De afgelopen weken waren erg stressvol en daardoor heb ik even geen tijd gehad om te schrijven. Het zijn allemaal los van elkaar maar kleine dingetjes, maar als mijn hoofd de tijd niet heeft om alles te verwerken ontstaat er als het ware een 'punthoofd' dat echt tijd nodig heeft om weer weg te trekken. Deze term komt trouwens uit het boek 'meer rust minder stress bij autisme'. In deze blogpost wil ik jullie een beetje meenemen in hoe zo'n punthoofd nou precies ontstaat bij mij.
Surveilleren
Ten eerste had ik aardig wat diensten op het programma staan voor het surveilleren. Het surveilleren zelf valt wel mee, maar er naartoe gaan met de Metro is erg veel prikkels. Een keertje kwam ik zelfs midden in een ruzie tussen twee medereizigers terecht. Zo'n gesprek blijft dan nog heel lang 'nazingen' in mijn hoofd en dit kost me erg veel energie.
(Op) visite
Het weekend na mijn drukke surveilleerweek had ik ook nog twee sociale afspraken staan. Eigenlijk was het een beetje teveel, maar ik had het nu eenmaal zo gepland, dus ik zeg dan liever niets af. Al zei mijn coach wel dat het teveel was, maar ik was eigenwijs. Aan het eind van het weekend was ik dus helemaal bekaf - geen fijn begin van de nieuwe week.
Weer surveilleren
De week erna begon ook weer met twee dagen surveilleren en openbaar vervoer. Omdat ik het daar dan zo druk mee heb blijft het huishouden een beetje liggen. Dat komt dan weer op mijn vrije dagen, die hierna dus kwamen.
Punthoofd
Op dit punt begon ik wel te merken dat het eigenlijk teveel werd, dus ik zette twee kruizen in mijn agenda om wat rust te pakken en dacht toen eigenlijk dat het wel weer beter ging, zeker met de gedachte dat het weekend ook leeg was.
Het werd teveel
Toen kwam Tobias op vrijdag ziek uit school. Dus in plaats van een weekend waarin we even wat rust pakten stond het meer in het teken van een zieke Tobias. Hier is natuurlijk niks aan te doen, maar hierdoor kon ik mijn 'punthoofd' niet laten zakken. Bovendien bleef hij ook nog twee doordeweekse dagen thuis, waardoor het me weer niet lukte om iets in huis te doen.
Vervolgens bleek ook nog eens de afvoer in de keuken verstopt te zitten, dus kon ik geen gebruik maken van de gootsteen en de vaatwasser. Dus naast alle opgestapelde prikkels in mijn hoofd die ik niet weggewerkt kreeg, begon ook de vaat op het aanrecht op te stapelen.
De meltdown
Uiteindelijk barst dan de bom en kon ik alleen nog maar huilen en lukte er helemaal niets meer. Het 'punthoofd' stroomt dan als het ware in 1 keer leeg door middel van huilen. Ergens is dit wel een opluchting, want de ergste druk is er daarna wel vanaf. Inmiddels staan er heel veel kruizen in mijn agenda, want ik moet hier echt even van bijkomen.
Ik hoop dat het mij gaat lukken om voor dit weekend van mijn punthoofd af te komen, want dan hebben we ook alweer afspraken staan.
Worsteling
Zoals jullie misschien wel uit dit verhaal halen vind ik het heel erg lastig om aan te geven wanneer iets teveel wordt. Eigenlijk voel ik het wel aan, maar ik wil nooit mensen teleur stellen en heb dan vervolgens geen ruimte voor de onvoorziene dingen die er altijd wel bij kunnen komen. Met hulp van mijn coach probeer ik steeds meer mijn grenzen te vinden zodat ik er niet meer zo vaak overheen val, maar dat is soms best lastig.
Ik lees al heel lang mee en wat me opvalt is dat je nu heel anders reageert overal op dan paar jaar geleden.
BeantwoordenVerwijderenJe hebt toch ook een paar jaar gewerkt? Hoe ging het toen met alles, Tobias was er toen ook al.
Reageer je sinds je weet wat je mankeert ook anders op dingen
Goede vraag, ik zal er binnenkort eens een blogpost over schrijven want ik kan me voorstellen dat meer mensen zich dit afvragen
VerwijderenFijn dat je laat zien hoe het bij jou werkt. Ik probeer mensen wel te begrijpen maar kan natuurlijk niet in hun hoofd kijken. En mezelf begrijpen is soms al zo lastig... 😬 Wat ik me wel afvraag (en het is zeker niet als kritiek bedoeld) wat doe je dan verder op een dag als je niet meer aan het huishouden toe komt maar verder ook geen afspraken hebt? Ik ben soms overprikkeld en dan lukt het allemaal even niet maar sommige dingen moeten gewoon doorgaan. (We hebben een groot gezin) Als het echt teveel is moet ik mezelf afsluiten en is lezen bv al teveel. Bewegen werkt dan vaak wel en handwerken zonder te moeilijk patroon. Beeldschermen zijn dan veel te veel prikkels.
BeantwoordenVerwijderenHoe vul jij je tijd dan in?
Brenda
Ik doe dan echt het minimale eerlijk gezegd. Het lukt me dan heel lastig om mezelf te motiveren om in beweging te komen, zeker als dingen anders dan anders zijn.
VerwijderenVaak lukken dan alleen de dingen die automatisch gaan. Tafel dekken, tafel afruimen, zulke kleine dingetjes. Maar bijvoorbeeld de was blijft dan liggen.
Ik gebruik in 'de publieke ruimte' tegenwoordig vaak een koptelefoon met noise cancelling. Rustig mn eigen muziek luisteren of een podcast, of gewoon niets, terwijl de omgeving gedempt wordt. Veel rustiger, vooral in het OV.
BeantwoordenVerwijderenEn onthou, als je omgeving weet van jouw conditie, dan zullen ze ook niet teleurgesteld zijn als je je plannen een keer cancelt. Dit kun je eigenlijk al tijdig doen als je je werkplanning hebt. Kennelijk is het nodig en daar is niets mis mee!
Die noise cancelling moet ik inderdaad ook vaker aan gaan denken, dat zal veel energie schelen.
VerwijderenMijn coach heeft me geleerd eerst de kruizen in mijn agenda te zetten en dat je gemaakte afspraken gewoon kunt afzeggen of verplaatsen.
BeantwoordenVerwijderenOok bij een feestje kun je weggaan wanneer jij wil, zelfs als dat al na 10 minuten is.
Ja, het gekke is: ik weet dat het kan, maar toch lukt het mij niet. Gek he?
VerwijderenWat bij mij helpt, op dagen zonder motivatie en te veel prikkels, is juist mijn routine volgen.
BeantwoordenVerwijderenIk moet ook wel, want met drie kids is er altijd wel iets en geen tijd om niks te doen.
Mijn dag start altijd met twee kopjes koffie, dan vaatwasser leegmaken, vullen, wasdroger of wasrek leeghalen en wasmachine aanzetten. Was vouwen, overal ramen open zetten en meteen nieuwe was meenemen naar machine. Dan stofzuigen, want grote hond, en daarna hond uitlaten ( eerste ronde doet de man).
Als ik terug kom puf ik even uit bij een kop koffie.
Daarna heb ik ofwel energie en motivatie voor iets nieuws ofwel ik heb een slechte dag en is het klaar tot na schooltijd.
Als de kids ziek zijn doe ik toch precies hetzelfde alleen met tussenpozen, want ze hebben uiteraard zorg en aandacht nodig.
Juist het vasthouden aan routine maakt mij gemotiveerd, mijn huis is altijd redelijk netjes en daar word ik gelukkig van. Ik denk dan ook niet meer na over de routine en of ik het aankan, ik verplicht het mezelf.
Misschien heb je er wat aan. Uit het hoofd door praktische zaken aan te pakken.
Bedankt voor de tip :)
VerwijderenMeestal doe ik het inderdaad ook met routines en lukt dat ook wel, maar nu was het blijkbaar alsnog teveel, heel lastig. Nu de afvoer weer is gemaakt merk ik dat het me opeens weer wel lukt, dus blijkbaar zat daar het grote probleem. :)