het rationaliseren van verkeerde geldbeslissingen

Sander en ik gaan vanavond iets redelijk onverstandigs doen. We gaan namelijk een vakantie boeken. Waarom is dat onverstandig? Nou, mijn contract wordt in maart wel of niet verlengd, en als het niet verlengd wordt zou ik het geld voor die vakantie eigenlijk wel ergens anders voor kunnen gebruiken. Dit is ook de reden dat ik 10.000 euro wil sparen, als een soort noodfonds voor als mijn contract niet verlengd wordt. Ik wil dan een opleiding gaan volgen, maar de vaste lasten gaan ook gewoon door... Maarja… Je kan ook niet altijd op scherp staan; als ik niet op vakantie ga dan ga ik op een andere manier ontspanning zoeken óf ik word ziek. En da's ook niet fijn.

Ik heb dus een hele poos getwijfeld of ik dit jaar wel op vakantie wilde vanwege die contract-kwestie. Niet omdat ik niet wilde, maar omdat het zo ontzettend veel geld kost. Vakantie is niet echt de tijd om te consuminderen, je geeft toch een hoop geld uit en de gewone vaste lasten blijven ook gewoon doorlopen.

Toch hebben Sander en ik gister besloten om op vakantie te gaan. Afgelopen jaar zijn we ook niet echt weggeweest en het jaar daarvoor heb ik een horror-vakantie gehad, namelijk een singlereis naar Jordanie, waar ik enorm last had van eenzaamheid, heimwee en ook nog een buikgriep heb opgelopen. Toen ik terugkwam was ik zó zwak geworden van vermoeidheid en het ziek zijn dat ik nog een hele week moest bijkomen… niet echt mijn idee van vakantie dus! Daardoor ben ik er nu ontzettend aan toe!

Daarnaast hebben we het afgelopen jaar veel stress gehad. Stress rond het verhuizen en het gaan samenwonen, stress rondom Sanders opa en ook een hoop stress rondom de veranderende situatie op het werk (bij mij). Ik merk dat ik echt op begin te raken. Ik heb behoefte aan eventjes geen gestress en gezeur. Geen huishouden, geen stof, geen afwas doen, geen lange wachttijden op de Klantenservice… gewoon eventjes lekker er tussenuit!

Daarom gaan we dit jaar toch op vakantie. Misschien niet de meest verstandige beslissing, maar tegelijkertijd zou het toch ook wel vervelend zijn als ik straks met een burn out thuis zit. Ik merk dat ik het slecht naar mijn zin heb op mijn werk. Het werk is niet veranderd, maar ikzelf ben verandert. Ik ben constant moe en vaak ook chagrijnig. Nu ik iets heb om naar uit te kijken voel ik me opeens weer veel beter.

En waar gaat de reis dan heen? Naar Tenerife! Ik ben daar drie jaar geleden ook heen geweest en heb Sander vanaf dag 1 dat we elkaar kenden bestookt met enthousiaste verhalen over alles wat ik daar heb gedaan. Inmiddels is hij zó geïndoctrineerd door mij dat hij het met eigen ogen wil zien… ;)

Dus ik ben nu weer helemaal happy voorlopig. Dat betekent dat ik dan ook weer minder geld hoef uit te geven aan troostvoedsel en emotioneel kopen… Win – win situatie dus!

Dit schreef ik vanmorgen, en ik sta er ook helemaal achter. Tegelijkertijd herken ik in het bovenstaande stukje heel erg de neiging tot het rationaliseren van een (redelijk) verkeerde beslissing. Rationaliseren is een afweermechanisme. Net als ontkennen, verdringen, overschreeuwen, terugkeren naar kinderlijk gedrag of jezelf identificeren met de vijand.... In welke afweermechanismes herkennen jullie jezelf in het geval van verkeerde (geld)beslissingen maken?