To vega or not vega? That's the question...

Al jaren probeer ik vegetarisch te eten. Mijn eerste poging was 6 jaar geleden. Ik heb toen een jaar lang geen vlees en vis gegeten vanwege mijn gezondheid. Ik had op dat moment namelijk regelmatig last van buikpijn, en merkte dat een vleesloos dieet hier goed tegen hielp.


Vervolgens begon ik toch weer te verlangen naar af en toe een stukje kip. Dus besloot ik om soms weer kip te gaan eten. Ander vlees liet ik grotendeels links liggen, maar voor kip (en later ook vis) begon ik een uitzondering te maken. Hier had ik weinig morele problemen mee. Dit is zo 4 jaar doorgegaan; tot ongeveer een half jaar geleden.

Een half jaar geleden leerde ik Sander kennen. Sander is al 4 jaar vegetariër. Uiteraard kwam het ter sprake hoe en waarom hij deze keuze heeft gemaakt, namelijk onder andere naar aanleiding van een documentaire over hoe vlees precies in onze winkels terecht komt. Eigenlijk wou hij mij geen details geven, maar toen ik begon te dreigen dat ik het dan zelf wel zou gaan opzoeken, vertelde hij me over de beelden die hij had gezien.

Ik ben een softie die al tranen in de ogen krijgt als ik een reclame van het IFAW zie en dus raakte ook Sanders verhaal me heel erg. Ik besloot om opnieuw te stoppen met vlees eten. Toch was dit niet zo gemakkelijk als ik dacht; ik ging regelmatig de fout in. Gemiddeld is dat zo’n één keer per week, meestal als er kalfskroketten in het spel zijn of als mijn moeder sate heeft klaargemaakt. Dit zijn twee van mijn grote zwakke plekken.


Hierdoor heb ik het op een gegeven moment maar opgegeven, en besloot om voortaan flexitarisch door het leven te gaan. Dit houdt in dat je vaak geen vlees eet, maar af en toe wel. Dit bevalt me eigenlijk best goed. Ik eet nu veel vaker vegetarisch dan toen ik fulltime vegetariër wilde zijn.

Ondanks dat knaagt het toch nog steeds aan me dat het me niet lukt om helemaal geen beesten te eten. Mijn familie en collega's lachen me uit als ik weer eens zeg dat ik stop met vlees eten. Ze hebben het al zó vaak gehoord, dat ze me niet meer geloven. Ook Sander begint me steeds minder geloofwaardig te vinden; misschien omdat ik bij een vorige poging ongeveer een uur later alweer een kipfinger opat.
Ik wil het, ik wil het, ik wil het… zegt een stemmetje in mijn hoofd. Maar ik kan het gewoon niet. Soms baal ik daar wel van.

Er zijn namelijk zoveel goede redenen om te stoppen met het eten van vlees. Ik heb ze eens op een rijtje gezet en kwam uit op 7 redenen om geen vlees meer te eten. Komende weken wil ik eens voor mezelf op een rijtje gaan zetten waarom het goed zou zijn als ik zou stoppen met vlees eten. Wie weet lukt het me nu dan eindelijk wél om te breken met de kalfskroketten.