De operatie is achter de rug!

Wow, dat ging snel! Vanmorgen om 7 uur de deur uit gegaan voor de operatie van Tobias en we zijn nu alweer een half uurtje thuis. Tobias is zich inmiddels prima aan het vermaken met zijn autootjes, dus kan ik even een blogje schrijven over onze ervaring met de operatie van de neusamandelen en het plaatsen van buisjes in de oren.

Om kwart over 7 moesten we ons melden bij het ziekenhuis. We gingen naar de speciale kinderafdeling, waar het even onduidelijk was wat er van ons werd verwacht, maar gelukkig zag ik dat andere ouders hun kindje direct gingen uitkleden en een pyjama aantrokken, dus dat heb ik dan ook gedaan.

Vervolgens begint dan het wachten. Ze werkten van links naar rechts, had ik al snel door, dus was Tobias als derde aan de beurt. In de tussentijd kon hij even spelen in de speelkamer op de kinderafdeling. Zo duurde het wachten helemaal niet lang, gelukkig!

Tobias werd met bed en al naar de wachtkamer voor de operatiekamer gereden. Eenmaal daar werd hij een beetje ongedurig, want hij wilde eigenlijk liever met de autootjes spelen. Maar toen we in de operatiekamer waren was hij toch wel erg onder de indruk en liet het maar gewoon gebeuren. Ik had de afgelopen dagen ook heel vaak uitgelegd dat hij iets op zijn neus zou krijgen en dat het zou stinken. Ik denk dat het wel heeft geholpen, want hij bleef redelijk rustig. Je kon wel merken dat hij het niet fijn vond, maar hij werd niet boos en raakte ook niet in paniek.

Vervolgens moest ik buiten de operatiekamer wachten en werd na zo'n 7 minuten weer binnen geroepen. Voor mijn gevoel duurde het veel langer, maar dat komt natuurlijk omdat het spannend is. Tobias was wel verdrietig, maar al na 5 minuten begon hij over dat hij wilde spelen en toen hij weer in de speelkamer was, was het verdriet ook direct weg. Zeker toen hij een ijsje kreeg.

Kortom: het is me erg meegevallen! Tussen het blogje schrijven door werd Tobias wel opeens hangerig, dus hij ligt nu even op bed. Hij zal wel moe zijn van alle indrukken!