woensdag 8 december 2021

Medicatie-moe

 Vanaf het moment dat ik 2 maanden geleden mijn diagnose autisme kreeg, probeert mijn behandelaar me aan de medicatie te krijgen. Dit is medicatie die mijn gevoeligheid voor prikkels zou moeten verminderen, waardoor ik minder vermoeid raak en mezelf prettiger ga voelen. 


Tot nu toe heb ik altijd alle medicatie die me werd aangeraden geslikt. Ik heb antidepressiva geslikt tegen de PMDD klachten, antipsychotica tegen mijn slaapproblemen, etc. etc. Het is medicatie die wel helpt, maar die ook een stukje van mijn eigen unieke persoonlijkheid wegneemt, waardoor ik me niet meer mezelf voel. En ik vind mezelf best een leuk persoon, dus eigenlijk wil ik dat niet meer. 


Dus toen ik weer medicatie kreeg aangeraden na mijn diagnose autisme was voor mij de maat eigenlijk opeens vol. Ik heb nog niet eens echt goede uitleg gekregen over wat mijn diagnose nu precies inhoudt en dan willen ze al dat ik weer aan de pillen ga! Medicatie innemen voelt enorm voorbarig in dit geval.  Ik merk dat ik er een beetje opstandig van word om elke keer maar weer als een proefkonijntje allerlei medicatie te slikken, met alle gevolgen van dien.


Aangezien ik nu op de wachtlijst sta voor thuisbegeleiding probeer ik in de tussentijd zelf uit wat wel of niet voor mij werkt. Ik heb het boek Meer rust en minder stress bij autisme gekocht en probeer daar elke dag een stukje uit te lezen en toe te gaan passen. Ook probeer ik minder te verbergen waar ik moeite mee heb en meer rekening te houden met mezelf. Normaal gesproken probeerde ik altijd iedereen tevreden te stellen en dan vervolgens knalde ik zo hard over mijn grenzen heen dat ik dagenlang niks meer kon doen óf opeens uit mijn dak ging qua emoties. Nu probeer ik dus meer te doseren en dat lijkt best goed te helpen.


Daarnaast gebruik ik nu ook de app Dailyo, Dit is een app waarin je meerdere keren per dag kan aangeven hoe het met je gaat, en wat je hebt gedaan. De app gaat dan vanzelf voor je bijhouden welke activiteiten je positief of negatief beïnvloeden. Ik hoop dat dit mij meer inzicht gaat geven in welke prikkels mij nu daadwerkelijk teveel zijn. Ik ben er bijvoorbeeld al achtergekomen dat ik me op sociale momenten vaak wel kan handhaven, maar dat ik dan juist ná zo'n activiteit instort. En dat vind ik opzich niet zo erg, maar dan moet ik daar wel even tijd voor inplannen, en niet drie sociale activiteiten achter elkaar plannen, want dan stort ik dus in tijdens zo'n activiteit, en dat vind ik wel heel vervelend. 


Ik ben dus van mening dat met mijn stukje op het spectrum medicatie wellicht niet nodig is, als ik mezelf aanleer om beter naar mezelf te luisteren, minder mezelf op te fokken dat ik alles moet doen en kunnen, kan ik wellicht gewoon prima leven. Ik heb een gevoeligheid waar ik nooit van heb geweten hoe ik ermee om moet gaan, en die ga ik niet direct weghalen met medicatie, maar juist kijken hoe ik mijn leven zonder medicatie kan gaan aanpassen dat het beter bij me past. 

14 opmerkingen:

  1. Ik denk dat medicatie een aanvulling kan zijn op begeleiding of behandeling (afhankelijk van wat het ping is).
    Heb je gevraagd waarom diegene je nu aan de medicatie wil zetten? Misschien wel om je met meer rust deze gigagekte (pandemie en feestmaand met alle onrust en gekkigheid) door te laten komen, juist omdat er nog geen begeleiding/hulp beschikbaar is.

    Ik merk vaan van 2 kanten stress.. ze drukken me maar vol pillen zonder me te helpen en ze moeten nog een jaar op de wachtlijst maar deze pillen kunnen helpen erger voorkomen, rust te bewaren. (En ja er is ook pil erin afstrepen maar)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Groot gelijk hoor, dat je even wacht met medicatie. Het is wijs om eerst te kijken welke aanpassingen je kunt doen om te leven met je diagnose.
    Dan kun je daarna kijken welke punten overblijven en daar gericht medicatie bij proberen.
    Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Oh Sandra, jij ook? Ik kreeg midden september mijn diagnose ASS. Onze 3 kindjes en mijn man hadden al eerder die diagnose gekregen dus het was nu ook niet zó een shock voor mij.
    Niemand van ons neemt iets van medicatie. Ik ben van het principe: lukt het ook zonder? Dan liever niet!
    En tot nu werkte dat voor iedereen goed. We proberen eerst de situatie te verznderen als er iets dwars zit, want bij ASS geldt eigenlijk: 10 % aanpassing van de persoon met ASS en 90% aanpassing van de omgeving
    Dat is soms wel moeilijk in ons gezin met 5 mensen met ASS :-)
    Veel succes!
    Groetjes,
    Nina

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik reageer niet vaak, lees wel heel erg lang mee. Zie dat je toch volgens mij steeds meer je weg vindt in hoe je eigen persoonlijkheid in elkaar steekt. Dat je nu eerst geen medicatie wilt, lijkt mij inderdaad best verstandig. Dat kan altijd nog. Ik heb zelf een spierziekte en heb in de jaren wel geleerd, vooral zelf na te denken. Adviezen zeker ter harte te nemen maar ik houd de regie over mijn eigen leven en dat lukt prima. Succes ook met de thuisbegeleiding!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat van je ik lees doe je het heel goed, vetrouw op jezelf je kent jezelf goed, en weet wanneer aan de bel te trekken, succes..

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Klinkt als een ( ieder geval voor nu)goede beslissing.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Dat klinkt als een prima plan! Het lijkt me, zoals je zelf ook al zegt, juist ook heel belangrijk om dit nieuwe stukje van jezelf te leren kennen. Er is niets mis met medicatie en misschien in de toekomst is het het proberen waard, maar nu voelt het voor jou niet goed en dat is ook goed!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Die weerstand die jij beschrijft hoor ik van meer mensen. Mensen voelen zichzelf niet meer, vlakke emoties, hebben het idee dat ze niet meer bij hun gevoel kunnen komen etc. Je bent zeker niet de enige die een beetje pillenmoe is.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Het klinkt mij ook wel wat kort door de bocht om meteen maar medicatie aan te raden. Heel goed dat je hier voorzichtig en afwachtend in bent denk ik.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Goed dat je je grenzen aangeeft qua medicatie. Ik zou eerst inzetten op een goed traject met begeleiding. Psycho-educatie hoort eigenlijk het eerste te zijn wat ze jou en je man aanbieden, om te leren wat het inhoud en hoe je ermee om kan gaan. (Ik heb er ervaring mee ivm een van de kinderen) Daarna eventueel nog persoonlijke begeleiding en dan pas aan de medicatie als het nodig is.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik weet al jaren van mijn autisme en heb medicatie geprobeerd. Het verandert mij in iemand die ik niet ben(maar die persoon is fijner voor omstanders/behandelaren denk ik, dan hoeven zij zich minder in te spannen en niet aan te passen voor goed contact...nou, ze slikken zelf maar een emotievervlakker als dat hun probleem is)
    Ik slik dus niks,op heel af en toe een oxazepam, als iets heel erg lastig is, bv als een naaste overleden is.

    Tip voor een goed boek: Overprikkeling voorkomen(gaat óók over onderprikkeling) van Barbara de Leeuw.
    Website met veel film&boekrecensies en info over hulpmiddelen als noiseccanceling,verzwaringsdekens en fidgettoys. a-typist.nl

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. O ja, dat vind ik heel herkenbaar. Toen ik antidepressiva slikte was ik waarschijnlijk een veel makkelijker persoon voor mijn omegving, maar ik was totaal niet mezelf.

      Verwijderen
  12. Wat goed dat je in eerste geen medicatie neemt. Ik heb laatst een lang en bijna filosofisch gesprek gehad met de psychiater die een van mijn kids behandelde voor add. Hij is anti medicatie. Althans in 90 procent van de gevallen. Om een lang verhaal kort te maken. Hij en ik kwamen erover uit dat de maatschappij, school, werk, omgeving zo vreselijk veel van mensen verlangt en zo vreselijk veel prikkels stuurt dat het bijna onmogelijk is voor iemand die 'gezond' is om deze te verwerken laat staan mensen die daar op welke manier dan ook sowieso al moeite mee hebben.
    Ergo, als we allemaal eens wat minder hoge eisen stelden aan elkaar en het leven....
    Maar omdat de maatschappij zo niet in elkaar steekt wordt er medicatie voorgeschreven en wel meteen. Leuk verdienmodel ook voor de pharmaceuticals.

    Kop op en wees trouw aan jezelf🍀

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mooi dat je zulke gesprekken kunt voeren met de psychiater. Ik ben het er wel mee eens. En in sommige gevallen vind ik medicatie ook zeker wel terecht; als je een stofje in je hersens mist en dat kan worden aangevuld is dat hartstikke mooi. Maar constant gedempt door het leven gaan omdat je hersens anders aangelegd zijn, dat vind ik dan wel weer een ander verhaal... :) overigens wil ik mensen die wel medicatie slikken niet veroordelen, maar voor mezelf doe ik het (nog) niet

      Verwijderen

Alleen aardige, opbouwende, positieve reacties zullen worden geplaatst. Over niet geplaatste reacties wordt niet gecorrespondeerd ;)