Sinds zondagmiddag bekend: de scholen blijven langer dicht. Tot minstens 9 februari. Maar het is natuurlijk maar de vraag of ze daarna opeens weer open mogen, of dat de schoolsluiting tegen die tijd alsnog weer verlengd wordt.
Wat schoolwerk betreft hoef ik me gelukkig weinig zorgen te maken over Tobias; tot nu toe vliegt hij heel gemakkelijk door het schoolwerk heen. Wel heb ik soms het gevoel dat hij een beetje vereenzaamt; hij mist zijn schoolvriendjes ontzettend! Ik doe mijn best om regelmatig vriendjes uit te nodigen om te komen spelen, maar dat is toch anders dan elke dag samen naar school gaan natuurlijk.
Desondanks ben ik ergens wel opgelucht met het besluit dat de scholen nog niet open gaan. Die Engelse variant zit me namelijk totaal niet lekker en ik moet bekennen dat ik Tobias nu echt niet met een gerust hart naar school zou laten gaan. Natuurlijk zou ik ook graag willen dat het anders was, maar het voelt wel een stuk veiliger om nog even af te wachten hoe het nou eigenlijk verder gaat lopen de komende weken.
Ik sta er nu zelf ook een heel stuk anders in dan vorig jaar, toen ik eigenlijk niet zo achter de schoolsluiting stond. Daarnaast merk ik ook dat ik zelf emotioneel een stuk stabieler ben dan bij de vorige schoolsluiting; ik laat mij niet meer gek maken door een paar weken extra thuisscholen! We zijn er de vorige keer doorheen gekomen en dat gaat nu ook weer lukken.
Natuurlijk is het voor ons anders dan voor de gemiddelde moeder; ik heb geen werk, dus ik heb minder ballen in de lucht te houden. Daarentegen heb ik dan weer andere factoren die het voor mij pittiger maken, zoals het thuisscholen tijdens de periode van de maand dat ik last heb van PMDD. Maar ook hier heb ik gelukkig mijn weg wel aardig gevonden.
Hoe staan jullie er momenteel in?
Zoals ik het begrijp is het inderdaad de beste keuze vanwege de Engelse variant van corona. En wat heerlijk lijkt me dat om van jezelf te merken dat je steviger in je schoenen staat!
BeantwoordenVerwijderenIk vind het juist moeilijker nu.
BeantwoordenVerwijderenHier 4 kids tussen 12 en 18 die redelijk zelfstandig werken.
Maar het feit van nooit meer alleen thuis en onzeker hoe lang het gaat duren....
Weet dat er mens4n zijn voor wie het nog veel zwaarder is maar vind het echt pittig.
An
Ja, dat kan ik me goed voorstellen. Tobias gaat nog wel op een tijd naar bed dat je 's avonds nog even alleen / samen bent. Maar met kinderen van 18 heb je die momenten ook niet meer natuurlijk... lijkt me inderdaad pittig
Verwijderen