Wat een dood vogeltje al los kan maken!
Ik was vandaag met Tobias in de dierentuin en in het hok van de panter lag een dood vogeltje. In zijn kinderlijke onschuld zei Tobias heel vrolijk: kijk, mamma, dat vogeltje ligt lekker te slapen! Eerlijk gezegd stond ik toen wel even met een brok in mijn keel! Op zulke momenten besef ik me opeens weer dat Tobias nog geen enkele weet heeft over de dood. En dat er nog zoveel andere dingen zijn die hij nog niet weet.
En dan bedenk ik me ook dat er een moment komt dat dit besef er zal komen. Dat hij erachter komt dat het leven eindig is. Dat niet iedereen elkaar aardig vindt en dat mensen soms heel erg gemeen en zelfs gevaarlijk kunnen zijn. En ik vind het echt helemaal niet leuk dat ik dat soort dingen ooit aan hem zal moeten gaan uitleggen... Ik wil het ook helemaal niet aan hem uitleggen, ik wil gewoon een betere wereld waarin je elkaar kunt vertrouwen, waar vrede is en waarin geen misbruik wordt gemaakt van mensen.
Pffh, ik loop gewoon met een knoop in mijn maag sinds dat dode vogeltje.... Ik hoop maar dat Tobias nog heel lang zo onwetend en onschuldig zal blijven als dat hij nu is.
Onze zoon was 2,5 jaar toen hij mee kreeg dat mensen dood gingen. Mijn oma overleed, waar ik veel verdriet om had en nog steeds. Hij heeft dat ook heel bewust meegekregen en beleeft.
BeantwoordenVerwijderenOnze dochter denkt nog steeds dat als je dood gaat, dat je dan weer terug komt. Ze is wel gefascineerd door de dood. Het is hier dan ook iets wat geregeld op tafel komt, omdat de ene opa er ook niet meer is en nog een aantal geliefde familieleden.
Onze zoon is ook mee geweest, toen hij net 4 was, naar de begrafenis van een andere oma. Ik vind ook dat het gewoon bij het leven hoort, en dat kun je best uitleggen ook al zijn ze nog jong. Je kind verwerkt het op een manier die bij zich past en er kan bij ons altijd over gepraat worden. En verdrietig zijn mag, want het is niet leuk, en je hoeft het niet te verbergen.
groetjes
Janneke
kinderen reageren er zo verschillend op.. dochter van 6 heeft t er niet zo veel over, maar haar kan je wel heel veel uitleggen (en dan opletten dat ze er niet alleen over doorpiekert.. bij haar kan je beter info geven dan haar er alleen mee laten zitten) zoontje van bijna 4 snapt er werkelijk geen fluit van... ;) (lekker houden zo! heerlijk naief nog, onschuldig!!) op vaderdag langs graf van mans opa geweest. hij snapte t totaal niet en zong heel de week zelfbedachte liedjes dat opa dood is en vanalles.. :p en in blijdorp had de panter (jaguar? weet ik t, dat beest achter de flamingos... :p) een dood konijn... vond hij heel normaal blijkbaar.. hij wou graag zien dat hij ging eten, maar duurde me te lang.. kwartier gestaan, maar hij liep alleen wat heen en weer en keek richting verzorger die buiten t verblijf stond, in t zicht van die panter. maar naar dat konijn leek hij ong niet om te kijken... :p vond t bijzonder hoe makkelijk hij ermee om ging en t totaal niet zielig leek te vinden...
BeantwoordenVerwijderenwat betreft alle ellende.. dochter kan zich daar echt druk om maken.. vroeg van de week ook serieus waarom er slechte dingen in de wereld zijn.. liegen, stelen, pijn doen, dood gaan, ziek worden enz... :( arme meis.. ze was laatst ook echt oprecht verdrietig om haar oma, mijn schoonmoeder, die zo extreme rugpijn heeft.. extreme dosis morfine.. vorig jaar geopereerd, maar heeft niet geholpen. zenuwbeklemming.. in aug weer operatie, maar we geloven er niet in :( z eheeft zo ontzettend veel pijn... :( zo triest.. :( en zo zielig om dochter zo verdrietig te zien daarover... gelukkig eenmalig.. want een kleine meid van 6 moet lekker spelen en genieten ipv zich zo zorgen maken :( dan wil je ze idd voor alles beschermen maar helaas lukt dat niet.. t enige wat we kunnen doen is er voor ze zijn en ze helpen leren omgaan met al die nare dingen
Ach wat herkenbaar. Toen mijn kinderen klein waren woonden we in Spangen Rotterdam, best nare wijk toen. Op een grasveldje half onder de brug sliepen de zwervers tussen het afval, mijn dreumesjes wilden ze dan even welterusten wensen. Lastig hoe dan te reageren...zelf een visie hebben op leven en dood, geluk en ongeluk, zelfbehoud en compassie helpt. En toegeven dat je het soms ook niet zo goed weet. Vanavond weer een heerlijk gesprek met twee kinderen van 18 en 23 over leven na de dood. "Er is toch iets, daar geloof ik wel in..." " Aha, het Ietsisme, zo' n laffe constructie, het enoge dat je zeker weet is dat je verteert en op molecuulnivo weer terugkeert in the circle of life." "Maar misschien ben ik dan wel dat ene atoom dat in een levend wezen het bewustzijn aanstuurt?" Drie keer raden wie er filosophie en wie er scheikunde studeert haha. Komt goed Daantje!
BeantwoordenVerwijderenIk snap helemaal wat je bedoelt! Tegelijkertijd nemen jonge kinderen dingen ook vaak zoals ze zijn. Toen ik zes was, overleed een vriendje van zeven. Het klinkt misschien heel raar, maar voor mij was dat gewoon zo. Ik kon niet meer met hem spelen. C'est ça. Ik kan me niet eens herinneren dat ik er verdrietig om ben geweest (maar misschien ben ik dat vergeten).
BeantwoordenVerwijderenBijzonder dat hij het als slapen interpreteert inderdaad. Ik kan me voorstellen dat het je aan het denken zette.
BeantwoordenVerwijderenMisschien helpt het als je de dood als een onderdeel van het leven ziet. En niet als iets groots en dramatisch. Dan maakt het t voor hem en misschien ook voor jou wat makkelijker om gewoon over te praten. Vriendinnetje van mn dochter (9) heeft leukemie. Het gaat nu goed, maar er zijn momenten geweest dat het slecht ging en dat ook een gesprek over de dood plaatsvond. En daar kunnen kinderen verrassend goed mee om gaan. Die leven met de feiten en maken niet overal een drama van. Nog niet zo'n gek voorbeeld misschien ;)
BeantwoordenVerwijderenIn de klas van zoon (4) is laatst de dood besproken. De moeder van een jongetje uit zijn klas is overleden en toevallig de week ervoor ook nog een vader van een kind op school.
BeantwoordenVerwijderenHet heeft mij allemaal erg geraakt, krijg een brok in de keel als ik dat jongetje zie.
Ik vind het bewonderenswaardig hoe de school er mee om gaat. Zoon komt zo nu en dan met vragen thuis en het is goed er over te praten met hem. Al heb ik het idee dat hij het niet echt begrijpt. Vorig jaar ging onze kat ook dood, toen heb ik hem een klein beetje verteld, maar vond hem toen nog te jong er echt op in te gaan.
Ik heb voor mijn opleiding naar dit onderwerp gekeken en er zijn best wat boeken voor kinderen over de dood zoals kikker en het vogeltje en lieve oma pluis. De rest weet ik zo niet meer maar persoonlijk vond ik het voor kinderen wel mooi om aan de hand van een boek er over te praten.
BeantwoordenVerwijderen