zelfcensuur op mijn blog

De afgelopen weken heb ik helaas wat zelfcensuur op mijn blog moeten toepassen. Eigenlijk wel aardig wat, zelfs! En aangezien de blog ook een flinke uitlaatklep voor mij is, vond ik dat ontzettend moeilijk.

Ik had heb namelijk al een poosje niet meer naar mijn zin op mijn werk. Sinds een soort reorganisatie, waardoor we regelmatig gesprekken moeten doorverbinden in plaats van zelf afhandelen en eigenlijk zelf nog maar vragen over een beperkt aantal onderwerpen kunnen beantwoorden, was de lol er voor mij al snel af.

Ook andere dingen spelen mee. Een aantal maanden geleden heb ik op het punt gestaan om er een blog over te plaatsen, maar Sander hield me tegen. Ik wilde tenslotte niet zomaar opeens zonder werk zitten. Maar o, wat was ik ongelukkig!

Nu heb ik al sinds ik begon bij mijn huidige werk gekeken naar andere vacatures. Soms wat serieuzer, soms gewoon om te kijken wat er allemaal mogelijk was. De laatste tijd begon ik steeds serieuzer te kijken en begon me ook echt emotioneel los te maken van mijn werk en wat vaker te reageren op vacatures.

Helaas is er in mijn droombaan niet zoveel werk te vinden. Ik wil namelijk heel graag met daklozen werken. Dit heb ik op mijn stage gedaan en ik ben toen 10 maanden lang élke dag met plezier naar mijn werk gegaan. Maar de overheid investeert niet zoveel in deze doelgroep en daarom is er niet zoveel werk in te vinden. Bovendien, de mensen die dit werk doen zijn allemaal gepassioneerd over hun werk, dus de kans dat een vacature vrijkomt is ook niet supergroot.

Maar op 17 februari zag ik opeens een geweldige vacature staan! Sluitingstijd: 18 februari! Men, was I lucky! Ik heb er direct een brief heen gestuurd. Al vrij snel daarna werd ik gebeld en uitgenodigd voor een eerste gesprek. Dat was op dinsdag 28 februari. Na het gesprek liep ik op wolkjes, dit was écht een geweldige baan, en wat een ontzettend leuk gesprek met toffe mensen. :D

Gelukkig werd ik de volgende dag al uitgenodigd voor het tweede gesprek, wat op 5 maart heeft plaatsgevonden. Ik was helemaal blij met de uitnodiging en ook dit gesprek vond ik bijzonder fijn verlopen. Ik voelde me eigenlijk beide keren direct op mijn gemak.

Toen gebeurde er iets raars, dat ik echt heeeeel graag met jullie had willen delen. Ik kreeg opeens een contract aangeboden bij mijn huidige werk voor een jaar! Dus niet meer via het uitzendbureau, maar echt via het werk. Ik voelde me zó schuldig dat ik net deed alsof ik het graag wilde, terwijl ik eigenlijk met mijn hart heel ergens anders ben... Maarja, je kan nooit de huid verkopen voor de beer geschoten is, dus ik heb daar toch een paar dagen mijn mond over moeten houden.

Maar jullie raden het al. Vandaag ben ik gebeld door mijn nieuwe werk. Op 1 april ga ik beginnen! Ik ben zo ontzettend blij en het voelt heel erg goed. Dus nog even een paar weekjes doorbijten en dan kan ik eindelijk aan de slag bij een baan waar mijn hart echt ligt :) Namelijk in de daklozenopvang.