Laat maar komen die 40

 Morgen wordt ik 35 en zit ik officieel dichterbij de 40 dan bij de 30. 😱Ik moet wel even wennen aan die gedachte hoor.... 😋

Ik denk dat dit jaar by far het meest memorabele jaar is dat ik tot nu toe heb meegemaakt. Een levensjaar waarvan ik later zeg: wow, dat was echt een flinke omslag, wat is er toen veel gebeurt!

Ten eerste kregen we te horen dat een geliefd familielid een ongeneselijke ziekte heeft. Gelukkig slaat de medicatie goed aan en hopen we dat dit nog heel lang goed blijft werken, maar het was destijds wel een flinke emotionele rollercoaster als je opeens te horen krijgt dat iemand uiteindelijk niet meer beter kan worden. Je wordt opeens geconfronteerd met allerlei dingen waar je eerder nog niet zo heel erg over na hebt gedacht.

In maart begon de rust voor mij persoonlijk net weer een beetje terug te keren, maar toen barstte het hele corona-gebeuren los. Het thuis-onderwijs geven en de steeds veranderende maatregelen hebben mij flink met de neus op de feiten gedrukt dat ik nog flink wat werk te doen heb op het gebied van perfectionisme en dat ik tegelijkertijd ook milder voor mezelf mag zijn en hier ook de tijd voor mag nemen. 

"Shit is mest voor de toekomst" las ik in het handboek voor mindere dagen en zo zie ik het ook echt. Van elk ding wat op mijn pad komt leer ik weer iets en hoe ouder ik word, hoe meer ik mezelf leer kennen en hoe makkelijker ik zie wat goed is voor me en wat echt prioriteit heeft en ook wat niet. 💖Dus wat dat betreft vind ik het ook helemaal niet erg om ouder te worden, laat maar komen die 40!