Gistermiddag stond ik in de rij bij de Albert Heijn. De caissiere bood elke klant een blik aan van een wasmiddel-merk. Zo'n retro-blik om waspoeder in te bewaren. Aangezien ik druk bezig ben om ons huis leger te maken besloot ik dat ik het blik zou weigeren, maar toen ik aan de beurt was gaf de kassa-medewerkster het blik al aan Tobias en die nam het natuurlijk gretig aan. ;)
Op dat moment stond ik even voor een dilemma: eigenlijk wilde ik dat blik helemaal niet, maar het voelde ook zo onaardig om het terug te geven... Eigenlijk slaat het nergens op, maar ik stond dus echt in dubio. Daarnaast was ik ook nog eens op de fiets, dus ik wist sowieso niet hoe ik het mee moest nemen....
Gelukkig werd ik gered: het bleek het laatste blik te zijn en de vrouw achter mij was heel erg teleurgesteld dat zij er nu geen eentje had. Dus heb ik de mijne aan haar gegeven. Ze heeft wel drie keer gevraagd of ik het zeker wist.... Je moest eens weten, dacht ik bij mezelf ;)
Dat supermarkten klanten proberen te winnen over de tere zieltjes van onze kinderen is tot daar aan toe, maar ongevraagd spullen aan kinderen geven gaat eigenlijk best ver als je er over nadenkt.
BeantwoordenVerwijderenIk ben blij dat "onze" cassiere altijd eerst aan mij fluistert of hij een snoepje mag, zeker als het vlakvoor etenstijd is.
Laatst gaven ze bij de Appie placemats weg. De cassiere keek mij erg vreemd aan toen ik ze weigerde. Ze waren best leuk hoor, maar ik heb al placemats. Maar de meeste mensen pakken ze klakkeloos aan, om ze ws thuis pardoes in de kliko te gooien. Zo'n verspilling van grondstoffen, bah!
BeantwoordenVerwijderenIk word wel steeds beter in weigeren, want voordat je het weet slibt je huis weer dicht. Het scheelt wel al dat mijn kinderen groter zijn, dierenplaatjes en ander kinder(om)koopspul kan ik al heel makkelijk wegwuiven.
In de winkel word ik ook wel makkelijker in weigeren. Eerst dacht ik meestal nog 'dat kan ik wel aan die of die geven', maar uiteindelijk zat ik er zelf steeds weer mee. En weggooien voelt ook verkeerd, dus dan is weigeren veel makkelijker.
BeantwoordenVerwijderenik kreeg gisteren bij de aankoop van mijn nieuwe bed een gratis reiskussentje, ik heb er niets aan ,maar ik was op weg naar mijn werk en dus vroeg ik aan mijn collega of zij er iets aan had, nou graag zei ze handig voor in de auto dus ik was het gelijk weer kwijt en had iemand anders er blij mee gemaakt. zo gaat het met veel dingen die ik gratis krijg , ik kom altijd wel weer iemand tegen die er blij mee is en anders breng ik het naar de kringloop, die zijn ook meestal wel weer blij met spulletjes , als ik het niet aanpak en het blijft in de winkel liggen en niemand anders wil het ook dan zal het hoogstwaarschijnlijk ook bij het afval terechtkomen.
BeantwoordenVerwijderenIk weiger dat soort dingen ook. Meestal maak ik er een grapje van zodat het niet onbeleefd overkomt. Goed opgelost van je!
BeantwoordenVerwijderenIk ben nu aan het verhuizen en merk nu pas hoeveel troep ik in huis heb. Ik weiger voortaan alles! Een collega was een keer compleet verontwaardigd in een soortgelijke situatie. Zij voedt haar kinderen heel gezond op, ze mogen absoluut niet snoepen. Geven ze haar dochtertje bij de plaatselijke super vlak na Pasen een enorme chocolade paashaas.
BeantwoordenVerwijderenIn dit geval lijkt me supermarkten een klein deel van het probleem. Hoe wil je kinderen mee laten doen met kinderfeestjes, paasvieringen, sinterklaas, enz? Die dingen lijken me een stuk moeilijker dan een supermarktbezoek...
VerwijderenIk begrijp je dilemma, zeker als de kids erbij zijn is het moeilijk om zo iets te weigeren... maar je hebt in ieder geval je goede daad voor vandaag al gedaan!
BeantwoordenVerwijderenWas het maar zo ;) Dit was mijn goede daad van gisteren.... Hopelijk lukt het nog om een goede daad te doen vandaag ;)
Verwijderen