dinsdag 10 juni 2014

Triest

Het jongetje dat op eerste pinksterdag vlakbij mijn ouderlijk huis was aangereden is inmiddels overleden. Volgens zeggen hebben ze zijn lichaam eerst nog een poos 'in leven' gehouden om zijn organen te behouden, maar was hij al hersendood. Het heeft me de afgelopen dagen enorm beziggehouden en ik hoopte zo dat het goed zou komen, maar helaas heeft het niet zo mogen zijn.

Wat is het leven toch enorm fragiel. Ik denk daar bij voorkeur maar zo min mogelijk over na, maar op dit soort momenten wordt het weer even keihard duidelijk. Je kunt maar beter van elke dag optimaal genieten, want het kan zomaar opeens over zijn.

3 opmerkingen:

  1. Wat is dit triest. Het zou niet mogen. Woorden zijn er eigenlijk niet voor. Sterkte Daan.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Confronterend om zoiets van letterlijk dichtbij mee te maken. Sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat erg. Ik heb vorig jaar ook van dichtbij de helikopter willen bekijken samen met mijn dochter. Toen bleek het haar klasgenootje te zijn. Wij zijn ons rot geschrokken want daar stonden wij helemaal niet bij stil dat het een bekend iemand kon zijn die daar lag. Gelukkig is zij er met een beenbreuk en hoofdwond goed vanaf gekomen en is helemaal hersteld. Het heeft voor allen diepe indruk gemaakt.
    Veel sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen

Alleen aardige, opbouwende, positieve reacties zullen worden geplaatst. Over niet geplaatste reacties wordt niet gecorrespondeerd ;)