Maar wat we dus niet wisten: na de 'terrible twos' kunnen ook nog de 'terrifying threes' komen. En man o man, daar gaan we dus niet geruisloos doorheen. Het zal ook wel komen doordat we echt helemaal niks gewend zijn, hoor... Tobias is altijd heel lief, relaxed en meegaand geweest. En nu dus opeens niet meer. Opeens is het echt een klein duveltje geworden dat in woede kan ontbarsten als er geen Fristi is.
Soms zit ik echt met mijn handen in het haar en vraag me dan af of ik het allemaal wel goed doe. Deze fase maakt me ontzettend onzeker, want wat ik ook doe, hij blijft zich bij vlagen als een draakje gedragen. En natuurlijk (bijna) alleen als er niemand anders bij is. Vanderweek had hij toevallig een keer een meltdown waar mijn zusje bij was en ik was gewoon blij: eindelijk kon zij dan ook een keer zien dat ik echt niet lieg dat ie soms heel driftig kan zijn!
Ergens heb ik dan de angst dat het nooit meer over zal gaan. Dat het definitief gedaan is met ons lieve kereltje en dat ie voortaan een licht ontvlambaar monstertje blijft. Wel een lief monstertje, want hij heeft ook nog meer dan zat momenten dat het wél goed gaat en dat ie ontzettend schattig is. Maar die momenten dat ie zichzelf zo laat gelden.... daar moet deze moeder even heel erg aan wennen!
Aan alle doorgewinterde moeders: het gaat over, toch?!? (Ik kan wel wat geruststelling gebruiken op het moment!)
Het is zeker een fase, maar ik denk dat hij heel duidelijk vraagt om duidelijke grenzen van jullie kant.
BeantwoordenVerwijderenOnze grenzen zijn volgens mij vrij duidelijk, maar ik ga het extra in de gaten houden of we consequent zijn
VerwijderenMijn ervaring heeft mij geleerd dat dat driftige inderdaad niet overgaat. Misschien kan je hulp vragen aan het CB.
BeantwoordenVerwijderenHij is niet echt driftig. Kan het niet echt omschrijven wat ik bedoel merk ik.
VerwijderenOei, moeilijk hè. Ik ben geen doorgewinterde moeder, mijn oudste is jonger dan Tobias, maar ze is een echte peuter met vreselijke driftbuien. Het is echt een lief schattig meisje om te zien, overal heel zoet, krijg vaak te horen dat ze geen kind aan haar hebben, maar geloof me, er is hier wel eens gesmeten met loopauto's en prullenbakken (dit mag uiteraard niet!). Zoveel woede heeft ze af en toe in zich. Ik denk dat we er gewoon doorheen moeten.
BeantwoordenVerwijderenIk probeer de driftbuien voor te zijn door haar goed voor te bereiden. Wat ook goed werkt, is bijvoorbeeld haar dingen zelf te laten doen en ervaren. Ze mag nadat mijn man thuis is gekomen met de sleutels spelen van de auto. Maar als we gingen eten en de sleutels afpakten, was het iedere keer drama. Nu laten we haar zelf de sleutels opruimen. Verrassend genoeg vindt ze het dan helemaal oké.
Net zoals dat ze graag siroop of dubbelfris wil. Dat mag van mij niet altijd, het moet speciaal blijven Dus zeg ik nee, we drinken geen siroop nu, maar hé, wil je diksap of thee? Dat scheelt een driftbui en ze kiest dan zonder morren één van twee uit. In ons geval werkt het heel goed om haar het gevoel te geven dat we haar serieus nemen, dat ze wel wat te kiezen heeft en niet te autoritair er boven gaan staan. Ik was altijd best wel van het idee dat een kind maar gewoon te luisteren heeft, maar dit werkt veel beter.
Hopelijk kan je hier wat mee, succes en sterkte!
Hier een pappa van een dochter van 2,5. Ik herken dit ook wel. Wat bij ons goed helpt is inderdaad alternatieven aanbieden als ze iets wil wat op dat moment niet mag of kan, maar ook gewoon concequent blijven.
BeantwoordenVerwijderenZodat ze weet dat het boos worden niet werkt om haar zin te krijgen.
Jaaaaa.... het is écht een fase. Onze jongste is net zo oud als Tobias en ook echt een draakje af en toe. Ze drijft me soms tot waanzin ;-)
BeantwoordenVerwijderenOnze oudste 2 (6 en 5 jaar) zijn er al lang doorheen. echt het komt goed!
Daar heb ik ook last van met mijn dochtertje die is bijna 3. Ik heb veel aan de tips en gratis filmpjes gehad op de site http://ontspannenopvoeden.nl
BeantwoordenVerwijderenMisschien ook iets voor jou?
Bij driftbuien van dochter, begon ik altijd kortjakje te zingen. Dat hielp en daar werd ze heel rustig van.
BeantwoordenVerwijderenNic
Ik weet wat je bedoelt. Heb zelf 3 kinderen en ze zijn alle 3 zo geweest.
BeantwoordenVerwijderenEn wat er al werd aangegeven, consequent blijven en je grenzen aangeven.
En dat is best lastig. Soms kon ik ze wel achter het behang plakken. Ze zijn nu heel anders en elke leeftijd heeft weer zijn nukken. Probeer er ook van te genieten. Mijn kinderen zijn nu 7, 10 en 12 jaar. Dat vergt weer een andere aanpak :)
Doe wat je hart je ingeeft.
De onmacht in dat soort situaties herinner ik me nog heel goed. Ik heb wel eens een zak diepvriesfrietjes door de gang gegooid uit frustratie. Enorme rommel die ze wel heel lief hielp opruimen en de bui was meteen over.
BeantwoordenVerwijderenSommige karaktertrekjes blijven wel, mijn dochter is nog steeds een drammerig type en dat begon inderdaad met 2,5 jaar.
Lieve meid,
BeantwoordenVerwijderenAls moeder van volwassen kinderen heb ik dezelfde onzekerheid gehad als wat jij nu hebt.
Ik heb een huilbaby, driftige peuter, jokkende kleuter, lastige puberteit .....ik kan overal over mee praten :)
En echt.......het is allemaal goed gekomen.
De rommelkont heeft nu zefs een superschoon huis.
En als ik mij hierover een kwetsbaar opstelde richting een ander kreeg ik vaak iets te horen van......miin kinderen hebben dat niet.
Weet je, mijn kinderen doen het goed, gestudeerd en goed terecht gekomen en wij hebben een warm contact met elkaar.
Dat kunnen sommigen die vroeger kennelijk geen problemen hadden nu niet zeggen over hun kinderen.
Ik heb vaker verzucht, ik wou dat ik er een gebruiksaanwijzing bij gekregen gehad :)
Ik hoop dat het mij gelukt is jou een wat gerust te stellen.
Echt......het komt allemaal goed.
...geloof me, het gaat voorbij! Volgens mij doe je het prima en zal het, met een beetje sturing over een tijdje weer voorbij zijn! Serieus nemen en zelf laten kiezen zal ook helpen, Sterkte! Thea
BeantwoordenVerwijderenHet is een fase. En een monster. Maar vooral een fase.
BeantwoordenVerwijderenAls je er een beetje mee om leert gaan, zijn 'vooraankondigingen' van driftbuien te leren herkennen, kun je er makkelijker doorheen/omheen/overheen. Bijvoorbeeld vermoeidheid, overprikkeldheid, honger, bezoek, vreemde omgeving etc.
Zo min mogelijk tegenin gaan en zoveel mogelijk (STUREND IN DE GEWENSTE RICHTING) meegaan kort hier de uitbarstingen aanzienlijk in. Het belangrijkste 'einddoel' van deze fase is dat ze beginnen te leren hoe ze met tegenslagen en boosheid om leren gaan. Rationeel, met woordjes, oplossingsgerichtheid etc zit allemaal nog niet in zijn systeem, maar dat kan hij nu wel beginnen te leren. Toon begrip voor zijn Heel Grote Probleem, voor hem is het namelijk een enorm belangrijk iets op dat moment. Als hij zich gehoord en begrepen voelt, troost het hem in zijn boosheid, en zakt die eerder. En dan kun je hem helpen een oplossing voor zijn probleem te vinden, bijvoorbeeld zelf mogen kijken wat er wel voor lekkers te drinken is, of zelf een eigen fristi proberen te maken van sap&melk, een boodschappenlijstje maken met fristi erop, of weet ik het wat hem op dat moment verder helpt.
Nadat zijn boze bui weg is, kun je er later op terugkomen dat jij je niet zo fijn voelde bij zijn boze uitbarsting. Dan kan hij daar nog eens over nadenken en uiteindelijk (jaja, ik wacht ook nog steeds) gaat hij daar dan toch ooit van leren zijn teleurstelling op een andere manier te verwerken dan een Heel Vervelend Monster te worden :p
Het is een fase....Ik las de tip om op vooraankondigingen van een driftbui te letten, oa vermoeidheid. Maar het helpt ook wel als je zelf uitgerust en ontspannen bent. Zelf pakte ik mijn driftkikkertje op en zette haar in de gang. Daar kon ze dan driftig zijn zolang ze wilde, ik ging dan wat anders doen. Kan ook als je op bezoek bent want iedereen heeft wel een gang.
BeantwoordenVerwijderenGroet,Greet
Dat driftige hebben mijn zoons nooit gehad. Ze waren wel vaak vervelend toen ze drie waren. Niet luisteren, zeuren, dingen doen waarvan ze wisten dat dat niet mocht. Zoals al eerder geschreven is consequent blijven het beste. Al hielp dat eerlijk gezegd beter bij de oudste dan bij de jongste. Mijn oudste was met drie jaar ook al heel erg toe aan leren. Dus leerde ik hem tellen in verschillende talen. Vond ie geweldig. Veel puzzelen, voorlezen.
BeantwoordenVerwijderenIk zeg altijd: als ze op 3 niet verschrikkelijk irritant werden, zou je als moeder ze nooit naar school laten gaan.. Eerst denk je nog dat je dat kindje altijd heel dicht bij je zou willen hebben, daarna kan je niet wachten tot er wat dagen zijn dat je kan uitblazen, haha! Het is inderdaad een fase, daarna komen er nog veel andere fases, maar deze gaat over en ze worden steeds leuker...
BeantwoordenVerwijderengroetjes Noa(moeder van 4)
Ik merkte dat mijn dochtertje altijd vervelend werd als ze moe was, toen zij zo,n drie jaar oud was en naar de peuterspeelzaal ging in de middag, wou ze slapen als ze thuis kwam. Dit deed ik iet omdat ze anders in de avond totaal niet kon slapen. Ze werd dan zo vervelend dat ze haast in de gordijnen klom, hier is ze over heen gegroeid en later totaal geen last meer van gehad. Proberen af te leiden is altijd goed en consequent zijn. Mijn moeder zei altijd tegen ons op die leeftijd, vertel eens een ander verhaaltje want dit wordt zo saai, de kinderen moesten lachen en het was met humor opgelost.
BeantwoordenVerwijderenJa het is een fase en die gaat over, ik was dan ook erg blij dat ze met 4 jaar eindelijke elke dag naar school moeten. En eerlijk? Ben ik nog steeds blij als het weekend of de vakanties over zijn. Ritme, regelmaat en zelf even op adem komen overdag.
BeantwoordenVerwijderenWij wachten nog altijd met smart op de dag dat jongste gaat doorslapen die is gister 5 geworden. Zo zat ik vandaag met m'n neefje op de arm van 3 maanden die nachten slaapt van 12 uur. Ja dan ben ik dus stik jaloers!!!! Dat wil ik nu toch ook wel eens een nachtje. Onze draak is van 1 tot 4 wakker.. klaar wakker en we hebben alles al geprobeerd ook artsen die weten het niet meer, die zeggen ons het is een fase die vast over gaat. Hou vol. Dus dat doen we maar.
Sterkte ermee! Want het is geen gemakkelijke fase!
Ja joh, fase. Grenzen verkennen, veel begrijpen maar nog moeite met het omgaan met die grote wereld waarin je kan vragen en kiezen en krijgen. Ja maar soms ook nee...
BeantwoordenVerwijderenOnze derde had ook van die buien dat wij soms dachten: waaat hebben we gedaan? En ze is nu vier en meestal zo makkelijk en zo lief!
Sommige trekken die je mettertijd beter gaat zien, zullen wel blijven. Maar die peuterbuien gaan er heus af. Sterkte!
Ja, het is zeker een fase. En het gaat sneller over dan je nu denkt. Houd je zelfvertrouwen, je doet het goed. Het hoort er echt gewoon bij en voor je het weet heb je weer een engeltje in huis
BeantwoordenVerwijderenHet meeste is wel gezegd, dus mij rest je sterkte te wensen. Het gaat vast weer een keer beter en daarna misschien weer eens slechter want inderdaad; Het is een Fase! Dat herhaal ik ook bijna dagelijks met 3 kinderen van 0, 2 en 4. Die hebben ook allemaal hun Fase ;)
BeantwoordenVerwijderenOh, dit is heel herkenbaar! Als je kind zich netjes gedraagt is het veel makkelijker om vertrouwen in je opvoeding te hebben!
BeantwoordenVerwijderen