Daar ben ik weer! Ik kom elke keer weer even boven water en daarna gaat het weer minder en schrijf ik weer een stuk minder. Excuses daarvoor. Ik probeer elke keer wat vaker te gaan bloggen, maar helaas blijft het tot nu toe vooral bij een goed voornemen.
Waarom ging het dan weer even wat minder? Ik denk dat het toch (nog) de impact van mijn diagnose-traject is. Waar ik had gehoopt wat milder voor mezelf te worden na de diagnose, merkte ik toch al snel weer dat ik heel streng werd. De gedachte hierachter: ik weet nu wat ik heb, dus nu moet ik er ook perfect mee leren leven, life hacks verzamelen, alles erover weten etc. Dat was extreem vermoeiend en leidde tot een lichtelijke inzinking in de afgelopen week 😳
Gelukkig kwam ik gister tot het besef dat die strenge stem het roer weer had overgenomen en heb ik 5 jaar geleden wel veel handvatten gekregen om hier beter mee om te gaan. Eigenlijk alleen al het feit dat ik nu weet waarom ik me zo rot voelde geeft alweer zoveel rust. En nu weer door, maar wel gewoon op een rustig tempo 💚
Ik denk dat het ook ambitie is van de mens om wat te willen bereiken met opgedane kennis en inzichten. Maar hé, wees lief voor jezelf, je komt er wel of in feite ben je er al..
BeantwoordenVerwijderen