Gister was mijn laatste dag op het werk. Eigenlijk zou dat vandaag zijn, maar door omstandigheden is dat anders gelopen. Ik vind het erg jammer dat ik niet echt goed afscheid heb kunnen nemen van mijn collega's; het ging opeens allemaal heel erg snel en toen stond ik opeens buiten. Misschien ook maar beter, maar het voelt niet echt bevredigend zoals het is gegaan.
Maar ik ben vastberaden om nu gewoon een nieuwe, frisse start te maken. De komende week ga ik het hele huis schoonmaken en opruimen. Van Sander heb ik het boek minimorfoses gekregen. Hierin staan 35 opruimacties om uit te voeren. Hiermee kan ik even lekker mijn huis én mijn hoofd leegmaken. En hopelijk ook mijn hart.
Sommige collega's deelde ik toch al 2,5 jaar erg veel mee. Ik merk nu dat regelmatig dingetjes door mijn hoofd schieten die ik graag aan hen zou willen vertellen, maar dat gaat nu even niet. Het zal wel even duren voor je zoiets weer opbouwt met nieuwe collega's. Ik ga er weliswaar écht op vooruit met werk dat véél meer inhoud heeft en een echte uitdaging biedt, maar ik laat ook wel wat achter... Namelijk mijn lieve collega's.
Ik ben trouwens gestopt met Wijvenweek ook om deze reden. Ik heb er even geen zin meer in. Misschien later...
Hebben jullie wel eens iets achter je gelaten wat toch wel zeer deed?
Ja, of tenminste: tot nu toe zijn dit soort afscheiden (?) mij altijd wel tegengevallen. Maar tot nu toe was dat ook altijd van korte duur en ging het meer om het afscheid op zich dat even een soort kleine kater was, dan dat ik er op lange termijn nog rouwig was dat ik bij een bepaalde werkgever weg ben gegaan. Ik denk dat het bij jou ook groot verschil maakt als je je straks op je nieuwe baan kunt concentreren!
BeantwoordenVerwijderenSoms het is het maar beter om er vanaf te zijn. Een pleister doet ook minder zeer als je hem er in een keer afhaalt in plaats van stukje voor stukje.
BeantwoordenVerwijderenIk had dat ook met mijn collega's, sommigen kan ik al 28 jaar want ook mijn vriendje uit de zandbak was een collega van me. Met mijn ene lieve collega mail ik nog heel veel en volgende week ga ik bij haar langs. Maar de rest? Uit het oog uit het hart, toch. Ben blij dat ik altijd leuk met ze ze gewerkt maar die periode is gewoon afgesloten.
Ga lekker minimorferen, genieten van het zonnetje (nou ja, vandaag effe niet) en energie opdoen voor je nieuwe baan. Er komen nog zo veel mooie dingen.
Je kunt toch proberen contact te houden misschien worden sommige collega s wel hele goede vrienden je weet maar nooit toch! Iets radicaal afsluiten is altijd moeilijk.
BeantwoordenVerwijderensterkte er mee!
Jammer dat je gestopt ben met wijvenweek, maar ik heb ook wel zulke dingen gedaan. Vorig deed ik nog mee met 30 days of happiness, net als een vriendin van mij die behoorlijk met zichzelf in de knoop zat. Zij ging toen allerlei verdrietige dingen proberen om te buigen iets gelukkigs. Het bracht me een beetje in tweestrijd en ik wilde er niet meer aan meedoen, dus ik stopte. En ook toen mijn arbeidscontract werd verbroken bij het callcenter werd ik binnen de kortste keren geloosd. Net als veel van mijn collega's de meeste zijn niet langer dan een week na hun ontslag gebleven omdat het onmogelijk werd gemaakt. En degene die hun ontslag kregen werden vaak op staande voet ontslagen. De arbeidsomstandigheden zijn nu eenmaal heel slecht bij callcenters, je moet niet denken dat zulke bedrijven, goed voor hun personeel zijn, want dat is gewoon niet zo.
BeantwoordenVerwijderenNee, dat merk ik ook steeds meer... wat ik misschien nog het vervelendste vind is dat ik een klant had beloofd om haar nog terug te bellen. Wou dat vandaag gaan doen. Maar dat gaat nu dus ook niet meer... maarja, aan de andere kant: wie staat er nou voor gek: ik of het bedrijf?!
BeantwoordenVerwijderenAfscheid nemen van mijn eerste baan was ook naar. Maar dat went heel snel. Je krijgt weer nieuwe collega's en daar zit vast ook een deel bij waar je een klik mee hebt,
BeantwoordenVerwijderenKomt wel goed!
Groet Kopka