- Is het koud daarboven?
- Doe je volleyballen?
- Hoe lang ben je eigenlijk?
- Ooo mag ik een paar centimeter van jou erbij?
- Oooo, wat voel ik me klein als ik naast jou sta...
- Zoooo, jij bent lang!!
- Zijn je ouders ook zo lang?
En dan had ik wel gevatte en soms minder gevatte antwoorden terug:
- Nee, niet koud, maar het regent wel (en dan op iemands hoofd spugen) (ok, dat laatste deed ik niet echt, maar soms had ik wel zin om dat te doen, want na 100 keer die opmerking is het niet grappig meer)
- Nee, maarre.... doe jij aan mini-golf?!
- 1.92, en wat ga je nu doen met deze informatie, onbekend persoontje die ik nooit meer zie?!
- Nee!
- Je bént ook gewoon klein!!
- Wat? Wat?! Vanmorgen toen ik de deur uitging was ik nog 1.70! Ongelofelijk, bedankt dat je het zegt, ik ga direct terug naar huis om een stukje van mijn benen af te halen...
- Ja, mijn vader is 2 meter en mijn moeder is 1.92... En wat ga jij nu doen met deze informatie, onbekend persoontje die ik nooit meer zie en die mijn ouders duidelijk ook al niet kent aangezien je anders zelf wel zou weten dat ze ook lang zijn?!
Ach het is geen ramp ofzo, hoor, maar ik denk niet dat mensen zich beseffen dat ze niet de eerste zijn die zoiets zeggen. Ze voelen zich allemaal zó origineel, slim, grappig en geïnteresseerd als ze zoiets zeggen, maar eigenlijk zijn die mensen (eerlijk gezegd!) best wel saai en standaard. Het gebeurt zelden (eigenlijk nooit!) dat iemand een opmerking maakt over mijn lengte en dat ik denk: wow, dat heb ik nou nog nooit gehoord...
(Dit zal ook wel gelden voor kleine mensen, mensen met rood haar etc. Als er iets bijzonders te zien is dan moeten mensen daar altijd een opmerking over maken blijkbaar. En in dit geval ligt het altijd nogal gevoelig omdat ik op de middelbare school flink gepest ben met mijn lengte, en dus nog steeds heel erg kan schrikken als mensen er iets van zeggen. Ik vind het dus ook echt eng om hier een blog over te schrijven!!)
Maar gelukkig heb ik momenteel geen last van opmerkingen over mijn lengte. Als ik met Tobias op stap ga is er niemand meer die nog oog voor mij heeft ;) En dat vind ik heerlijk! Het enige dat ik nu nog hoor:
- Wat een vriendelijk kereltje
- Kijk hem nou lachen!
- Ach kijk die haartjes nou in de wind heen en weer gaan
- Gaat ie zwaaien!! Hallo! Hallo!!
- Koetsjiekoetsjiekoetsjie...
- En natuurlijk een heleboel strijd van mensen onderling die de ander pesten omdat Tobias wel naar de een lacht en niet naar de ander
Heerlijk rustig, ik geniet er even van zo lang het kan. :)
Wat een leuke foto. Geen wonder dat hij de aandacht krijgt.
BeantwoordenVerwijderenOei, pas maar op straks wordt Tobias nog verwaand door alle aandacht die hij krijgt;). Maar wat een lekker ventje is het.
BeantwoordenVerwijderenis hij ook lang? ;-)
BeantwoordenVerwijderenHier hetzelfde 'probleem' maar ik neem het meestal met een korreltje zout en zie het als een andere openingszin dan het standaard weerpraatje. Ieder zijn ding denk ik dan!
Voor ons zou je een middelmaatje zijn...langste zwager is 2,11meter, kortste is 1,95meter. Mijn dochters zijn van extreem lang (en fors),tot middelmaatje tot extreem klein (en iel). Lengte,bredte, kleur, wat er op je bankrekening staat...het maakt allemaal niet uit hoor.
BeantwoordenVerwijderenGeniet van je kleine man, en van je grote man Sander. Geniet dat jullie elkaar hebben. Kortom, geniet.
Wat een lieve foto, geweldig! Ik ben juist klein ;) dus ik ken die "grapjes" ook, inmiddels kan ik me er niet meer druk over maken.
BeantwoordenVerwijderenMijn kinderen zijn lang, ik ben maar klein. Krijg je ook altijd dezelfde opmerkingen over. Bij het cb waren ze zelfs eens boos dat dochter zo hard groeide...ja en hoe zou ik dat moeten tegenhouden?
BeantwoordenVerwijderenNu ik weer zwanger ben krijg ik ook dagelijks de `originele` vraag of het soms een tweeling is...nee alweer niet.
Ach ja, mensen weten vaak ook gewoon niet op een andere wijze een gesprek aan te knopen.
Dat is ook wel weer zo!
VerwijderenWij waren juist heel verbaasd dat Tobias 49 cm was bij zijn geboorte (2 dagen voor de uitgerekende datum geboren, dus daar kon het ook niet aan liggen). Ik had zelfs bijna geen kleertjes in maat 50 gekocht omdat ik een kindje van 56 cm verwachtte met onze lengtes...
Ik had de kleinste maatjes ook niet gekocht want ik verwachtte net als jij lange kindjes. Destijds nooit een echo gehad, meer omdat lange mensen bij mij in de familie de gewoonte zijn. Ik kreeg ook twee heel lange kindjes. Jongste zat na een week al in maat 68 (!).
VerwijderenMijn man is niet zo lang en ik heb wel eens verbaasde opmerkingen gekregen hoe het kon dat ik van die grote kinderen had, want als ze manlief zagen klopte het plaatje niet ;-)
Terwijl manlief met zijn 1.82 ook weer niet ienieminie is. Maar eerlijk gezegd vind ik het zelf ook wel grappig als ik onze volwassen zoons naast hun tengere vader zie :D
Zoons zijn ook slank, maar het zijn gewoon heel grote kerels geworden.
Wat een schatje, Tobias :-)
heel erg herkenbaar! ik en 1.57 (mn man 1.98.. :p leuk gezicht dus naast elkaar... :p) en zo herkenbaar, vind het ook heerlijk dat de meeste aandacht naar mn kids gaat! toch leuke aanspraak maar nooit gezeik of flauwe opmerking idd ;)
BeantwoordenVerwijderenwel heel grpapig, iedereen schat mn zoontje groter dan hij is.. :p terwijl hij qua lengte supergemiddeld is.. zal wel komen omdat ik klein ben ofzo :p
Wat een pracht foto! Logisch toch, dat daar de meeste aandacht naar uitgaat ;)
BeantwoordenVerwijderen(Oh en ik maak de opmerkingen over m'n 1.62 zelf wel)
groet
Ik kreeg vandaag de vraag of ik gekrompen was en we konden er samen gewoon om lachen. Ik ben nou eenmaal een uk :)
BeantwoordenVerwijderen