- Ik zie aan Tobias zijn doen en laten dat hij moe is. Dus ik zet hem in de wagen, zodat hij hopelijk kan slapen. Natuurlijk is hij het daar niet direct mee eens en piept even. "Ach, laat hem toch lopen!!"
- Tobias wil zijn korstjes niet opeten. We weten inmiddels dat de aanhouder wint en dat hij het gewoon even uitprobeert. Dus wij wachten met de rest van zijn brood geven. "Ach, geef hem toch een ander stukje brood...."
- Tobias haalt alle boeken uit de kast. Wij willen dat gewoon niet, want als je het één keer toelaat, dan denkt hij dat het normaal is. Dus spreken we hem erop aan. "Ach, laat hem toch lekker spelen, wat kan het voor kwaad?"
Tobias begint nu een beetje te peuter-puberen en afgelopen weekend kregen we dus veel van die "ach, laat hem toch..." opmerkingen. Terwijl wij absoluut niet extreem streng zijn, maar wél gewoon liefdevolle grenzen proberen mee te geven. Maar soms brengt het me dan wel aan het twijfelen. Ben ik te streng?! Misschien wel, maar ik wil hem liever vanaf het begin goede gewoontes aan proberen te leren dan dat hij eerst aanleert dat hij vanalles mag en dat het straks opeens niet meer mag. Tenslotte is een dreumesje dat boeken uit de kast trekt nog schattig, maar als hij 3 is dan moet hij opeens in het gareel en dan vind ik het prettiger als hij gewoon al gewend is dat hij zulke dingen niet mag doen.
Soms vraag ik me wel af: moeten we tegenwoordig alles maar goedvinden wat kinderen doen? Ik wil Tobias opvoeden tot een nette, beleefde jongeman, maar voel me soms best tegengewerkt door anderen die alles maar goedvinden en zo eigenlijk je opvoeding ondermijnen. En nogmaals: ik ben echt niet zo streng, ik ben gewoon duidelijk en probeer rechtlijnig te zijn.
Soms vraag ik me wel af: moeten we tegenwoordig alles maar goedvinden wat kinderen doen? Ik wil Tobias opvoeden tot een nette, beleefde jongeman, maar voel me soms best tegengewerkt door anderen die alles maar goedvinden en zo eigenlijk je opvoeding ondermijnen. En nogmaals: ik ben echt niet zo streng, ik ben gewoon duidelijk en probeer rechtlijnig te zijn.
Herkennen jullie dit soort opmerkingen? En hoe ga je ermee om??
Hier mogen ze heel veel. Boeken uit de kast trekken. .geen probleem. Korstjes blijven ook liggen...geen probleem. Ik kan mij er niet druk om maken. Ze moeten wel meehelpen opruimen s avonds voor ze naar bed gaan.
BeantwoordenVerwijderenIk heb zelf heel streng opgevoed en wil dit absoluut niet voor mijn kinderen. Uiteraard zijn er bij ons ook grenzen zoals niet over de bank rennen en niet zelf naar boven en niet gooien met dingen. Maar verder mogen ze behoorlijk veel.
Ik ben blij dat mensen in mijn omgeving op dergelijke "opvoedmomenten" gewoon niks zeggen... :-)
BeantwoordenVerwijderenGroen en geel heb ik mij altijd geërgerd aan dat soort opmerkingen. Eigenlijk doen mensen dan of ze zich er niet mee willen bemoeien, maar natuurlijk willen ze dat dan wel.
BeantwoordenVerwijderenIk ben zelf altijd behoorlijk streng geweest (liefdevol streng), en ik vind kinderen die altijd alles maar mogen ontzettend irritant. Natuurlijk waren (en zijn) mijn kinderen ook soms gewoon ondeugend of tegendraads, maar er zijn altijd duidelijke regels geweest. Niks mis mee! Dus voel je alsjeblieft niet onzeker over wat je doet. Jouw leven, jouw regels! En elke moeder (en vader) is regelmatig onzeker over de opvoeding hoor, maar je ziet later vanzelf wel terug in Tobias wat je allemaal goed hebt gedaan.
Ik reageer nooit zoveel maar lees wel altijd je stukjes...
BeantwoordenVerwijderenNiets van aantrekken, jouw kind, jouw regels. De beste stuurlui staan aan wal, de ander weet het altijd beter, pech hebben hoor. Ik heb 2 kinderen ( 12 en 16) en ik trek me niets aan van wat een ander vind. Ik bepaal de regels, ik leg daar alleen verantwoording over af aan mijn man en kids, niet aan de restvd wereld!
Ik denk dat je gelijk hebt als je in deze levensfase van je kind duidelijke grenzen stelt. Dát is nou juist waar kinderen op die leeftijd mee aan het experimenteren zijn: ze willen ondervinden waar die grenzen precies liggen.
BeantwoordenVerwijderenAls je je oren laat hangen naar derden die zich daar tegenaan bemoeien, dan krijgt je kind geen duidelijk beeld van jouw grenzen en gaat het - logischerwijs - eens zo lang door met experimenteren.
Ik weet dat het makkelijker gezegd dan gedaan is, maar toch zou ik zeggen: op je eigen pad blijven en niks aantrekken van de mening van derden. Zij voeden hun kind op zoals zij dat goed achten en jij voedt jouw kind op naar jouw normen en waarden.
Ja ik heb er ook wel eens last van, maar dan geef ik deze mensen gewoon aan dat ze twee opties hebben. Optie 1. Sebas een paar uur flink laten rauzen in hun huis met hun spulletjes en vragen of ze nog van gedachten zijn veranderd. Optie 2. Vragen of zij het continu goed willen blijven zetten - ook wanneer het hen niet uitkomt aan het einde van de dag. Wanneer het antwoord (uiteraard) nee is, zeg ik dat ze zich er dan maar beter niet mee kunnen bemoeien.
BeantwoordenVerwijderenMijn huis, mijn regels. Die soms-driftige peuterpuber heb ik hier ook en dat is écht niet zo makkelijk. Nee is gewoon nee. Grenzen zijn prima om aan te geven aan kinderen. Ik vind daar niks mis mee.
Sebas is het type mannetje dat de woonkamer binnen loopt, ziet dat het zo netjes is opgeruimd en gelijk naar de boekenkasten/speelgoedbakken/dressoirkastjes/cdspinsels etc. toe loopt om het expres om te gooien. Gewoon omdat het kan. En buitenshuis gedraagt hij zich keurig als een onschuldige gentlemen-baby. Er zijn maar weinig mensen die mijn 'strenge' houding daardoor begrijpen. Het is soms echt tenenkrommend.
Gisteravond had hij een driftbui van een aantal uur omdat hij niet wilde slapen. Hij was om tien uur wakker geworden van een fikse nachtmerrie en hij was bang. Hij mocht dus nog 'eventjes' met mama knuffelen. Hij zette echter daarna zijn complete manipulatie-arsenaal in om niet te hoeven slapen. Het is echt een hele klus om dan toch de lange adem te houden en consequent te blijven (en niet in lachen uit te barsten). Het is overigens als nog half 1 geworden. BLLLLL!!!!
O ja hoor de aanhouder wint ;-)
VerwijderenHier ook af soms driftbuien omdat ie niet wil slapen
Herkenbaar.
BeantwoordenVerwijderenWat mij betreft is er NIEMAND anders die IETS over je kind/opvoeding kan zeggen. Ze weten niet waarom je het zegt, ze kennen je kind niet zoals jij het doet en bovendien: je doet het op je eigen manier, en niet op die van een ander.
Ik sta wel open voor opbouwende adviezen, maar die wil ik dan wel zelf overwegen.
Ik doe dus hard mijn best om me er helemaal niets van aan te trekken, maar dat mislukt nogal eens :)
Succes ;)
Ik heb er een hekel aan omdat het afleren zo veel moeilijker is dan het aanleren. Ieder gezin heeft zijn grenzen en dat moeten we van elkaar aanvaarden.
BeantwoordenVerwijderenSoms zie ik andere ouders dingen verbieden die ik zelf toelaat en dan denk ik wel eens "ocharme dat kindje", maar ik hou mijn mond, want ook zij zullen bij mij wel eens hetzelfde denken.
Groetjes
Helemaal mee eens.
VerwijderenJuist nú in deze fase hebben ze duidelijke grenzen nodig.
BeantwoordenVerwijderenMaar ja ,dat is wat ík er van vind.
Juist nu zullen ze de grenzen gaan opzoeken.
dan moeten ze wel leren waar die grenzen liggen.
Mijn ervaring is dat mensen zich er altijd mee bemoeien, wat je ook doet, laat je hem zijn gang gaan is er vast ook iemand die zegt van moet dat nou?
BeantwoordenVerwijderenChristel (moeder van 4)