Gisteravond kregen we echter een heel naar bericht te horen. Sanders opa ligt in het ziekenhuis. En het is ernstig.
We wisten dat het niet zo goed ging met Sanders opa en we hadden ook het plan om binnenkort eens naar hem toe te gaan. Maar dit plan staat eigenlijk al vanaf ergens begin november, en elke keer was er wel weer iets anders dat onze aandacht opslokte: het huishouden, leuke weekendjes weg, boodschappen doen voor de kerst, cadeautjes kopen... dit was allemaal 'belangrijker'. :( Nu wisten we ook weer niet dat het zó ernstig was, maar toch... het voelt echt zó stom dat we niet bij hem zijn langs geweest!
Op dit soort momenten wordt je wel even met de neus op de feiten gedrukt. Afgelopen weken zijn we zó druk bezig geweest met het voorbereiden van twee 'belangrijke' dagen, maar wat stellen die twee dagen nou eigenlijk voor?! Waar maken we ons eigenlijk zo druk om met zijn allen?! Het enige dat écht belangrijk is, is je familie en gezondheid. Niet de kalkoen, niet de cadeautjes, niet het geweldige vleesloze kerstmenu dat je hebt samengesteld....
Ons goede voornemen voor 2012 is daarom om onze prioriteiten anders te leggen. Meer bij familie en vrienden. En dit niet laten overschaduwen door bezittingen, geld uitgeven en dingen zo moeten doen 'zoals het hoort'.
Klikt als een heel goed plan. Veel sterkte met de zieke opa en jullie kunnen nu toch nog naar hem toe? Hij is er nog.
BeantwoordenVerwijderenWat grappig, ik woon in Friesland en merk vooral in de supermarkt de drukte toch wel. En je ziet hier overal lichtjes. Wat voor drukte heb je bij jullie dan die hier niet is? (Ik vind dingen al snel druk)
BeantwoordenVerwijderenEn wat erg van Sander zijn opa. Ik zou hem zo snel mogelijk bezoeken. Ik had een beetje hetzelfde met mijn oma. Toen werd het ineens serieus in het ziekenhuis en zijn we drie keer in 1 week 2,5 uur heen en 2,5 uur terug gereden om haar te zien. Na die week was het afgelopen. Ik was blij dat ik nog geweest was en zulke laatste bezoeken hebben mij in ieder geval behoed voor een levensgroot schuldgevoel dat ik zeker zou hebben als ik niet meer geweest was (en daarvoor dus ook regelmatiger niet dan wel).
Wat vervelend!
BeantwoordenVerwijderenIk herken me helemaal in je verhaal.. Ik werk om het weekend waardoor er helemaal de klad in komt.
De dagen/weken vliegen voorbij...
Ik ga mee met je voornemens!!
Misschien gewoon inplannen....
Ja zo gaan die dingen wel.
BeantwoordenVerwijderenIk merk het ook. Loop je zo nog achter degenen aan die het op dat moment moeilijk hebben of ziekelijk zijn, dan ineens is het ernstig mis met een ander en dan voel je je zo stom dat je merkt dat je minder aandacht hebt gegeven aan die mensen van wie je dacht dat het daar wel allemaal goed mee ging.
Het leven is grillig. Je moet feitelijk helemaal geen onderscheid maken.
Gewoon proberen om iedereen die je lief is regelmatig een warm teken van leven te geven.
Dat is mijn voornemen.
Da's een heul goed voornemen!
BeantwoordenVerwijderenGa je nog proberen Sander z'n opa te bezoeken? Als je de kans hebt zou 'k zeggen: "wel doen"
Groet
Wat erg van Sanders opa.
BeantwoordenVerwijderenVeel sterkte en het zijn goede voornemens!
Sterkte met Sanders opa!
BeantwoordenVerwijderenBeste iedereen,
BeantwoordenVerwijderenWe zijn gisteren naar mijn opa geweest... heel erg bedankt voor de steun! Hij maakt het - naar omstandigheden - erg goed.
Liefs,
Sander
Ik hoop dat het met Sander's opa goed komt. En fijn dat jullie zijn geweest. Zulke berichten doen je inderdaad weer beseffen wat het belangrijkste is in het leven...
BeantwoordenVerwijderen