3 redenen waardoor ik een kattenmens ben geworden

 Heel lang heb ik gedacht dat ik een écht 'hondenmens' was. Dit komt doordat ik eigenlijk altijd ben opgegroeid met een hond: eerst hadden we Tippy, een golden retriever. Daarna kwam Sacha, een terriër en als laatste hadden we Spikey, een kruising tussen een golden retriever en een onbekende vader. Tot mijn 26e heb ik misschien 1 jaar zonder hond gehad, maar verder dus elke dag van mijn leven met honden in huis doorgebracht. Mijn eigen wens was dus om ook een hond te nemen, maar Tobias is bang voor honden en Sander is een kattenmens... Dus uiteindelijk werd het een kat. 

Ik heb zeker geen hekel aan katten, maar ik zag mezelf ook niet echt als een kattenmens. Maar ik moet eerlijk toegeven dat ik dat wel steeds meer aan het worden ben. 3 redenen waarom dat zo is: 

1. Ze gaat gezellig mee wandelen

Yuki vindt het heel erg leuk om een stukje met ons te gaan wandelen. Ze loopt gezellig met ons mee als we een rondje gaan lopen. Met een hond wandelen is leuk, maar met een kat is het minstens net zo gezellig! Je kan gewoon lekker doorlopen zonder dat je hoeft te stoppen vanwege plaspauzes. 😉Ideaal!

2. Ze loopt achter een balletje aan

Ze kan heel goed apporteren. Toegegeven: ze houdt het niet zo lang vol als de honden die ik ken, maar het is nog steeds hartstikke leuk om te doen! En als we er even geen tijd voor hebben, vermaakt ze zich ook prima zelf. 

3. Ze is gewoon superschattig

Ik denk dat ik vooral gewoon een dierenliefhebber ben. Als ik een dier leer kennen sluit ik het al snel in mijn hart. Ze is in het afgelopen jaar echt een deel van onze familie geworden en we vinden haar alledrie enorm schattig. 

Zo ben ik dus nu van 'hondenmens' naar 'kattenvrouwtje' gegaan.