Als er één ding is dat ik echt supergaaf vind aan het ouderschap dan is het om te zien hoe Tobias steeds meer dingetjes leert. De laatste tijd gaat het in een enorm rap tempo en leert hij elke dag wel dingen bij. Maar dit werd wel vooraf gegaan door een fase waarin hij eigenlijk helemaal niks leek op te pakken. Toch bleef ik stug doorgaan met herhalen. Herhalen van dierengeluidjes. Herhalen van kleuren aanwijzen.... Hij keek geïnteresseerd maar leek er zelf weinig mee te doen.
Tot een paar dagen geleden dus. Opeens merk ik dat hij héél veel erbij kan. Dat hij feilloos de juiste plaatjes aanwijst in het boekje. Dat hij opeens álle dierengeluidjes nadoet. Dat hij opeens "zeiboo" zegt bij het plaatje van de zeilboot.... Net alsof het kwartje opeens is gevallen. Dat blijf ik toch elke keer enorm bijzonder vinden en ik zit dan echt te glimmen van trots.
Dat stopt ook niet. Ik verbaasde me ineens dat dochter zomaar tot 20 stond te tellen bij verstoppertje. Ik wist niet dat ze het kon.
BeantwoordenVerwijderenOf netjes snijden, ineens keihard wegrijden op haar nieuwe loopfiets.
Ik vind het wonderlijk en bijzonder dat ik er bij mag toekijken.
Opmerkelijk ook, hoe een leerproces bijna nooit gestaag gaat, maar altijd met sprongen. Mooie tijd is dat hoor, wanneer je kindje nog helemaal de wereld aan het ontdekken is. Geniet er maar van. Die tijd gaat ook met grote sprongen voorbij!
BeantwoordenVerwijderen