Afgelopen weekend was het dan zover: ik ben 40 geworden. En eerlijk? Ik vind het eigenlijk helemaal leuk. Geen horrorscenario’s, geen existentiele crisis, geen “help, ik word oud”. Gewoon… leuk. Het voelt een beetje alsof ik in een nieuwe fase stap waar ik steeds meer mezelf mag zijn. En dat vind ik eigenlijk alleen maar leuk.
Ik vierde het met een klein feestje — precies zoals ik het graag heb. ’s Ochtends kwam de familie langs en dat was ontspannen en gezellig (en heerlijk op tijd klaar 😉). ’s Avonds kwamen vrienden en dat voelde ook precies goed: warm, vertrouwd en gewoon heel gezellig. Het soort avond waarop je denkt: oh ja, dit zijn echt mijn mensen. Vrienden namen Hitster mee - echt een aanrader om er een gezellige avond van te maken! Ik denk dat ik het zelf ook ga kopen 😁
En dan, de dagen erna… tja. Mijn hoofd staat in standje “overvol met prikkels”. Het was ontzettend de moeite waard, maar ik merk ook dat ik echt even moet ontprikkelen. Alsof mijn sociale batterij een afterparty heeft gehouden zonder toestemming. Maar dat hoort er voor mij een beetje bij. Mooie dagen hebben soms een nasleep — en dat is oké.
Dus vandaag doe ik rustig aan. Een beetje nagenieten, een beetje bijkomen, en heel zachtjes landen in dit nieuwe decennium. 😉
Hoe vonden jullie het om 40 te worden?
