Maargoed. Sinds een week zijn wij dus de trotse eigenaren van een deurbel. Adulting to the max! Maar het is wel even wennen. Ik merk bij mezelf dat ik me heel erg heb aangeleerd om heel erg gefocust te zijn op geluiden in de tuin. Ik denk dat het wel een tijdje zal duren voordat de deurbel mij erop wijst dat er iemand voor de deur staat, want ik heb nu een soort spider sense ontwikkelt die ervoor zorgt dat ik de deur al openmaak voordat mensen uberhaupt de bel hebben ingedrukt.
Ook mijn ouders moeten er nog aan wennen dat we een deurbel hebben; mijn vader klopte vanmorgen gewoon op de deur in plaats van de bel te gebruiken. đŸ˜‚
Grappig om te lezen. Net zoiets als je fietslicht repareren, pas als je in het donker fietst dan denk je er weer aan...
BeantwoordenVerwijderenOnze hond reageert ook altijd op de deurbel.
BeantwoordenVerwijderenIk zou graag een trekbel hebben maar helaas geen plek
Ik moest kloppen op de deur want de bel doet het niet ;)
BeantwoordenVerwijderenHaha, herkenbaar. Wij hebben dan wel een bel aan de voordeur Allen gebruikt niemand van onze familie en vrienden die voordeur. Iedereen komt achterom en klopt aan, of niet. Als de bel dan eens gaat, dan hoor ik hem niet. Dan ligt er in de brievenbus een u was niet thuis bericht. Inmiddels heb ik met de vaste bezorger van de meeste koeriersdiensten al afgesproken dat ze beter achterom kunnen aankloppen :)
BeantwoordenVerwijderenBen blij dat ik niet de enige ben die dat soort klusjes laat liggen. Net zo iets als het licht op je fiets. Alles gaat prima, tot je toevallig weer een keer door het donker moet fietsen en op dat moment beseft dat je de verlichting had moeten (laten) maken. Voor de 1000ste keet :)
BeantwoordenVerwijderen