (De foto's staan niet helemaal op de goede volgorde 😅)

Het was dusdanig warm en druk deze dagen dat we niet alles hebben kunnen doen wat we graag hadden gewild, maar het was echt heel erg tof! 

Tobias Sander en ik in Minion world

Zweinstein

Tobias en ik bij Zweinstein

Tobias bij Mario Kart

Tobias en ik in Nintendo World

De rest van de dagen volgen in een volgend deel 😁 Klik hier voor deel 2

Op stap met het jeugdvakantiepaspoort

 Op school krijgt Tobias elk jaar het jeugdvakantiepaspoort. Dit is een boekje met allerlei activiteiten in en om Rotterdam die je dan met korting of gratis kunt doen. Tobias vindt het altijd leuk om hier gebruik van te maken en zoveel mogelijk stempels te verzamelen. 

Afgelopen dinsdag gingen we dus op pad met het boekje en we deden de volgende acties:

• Snoep scheppen met 30% korting
• Een stroopwafel halen
• Een softijsje 
• 2 speurtochten bij de bibliotheek

Hierdoor had Tobias 5 stempels en mocht hij daarna bij de Rotterdampaswinkel ook nog een kleinigheidje en de zesde stempel ophalen. 

Het was maar een klein uitstapje, maar we zijn er even uit geweest en dat is het belangrijkste 😊

Opnieuw gestart met Flylady

Inmiddels ben ik 3 weken geleden begonnen met de babysteps van Flylady. Ik krijg weer meer lucht. Zo voelde het in ieder geval voor mij, toen ik besloot om FlyLady weer op te pakken. Niet voor de eerste keer, zeker niet. Maar wel met een ander gevoel: rustiger, realistischer, en met minder ‘moeten’ in mijn hoofd. En dat maakt al een beetje verschil.

Wat me deze keer helpt, is het loslaten van perfectie. Het hoeft niet in één dag. Het mág 15 minuten duren. En een ‘hotspot’ hoeft geen brandhaard te zijn om mijn aandacht te verdienen. Door het stap voor stap aan te pakken, begin ik eindelijk het verschil te merken. Niet alleen in mijn huis, maar ook in mijn hoofd.

Wat ik vooral fijn vind aan FlyLady is de structuur. Er is een soort zachte stok achter de deur: elke dag een beetje aandacht voor mijn huis, zonder dat het voelt alsof ik mezelf voorbijloop. De zones, de babysteps, de reminders – ze zorgen ervoor dat ik overzicht houd. En dat voelt eigenik zó goed dat ik me afvraag waarom het me nooit lukt om dit systeem vast te houden. 😳

Met de vakantie voor de deur merk ik ook hoe fijn het is om langzaam toe te werken naar een opgeruimd huis. De koffers zijn nog niet gepakt, maar het geeft rust dat ik weet waar alles ligt. Ik hoef straks niet gestrest op zoek naar zonnebrand tussen stapels ongevouwen was. Sterker nog: als het me lukt om dit ritme nog even vast te houden, vertrekken we straks in een huis dat ademt. En thuiskomen in zo’n huis… dat is nog nooit gelukt, maar het lijkt me heerlijk thuiskomen!

Dus ja, ik ben opnieuw begonnen. En ik ben blij dat ik dat heb gedaan.

'Gratis' uit eten

In december vorig jaar gaven we mijn ouders voor hun trouwdag een cadeautje: een boottocht met etentje erbij. Superleuk idee, vonden we zelf. Maar een week van tevoren kregen we bericht dat we de enigen waren die voor die datum hadden geboekt, dus of we misschien een andere dag konden kiezen.

En toen ging het ineens minder goed met de gezondheid van mijn vader. Alles kwam op pauze te staan, en zo schoof ook dit uitje steeds verder vooruit.

Inmiddels hebben we besloten om toch te gaan — met z’n drieën dit keer.

Omdat we destijds al €150 hadden aanbetaald, hoeven we nu helemaal niets meer te betalen. Natuurlijk weet ik dat dat geld allang is uitgegeven, maar toch voelt het een beetje alsof we nu gratis uit eten gaan. En dat geeft, ondanks dat we dit liever samen met mijn ouders hadden gedaan, toch een klein beetje een licht gevoel.

Worden jullie ook wel eens een beetje voor de gek gehouden door je innerlijke boekhouder? 😏

Afscheid nemen (of toch niet!)

Gisteren was het zover: de allerlaatste schooldag van Tobias. Nu is het écht voorbij en begint de zomervakantie. En eerlijk? We waren er alledrie behoorlijk aan toe. 😉 Geen gehaast meer, geen last-minute gymspullen of vergeten broodtrommels — gewoon lekker uitrusten. Heer-lijk.

Ik was wel benieuwd of Tobias zijn vrienden van de basisschool deze zomer nog zou zien. Nou, dat antwoord kwam sneller dan verwacht: nog geen tien minuten na het uitgaan van school stonden ze hier al op de stoep met zijn drietjes. 😂

Ik dacht: laat ik er meteen iets gezelligs van maken. Dus ik gaf ze wat geld mee om broodjes en knakworstjes te halen. Daarna werd hier fanatiek Mario Party gespeeld, en één van de jongens bleef zelfs 's avonds mee-eten. Uiteindelijk moesten we hem bijna het huis uit bonjouren omdat het al laat werd. Met de belofte dat hij binnenkort een keertje mag komen logeren. Gezellig!

Wat ik echt leuk vind: op deze leeftijd is het echt leuk als ze langskomen. Toen ze kleiner waren, was het altijd opletten of de boel niet gesloopt werd en voelde het soms een beetje als hard werken — maar nu? Nu zijn het gewoon nette, gezellige pubers waar je prima een dag mee doorkomt. Ik hoop echt dat ze leuk contact met elkaar blijven houden, want met sommige is hij al bevriend vanaf groep 2!

Zijn jullie kinderen bevriend gebleven met vriendjes van de basisschool?