Ik ben toen gestript (het loshalen van de vliezen om het lichaam te stimuleren om hormonen aan te maken die de bevalling op gang helpen). Daarna gingen we gezellig op de fiets naar huis en kreeg ik opeens last van een enorme dadendrang. Sander wilde graag dat ik thuis op de bank bleef zitten wachten tot de weeën begonnen, maar ik had zoiets van: nee, het is 1 november, ik wil de maandboodschappen doen! Dus gingen we nog even gezellig naar het buurtsupertje en de Albert Heijn.
Daarna vroeg Sander wéér of we nu dan eindelijk thuis konden blijven. Maar nee, ik wilde nog even naar de Intratuin, want ik was nog niet op de kerstafdeling geweest. Liep ik daar met mijn dikke buik die om de 10 minuten hard werd. Waren dat de eerste weeën? Ik herkende het in elk geval niet echt als zodanig, ik vond het allemaal wel meevallen.
Daarna zijn we ook nog gezellig bij mijn ouders gaan eten en om 9 uur waren we pas thuis en tóen had ik zoiets van: ok, nu ga ik ontspannen.... Dus keken we een aflevering van Planet Earth, waarin zeehondjes werden opgejaagd door orka's. Gek hoe je zulke details nog blijft herinneren :P
Om half 11 ging ik naar bed en om half 3 werd ik wakker met harde buiken om de 5 minuten. Sander stond erop dat we de verloskundige gingen bellen, dus we belden, ik stond haar te woord en ze zei: jij klinkt nog zó rustig, je kan het nog prima aan. Bel maar op als het zwaarder wordt. Maar het werd niet echt zwaarder. Ja, wel een beetje, maar mwah.... Gelukkig hebben we toen de verloskundige wel gebeld, want toen ze kwam zat ik al op 7 cm, heeft ze het vruchtwater gebroken en een uur later zat ik op 9 cm. Heel vlotjes dus allemaal.
Alleen die laatste cm wilde maar niet vlotten. Terwijl ik heel relaxed op mijn skippybal zat en de weeën weg zat te ademen. De kraamzorg wilde eigenlijk niet geloven dat ik al op 9 cm zat, omdat ik nog zo ontspannen erbij zat. Ik was zelfs nog even naar beneden gekomen om te kletsen met de verloskundige; je had die gezichten moeten zien, het was echt hilarisch. Alsof ze water zagen branden.
Helaas hield mijn blaas het laatste stukje ontsluiting tegen en zodra ik op de WC ging zitten kreeg ik persdrang, maar tegelijk lukte het niet om mijn blaas leeg te krijgen. Dus uiteindelijk kreeg ik een katheter, en na die katheter had ik nog een half uur om tot 10 cm te komen, anders zou ik alsnog naar het ziekenhuis moeten, want ik zat inmiddels al 5 uur op 9 cm en dat was raar aangezien de eerste 9 cm zo vlot waren gegaan.
Maargoed, lang verhaal kort: na de katheter zat ik binnen 2 minuten op volle ontsluiting, schrok me wild van de persweeën, omdat ik ze niet herkende als zodanig en dacht dat er iets heel erg misging. Begon met persen, gilde één keer heel de buurt wakker omdat ik het zo eng vond om te persen, kreeg een strenge preek van de verloskundige dat ik niet moest schreeuwen maar mijn energie moest gebruiken om te persen, waarna ik zei dat ze de ambulance moest bellen en dat de ambulance een ruggenprik mee moest nemen. Gelukkig nam de verloskundige dat niet serieus en 30 minuten later was ik zonder pijn bestrijding bevallen van ons prachtige zoontje (en dit alles voelde voor mezelf als 5 minuten)
Ja, wat wil ik eigenlijk met dit verhaal? Geen flauw idee.... Eigenlijk wilde ik kort schrijven over vorig jaar en dan vertellen dat ik dit jaar eigenlijk net zo nerveus ben voor Tobias' eerste verjaardag als dat ik vorig jaar voor de bevalling was. ;) Maar toen bleven de woorden maar komen. Ik denk dat de bevalling echt het meest mooie en bijzondere is wat ik ooit in mijn leven heb meegemaakt. Als er één dag is die ik nog een keer over zou willen doen, dan is het 2 november 2013 <3
Mooi verhaal hoor...en fijn dat je nu minder nerveus bent dan ;-)
BeantwoordenVerwijderenKan me voorstellen dat zo'n bevalling het bijzonderste is wat je meegemaakt hebt...
Ik mocht jaren terug bij de bevalling zijn van m'n vriendin omdat ze wist dat ik dat zelf nooit mee zou gaan maken helaas.
En zelfs ik, als niet-moeder, vindt het het mooiste dat ik ooit meemaakte. Ben nog steeds dankbaar dat ik daar zomaar bij mocht zijn.
Dat is inderdaad ook ontzettend bijzonder, zeg! Wat lief van die vriendin dat ze daar zo over heeft nagedacht. Ik kan me voorstellen dat zoiets samen meemaken jullie band nóg sterker heeft gemaakt dan ie al was, klopt dat?
VerwijderenJa was echt lief hè? :-)
VerwijderenEn de band werd inderdaad sterker, het kleine meisje is zelfs toen ze nog geen jaar was, enkele weken bij ons thuis geweest omdat het gezin in de problemen zat.
Enige tijd daarna overleed haar man, zijzelf ging vrijwillig (onvoorstelbaar vind ik dat nog steeds) de prostitutie in en de kinderen moesten allemaal naar verschillende pleeggezinnen. Zo triest....en zo verloren we ze helaas uit het oog op den duur. Ik zou graag willen dat we ze ooit nog ergens terugvinden maar dat zal erg moeilijk worden ben ik bang.
Wat ontzettend naar om te lezen :(
VerwijderenDe raarste dingen blijven je bij. Heel herkenbaar. Toch mooi om even terug te blikken. Denk dat alle moeders dat doen. Mijn eerste bevalling wat uitliep in een keizersnede was niet een geweldig ervaring. Helse pijnen voor niks gehad, zo zie ik het nog steeds. Van de tweede was ik uitgerekend op 5 november. Keizersnede stond gepland op 31 oktober, maar op 15 oktober had ik een afspraak bij de gyn en vertelde haar dat het was begonnen. Ja mevrouw dat zijn de oefenweeën. Nee hoor ik heb al ontsluiting. Het was dat ik er op aandrong en ze ging controleren. Ja idd al 2 cm, maar omdat ze niet regelmatig kwamen en het nog wel weken kon duren werd er niet ingegrepen. Ik heb de nacht op 15 op de 16de de hele nacht opgelopen met weeen. Dus in de ochtend weer gebeld, nou de weeën zetten door ik wil een extra controle. Eerst even nog onze oudste op het kinderdagverblijf afgezet (op die dag ging ze altijd) en daarna door naar het ziekenhuis. Inmiddels 4 cm dus het OK team werd opgeroepen. Iedereen was heel relaxt, op het laatste moment werd ik nog van ok gewisseld en de gyn was mij kwijt. Ja zegt hij ik stond op kamer 1 maar daar lag een bejaarde vrouw toen wist ik dat ik niet goed zat. Dus gewoon met veel humor. 7 minuten over 2 is onze tweede prinses geboren. Allemaal heel relaxt. Ja die laatste doe ik zo nog een keer over, maar nee we hebben besloten dat het hierbij blijft. :D
BeantwoordenVerwijderenFijne dat morgen en alvast gefeliciteerd!
Wat prachtige herinneringen.
BeantwoordenVerwijderenHoewel ik de bevalling zelf liever over wel slaan.
Maar na zo'n strijd( bij mij dus) en dan je kindje op je buik , ben je zo intens gelukkig.
Gefeliciteerd met je zoontje, fijne dag
Bijzonder dat je dat nog allemaal zo goed weet en dat je inderdaad zo rustig was. Alvast gefeliciteerd met jullie kleine grote man!
BeantwoordenVerwijderenNou de bevallingen wil ik niet overdoen maar weet nog precies hoe de dag voor de bevalling verliep. En dat ik bij onze dochter blij was dat ze er uit was want ik was in 1 klap af van mijn misselijkheid waar ik de gehele zwangerschap last van heb gehad, zo erg dat ik al vrij snel in de ziektewet ben beland. Zo apart hoe een lichaam reageert dus.
BeantwoordenVerwijderenEen hele fijne dag toegewenst morgen.
groetjes
Janneke
Groot gelijk hoor, je bevalling blijft een gebeurtenis die je je blijft herinneren alsde dag van gisteren. Het is zo bijzonder om moeder te worden. Alvast gefeliciteerd voor morgen, maak er maar een mooi feestje van.
BeantwoordenVerwijderenOns eerste kindje werd 31 jaar geleden geboren. Ik kan me eigenlijk niet veel herinneren van de bevalling zelf want het ging allemaal zo vlug en het lijkt voor mij iets uit een 'ver' verleden......Wij zijn elke keer ambulant bevallen dus wel in het ziekenhuis maar na enkele uurtjes naar huis.
BeantwoordenVerwijderenProficiat met de eerste verjaardag van Tobias. Hopelijk wordt het een leuk feestje en de zon zal wellicht ook van de partij zijn.....liesbet
klinkt als een fijne, redelijk ontspannen bevalling! en gek he hoe een half u dan opeens maar 5 minuten lijkt ;)
BeantwoordenVerwijderenalvast gefeliciteerd!!! jullie zijn al een jaar papa en mama!! :D en tobias alsweer 1 jaar oud, een dreumes..!!
Bevallingsverhalen vind ik altijd soweiso erg leuk om te lezen, en jah ik zou het bij al mijn kindren zo overdoen als het moest.
BeantwoordenVerwijderenGrappig hè dat je die details onthoudt? Ik weet nog dat wij op zaterdag "ik vertrek" keken en ik niet lekker kon zitten door de rugpijn... Die weer afzwakte. 2 dagen later ingeleid en daar was die rugpijn weer (rugweeen dus haha) omdat ik ingeleid werd, herinner ik me ook nog goed dat ik bij alles dacht; dit is de laatste keer zonder kindje... Onder de douche, in de auto op weg naar het ziekenhuis...
BeantwoordenVerwijderenAlvast van harte gefeliciteerd! Geniet van zijn eerste verjaardag!
Alvast van harte met Tobias.
BeantwoordenVerwijderenSommige dingen vergeet je inderdaad niet.
Zelf heb ik 3 x een keizersnede gekregen en wat ik nog weet, zijn de ruggenprikken en dat mijn man voor mijn neus heerlijk warm zat te eten en dat ik nuchter moest blijven :)
Een hele fijne dag morgen.
37 jaar geleden en ik zou het dolgraag een tweede keer meegemaakt hebben, maar 2e is er niet gekomen door allerlei belemmerende omstandigheden.
BeantwoordenVerwijderenVond het inderdaad een geweldige ervaring, ja het doet pijn maar je gevoelens zijn zo intens dat je dat niet echt opvalt, althans bij mij voelde dat zo. Viel wel tegen dat ik door de snelle bevalling - in totaal 5 uur -was ingescheurd en dat hechten was wel erg pijnlijk.