Vandaag is de herfstvakantie in onze regio afgelopen, maar Tobias blijft nog even een weekje thuis vanwege de corona. Gelukkig krijgen we wel een lijst met taakjes van de juf, zodat Tobias gewoon thuis aan zijn schooldingen kan werken. Dit gaat allemaal digitaal. Je kan goed merken dat de juffen de kids hier de afgelopen tijd goed op hebben voorbereid, want Tobias weet precies waar hij moet zijn voor al zijn schoolwerk. Dat is wel heel erg fijn en voelt een stuk minder als in het diepe gegooid worden dan bij de schoolsluiting in Maart.
Wat ik wel apart vind: toen we in Maart 10 weken thuis waren voelde het best heftig en lang, en dacht ik wow, dit is echt een ervaring die ik nooit meer zal vergeten. Maar als ik er nu aan terugdenk dan heeft het eigenlijk lang niet zoveel blijvende indruk gemaakt als dat ik dacht. Ik ben benieuwd of deze hele corona-crisis uiteindelijk ook zo snel weer uit het systeem zal zijn als het achter de rug is....
(Waarom moeten wij nog 10 dagen in quarantaine blijven vroegen sommige mensen als reactie op de vorige blog. Dat komt doordat we, in overleg met het GGD, ervoor hebben gekozen om als gezin in isolatie te gaan, in plaats van dat we Sander in een apart kamertje hebben laten uitzieken. Op donderdag zijn wij dus officieel voor het laatst in contact geweest met een corona-lijer, om het maar op zijn Rotterdams te zeggen. Vanaf dat moment moeten wij dan nog 10 dagen in quarantaine blijven om er zeker van te zijn dat Sander ons niet toevallig nog op zijn laatste ziekdag heeft aangestoken. )
Wat fijn lijkt me dat om te merken dat Tobias zich goed kan redden met het schoolwerk thuis!
BeantwoordenVerwijderen